مجله علمی دانشگاه علوم پزشکی بیرجند
سال:1385 | دوره:13 | شماره:4 (پیاپی 29) |تعداد مقالات:21

زمینه و هدف: پیلونفریت حاد یکی از شایعترین عفونتهای باکتریال در انسان بویژه در زنان است که در اغلب موارد با داروهای تزریقی مورد درمان قرار می گیرند و هزینه های بالایی به منظور بستری و تهیه دارو صرف آن می گردد. در سالهای اخیر مصرف داروهای خوراکی برای درمان پیلونفریت پیشنهاد شده که از این میان سیپروفلوکساسین مورد توجه بیشتری قرار گرفته است. با توجه به مواردی از عدم پاسخ بیماران مبتلا به پیلونفریت بدون عارضه به داروهای خوراکی حتی سیپروفلوکساسین، مطالعه حاضر با هدف مقایسه نتایج درمانی دو رژیم سفتریاکسون تزریقی و سیپروفلوکساسین خوراکی در درمان پیلونفریت بدون عارضه انجام شد.روش تحقیق: این کارآزمایی بالینی، بر روی 47 بیمار زن مبتلا به پیلونفریت بدون عارضه انجام شد، میکروارگانیزم جداشده در تمام موارد E-coli بود. بیماران به طور تصادفی، تحت درمان با یکی از رژیم های سفتریاکسون تزریقی یا سیپروفلوکساسین خوراکی قرار گرفتند. وجود یا عدم وجود علایم پس از 24، 48، و 72 ساعت از شروع درمان مورد ارزیابی قرار گرفت. کشت ادرار در پایان روز سوم درمان و در پایان هفته اول از بیماران جهت ارزیابی پاسخ باکتریولوژیک به عمل آمد. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS و آزمونهای t و Chi-Square در سطح معنی داری P£0.05 تجزیه و تحلیل شدند.یافته ها: میانگین سنی بیماران 41.35 ± 10.22 سال بود. میانگین سنی دوگروه دریافت کننده رژیم سفتریاکسون وریدی یا سیپروفلوکساسین خوراکی اختلاف معنی داری را نشان نداد (P=0.61). پاسخ بالینی به درمان در پایان 72 ساعت با استفاده از کشت ادرار منفی در گروه تحت درمان با سیپروفلوکساسین خوراکی %90 و در گروه تحت درمان با سفتریاکسون تزریقی، %100 بود ولی تفاوت معنی داری در میزان پاسخ درمانی در دو گروه دیده نشد. میانگین زمانی بهبود علایم بالینی و قطع تب در بیمارانی که با سفتریاکسون تزریقی درمان شدند، 1.63 ± 0.63 روز و در بیماران درمان شده با سیپروفلوکساسین 2.67 ± 0.49 روز بود؛ این اختلاف از نظر آماری معنی دار بود (P=0.000).نتیجه گیری: استفاده از سیپروفلوکساسین خوراکی در درمان پیلونفریت حاد بدون عارضه در زنان توصیه می شود. این دارو معادل سفتریاکسون تزریقی موثر است؛ اگرچه بهبود علایم و قطع تب دیرتر ظاهر می شود.

زمینه و هدف: تونسیلکتومی یا آدنوتونسیلکتومی یکی از شایعترین اعمال جراحی در رشته گوش و حلق و بینی است. از جمله عوارض پس از این جراحی می توان به تب، گوش درد شدید، Velopharyngeal Insufficiency (VPI)، دیسفاژی، ادینوفاژی، خونریزی، انسداد راه هوایی، عفونت، تنگی نازوفارنکس، ادم ریوی بعد از عمل و مرگ اشاره کرد. مطالعه حاضر با هدف تعیین کارایی تجویز آنتی بیوتیک بعد از این عمل، در کاهش عوارض پس از آن انجام شد.روش تحقیق: در این مطالعه که به صورت کارآزمایی بالینی انجام شد، 200 بیمار کاندید عمل جراحی تونسیلکتومی و آدنوتونسیلکتومی به طور تصادفی انتخاب و به تعداد مساوی در دو گروه آزمون و شاهد قرار گرفتند. برای بیماران گروه آزمون، آنتی بیوتیک بعد از عمل به مدت یک هفته تجویز شد ولی به افراد گروه شاهد، پس از انجام عمل جراحی، هیچ گونه آنتی بیوتیکی داده نشد. 24 ساعت و یک هفته بعد از عمل، تمام بیماران از نظر وجود تب، عفونت، خونریزی، ترمیم زخم، وضعیت عمومی، درد و سیر برگشت به رژیم معمولی و زندگی روزمره ارزیابی شدند. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS و آزمون آماری Chi-Square در سطح معنی داری P≤0.05 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته ها: %49 از افراد گروه شاهد مذکر و %51 مونث بودند؛ سن %3 این افراد زیر 3 سال، %16 بین 3-7 سال، %44 بین 7-12 سال و %37 بالای 12 سال بود. %55 از افراد گروه آزمون 55 مذکر و %45 مونث بودند؛ در این گروه، سن %1 از بیماران زیر 3 سال، %23 بین 3-7 سال، %49 بین 7-12 سال و %27 بالای 12 سال بود. بین دو گروه از نظر تب، عفونت بعد از عمل، خونریزی بعد از عمل، درد در 24 ساعت اول و یک هفته بعد از عمل، وضعیت عمومی بیمار و سیر برگشت به رژیم غذایی عادی و فعالیتهای روزمره زندگی، اختلاف معنی داری وجود نداشت (P>0.05).نتیجه گیری: استفاده از آنتی بیوتیک پروفیلاکتیک به طور معمول جهت جلوگیری از پیدایش تب، خونریزی، عفونت، درد بعد از عمل، برگشت سریع به زندگی عادی و رژیم غذایی معمولی و روند ترمیم زخم توصیه نمی شود.

زمینه و هدف: مطالعات اندکی در مورد تاثیر اولتراسوند و مدت زمان کشش بر افزایش انعطاف پذیری عضلات همسترینگ انجام شده است. مطالعه حاضر با هدف تعیین دامنه اکستشن پاسیو زانو در دانش آموزان مبتلا به کوتاهی گروه عضلانی همسترینگ و تاثیر اولتراسوند و مدت زمان کشش در درمان این اختلال انجام شد.روش  تحقیق: این تحقیق به صورت کارآزمایی بالینی و در سال 1384 در زابل انجام شد. 50 دانش آموز پسر با دامنه سنی 12-14 سال از بین دانش آموزان پسر مدارس راهنمایی از طریق نمونه گیری در دسترس مورد مطالعه قرارگرفتند. آزمودنیها به صورت تصادفی در پنج گروه قرار گرفتند. گروه اول با اولتراسوند، گروه دوم با اولتراسوند و کشش 15 ثانیه ای، گروه سوم با اولتراسوند و کشش 30 ثانیه ای، گروه چهارم فقط باکشش 15 ثانیه ای و گروه پنجم با کشش 30 ثانیه ای درمان شدند. میزان اکستنشن پاسیو مفصل زانو (درجه) به عنوان شاخص انعطاف پذیری عضلات همسترینگ قبل و بعد از ده جلسه درمان اندازه گیری شد. داده ها با استفاده از آزمونهای ANOVA و t زوج شده در سطح معنی داری P≤0.05 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.یافته ها: میزان اکستنشن پاسیو مفصل زانو در گروه اول از 160.2 ± 7.9 درجه به 163.3 ± 7.5 درجه (P=0.001)، در گروه دوم از 161.1 ± 6.9 درجه به 166.5 ± 5.9 درجه (P<0.0001)، در گروه سوم از 163.5 ± 6.7 درجه به 171.2 ± 5.9 درجه (P<0.0001)، در گروه چهارم از 161 ± 11.8 درجه به 164.4 ± 11.3 درجه (P=0.005) و در گروه پنجم از 166.1 ± 5.6 درجه به 171.1 ± 4.8 درجه (P=0.001) ارتقا یافت. اختلاف عمده ای بین پنج گروه قبل (P=0.48) و بعد از مداخله (P=0.059) وجود نداشت. نتیجه گیری: در این مطالعه، انعطاف پذیری گروه عضلانی همسترینگ با هر پنج برنامه درمانی افزایش یافت؛ ولی هیچ یک از روشها نسبت به دیگری برتری قابل توجهی در افزایش انعطاف پذیری این گروه عضلانی نشان ندادند.

زمینه و هدف: امروزه بیماریهای ایسکمیک قلبی اولین علت مرگ و میر در جوامع هستند و در مطالعات انجام شده، نقش التهاب ها در عفونتهای مزمن در پاتوژنز بیماری کرونری قلب مطرح شده است. مطالعه حاضر با هدف تعیین ارتباط بین عفونت هلیکوباکترپیلوری با آترواسکلروز انجام شد.روش تحقیق: در این مطالعه مورد- شاهدی 82 فرد مبتلا به بیماری عروق کرونر که با آنژیوگرافی بررسی شده بودند و حداقل %50 یا بیشتر تنگی در یکی از عروق کرونر قلب داشتند، در گروه آزمون و 82 بیمار با عروق کرونر طبیعی یا درگیری خفیف و کمتر از %50، به عنوان گروه شاهد در نظر گرفته شدند. در این پژوهش متغیرهای تنگی عروق، وسعت تنگی عروق کرونری، سن، جنس، پرفشاری خون، هیپرلیپیدمی، سیگار و نمایه توده بدنی مورد مطالعه و بررسی قرار گرفتند. برای افراد هر دو گروه آندوسکوپی انجام شد؛ پس از بیوپسی، آزمایش اوره از و سرولوژی IgG به روش الیزا برای اثبات وجود عفونت هلیکوباکترپیلوری انجام شد. داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS و آزمون t در سطح معنی داری P£0.05 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته ها: درگروه شاهد تست اوره از در %82.5 و تست سرولوژی IgG در %65 موارد مثبت و در گروه آزمون به ترتیب در %75 و %70 موارد مثبت بود. بین عفونت و بیماری عروق کرونر ارتباط معنی داری وجود نداشت (P=0.21). نتیجه گیری: در این تحقیق، بین بیماری عروق کرونر و عفونت هلیکوباکترپیلوری ارتباط معنی داری وجود نداشت؛ مطالعات وسیعتر و با حجم نمونه بیشتر توصیه می شود.

زمینه و هدف: نتایج حاصل از مطالعات محققان مختلف حاکی از آن است که کادمیوم به صورت یک تراتوژن در رشد و تکامل پستانداران تاثیر گذاشته و دارای اثرات سمی متعددی می باشد؛ از سوی دیگر با توجه به افزایش مصرف کادمیوم در جوامع صنعتی و وجود آن در منابع غیر صنعتی مانند غذا، آب، نوشابه ها و سیگار و همچنین وجود گزارشاتی مبنی بر اثرات تراتوژن آن بر روی رشد و نمو مغز و نیز با توجه به حساسیت بسیار بالای سلول های عصبی و میتوکندری های داخل سلولی نسبت به مواد تراتوژن، این پژوهش به منظور تعیین اثرات کادمیوم بر روی حساسترین ارگانل داخل سلولی (میتوکندری و هسته) سلول های عصبی انجام شد.روش تحقیق: در این مطالعه تجربی، 40 سر موش صحرایی ماده از نژاد ویستار، به چهار گروه 10 تایی، شامل: شاهد 1، شاهد 2، آزمون 1 و آزمون 2 تقسیم شدند. به گروههای شاهد نرمال سالین و به گروههای آزمون، 2 mg/Kg کلرید کادمیوم به صورت داخل صفاقی در روزهای هشتم بارداری (زمان تکامل مخچه) و شانزدهم بارداری (زمان شروع رشد سلول های پورکنژ) به طور جداگانه تزریق شد. نوزادان موش ها در روز چهارم بعد از تولد (PN4) (زمان آرایش نهایی سلول های پورکنژ)، با کمک محلول ثابت کننده گلوتارالدئید %1، از طریق بطن چپ پرفیوژن شدند و در نهایت مراحل آماده سازی و پردازش بافتی بر روی نمونه های حاصل، با استفاده از میکروسکوپ الکترونی (TEM) انجام شد. یافته ها: در بررسیهای کیفی، مرگ سلولی، هتروکروماتین بودن هسته و مشخص نبودن هستک قابل ملاحظه بود؛ همچنین تخریب غشای میتوکندری ها و کریستاهای آنها (کریستالیزه شدن میتوکندری ها) و وجود واکوئول های متعدد غیرطبیعی در میتوکندری ها مشاهده گردید؛ ضمن آن که وجود تکه های جدا شده سیتوپلاسم همراه با اجزای سلولی در گروههای آزمون از دیگر تفاوت آنها با گروههای شاهد بود.نتیجه گیری: در این پژوهش، مصرف کادمیوم در زمان بارداری (روزهای هشتم و شانزدهم بارداری)، باعث ایجاد تغییرات دژنراتیو در ارگانل های داخل سلولی بخصوص میتوکندری ها و هسته های سلول های مغز در نوزادان موشهای صحرایی شد.

زمینه و هدف: دوره بلوغ یکی از حساسترین دوران زندگی یک دختر نوجوان محسوب می شود. در این دوره علاوه بر توجه به مسایل و روابط اجتماعی دختران، به مسایل بهداشتی دوران بلوغ نیز باید توجه ویژه ای شود و لازم است آنها را با بهداشت دوران بلوغ آشنا نمود. این مطالعه مداخله ای با هدف ارزشیابی برنامه آموزش بهداشت بلوغ در ارتقای آگاهی دانش آموزان مقاطع راهنمایی و دبیرستان دخترانه شهر بیرجند انجام شد.روش تحقیق: در این مطالعه مداخله ای (از نوع قبل و بعد)، ابتدا 325 نفر از دانش آموزان دختر مقطع راهنمایی و متوسطه شهر بیرجند به روش نمونه گیری چند مرحله ای تصادفی شده، انتخاب و پرسشنامه خودساخته، شامل 20 سوال یک نمره ای در زمینه بهداشت دوران بلوغ، در بین آنها توزیع و پس از تکمیل جمع آوری گردید. آنگاه با یک برنامه آموزشی مدون، تمام این دانش آموزان، توسط مربیان آموزش دیده با مطالب آموزشی یکسان مورد آموزش قرار گرفتند. زمان آموزش در هر کلاس 1.5 ساعت تخمین زده شد. یک ماه پس از پایان برنامه آموزشی و توزیع جزوه ها در مدرسه، مجددا پرسشنامه ها بین دانش آموزان توزیع و پس از تکمیل جمع آوری گردید. مواردی که در مرحله دوم به هر دلیلی پرسشنامه را تکمیل ننموده بودند، از مطالعه خارج شدند. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS و آزمون آماری t زوج شده در سطح معنی داری a=0.05 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.یافته ها: در مجموع 302 دانش آموز، پرسشنامه مرحله قبل و بعد از مداخله را تکمیل کردند؛ از این تعداد، 151 نفر در مقطع راهنمایی و 151 نفر در مقطع دبیرستان بودند. میانگین نمره آگاهی در دانش آموزان مقطع راهنمایی قبل از مداخله 5.03 ± 3.7 و پس از مداخله 10.8 ± 4.8 بود؛ این میزان در بین دانش آموزان متوسطه قبل از مداخله 4.1 ± 2.3 و پس از مداخله 8.7 ± 3.8 برآورد گردید. بین میانگین نمره آگاهی قبل و بعد از مداخله در دانش آموزان هر دو مقطع اختلاف معنی داری وجود داشت (P<0.001)؛ همچنین میانگین نمره آگاهی در کل دانش آموزان (در هر دو مقطع) قبل از مداخله 4.6 ± 3.1 و پس از مداخله 9.7 ± 4.4 بود (P<0.001).نتیجه گیری : ارایه برنامه های آموزشی در دوران بلوغ در افزایش سطح آگاهی دختران جوان نقش ارزنده ای دارد و از آنجا که معمولا دختران جوان در این سن مشکلات دوران بلوغ خود را با والدین و اطرافیان در میان نمی گذارند، کلاسهای آموزشی در مدارس، ضمن بالا بردن سطح آگاهی آنها، زمینه ارایه سوالات و حل مشکلات دوران بلوغ را در آنها نیز فراهم می آورد.

زمینه و هدف: کمیت و کیفیت تغذیه در دوران بارداری از اهمیت ویژه ای برخوردار است. تغذیه نامناسب باعث ضعف بهداشتی مادران می شود که پیامدهای آن عوارض بارداری از قبیل تاخیر رشد داخل رحمی جنین، وزن کم زمان تولد، سقط جنین و زایمان زودرس است. مطالعه حاضر با هدف تعیین وضع تغذیه زنان باردار مراجعه کننده به مراکز بهداشتی، درمانی شهر شاهرود و برخی عوامل موثر بر آن انجام شد.روش بررسی: در این مطالعه توصیفی- تحلیلی که در سال 1383 انجام شد، 169 خانم باردار (سه ماهه آخر) مراجعه کننده به هشت مرکز بهداشتی، درمانی شهر شاهرود مورد مطالعه قرار گرفتند. رژیم غذایی مادران باردار به صورت ثبت مواد غذایی خورده شده در طی 24 ساعت گذشته و در طی مدت یک هفته متوالی و با انجام آزمایشات بیوشیمیایی، هماتولوژی و آزمونهای تن سنجی با استفاده از  شاخص نمایه توده بدن (BMI) بررسی گردید. داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS و آزمونهای آماری Chi-Square و t در سطح P≤0.05 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته ها: میانگین سن افراد مورد بررسی، 25.13 ± 4.95 سال و سن ازدواج آنان 20.11 ± 3.5 سال بود. %42.6 از افراد، دارای BMI طبیعی، %20.13 دارای اضافه وزن و %37.27 چاق بودند. هموگلوبین %9.6 مادران 11 g/dL> بود. بین BMI افراد مورد بررسی با تحصیلات، شغل، مصرف قرص آهن و مولتی ویتامین، آخرین مراجعه به پزشک و نوع مسکن ارتباط معنی داری مشاهده گردید (P<0.05)؛ همچنین میانگین مقدار دریافت انرژی، پروتئین، ویتامین های A، C، B1، B2، B3، B6، B12، کلسیم و آهن در واحدهای مورد پژوهش کمتر از استاندارد Recommended Dietary Allowances (RDA) بود. نتیجه گیری: در این تحقیق، افزایش وزن، چاقی و کمبود مواد مغذی مناسب، مشکل اصلی دوران بارداری بود؛ این امر به دلیل عدم آگاهی مادران از تعادل دریافت انرژی و مواد مغذی و تغذیه صحیح به وجود آمده بود؛ پیشنهاد می گردد آموزش تغذیه دوران بارداری در مراکز بهداشتی، درمانی با توجه و دقت بیشتری صورت گیرد .

زمینه و هدف: مسمومیت حاد با اورگانوفسفره سالیانه باعث مرگ ومیر دهها هزار نفر در کشورهای در حال توسعه می شود. این مواد به طور وسیعی به عنوان حشره کش در منازل، صنعت و محیطهای کشاورزی مورد استفاده قرار می گیرند؛ بنابراین با توجه به سهولت دسترسی، می توانند باعث بروز خطرات اتفاقی یا عمدی ناشی از در معرض قرار گرفتن آن از طریق تماس پوستی و یا تنفسی شوند. مطالعه حاضر با هدف بررسی اپیدمیولوژیک مسمومیتهای ارگانوفسفره و اثرات قلبی و تنفسی آن انجام شد.روش تحقیق: در این مطالعه توصیفی- آینده نگر طی یک سال، 51 بیمار دچار مسمومیت حاد ارگانوفسفره، مورد بررسی قرار گرفتند. تشخیص مسمومیت اورگانوفسفره بر اساس یافته های کلینیکی میزان بوتیریل کولین استراز سرم و در تعدادی هم با توجه به موادی که همراهان مسمومین به بیمارستان آورده بودند، انجام شد. یافته ها: از 51 بیمار مورد مطالعه 20 نفر مرد و 31 نفر زن بودند. محدوده سنی آنها بین 5 تا بالاتر از 45 سال و سن %3.9 آنها زیر 10 سال بود. %13.73 بیماران به طور تصادفی دچار مسمومیت شده بودند و %78.43، اقدام به خودکشی کرده بودند. محل وقوع مسمومیت اغلب در منزل و در %94.1 موارد، راه ورود سم از راه دهان بود. 33 نفر دچار اختلالات الکتروفیزیولوژیک قلب شده بودند که شامل طولانی شدن انتروال QTc در 33 بیمار (%64)، تغییرات موج T و سگمان ST در 12 نفر (%23)، اختلالات هدایتی قلب در 2 نفر (%3.9)، تغییرات موج T در 14 بیمار (27%)، تاکیکاردی سینوسی در 8 بیمار (15%) و برادیکاردی سینوسی در 11 بیمار (21%) بود. 17 بیمار نیز دچار ادم حاد ریه غیر قلبی شدند. نتیجه گیری: این مطالعه به منظور بالابردن آگاهی مردم از سمی بودن این مواد، شناساندن راههای مختلف جذب سم در بدن و ضرورت مراجعه سریع پس از شک به ایجاد مسمومیت، پایش فعالیت الکتریکی قلب و توجه به تغییرات فاصله QTc که می تواند پیش بینی بروز آریتمی های کشنده باشد، انجام شد. بدیهی است که استفاده از رسانه های گروهی به هر طریق می تواند در این موارد کمک شایانی بنماید.

زمینه و هدف: اعتیاد به مواد مخدر خانمان سوز است اما خانمان سوزتر از آن اعتیاد به داروها و مواد به ظاهر شادی بخش است. بی‏شک برخی از نوجوانان و جوانان بدون داشتن آگاهی کافی، از این قرصها به عنوان پایان دهنده غمهایشان استفاده می کنند. با توجه به آمار روزافزون مصرف این ماده در کشور، مطالعه حاضر با هدف تعیین میزان آگاهی و نگرش دانشجویان دانشگاههای شهر بیرجند نسبت به قرصهای اکستازی و به منظور دستیابی به اطلاعات پایه درخصوص برنامه ریزیهای لازم جهت ارتقای سطح آگاهی قشر آسیب پذیر جامعه انجام شد.روش تحقیق: در این مطالعه توصیفی- تحلیلی، 536 دانشجو از دانشگاههای علوم پزشکی، آزاد اسلامی و دانشگاه بیرجند مورد بررسی قرار گرفتند. ابزار گردآوری اطلاعات، پرسشنامه ساختاری شامل 30 سوال بود که روایی آن به روش اعتبار محتوا سنجیده و پایایی پرسشنامه به روش آزمون مجدد محاسبه گردید. داده ها با استفاده از آزمون Chi-Square، t و آنالیز واریانس یک طرفه در سطح معنی داری P£0.05 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.یافته ها: آگاهی، %63.4 از دانشجویان در سطح ضعیف، %29.7 در سطح متوسط و فقط %6.9 در سطح بالا قرار داشت. %13.6 از دانشجویان این قرصها را دیده بودند و فقط %4.3 از این قرصها استفاده کرده بودند. بین میانگین نمره آگاهی و متغیرهای جنس، محل زندگی، دانشگاه محل تحصیل ارتباط معنی داری وجود نداشت؛ همچنین بین مصرف قرصهای اکستازی با دانشگاه محل تحصیل و رتبه تولد ارتباط معنی داری وجود نداشت، اما ارتباط بین مصرف قرصهای اکستازی با محل زندگی، جنس و سطوح آگاهی دانشجویان ارتباط معنی دار بود (P<0.05).نتیجه گیری: پایین بودن اطلاعات و آگاهی عامل مهمی در گرایش افراد آسیب پذیر جامعه به قرصهای اکستازی می باشد؛ همچنین زندگی در اماکن بدون نظارت مثل خانه های استیجاری دانشجو نیز می تواند عاملی در گرایش دانشجویان به سوی مواد مخدر و... باشد.

زمینه و هدف: ارزشیابی آموزشی به منظور تعیین میزان موفقیت اعضای هیات علمی در مسیر نیل به اهداف آموزشی انجام می شود. مهمترین دلیل انجام ارزشیابی دانشجویان از اساتید و تأکید بر بهبود آن، ایجاد زمینه ای مناسب برای اعضای هیات علمی در راستای بهتر کردن نحوه آموزش می باشد. مطالعه حاضر با هدف تعیین دیدگاه اساتید و دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی بیرجند نسبت به ارزشیابی اساتید توسط دانشجو انجام شد.روش تحقیق: در این مطالعه که صورت توصیفی- مقطعی و در نیم سال دوم سال تحصیلی 83-1382 انجام شد، اعضای هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی بیرجند و دانشجویان مورد مطالعه قرار گرفتند. نظرات آنان با استفاده از دو پرسشنامه مجزا جمع آوری شد. روایی و محتوای پرسشنامه ها پس از نظرخواهی از متخصصین و انجام مطالعه مقدماتی، تایید شد و پایایی آنها به روش همسانی درونی و محاسبه آلفای کرونباخ ارزیابی گردید. ضریب آلفای کرونباخ به میزان 80% تعیین شد. داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS و آزمون Chi-Square در سطح معنی داری a=0.05 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.یافته ها: از مجموع 60 نفر اساتید (30 نفر علوم پایه، 30 نفر بالینی) 95% از ارزشیابی خود توسط دانشجو اطلاع داشتند و %81.7 مسوول ارزشیابی دانشگاه را مرکز مطالعات و توسعه دانشگاه، می دانستند. %91.7 بازخورد نتایج ارزشیابی خود را دریافت کرده بودند و نظر %45 آنان نسبت به مفید بودن اعلام نمره ارزشیابی در بهبود تدریس "کاملا موافق" بود؛ 40% از آنان اعتقاد داشتند که تکمیل فرم ها توسط دانشجو بدون احساس مسوولیت و حوصله است و 30% تکمیل آن را بدون صداقت می دانستند. از مجموع 280 نفر دانشجو، 40% اعتقاد داشتند که فرم های ارزشیابی نمی تواند تا حد زیادی ارزیابی کننده کیفیت تدریس استاد باشد. %78.2 از دانشجویان فرم ها را با حوصله کافی تکمیل می نمودند و %82.8 معتقد بودند که به نتایج ارزشیابی خیلی کم بها داده می شود.نتیجه گیری: با توجه به این که ارزشیابی شیوه تدریس اساتید، فرایندی است با هدف بهبود تدریس و ارتقای آموزش توسط اعضای هیات علمی و از طرفی بازخورد نتایج ارزشیابی به اساتید می تواند منعکس کننده نقاط قوت و ضعف آنان در تدریس باشد و با عنایت به این که دانشجویان بیش از سایر دست اندرکاران آموزش در جریان روند آموزش قرار می گیرند و می توانند نسبت به کم و کیف آن نظر دهند، بنابراین ارزشیابی زمانی مفید خواهد بود که به عنوان بخشی از یک برنامه جامع ارزشیابی استاد قرار گیرد و داده های حاصل از آن از روایی و پایایی لازم برخوردار باشد.

تشکیل هماتوم در پستان پس از ضربه، عمل جراحی و بیوپسی شایع است. در برخی موارد هیچ سابقه ای از ضربه در شرح حال بیمار دیده نمی شود و هماتوم می تواند در بیماران مبتلا به بیماریهای خونی یا اختلالات انعقادی نیز ایجاد شود. هماتوم پستان ممکن است در ماموگرافی به صورت دانسیته با حدود نامشخص و یا به شکل توده ای با نمای خاردار (Spiculated) و شبیه به کارسینوم تظاهر نماید. در این گزارش خانمی 48 ساله که به علت وجود توده قابل لمس و بدون درد در پستان راست، مراجعه کرده بود، معرفی می شود. ماموگرافی در این بیمار، نشان دهنده ضایعه ای با حدود نامنظم و خاردار به قطر 25 میلیمتر، بدون میکرو کلسیفیکاسیون در ربع فوقانی داخلی پستان بود که به نظر می رسید مربوط به تومور بدخیم پستان باشد. اولتراسونوگرافی یک توده هیپواکوئیک با اکوژنیستیه غیریکنواخت و دارای حدود نامنظم را نشان داد. عمل جراحی و حذف کانونی ضایعه، وجود هماتوم در پستان راست را مشخص نمود و هیچ گونه علایمی از بدخیمی مشاهده نگردید. در تشخیص افتراقی توده های  پستانی، صرف نظر از وجود سابقه ضربه قبلی و یا عمل جراحی و اختلالات خونی، احتمال هماتوم پستان را باید در نظر داشت. در برخی موارد عارضه دیررس هماتوم ممکن است در ماموگرافی به شکل توده ای با نمای خاردار و شبیه به کارسینوم مشاهده شود.