هدف: پژوهش حاضر، با هدف مقایسه عملکرد دانش آموزان دارای طیف اتیسم با کارکرد بالا، دانش آموزان دارای نشانگان داون آموزش پذیر و دانش آموزان عادی در آزمون کارکردهای اجرایی (انعطاف پذیری ذهنی، حافظه کوتاه مدت و حافظه کاری) انجام شد. روش: پژوهش حاضر از نوع پس رویدادی بود. در این پژوهش 15 نفر از دانش آموزان پسر دارای اتیسم کارکرد بالا، 15 نفر از دانش آموزان پسر دارای نشانگان داون آموزش پذیر و 15 نفر از دانش آموزان پسر عادی به صورت نمونه گیری در دسترس در مطالعه شرکت کردند. ابزار مورد استفاده شامل مقیاس تشخیص اتیسم گیلیام (گارس)، آزمون هوش وکسلر، آزمون حافظه ارقام (مستقیم و معکوس) وکسلر و آزمون کارت های ویسکانسین بود. آزمون های آماری استفاده شده شامل آزمون تحلیل واریانس یک طرفه، تحلیل واریانس چند متغیره، تحلیل کوواریانس یک عاملی، تحلیل کوواریانس چند عاملی و آزمون های تعقیبی بن فرونی و توکی بود. یافته ها: با توجه به کنترل هوش فقط بین گروه اتیسم دارای کارکرد بالا و گروه گواه در شاخص انعطاف پذیری ذهنی و خطای درجاماندگی تفاوت معنا داری بین دو گروه دیده شد. علاوه بر این، در مولفه حافظه، بین گروه نشانگان داون با گروه گواه در حافظه کوتاه مدت تفاوت معنی داری وجود داشت، درحالی-که در سایر مقایسه های دوتایی تفاوتی وجود نداشت. نتیجه گیری: نتایج نشان داد که دانش آموزان دارای اتیسم کارکرد بالا با وجود توانایی هوشی نزدیک به دانش آموزان عادی در کارکرد اجرایی نقایصی داشتند و این موضوع نقش هوش را در کارکردهای اجرایی کم رنگ می کند.