مجله دانشگاه علوم پزشکی ارتش جمهوری اسلامی ایران (annals of military and health sciences research)
سال:1385 | دوره:4 | شماره:3 (مسلسل 15) |تعداد مقالات:21

سابقه و هدف: سفالومتری درباره خصوصیات اندازه های مختلف بافت های نرم و سخت سروصورت بحث می نماید و بعنوان یک شاخص پاراکلنیکی مهم برای رشد و نمو جمجمه و تشخیص و درمان ارتودنسی مطرح است. بررسی صورت در علم دندانپزشکی، پزشکی و پزشکی قانونی و صنایع کاربرد زیادی دارد. لذا تحقیق حاضر با هدف طبقه بندی صورت در جوانان مذکر 18-22 ساله شهر تهران در سال 1384 صورت گرفت.مواد و روش ها: این تحقیق به روش توصیفی مقطعی بوده است. تعداد 662 نفر از جوانان مذکر 22-18 ساله به روش کلاسیک مورد اندازه گیری سفالومتریک قرار گرفتند. نمونه ها سالم و فاقد بیماری های موثر بودند. مهم ترین ابعاد صورت، طول و عرض آن می باشد که بوسیله سفالومتر مدرج میلیمتری مارتین سالر با دقت 0.5 میلیمتر اندازه گیری شد.یافته ها: میانگین طول صورت در سنین بین 18-22 سالگی 9.2±124 میلیمتر، میانگین عرض صورت 9.1±138 میلیمتر و میانگین شاخص صورت 5.2±89.2 می باشد.نتیجه گیری: طبقه بندی صورت (ویسروکرانیوم) به وسیله ابعاد حاصله در افراد مورد بررسی انجام گرفت. در تمام سنین نوع هیپراوری پروسوپیک، تیپ نادر و نوع مزوپروسوپیک، تیپ غالب بوده است.

سابقه و هدف: تکنیک تیپینگ (Taping Technique) و بریس کانترفورس (Counterforce Brace) هر دو به صورت فوری باعث افزایش دامنه حرکتی و بهبود قدرت عضلانی در حرکت اکستنشن مچ دست و سوپینیشن ساعد در افراد مبتلا به سندرم آرنج انیس بازان می شوند. در این مطالعه، هدف ما مقایسه میزان اثر بخشی این دو روش بر روی قدرت و دامنه حرکتی اکستنشن مچ دست و سوپینیشن ساعد در افراد مبتلا به سندرم آرنج تنیس بازان می باشد.مواد و روش ها: این مطالعه شبه تجربی (Quasi Experimental) بر روی 30 بیمار مبتلا به سندرم آرنج تنیس بازان صورت گرفت. بیماران به روش نمونه گیری ساده انتخاب و در دو گروه 15 نفره (تکنیک تیپینگ و بریس کانترفورس) قرار گرفتند و متغیرهای هدف در دو گروه توسط نرم افزار SPSS نسخه 11.5 مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفتند.یافته ها: میانگین سنی در گروه تیپینگ 42.53 سال و در گروه کانترفورس 47.53 سال می باشد در تست قدرت اکستنشن مچ دست و سوپینیشن ساعد به ترتیب، اختلاف میانگین بین گروه تیپینگ و گروه بریس کانترفورس با P=0.8 و P=0.42 معنی دار نبود. در حالیکه در میزان دامنه حرکتی اکستنشن مچ دست، اختلاف میانگین بین گروه تکنیک تیپینگ و گروه بریس کانترفورس معنی دار بود (P=0.02) و چون میانگین نمرات گروه تیپینگ بیشتر می باشد پس موثرتر بنظر می رسد.نتیجه گیری: با توجه به نتایج به دست آمده، میزان اثر بخشی تکنیک تیپینگ و بریس کانترفورس بر روی بهبود قدرت عضلات مورد نظر تفاوتی ندارد اما میزان تاثیر تکنیک تیپینگ بر روی دامنه حرکتی اکستنشن مچ دست بیشتر از بریس کانترفورس بنظر می رسد. گرچه هر دو روش فوق به شکل جداگانه باعث بهبود دامنه حرکتی و افزایش قدرت عضلات مورد نظر می شوند.

سابقه و هدف: از آنجا که پوست یکی از ارگان های حیاتی و مهم بدن بشمار می رود حفظ آن از جهات بسیاری حایز اهمیت است. از طرفی این بافت در تماس دایم با محیط خارج بوده و آسیب های محیطی بسیار سریع برآن تاثیر خواهد گذاشت. با استفاده از تکنیک های مختلف جراحی از جمله expansion mesh graft وسعت ناحیه دهنده را حداکثر تا 9 برابر می توان افزایش داد و در بسیاری از موارد این مقدار کافی نیست، مثلا در سوختگی های بیش از 40% و بنابراین می بایست در این مورد فکری اساسی اندیشید. از آنجایی که موفقیت در این پیوندها و ترمیم بافت برای بیماران سوختگی اهمیت ویژه ای دارد و ارگان های نظامی و مسلح چه در زمان صلح و چه در شرایط جنگ بیشتر در معرض این مشکل قرار می گیرند، بر آن شدیم تا ترمیم بافت را از طریق کشت سلول در محیط آزمایشگاه انجام داده و از عوارض سوختگی ها که در طب نظامی اولویت ویژه ای دارد بکاهیم.مواد و روش ها: این مطالعه از نوع تجربی می باشد. به منظور انجام این مطالعه از 4 راس خرگوش آلبینو که از انستیتو پاستور خریداری گردید استفاده شد. از یکی از خرگوش ها پوستی به ابعاد 6×6 سانتی متر مربع برداشته و به عنوان نسج حمایتی استفاده شد، سپس در ظرف حاوی محیط کشت Minimal Essential Medium (MEM) و Fetal Calf Serum(FCS) قرار داده شد. از خرگوش دوم پوستی به ابعاد 1×2 سانتی مترمربع جدا نموده، آنرا به قطعات ریز تقسیم کرده و سپس بر روی درم نسج حمایتی قرار داده و پس از آماده شدن به خرگوش دوم پیوند زدیم. پس از گذشت 4 هفته حیوان کشته و ناحیه ترمیم شده جدا گردیده و تحت مطالعات بافت شناسی با دو نوع رنگ آمیزی قرار گرفت.یافته ها: در مطالعه بافت شناسی، اپیدرم ناحیه ترمیم شده کاملا طبیعی بوده اما لایه شاخی آن نازکتر از پوست نرمال بود. غده عرق مشاهده نگردید. ترمیم از کناره های زخم شروع گشته و به مرکز گسترش یافته بود. برجستگی های انگشتی شکل کوتاه تر از نرمال بوده، کلاژن های ناحیه درم منظم تر از پوست نرمال بود. همچنین عروق درم وسیع تر و گشادتر گشته بود.نتیجه گیری: با این روش می توان وسعت ناحیه دهنده را تا 18 برابر اولیه افزایش داده و پوستی نرمال در ناحیه ترمیم شده و در حداقل زمان ممکن بدست آورد.

سابقه و هدف: بیماری سل یکی از قدیمی ترین بیماری های شناخته شده است، که سالانه عامل مرگ و میر زیادی در دنیا می باشد. شناخت بیشتر عوامل مرتبط به پیش آگهی مرگ در این بیماری، می تواند در درمان سودمند باشد. مطالعه حاضر با هدف فوق طراحی و اجرا گردید.مواد و روش ها: مطالعه بصورت موردی شاهدی (case-control) طراحی گردید. موارد مطالعه از بین بیماران فوت شده بستری در بیمارستان مسیح دانشوری که با تشخیص قطعی یا احتمالی سل بستری شده بودند طی سال 1381 انتخاب شدند. تعداد برابر مواردها با همسان سازی سن و جنس به عنوان کنترل انتخاب شدند و داده ها با روش های آماری غیرپارامتری برای متغیرهای کمی و کی دو برای متغیرهای کیفی (CI,OR) آنالیز شدند. جهت بررسی رفتار متغیر و پاسخ از رگرسیون لجستیک با روش Wald استفاده شد.یافته ها: در گروه غیر زنده ها، 33 نفر وارد مطالعه شدند که 11 نفر (33%) زن و بقیه مرد بودند. میانگین سنی بیماران 53 سال بوده است. نیمی از مرگ ها در 6 روز اول بستری رخ داده است. عادت مصرف سیگار در 50% بیماران فوتی وجود داشته است. 36 نفر HIV مثبت (9%) و بقیه منفی بودند. در گروه شاهد (زنده ها) در مصرف سیگار (P=0.003)، تعداد PMN (P=0.001)، و لنفوسیت ها (P=0.001) تفاوت معنی دار مشاهده شد.نتیجه گیری: این مطالعه نشان داد که سیگار عوامل خطر بسیار مهمی در بروز مرگ بیماران مسلول می باشد. مسلولین سیگاری 5.6 برابر غیرسیگاری ها فوت می کنند. بیماران مبتلا به لنفوسیتوپنی پروگنوز بدی نسبت به افراد با لنفوسیت طبیعی داشته اند.

سابقه و هدف: ویتیلیگو بیماری پوستی است که با از بین رفتن ملانوسیت ها موجب ظهور ماکول های سفیدرنگ در پوست می شود. علت بیماری بطور کامل شناخته شده نمی باشد و نظریه های مختلفی را مطرح می نمایند، ولیکن تحقیقات مختلف نقش ایمنی بدن را حایز اهمیت می دانند. به همین منظور این مقاله تحقیقاتی با هدف بررسی قسمتی از سیستم ایمنی این بیماران انجام شده است.مواد و روش ها: در این مطالعه مورد- شاهدی، تعداد 58 نفر شامل 23 بیمار ویتیلیگوی فرم فعال و 13 نفر فرم پایدار بیماری به همراه 22 نفر گروه شاهد مورد بررسی قرار گرفتند. از همه شرکت کنندگان خونگیری بعمل آمد و با کمک آنتی بادی های منوکلونال و بوسیله تکنیک فلوسیتومتری رده های لنفوسیت های TCD8, B, T, TCD4 خون محیطی سنجیده شد. سپس مقادیر بدست آمده با افراد گروه شاهد مقایسه گردید و با استفاده از نرم افزار آماری SPSS نسخه 10 تجزیه و تحلیل داده ها انجام شد (P<0.05).یافته ها: در دو گروه مورد مطالعه در مقایسه با گروه شاهد، بیماران فرم پایدار تنها لنفوسیت های TCD8 کاهش معنی داری را نشان دادند (P=0.0014). در حالیکه در گروه فعال بیماری لنفوسیت های (P=0.0002)TCD8 و (P=0.0062)B(CD19) کاهش معنی داری داشتند و نسبت CD4 به CD8(CD4/CD8) نیز بطور معنی داری بالاتر رفته بود (P=0.0001).نتیجه گیری: براساس یافته های حاصل از مطالعه حاضر، تغییر لنفوسیت های خون محیطی در بیماران ویتیلیگو و مخصوصا در فرم فعال بیماری مشاهده می گردد و می توان نتیجه گیری نمود که احتمالا پاسخ های ایمنی و بویژه پاسخ های ایمنی سلولی در پاتوژنز بیماری از اهمیت بیشتری برخوردار می باشد.

سابقه و هدف: جهت تشخیص بیماری های انگلی روش های مختلف آزمایشگاهی وجود دارند که از حساسیت متفاوتی برخوردار می باشند، لذا انتخاب یک روش استاندارد و مناسب از اهمیت خاصی برخوردار است. در راستای دست یافتن به روشی حساس تر و ساده تر برای آزمایش مدفوع، روش فرمل- دترجنت با روش فرمالین- اتر و مستقیم در تشخیص انگل های روده ای مورد مقایسه قرار گرفت.مواد و روش ها: در این مطالعه مقطعی (توصیفی- تحلیلی)، روی نمونه مدفوع 501 نفر از اهالی روستاهای بیلقان و سرودار واقع در اطراف شهرستان کرج هر سه روش آزمایش مدفوع فرمل- دترجنت، فرمالین- اتر و مستقیم انجام شد.یافته ها: حساسیت روش فرمل- دترجنت در تشخیص کیست ژیاردیالامبلیا، بلاستوسیستیس هومینیس و تخم هیمنولیپیس نانا نسبت به روش فرمالین- اتر بالاتر است و در تشخیص سایر موارد حساسیت روش فرمالین- اتر نسب به روش فرمل- دترجنت بالاتر است و حساسیت هر دو روش در تشخیص عوامل انگلی یافت شده نسبت به روش مستقیم بالاتر است و فقط در تشخیص کیست ژیاردیالامبلیا و بلاستوسیستیس هومینیس فواصل اطمینان بین روش فرمالین- اتر و مستقیم با هم تداخل دارد.نتیجه گیری: با اطمینان 95%، بازدهی روش فرمل- دترجنت در تشخیص کیست ژیاردیالامبلیا و بلاستوسیستیس هومینیس و تخم هیمنولیپیس نانا نسب به روش فرمالین- اتر بیشتر است و این اختلاف معنی دار است، به ویژه در مورد تشخیص انگل ژیاردیالامبیا و در شرایط صحرایی استفاده از این روش توصیه می شود.

سابقه و هدف: استافیلوکک ها باکتری های مقاومی هستند که ممکن است به عنوان فلورنرمال پوست، چشم، دستگاه تنفسی فوقانی، دستگاه گوارش، اورترا و ندرتا واژن وجود داشته باشند. در این مطالعه در صدد یافتن میزان فراوانی حاملین استافیلوکک طلایی در میان پرسنل درمانی و غیردرمانی یکی از بیمارستان های ارتش هستیم.مواد و روش ها: در یک مطالعه تحلیلی مقطعی تعداد 253 نفر از پرسنل کادر درمانی و غیردرمانی بیمارستان از طریق نمونه گیری از بینی، دست آنها و کشت در محیط های انتخابی و سپس کارهای تکمیلی و تشخیصی مورد بررسی قرار گرفتند. اطلاعات در نرم افزار SPSS نسخه 11.5 با تست آماری (کای) دو مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.یافته ها: از تعداد 253 نفر پرسنل مورد مطالعه 65 (25.8%) نفر حامل استافیلوکک طلایی در بینی بودند (25.8%) که از این تعداد 35 نفر از پرسنل درمانی (23% از مجموع 153 نفر پرسنل درمانی) و 30 نفر از پرسنل غیردرمانی (30% از مجموع 100 نفر گروه غیردرمانی) را شامل می شدند. در مورد آلودگی دست به باکتری مورد نظر 10 نفر از مجموع 253 نفر (3.9%) کشت مثبت داشتند که 6 مورد کشت مثبت در پرسنل درمانی (3.9% از 153 نفر پرسنل درمانی) و 4 مورد کشت مثبت در پرسنل غیردرمانی (4% از 100 نفر پرسنل غیردرمانی) را شامل می شدند.نتیجه گیری: با توجه به یافته های فوق هر چند که تعداد حاملین استافیلوکک طلایی در بینی در میان پرسنل درمانی (35نفر) در مقابل پرسنل غیردرمانی (30 نفر) به نظر بیشتر است ولی نظر به اینکه تعداد کل افراد مورد مطالعه در گروه درمانی 153 نفر در مقابل 100 نفر از گروه غیردرمانی بوده، بنابراین شیوع حمل استافیلوکک طلایی در بینی در گروه درمانی کمتر از پرسنل غیردرمانی است. به این ترتیب می توان ادعا نمود که گروه هدف آموزش های ارتقای سطح بهداشت فردی نه تنها پرسنل درمانی بیمارستان ها، بلکه پرسنل غیردرمانی را نیز در بر می گیرد.

سابقه و هدف: خودکشی عمل آگاهانه نابودسازی بدست خود است. خودکشی نظامیان در محیط نظامی دارای شرایط خاصی است زیرا نه تنها دارای اثرات مصیبت بار بر روی خانواده است بلکه اثرات نامطلوبی را بر روی محیط نظامی می گذارد. این مقاله به بررسی شیوع فکر خودکشی در پرسنل نظامی پادگان های نزاجا تهران می پردازد.مواد و روش ها: این مطالعه توصیفی مقطعی Cross Sectional بر روی 321 نفر از پرسنل نزاجا مشغول به خدمت در پادگان های نزاجا در شهر تهران در سال 1384 که به روش نمونه گیری تصادف خوشه ای- طبقه ای انتخاب شده بودند؛ صورت گرفت. تشخیص بیماری براساس آخرین روش ها و معیارهایDSM IV(Diagnostic and Statistic manual of Mental Disorder)  صورت گرفت. ابتدا سه پادگان از سطح شهر تهران به عنوان نمونه و بصورت تصادفی انتخاب و به نسبت جمعیت حجم نمونه از پرسنل پایور و وظیفه آنجا انتخاب شده و با مراجعه حضوری و به روش مصاحبه نمونه گیری می شد.یافته ها: نتایج بدست آمده در این مطالعه نشان داد که 15.3% افراد دارای افکار خودکشی اند و قریب به 1.9% آنها سابقه اقدام به خودکشی دارند. قریب به 5.9% افراد سابقه بیماری روانپزشکی دارند. فراوانی افکار خودکشی در پرسنل وظیفه 19.8% و در پرسنل دارای بیماری همراه روانپزشکی 84.2% بوده است. این میزان در افراد دارای سطوح مختلف تحصیلات تفاوت آماری معنی دار ندارد.نتیجه گیری: افکار خودکشی در پرسنل وظیفه و پرسنل دارای بیماری های زمینه ای روانپزشکی بیشتر بود. نتایج این مطالعات مشابه قبلی مطابقت داشت.

سابقه و هدف: شاخص های اریتروسیت در طول دوران بارداری تغییر می کند و به منظور افتراق آن از کم خونی فقر آهن بررسی سریال شاخص های گلبول قرمز انجام می شود. هدف از انجام این مطالعه بررسی تغییرات شاخص های اریتروسیت در طول دوران بارداری است.مواد و روش ها: در یک مطالعه توصیفی مقطعی، 350 خانم باردار مراجعه کننده به درمانگاه زنان و زایمان بیمارستان خانواده ارتش شهر تهران در سال 1383، مورد بررسی قرار گرفتند. اطلاعاتی مانند سن مادر، تعداد حاملگی ها، تعداد زایمان ها و همچنین مصرف قرص آهن، اسید فولیک و سیگار در دوران بارداری، با استفاده از مصاحبه مشخص شد. سپس یک نمونه خون از همه زنان در مراجعات سه ماهه اول، دوم و سوم برای تعیین شاخص های اریتروسیتی گرفته می شد. از آزمون Repeated Measurement ANOVA برای بررسی معنی دار بودن تغییرات شاخص های اریتروسیتی در طول بارداری استفاده شد. مقدار عدد P کمتر از 0.05 معنی دار در نظر گرفته شد.یافته ها: نتایج 308 بیمار مورد بررسی نهایی قرار گرفت. میانگین سن 4±27.04 سال بود. بیشترین فراوانی تعداد حاملگی، در گروه بارداری اول 232 بیمار (77.85%) و بیشترین فراوانی تعداد زایمان در گروه بدون زایمان 221 بیمار (74.16%) قرار داشت. اکثریت آنها برابر با 293 مورد (95.13%) قرص آهن و 295 مورد (95.78%) اسید فولیک مصرف می کردند. میزان مصرف سیگار 8 نفر (2.68%) بود. شاخص های هموگلوبین و هماتوکریت و MCHC در تمامی زیر گروه های مورد بررسی با پیشرفت بارداری کاهش معنی داری یافت (P=0.0001) و MCV به میزان معنی داری افزایش نشان داد (P=0.0001) و MHC در خلال بارداری تغییر معنی داری نشان نداد (P=0.4).نتیجه گیری: در خلال بارداری های طبیعی غلظت هموگلوبین و هماتوکریت کاهش می یابد و تغییرات ماکروسیتیک در حاملگی یک فرآیند فیزیولوژیک و نرمال می باشد.

سابقه و هدف: سلامت روانی از موضوعات مهم اجتماعی و علمی بوده که بیماران مبتلا به بیماری های جسمی در معرض خطر جدی ابتلا به آن قرار دارند. در برخی کشورها از جمله ایران مشکل عدم تشخیص و درمان ناکافی اختلالات روانی در افراد مراجعه کننده به مراکز درمانی مورد بررسی قرار گرفته است. با این وجود، اطلاعات موجود در خصوص سربازان ناکافی به نظر می رسد. در این مطالعه با استفاده از یک مقیاس خود گزارش دهی، به بررسی وضعیت سلامت روانی سربازانی پرداخته شده است که به خاطر مشکلات جسمی به یک بهداری نظامی مراجعه کرده بودند.مواد و روش ها: در این مطالعه مقطعی، توصیفی- تحلیلی، تعداد 301 سرباز مشغول به خدمت در ارتش با میانگین سنی 2.02±21.49 که به یکی از بهداری های سرپایی نظامی تهران در سال 1385 مراجعه کرده بودند مورد بررسی قرار گرفتند. ویرایش فارسی پرسشنامه GHQ-28 جهت مشخص کردن وضعیت سلامت روانی نمونه ها و تعیین ارتباط احتمالی برخی از متغیرهای جمعیت شناختی مورد استفاده قرار گرفت.یافته ها: از 301 سرباز 174 نفر (57.8 درصد) مشکک به اختلال روانی بودند. آزمون های آماری کای دو و آزمون دقیق فیشر با (P<0.05) ارتباط معنی داری را بین مشکلات روانی و عدم فعالیت جسمانی، سابقه خودزنی، فرار از خدمت، زندان و تعداد ماه های خدمت نشان دادند. در رابطه با زیر مقیاس نشانگان جسمانی 46.8 درصد، زیر مقیاس اضطراب و بی خوابی 46.5 درصد، عملکرد اجتماعی 38.9 درصد و افسردگی 62.1 درصد نمره کمتر از 6 کسب کردند که در گروه افراد سالم قرار گرفتند.نتیجه گیری: تعداد زیادی از سربازان در معرض خطر ابتلا به مشکلات روانی قرار دارند. از آنجایی که سربازان به خاطر موقعیت شان در معرض خطر از دست دادن سلامت خود می باشند، لذا اتخاذ تدابیری در خصوص ارتقا سلامت آنان ضروریست.

سابقه و هدف: کمبود آهن علت اصلی کم خونی در سراسر جهان است. آخرین بررسی ها در سال 1383 نشان داد حدود یک سوم زنان در سنین باروری (49-15) سال براساس شاخص 50% دچار کم خونی می باشند. دختران (19-15) ساله بالاترین میزان شیوع کمبود آهن را داشتند. آمارهای حاصل از مطالعه کانانی و سن نشان داد که 68.81% از دختران 11-18 سال آنمی فقر آهن داشتند. در تحقیقی صورت گرفته در استرالیا در رنج سنی 36-12 سال نشان داد که 6% افراد آنمی فقر آهن داشتند و 9% در مرحله خون سازی با کمبود آهن بودند.مواد و روش ها: در این مطالعه توصیفی- مقطعی تعداد نمونه ها 113 نفر بودند که به علت خروج یکی از نمونه ها از مطالعه تعداد 112 نفر شد. در ابتدا بوسیله پرسشنامه اطلاعات دموگرافیک جمع آوری شد سپس از نمونه های مورد نظر آزمایشات خونی شامل آهن سرم، ظرفیت باند شدن توتال آهن، هموگلوبین و فریتین به عمل آمد. داده ها با نرم افزار Spss تحلیل گردید.یافته ها: از تعداد نمونه های مورد پژوهش 83 نفر دختر و 29 نفر پسر بودند. بین مشخصات فردی و آنمی فقر آهن ارتباط معنی داری مشاهده شد. بین جنس و آنمی فقر آهن رابطه معنی درای مشاهده نشد. (P=0.736) بین تاهل و خوابگاهی بودن با آنمی فقر آهن نیز ارتباط معنی داری مشاهده نشد. (P=0.736) این تحقیق نشان داد که با فاصله اطمینان 95%، 16.9% از نمونه های مورد پژوهش آنمی فقر آهن دارند که این آمار در دختران 20.5% و در پسران 6.8% است. و 37% دانشجویان در معرض آنمی فقر آهن بودند.نتیجه گیری: با توجه به یافته های پژوهش آموزش لازم جهت بهبود وضعیت ضروری به نظر می رسد. همچنین مسوولین امر می توانند بر این اساس در بهبود وضعیت تغذیه اوامر لازم را صادر کنند. از طرفی می توان در هنگام گزینش دانشجویان نیز آزمایش های مربوط به آنمی فقرآهن را اضافه نمود تا در بدو ورود افراد در معرض خطر و مبتلا شناسایی و اقدامات لازم صورت گیرد.

سابقه و هدف: دیابت از جمله بیماری هایی می باشد که اثر معکوس بر سلامت پریودنتال دارند. در مطالعات قبلی نشان داده شده که در میان افراد غیردیابتی مقادیر قندخون ناشتا (FBS:Fasting Blood Sugar) در افراد مبتلا به پریودنتیت بیشتر از افراد سالم بوده است. در مطالعه حاضر به بررسی میزان قندخون در بیماران غیردیابتیک مبتلا به پریودنتیت و مقایسه آن با قند خون افراد سالم غیردیابتیک پرداخته شد تا رابطه بین بیماری پریودنتال و مستعد شدن فرد به قرارگیری در یک وضعیت پره دیابتیک تعیین شود. مواد و روش ها: این مطالعه از نوع مورد شاهدی بوده و 80 فرد غیردیابتی مراجعه کننده به دانشکده دندانپزشکی دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران در طی سال 1382 جامعه مورد مطالعه را تشکیل می دادند که 40 نفر گروه شاهد (سالم از نظر پریودنتال) و 40 نفر گروه مورد (بیمار از نظر پریودنتال) را شامل می شدند. ایندکس پلاک، عمق پاکت، از دست رفتن چسبندگی، خونریزی حین پروب (BOP: Bleeding On Probing) و همچنین میزان FBS در آنها اندازه گیری و ثبت شد. سطح پاتولوژیک FBS به صورت بالاتر از 126 و قرارگیری بیمار در وضعیت پره دیابتیک به صورت FBS بین 110 تا 126 در نظر گرفته شد.یافته ها: نتایج آزمون ضریب همبستگی اسپیرمن نشانگر رابطه مثبت و مستقیم بین FBS و BOP درگروه مورد بوده است (مقدار ضریب رگرسیون P=0.015, 0.382=).نتیجه گیری: این مطالعه موید این مساله است که با بالا رفتن التهاب لثه، میزان قند خون افراد مبتلا به پریودنتیت افزایش می یابد.

سابقه و هدف: جراحی لاپاراسکوپی در بعضی موارد جایگزین جراحی باز سنگ های حالب شده است. در این مطالعه جایگاه روش لاپاراسکوپی در درمان سنگ های حالب بررسی شده و تکنیک ترانس پرتئونئال TUL برای کمک به این جراحی ارایه شده است.مواد و روش ها: در این مطالعه توصیفی در فاصله مهر 1383 تا اسفند 1384، 15 مورد سنگ حالب با روش فوق عمل شد. جراحی لاپاراسکوپی در تمام بیماران با روش اینتراپریتونئال انجام شده است. دردو بیمار (یک نفر غیر از سنگ حالب فوقانی، یک سنگ در لگنچه داشت و در بیمار دوم سنگ بداخل لگنچه فرار کرد) نیاز به تکنیک اضافه بود. در این دو بیمار به کمک عبور یورتروسکوپ از پورت 5 و هدایت آن به داخل سوراخ حالب سنگ را در کالیس یا لگنچه یافته و با بسکت آن را خارج کردیم.یافته ها: متوسط سن بیماران 21±2.41 سال و نسبت مرد به زن 4.1 بوده است. 12 سنگ در حالب فوقانی، دو سنگ در حالب میانی و یک مورد سنگ توام حالب فوقانی و کلیه بود. اندازه متوسط سنگ ها 7±18 میلی متر بود. در تمام بیماران سنگ ها خارج شدند، نیاز به تزریق خون، تبدیل به جراحی باز، تب و لیک ادرار نداشتیم. متوسط زمان عمل 50±98 دقیقه و متوسط بستری پس از عمل 2.2±3.8 روز بوده است.نتیجه گیری: جراحی لاپاراسکوپی جایگزین موثر و مطمئن برای عمل جراحی باز و سنگ های بسیار درشت و سخت جایگزین مناسب Extra Corporeal Shock-wave Lithotripsy ( سنگ شکنی برون اندامی) و TUL است. استفاده از ترانس پریتونئال TUL می تواند برخی از محدودیت های این جراحی را برطرف کرده و ما را در انتخاب بیماران بیشتر و ارایه درمان موفق تر یاری دهد.

سابقه و هدف: در سال های اخیر جراحی های به روش لاپاراسکوپی به علت بهبود در وسایل و تکنیک های لاپاراسکوپی و در نتیجه امنیت بیشتر در حین عمل، عمومیت زیادی در بین جراحان پیدا کرده است که در عین حال عوارض خاص خود را به دنبال داشته است.معرفی بیمار: بیمار خانم 32 ساله ای است که کاندید عمل جراحی کله سیستکتومی به روش لاپاراسکوپی بود. با شروع کار جراحی، ناگهان ETCO2 از 37 میلی متر جیوه به 15 میلی متر جیوه رسید و همزمان بیمار دچار برادیکاردی پیشرونده و متعاقبا ایست قلبی شد. بلافاصله ماساژ قلبی شروع و عملیات پیشرفته احیا سریعا ادامه یافت. خوشبختانه عملیات احیا موفقیت آمیز بود و اقدامات درمانی جهت بهبودی کامل و جلوگیری از نقص نورولوژیک ادامه یافت. در حال حاضر بیمار هیچ علامتی از مشکلات حسی یا حرکتی از خود نشان نمی دهد.بحث و نتیجه گیری: هیدارته کردن بیمار، وضعیت درست حین عمل و مانیتورینگ کامل بیمار از اصول ضروری جهت پیشگیری از عارضه به وجود آمده است.

سابقه و هدف: بیماری کاسلمن که هایپرپلازی آنژیوفولیکولار غدد لنفاوی نیز نامیده می شود یک اختلال نادری است که اخیرا بدلیل همراهی آن با HIV و HHV-8 بیشتر به آن توجه می شود. این بیماری با تعدادی از بدخیمی ها شامل، سارکوم کاپوزی، لنفوم غیرهوچکین و هوچکین همراهی دارد. هدف این مطالعه گزارش یک مورد از بیماری مولتی سنتریک کاسلمن می باشد.معرفی بیمار: بیمار خانم 50 ساله ای است که در خرداد ماه سال 84 بدلیل ضعف و بی حالی که از 5 ماه قبل از مراجعه داشته است و اخیرا تشدید یافته بود به بیمارستان بقیه اله (عج) تهران مراجعه نمود. سایر علایم بیمار شامل تعریق شبانه، درد شکم، تنگی نفس، بی اشتهایی و کاهش وزن حدود 5 کیلوگرم بوده است. در معاینه لنفادنوپاتی منتشر در نواحی ساب مندیبولار، زیر بغلی دو طرفه، فوق ترقوه ای و زنجیره خلفی دو طرفه گردنی داشت. در معاینه شکم طحال تا 8 سانتی متر زیر لبه دنده در خط میدکلاویکل چپ قابل لمس بود، ادم گوده گذار در اندام تحتانی داشت. یافته های آزمایشگاهی شامل پان سایتوپنی بود. در بیوپسی multicentric castelman disease گزارش شد. بعد از تایید تشخیص بیمار ابتدا تحت درمان با کورتیکواستروئید قرار گرفت ولی به دلیل عدم پاسخ، رژیم CVP (سیکلوفسفاماید، وین کریستین و پردنیزولون) شروع گردید که حال عمومی وی رو به بهبودی رفت.نتیجه گیری: با توجه به شیوع پایین این بیماری که اغلب به صورت موردی گزارش می شود و اینکه توصیه های درمانی، هیچکدام استاندارد درمانی نمی باشند، گزارش موارد شامل شرح علایم، نحوه درمان و پاسخ به درمان می تواند در زمینه شناخ بهتر علایم و ارایه راه های درمانی کمک کننده باشد.

سابقه و هدف: نوتروپنی به حالتی گفته می شود که تعداد نوتروفیل ها به کمتر از 1500 عدد در میلی متر مکعب کاهش یابد که می تواند به دو صورت اکتسابی و مادرزادی دیده شود. هدف از ارایه این گزارش عنایت به نقش حیاتی است که این سلول ها در سیستم ایمنی بدن ایفا می کنند و عجیب نیست اگر شاهد باشیم که بیماران مبتلا به نوتروپنی دچار عفونت ها و عوارض عدیده می شوند.معرفی بیماران: در این گزارش سه مورد بیمار معرفی می شوند که دچار نوتروپنی بوده و در زمان نوتروپنی دچار عفونت های جلدی، ژنژیواستومایت و لنفادتیت شده اند و در زمانی که نوتروپنی نداشته اند سالم بوده اند. یک مورد از بیماران به دنبال مصرف طولانی مدت Zaditen (به مدت سه سال) دچار این عارضه گردیده بود. یک مورد دیگر به طور دوره ای و آخرین بیمار از زمان شیرخوارگی مبتلا شده بود.یافته ها: اولین بیمار دارای Cyclic neutropenia بوده که هر 21 روز معمولا تکرار شده و در فواصل بیماری شخص سالم و مشکل خاصی ندارد. بیمار دوم احتمالا از بدو تولد مبتلا بوده و در 1.5 سالگی تشخیص بیماریش داده شده است. بیمار سوم با مصرف برای درمان آسم و آلرژی منجمله Zaditen به مدت سه سال دچار نوتروپنی شده است.نتیجه گیری: کار نوتروفیل ها فاگوسیت کردن و آنگاه از بین بردن عوامل بیماری زا می باشد. با توجه به نقش حیاتی این سلول ها در سیستم ایمنی بدن انسان، ابتلا به نوتروپنی باعث ایجاد عفونت و عوارض عدیده می شود .شایان ذکر است درمان کنونی برای نوتروپنی مضمن مبتنی بر استفاده از ترکیبات نوترکیب انسانی G-CSF می باشد.

سابقه و هدف: نظام سلامت نیز آن گونه که جامعه بشری انتظار دارد، در هیچ جای دنیا سالم و بی خطر نیست. اما طی سال های اخیر، در بسیاری از نظام های سلامت دنیا، مطالعات متعددی، جهت شناسایی ابعاد موضوع، علل و عوامل بوجود آورنده آن و همچنین، راهکارهای مناسب جهت کاهش خطرات ناشی از خطاهای ایجاد شده در نظام سلامت به انجام رسیده است. در این مقاله، مروری بر روی مطالعاتی که در این زمینه انجام شده است، ارایه می شود و تلاش می گردد راهکارهای علمی جهت مواجهه با این موضوع ارایه گردد.مواد و روش ها: در یک مطالعه مروری، مجموعه مطالعاتی که در خصوص خطاهای پزشکی انجام شده بود، مورد بررسی قرار گرفت. در این بررسی، از مقالات منتشر شده در Pubmed و با کم واژگان کلیدی health system, error, medical استفاده شد. همچنین، در ادامه بررسی ها، با توجه به یافته هایی که از مطالعات به دست آمد، واژگان، Error mechanisms, Error classification, Reporting system و Error Reporting systems به مجموعه جستجوها افزوده گردید.نتیجه گیری: خطاهای پزشکی، امری اجتناب ناپذیر و در عین حال، بسیار شایع در نظام سلامت است. بیشترین فایده پس از وقوع هر خطای پزشکی، وقتی عاید نظام سلامت می گردد که برنامه ای مدون و سازوکاری سیستماتیک جهت بررسی و آنالیز نحوه وقوع خطاهای پزشکی وجود داشته باشد و از خطاهای به وقوع پیوسته، به عنوان موقعیتی جهت اصلاح نظام سلامت و پیشگیری از تکرار مکرر آن در دفعات بعد استفاده شود. توصیه می گردد در نظام سلامت کشور ما نیز سازوکاری در مورد خطاهای پزشکی، با هدف ارتقای کیفیت نظام سلامت تدوین گردد.

سابقه و هدف: اورانیوم ضعیف شده که یکی از فرآورده های زاید اورانیوم غنی شده می باشد. چندین مورد مصرف نظامی و غیرنظامی دارد. اثرات DU بر محیط زیست بستگی به خصوصیات شیمیایی خاک ها و صخره ها دارد. اگر محل برخورد ماسه کوارتز باشد، این گلوله به سرعت فرسایش پیدا کرده و آب های سطحی را آلوده می کنند. در این مقاله ضمن بحث در مورد تولید و استفاده از اورانیوم ضعیف شده و اثرات آن بر محیط زیست، راه های آلودگی زدایی و پاکسازی محیط را مورد بحث و بررسی قرار می دهد.مواد و روش ها: این تحقیق یک مطالعه مروری است که در مورد مطالب متعدد موجود در خصوص اثرات زیست محیطی سلاح های اورانیومی، با جستجوی کتابخانه ای و اینترنتی انجام گرفت. با کلمات کلیدی، Depleted uranium(DU), impact environmental, natural resource در اینترنت در سایت rose-net و google از سال 1997 تا 2005 جستجوی مقالات و تحقیقات انجام شد. تعداد 20 مقاله به صورت تمام متن بدست آمد و از آنها در تنظیم مقاله استفاده گردید.نتیجه گیری: بررسی نشان می دهد که ذرات معلق اکسید اورانیوم که در زمان برخورد DU به هدف ایجاد می شوند، دارای درصد بالایی (96-50%) از ذرات قابل استنشاق می باشند و از این مقدار ذرات قابل استنشاق حدود 52-83% در مایعات ریوی نامحلول هستند. این ذرات قطری به اندازه 5 میکرون یا کمتر دارند و به راحتی با تنفس یا غذاخوردن وارد بدن می شوند. یکی دیگر از راه های انتشار این ذرات پراکنده شده آن ها در آب، هوا و خاک است و پس از آن DU آن قدر در خاک می ماند تا توسط عامل دیگری جابجا شده و باعث گسترش آلودگی شود. جهت پیشگیری و کاهش عوارض این سلاح ها این موارد توصیه می گردد: نمونه برداری سالیانه از آب مناطق آلوده؛ پاکسازی محیط؛ اطلاع رسانی؛ حمایت سیاسی از کشورهای درگیر؛ مشارکت سازمان های مسوول؛ تحریم تولید این گونه سلاح ها.