مقدمه و هدف: لیگامان عرضی زانو، در همه افراد وجود ندارد و برخی از مقالات آنرا به عنوان یک واریاسیون طبیعی ذکر کرده اند. مطالعات اندکی در مورد آناتومی و نقش این لیگامان انجام گرفته است و پزشکانی که با زانو سر و کار دارند، ممکن است از وجود آن بی خبر باشند و یا در صورت مشاهده در MRI زانو، آنرا تشخیص ندهند. لذا در این مطالعه قصد داریم شیوع وجود لیگامان عرضی زانو را در نمونه ای از جمعیت ایران مورد بررسی قرار دهیم.مواد و روش ها: این مطالعه از نوع توصیفی تحلیلی بوده و بصورت آمیزه نگر در سال 1388، بر روی 115 نفر از افرادی که با اندیکاسیونهای مختلف برای آنها MRI زانو درخواست شده بود، انجام شده است. داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS 16 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.یافته ها: فراوانی کلی وجود لیگامان زانو در افراد مورد مطالعه %53.9 بود. میان جنسیت افراد و وجود لیگامان عرضی زانو در آنها رابطه معنی داری مشاهده نشد (P=0.5). میانگین طول لیگامان عرضی 30.158, 95% CI [20.0-42.70] میلی متر و میانگین عرضی این لیگامان 2.299, 95% CI[0.5-4.20] میلی متر بود. همچنین میان وجود لیگامان عرضی و سن افراد رابطه معنی داری مشاهده نشد (P=0.161).بحث و نتیجه گیری: بر اساس یافته های تحقیق فراوانی لیگامان عرضی زانو، در جامعه از شیوع نسبتا بالایی برخوردار است. از آنجا که وجود این لیگامان می تواند منجر به ایجاد اشتباهاتی در خواندن MRI شود، لزوم شناخت دقیقتر فراوانی این لیگامان در جمعیت ها و نژادهای مختلف و تاکید بر امکان وجود آن بخصوص برای افرادی که با این لیگامان سر و کار دارند، از قبیل رادیولوژیست ها وارتوپدها مورد تاکید می باشد.