مجله دامپزشکی ایران (دانشگاه شهید چمران اهواز)
سال:1396 | دوره:13 | شماره:3 |تعداد مقالات:15

این مطالعه جهت بررسی اثر استفاده از مکمل موننسین در جیره ی دارای دانه ی سویای اکسترود شده به عنوان منبع اصلی پروتئین روی مصرف خوراک، تولید و ترکیب شیر و پروفایل اسیدهای چرب شیر انجام گرفت. شش رأس گاو هلشتاین سه بار زایش کرده با میانگین وزن (31±627) کیلوگرم و با میانگین روزهای شیردهی (20±81) در قالب طرح مربع لاتین چرخشی (گردان) 3×3 به سه جیره ی آزمایشی اختصاص داده شدند. هر دوره ی آزمایشی 21 روز طول کشید، 14 روز دوره ی سازش پذیری و 7 روز داده ها جمع آوری شد. جیره ی اول، جیره ی پایه به صورت TMR دارای 50 درصد علوفه و 50 درصد مخلوط کنسانتره بر پایه ی ماده ی خشک بود. جیره ی دوم شامل جیره ی پایه به اضافه ی 24 میلی گرم موننسین در کیلوگرم ماده ی خشک جیره بود و جیره ی سوم جیره ی پایه به اضافه ی 30 میلی گرم موننسین در کیلوگرم ماده ی خشک جیره بود. استفاده از موننسین در جیره ی دارای دانه ی سویای اکسترود شده اثر معنی داری روی DMI،FCM و پروتئین شیر نداشت (p>0.05) تولید شیر به وسیله ی تیمارها تحت تاثیر قرار گرفت (p<0.05) استفاده از موننسین غلظت اسید استئاریک (18:0) و اسیدهای چرب اشباع را کاهش داد (p<0.05) و غلظت 18:2n-6 و USFAs افزایش داد (p<0.05) تیمارهای آزمایشی اثری روی غلظت اسیدهای چرب کوتاه، متوسط و بلند زنجیر نداشتند (p>0.05) اگر چه استفاده از 24 میلی گرم موننسین در هر کیلوگرم ماده ی خشک جیره ی دارای دانه ی سویای اکسترود شده غلظت c9, t11- CLA را افزایش داد اما از لحاظ آماری معنی دار نبود (p>0.05).

آمونیاک و ترکیبات نیتروژنی مضر در سیستم پرورش آبزیان از تجزیه مواد دفعی و یا مواد غذایی باقی مانده در آب بوجود می آید. آمونیاک و متابولیت های آن فاکتورهای محدود کننده پرورش آبزیان بوده و تلاش جهت حذف این ترکیبات از آب به کمک فیلتراسیون صورت می گیرد. فیلترهای کربنی و زئولیتی نیز در آکواریوم ها به طور متداول مورد استفاده قرار می گیرند و در حذف مواد آلی و معدنی مختلف از آب نقش دارند. هدف از انجام این تحقیق بررسی تاثیر این فیلترها در تراکم های مختلف نگهداری بر مواد نیتروژنی آب می باشد. بدین منظور تعداد 180 قطعه ماهی ماکرو (Labidochromis caeruleus) در گروه های 10 تایی در آکواریوم-هایی با شرایط زیر منتقل گردیدند: آکواریوم با فیلتر کربنی، آکواریوم با فیلتر زئولیتی و آکواریوم با فیلتر معمولی بعنوان گروه شاهد در سه تراکم مختلف (1.5، 2.25، 3 گرم ماهی در هر لیتر آب). برای هر روش نگهداری سه تکرار در نظر گرفته شد. نتایج نشان داد میانگین مقادیر pH و غلظت نیترات آب میان فیلتراسیون زئولیتی و گروه شاهد و همچنین میان فیلتراسیون کربنی و گروه شاهد ارتباط معنی دار وجود داشت (p<0.05) اما میان فیلتراسیون زئولیتی و فیلتراسیون کربنی ارتباط معنی دار وجود نداشت (p>0.05). نتایج نشان داد میانگین غلظت نیترات در این سه نوع فیلتر در تراکم های مورد نظر دارای تفاوت معنی دار نبود. در بررسی اثر تداخلی فیلتراسیون و تراکم، ارتباط معنی داری در میزان نیترات مشاهده نشد. در میزان نیریت و آمونیاک تفاوت معنی داری بین گروه ها مشاهده نشد. در انتهای دوره تفاوت وزن ماهی ها در سه نوع فیلتراسیون معنی دار نبوده است. به طور کلی با توجه به نتایج این تحقیق بنظر می رسد با فیلتراسیون معمولی (فیلتر حاوی اسفنج) بدون نیاز به زئولیت و کربن فعال، میزان مواد نیتروژنی آب در حد مورد قبول حفظ می شود.

ایمنوگلوبولین ها پروتئین های سرم هستند که توسط پلاسماسل ها تولید می شوند و جزء مهم پاسخ ایمنی همورال می باشند که به طور رایج به وسیله روش های سرم شناسی مخصوص اندازه گیری می-شوند. در این مطالعه ابتدا تولید نانوذرات نقره با روش زیستی خارج سلولی از جلبک سارگاسوم انجام شد، سپس تاثیر این نانوذرات بر میزان ایمنوگلوبولین کل با استفاده از دو روش کدورت سنجی و رسوبی در ماهی کپور ماهی در مواجهه با سه غلظت شامل 0.11، 1.13 و5.67 mg/L AgNP به مدت 14 روز مورد بررسی قرار گرفت. طبق نتایج طیف سنجی UV-Vis و TEM تولید زیستی نانوذرات نقره با استفاده از جلبک مورد آزمایش تایید شد. طبق تصاویر به دست آمده از TEM، میانگین اندازه نانوذرات نقره تولید شده 32.54 نانومتر و کروی شکل بودند. حداکثر پیک جذبی نانوذرات در محدوده 406 نانومتر شناسایی شد. نتایج حاصل از سنجش ایمنوگلوبولین سرم با استفاده از دو روش کدورت-سنجی و رسوبی، نشان دهنده عدم اختلاف معنی دار در تیمارهای مختلف با تیمار شاهد می باشد (p>0.05) همچنین بین مقادیر ایمنوگلوبولین سرم در هر تیمار نیز در روزهای مختلف نمونه برداری اختلاف معنی داری از نظر آماری مشاهده نشد (p>0.05) نتایج مطالعه ما نشان داد که نانوذرات نقره سنتزشده از جلبک سارگاسوم، بر میزان ایمنوگلوبولین کل سرم با هر دو روش اندازه گیری هیچ گونه اثرات مهار یا تحریک کنندگی نداشت.

نئوسپورا کنینوم یک عامل بیماریزای مهم در گاو و سگ می باشد. امروزه به طور گسترده ای از کشت سلولی به منظور جداسازی و تکثیر نئوسپورا برای اهداف مختلفی استفاده می شود. در مطالعه حاضر، میزان یکسانی از تاکی زوئیت انگل در مجاورت میزان یکسانی از سل لاین های Vero (سلول اپیتلیال کلیه میمون سبز آفریقایی) و سل لاین TLI (لنفوسیت ترانسفورم شده با تیلریا) قرار گرفت و به مدت سه ماه پاساژ متوالی داده شدند. به منظور ارزیابی میزان حدت تاکی زوئیت های به دست آمده از هر سل لاین، دوزهای مختلف انگل (5000، 10000 و 15000 تاکی زوئیت در هر میکرولیتر)، به تخم مرغ جنین دار تزریق شد و میزان تلفات ثبت و از بافتهای مغز، قلب و کبد آنها جهت مطالعات هیستوپاتولوژی و مولکولی نمونه برداری انجام شد. نتایج این مطالعه نشان داد که سل لاین TLI توان تکثیر مناسبی را برای نئوسپورا نسبت به سل لاین Vero دارد و اختلاف آماری معنی داری در تعداد تاکی زوئیت های رها شده از دو سل لاین مشاهده نشد (p>0.05). نتایج میزان تلفات، مرگ و میر 100% در تخم مرغ های تلقیح شده به وسیله دوز های مختلف تاکی زوئیت های به دست آمده از هر دو سل لاین را نشان داد که البته این میزان تلفات، وابسته به دوز تلقیح شده بود، بدین صورت که در دوزهای بالاتر، تلفات زودتر مشاهده شد. بررسی های هیستوپاتولوژیک، هپاتیت و میوکاردیت غیرچرکی تک هسته ای را نشان داد. با مطالعات مولکولی و ایمنوهیستوشیمی حضور آنتی ژن و ژنوم نئوسپورا در بافت های مختلف تائید شد. یافته های این پژوهش، سل لاین مناسبی را جهت تکثیر و پاساژ متوالی نئوسپورا کنینوم معرفی می کند که می تواند در دستیابی به روش سریعتر و موثرتر جهت تهیه واکسن زنده و همچنین صرفه جویی در زمان و هزینه ها بسیار کمک کننده باشد.

هدف از تحقیق حاضر بررسی الگوهای هیستوپاتولوژی در ضایعات پوستی سگ های مراجعه نموده به بیمارستان دامپزشکی اهواز می باشد. این مطالعه بر روی ضایعات جلدی 40 قلاده سگ ارجاعی انجام شد. پس از انجام معاینه و بررسی کامل ماکروسکوپی و آرام بخشی حیوان، با استفاده از پانچ پوستی نمونه گیری انجام شد. از نمونه ها اسلایدهای رنگ-آمیزی شده به روش هماتوکسیلین و ائوزین تهیه شد. در بررسی ماکروسکوپی تمامی موارد موریختگی و کم موئی مشاهده شد. در 17 مورد (42.5 درصد) سبوره و 19 مورد (47.5درصد) نیز دلمه پوستی و زخم مشاهده شد. در بررسی میکروسکوپی، الگوی درماتیت اطراف عروقی در 16 مورد (40 درصد) مشاهده شد. 12 مورد از آن ها درماتیت اطراف عروقی مزمن تلقی گردید. الگوی درماتیت ندولی و منتشر به ترتیب در یک و پنج مورد دیده شد. در دو مورد از درماتیت-های منتشر مقاطع جرب مشاهده گردید. الگوی درماتوز آتروفیک در 15 مورد (37.5 درصد) روئیت شد. الگوی پری فولیکولیت در 18 مورد (45 درصد) و فولیکولیت در هفت مورد (17.5 درصد) مشاهده گردید که پنج مورد از آن ها لومینال و دو مورد لومینال و دیواره ای بود. فرونکولوز نیز در یک مورد (2.5 درصد) مشاهده شد. الگوی درماتیت فیبروزه در دو نمونه (5 درصد) تشخیص داده شد. درماتیت عروقی نیز در یک مورد (2.5 درصد) مشاهده گردید که با حضور سلول های التهابی در دیواره عروق درم همراه بود. در این مطالعه درماتیت اطراف عروقی دارای بیشترین فراوانی بود که می تواند در اثر عوامل مختلف ایجاد شود. درماتوز آتروفیک در رتبه دوم قرار داشته که سوء تغذیه به عنوان اولین کاندید مطرح می باشد. این مطالعه به عنوان اولین تلاش در خصوص بررسی هیستوپاتولوژی ضایعات جلدی در سگ های ارجاعی بوده و نتایج پژوهش حاضر بیانگر طیف گسترده ای از الگوهای میکروسکوپی بوده و اهمیت این روش را در کنار سایر روش های تشخیصی بیش از پیش نشان می دهد.

درماتوفیت ها یک گروه از قارچ ها با خواص کراتینوفیلیک هستند. آنها قادرند با تولید آنزیم های پروتئولیتیک مانند کراتیناز به اپیدرم به ویژه لایه شاخی تهاجم برند. ترایکوفایتون منتاگروفایتیس یک گونه درماتوفیتی شایع جهانی است. این گونه بر اساس ویژگی های ژنتیکی واریته های مختلفی دارد. در این مطالعه تنوع ژنتیکی 20 جدایه ی بالینی ترایکوفایتون منتاگروفایتیس و حساسیت آن ها به عصاره ی اتانولی گیاه بن سرخ ارزیابی شدند. تنوع ژنتیکی جدایه ها با روش RAPD – PCR با استفاده از 4 پرایمر OPN16، A08، OPD18 و R28 سنجش شد. سپس، حساسیت جدایه های ترایکوفایتون منتاگروفایتیس به عصاره ی بن سرخ با روش استاندارد میکرودایلوشن براث تعیین شد. مقادیرMIC جدایه ها بین 6.1mg/ml و 49.3mg/ml بودند (میانگین 20.3 mg/ml:MIC) ، در حالی که مقادیر MFC جدایه ها بین 24.6mg/ml و 49.3 بودند (میانگین 40.6 mg/ml: MFC ) 28 قطعه DNA تکثیر شده در واکنش RAPD-PCR به دست آمدند. بیشترین قطعات DNA تکثیر شده (9 باند) مربوط به پرایمر OPD18 بودند. پرایمر R28 کمترین قطعات DNA تکثیر شده (5 باند) را نشان داد. دندروگرام ترسیم شده 3 گروه اصلی را بین 20 جدایه ی ترایکوفایتون منتاگروفایتیس بر اساس تمام پرایمرها در فاصله ژنتیکی 65% شناسایی کرد. اکثر جدایه های ترایکوفایتون منتاگروفایتیس (75%) در گروه 2 قرار گرفتند و 100% تشابه ژنتیکی فقط بین 2 جدایه مشاهده شد. چنین نتیجه گیری شد که تمام ژنوتیپ های ترایکوفایتون منتاگروفایتیس حساس به بن سرخ بودند. ارتباط بین حساسیت ضدقارچی و ژنوتیپ ترایکوفایتون منتاگروفایتیس ممکن است از اهمیت بالقوه درمانی برخوردار باشد و مطالعات گسترده تری برای اثبات این یافته ضروری هستند.

مطالعات حاکی از آن است که مصرف گیاهان دارویی می تواند اثرات مفیدی بر میکروفلور دستگاه گوارش و بهبود ضریب تبدیل غذایی طیور گوشتی داشته باشد. به منظور مطالعه ی اثر آنتی بیوفینÒ بر جمعیت باکتری های اسیدلاکتیک و تعداد لاکتوباسیل ها در روده و چینه دان جوجه های گوشتی، دویست قطعه جوجه ی یک روزه ی گوشتی سویه ی راس خریداری، از بیست جوجه برای تعیین پادتن مادر ی خون گیری و بقیه به طور تصادفی به 3 گروه مساوی تقسیم شدند. هر گروه شامل 3 تکرار 20 قطعه ای بود. جوجه های گروه 1 و 2 داروی آنتی بیوفین را به ترتیب به میزان 0.1 درصد، و 0.2 درصد در آب آشامیدنی در طول دوره پرورش دریافت کردند. جوجه های گروه 3 به عنوان گروه کنترل، آنتی بیوفین را دریافت نکردند. به منظور تعیین جمعیت لاکتوباسیل ها و باکتری های اسید لاکتیک، در پایان دوره، 3 قطعه از هر تکرار (9پرنده از هر تیمار) به ﻃﻮر ﺗﺼﺎدﻓﻲ اﻧﺘﺨﺎب شدند و یک گرم از محتویات ناحیه ایلئوسکال و چینه دان آن ها برداشته شد و در محیط های کشت ام آر اس آگار ، تی اس آ و استات آگار به ترتیب برای شمارش باکتری های اسید لاکتیک و شمارش کلی باکتری ها و تمایز لاکتوباسیل ها کشت داده شد. نتایج این مطالعه نشان داد که که شمارش کلی باکتری های روده در گروه دریافت کننده ی داروی گیاهی آنتی بیوفین با غلظت 0.2 درصد به طور معنی داری بیشتر از گروه کنترل می باشد. در چینه دان شمارش کلی باکتری ها در گروه های مورد مطالعه اختلاف معنی داری را نشان نداد. دریافت آنتی بیوفین توانسته است در روده تعداد لاکتوباسیل ها و باکتری های اسید لاکتیک را به طور معنی داری در مقایسه با گروه کنترل افزایش دهد. همچنین دریافت آنتی بیوفین با غلظت 0.1 و 0.2 درصد سبب افزایش تعداد باکتری های اسید لاکتیک در روده در مقایسه با چینه دان شد. بنابراین می توان اظهار داشت داروی آنتی بیوفین، میکروفلور مفید باکتریایی را در روده بیشتر از چینه دان تحت تاثیر قرار می دهد.

کلستریدیوم پرفرینجنس باکتری پاتوژن مهمی است که باعث بیماری های مختلفی در دام ها می- شود. این باکتری در 5 تیپ A، B، C، D و E طبقه بندی می شود. تیپ D کلستریدیوم پرفرینجنس عامل ایجاد بیماری آنتروتوکسمی در دام ها است. هدف از این مطالعه تعیین تیپ- های مختلف کلستریدیوم پرفرینجنس در منطقه ی اهواز بود. 369 نمونه مدفوع به صورت تصادفی از گوسفندان این منطقه، جمع آوری گردید. پس از آماده سازی و کشت نمونه ها در محیط آگار خون دار حاوی نئومایسین، باکتری های مظنون به کلستریدیوم پرفرینجنس با استفاده از روش های مورفولوژیکی و بیوشیمیایی تعیین هویت شدند. درمجموع از 369 نمونه مدفوع جمع آوری شده، با استفاده از روش های مورفولوژیکی و بیوشیمیایی، تعداد 56 جدایه مظنون به کلستریدیوم پرفرینجنس جداسازی و شناسایی گردید. برای تایید مولکولی جدایه ها، DNA این جدایه ها استخراج و با استفاده از پرایمر های اختصاصی توکسین آلفا، تایید مولکولی جدایه ها با PCR صورت گرفت. نتایج نشان داد که از 56 جدایه کلستریدیوم پرفرینجنس، 54 جدایه به عنوان کلستریدیوم پرفرینجنستایید ملکولی شدند. تعیین تیپ این جدایه ها با استفاده از پرایمرهای اختصاصی اگزوتوکسین های پنج گانه ی تیپ های مختلف این باکتری صورت پذیرفت. نتایج نشان داد که از مجموع 54 جدایه، به ترتیب 10 (18.52%)، 4 (7.41%)، 24 (44.44%) و 16جدایه (29.63%)، تیپ A، تیپ B، تیپC ‎ و تیپ D می باشند. بنابراین شایع ترین تیپ های این باکتری در این منطقه تیپ های C وD ‎ هستند. در این مطالعه، هیچ یک از جدایه ها واجد ژن توکسین یوتا و نیز ژن آنتروتوکسین نبودند.

ضد التهاب های غیراستروئیدی و اپیوئید ها از دسته داروهایی هستند که به صورت وسیع جهت مدیریت درد پیرامون جراحی های ارتوپدی در انسان و دام مورد استفاده قرار گرفته اند. هدف از این مطالعه بررسی و مقایسه اثر دو داروی متامیزول و ترامادول بر روند ترمیم نقیصه ی استخوانی، در استخوان درشت نی خرگوش بوده است. در این مطالعه 30 سر خرگوش نر نیوزیلندی در دو گروه در نظر گرفته شد. یک نقیصه گرد با قطر 5 میلی متر در سطح داخلی ناحیه متافیز استخوان درشت نی پای راست هر خرگوش ایجاد شد. در یک گروه متامیزول با دوز 5mg/kg و در گروه دیگر ترامادول با دوز 4mg/kg در یک دوره درمانی 5 روزه هر 12 ساعت و در ادامه در یک دوره 3 روزه هر 24 ساعت تجویز زیر جلدی شد. ارزیابی ترمیم نقیصه ها با اخذ رادیوگراف در روز های 0، 7، 14، 21، 28، 35 و 42 صورت گرفت. هچنین ارزیابی هیستوپاتولوژی با رنگ آمیزی Goldner’s trichrome در روزهای 7، 21 و 45 انجام شد. نتایج حاصل از این تحقیق نشان داد که در گروه متامیزول شروع روند تشکیل کالوس نسبت به گروه ترامادول دیرتر صورت گرفته به طوری که در تصویر روزهای 14، 28 و 35 اختلاف معنی داری در روند تشکیل کالوس وجود دارد. همچنین ارزیابی هیستوپاتولوژی بیانگر شروع سریعتر روند پر شدن نقیصه، متعاقب تجویز ترامادول نسبت به متامیزول می باشد. همچنین در پایان مطالعه، گروه ترامادول امتیاز بیشتری را در مقایسه با گروه متامیزول از نظر پرشدن نقیصه به خود اختصاص داده است. با توجه به نتایج، این تحقیق نشان داد که متامیزول نسبت به ترامادول تاثیر بیشتری در کند کردن روند ترمیم استخوان دارد.

این آزمایش با هدف اثر اسپرس آبی و دیم عمل آوری شده با آب یا اوره بر جمعیت میکروبی شکمبه، فراسنجه های تولیدگاز و خصوصیات تخمیر برون تنی انجام شد.تیمارها شامل علوفه اسپرس عمل آوری شده (با آب یا اوره) و بدون عمل آوری بودند. داده های روش گاز در قالب طرح اندازه گیری های تکرارشونده و سایر داده ها در قالب طرح کامل تصادفی آنالیز شد. نتایج نشان داد عمل آوری با اوره و آب باعث کاهش درصد ماده خشک شد. بیشترین میزان درصد پروتئین خام مربوط به عمل آوری با اوره (14.25درصد) بود. اثر عمل آوری با آب و اوره بیشترین درصد کاهش ترکیبات فنولی، تانن کل و تانن متراکم را در اسپرس آبی (p<0.05) نتایج نشان داد اسپرس آبی عمل آوری شده با آب و اوره دارای پتانسیل تولیدگاز و نرخ تولید گاز بالاتری بود. افزایش گاز تولیدی در تیمارهای عمل آوری اسپرس آبی با آب یا اوره نشان دهنده اثر تانن-زدایی عمل آوری با آب یا اوره بر اسپرس بود. بیشترین و کمترین میزان ماده آلی هضم شده واقعی مربوط به تیمارهای اسپرس آبی عمل آوری با آب و اسپرس دیم بدون عمل آوری (به ترتیب با 296 و 105میلی گرم) بود. در مورد فاکتور جداکننده تیماراسپرس آبی عمل آوری با آب (6.01 میلی لیتر بر میلی گرم) اختلاف معنی دار با دیگر تیمارها داشت (p<0.05). کمترین و بیشترین غلظت نیتروژن آمونیاکی به ترتیب مربوط به اسپرس دیم بدون عمل آوری و اسپرس آبی و دیم عمل آوری شده با اوره بود (p<0.05) اثر تیمارها بر جمعیت کل باکتری های شکمبه، باکتری های سلولولایتیک و پروتوزوآها معنی دار شد (p<0.05) تانن اسپرس موجب کاهش تولید گاز در کل فرآیند تخمیر شکمبه در پایان انکوباسیون شد. در مجموع، عمل آوری اسپرس با آب و اوره موجب تغییر جمیت باکتری های کل، سلولولیتیک، پروتوزوآها و در نهایت افزایش سنتز توده میکروبی شد. به طور کلی عمل آوری اسپرس با آب روش موفق و ارزان تری نسبت به روش استفاده از اوره بوده و قابل توصیه می باشد.

در این تحقیق اثر پودر پیاز و مرزه به عنوان مکمل گیاهی و اینولین (پری بیوتیک) در تیمارهای مختلف، شامل گروه شاهد، تیمار یک درصد اینولین، تیمار یک درصد پودر گیاه مرزه، تیمار یک درصد پودر پیاز و تیمار یک درصد مخلوط پودر مرزه و پیاز (هر کدام به مقدار نیم درصد) بر فعالیت برخی آنزیم های آنتی اکسیدانی و شاخص های خونی ماهیان جوان کپور معمولی در سه تکرار به مدت 45 روز مورد بررسی قرار گرفتند. در هر تکرار 10 عدد ماهی جوان کپور با میانگین وزن اولیه 19.96±0.08 گرم در مخازن 300 لیتری آب ذخیره سازی شد. ماهیان مورد آزمایش به روش سیری و سه بار در روز تغذیه شدند. در پایان دوره ی آزمایشی، فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدانی شامل سوپر اکسید دیسموتاز، گلوتاتیون پراکسیداز، گلوتاتیون ردوکتاز و مقدار مالون دی آلدئید به عنوان شاخص پراکسیداسیون چربی در پلاسمای خون ماهیان و همچنین مقدار هماتوکریت و هموگلوبین مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج نشان داد که فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدانی در تمامی تیمارها در مقایسه با شاهد بیشتر بوده که در تیمارهای مکملهای گیاهی معنی دار بوده است (P<0.05). از طرفی مقدار هموگلوبین و هماتوکریت در تیمارهای 1% مرزه و 1% اینولین بیشترین افزایش معنی دار را در مقایسه با شاهد داشته است (P<0.05). همچنین مقدار مالون دی آلدئید نیز در تیمارهای 1% مرزه و 1% اینولین بیشترین کاهش معنی دار را در مقایسه با شاهد داشته است (P<0.05). لذا با توجه به نتایج به دست آمده، به جهت کاهش پراکسیداسیون لیپید و بهبود شرایط فیزولوژیک ماهیان، استفاده از 1% پودر مرزه و یا 1% اینولین در جیره غذایی ماهیان جوان کپور توصیه می شود.

پیکا به معنای اشتهای غیر طبیعی است که دارای سبب شناسی های تغذیه ای متنوعی بوده و هر ساله خسارت های سنگینی را بر صنعت پرورش گاو تحمیل می نماید. یک شیوع طوفانی پیکا در گوساله های چند مزرعه ی گاو شیری اطراف ورامین سبب شکل گیری این پژوهش با هدف جستجوی علل، درمان، روش های کنترل و پیشگیری این اختلال گردید. این کارآزمایی بالینی بر روی 35 راس گوساله ی مبتلا و 30 راس گوساله ی غیر مبتلا به پیکا از نژاد هلشتاین انجام گرفت (30-50روزه). گوساله ها به گروه های کنترل یک (30 راس گوساله ی غیر مبتلا به پیکا)، تیمار یک (35 راس گوساله ی مبتلا به پیکا)، کنترل دو (گوساله های گروه کنترل یک بعد از انجام درمان) و تیمار دو (گوساله های گروه تیمار یک بعد از انجام درمان) تقسیم بندی شدند. قبل و بعد از انجام پروسه ی درمان (2 دز 500mg قطره ی آهن با فاصله یک هفته)، نمونه های خون از هر 65 گوساله اخذ گردید و برای تعیین CBC و سطح عناصر معدنی خون به آزمایشگاه ارسال شد. داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS و آزمون آنالیز واریانس با اندازه گیری تکراری در سطح معنی داری p<0.05 مورد تجزیه و تحلیل واقع شدند. نتایج این پژوهش نشان دادند که گوساله های مبتلا به پیکا از کم خونی میکروسیتیک- نرموکرومیک ناشی از فقر آهن رنج می بردند و پس از دریافت آهن طی 2 هفته به صورت کامل بهبود یافتند. این پژوهش بروز پیکا ناشی از کمبود آهن شیر را در گوساله های شیرخوار نشان داد.