هدف از انجام این مطالعه تعیین میزان شیوع سرمی بروسلاکنیس در سرم سگ های روستایی شهرستان اهواز، در جنوب غرب ایران بود. در طی سال های 1385-87 به صورت تصادفی، از 116 قلاده سگ، نمونه سرم جمع آوری گردید. نمونه ها با استفاده از روش ایمونوکروماتوگرافی (Anigen Rapid B. canis Ab Test Kit, RB21-03) مورد آزمایش قرار گرفتند. سگ های مورد مطالعه به 2 گروه سنی 1-5) سال و بالای 5 سال) و بر اساس علایم بالینی مرتبط با بروسلوز (نظیر درماتیت اسکروتوم، دیسکواسپوندیلوز، لنفادنیت، سقط و ناباروری) نیز به 2 گروه دارای علایم و بدون علایم تقسیم شدند. میزان حضور آنتی بادی ضد بروسلاکنیس در این سگ ها 10.34 درصد 12) قلاده از 116 مورد) به دست آمد. شیوع سرمی بالاتری در سگ های بالای 5 سال 15.7) درصد، 8 تا از 51 مورد) در مقایسه با سگ های کمتر از 5 سال 6.15) درصد، 4 تا از 65 مورد) وجود داشت، اما تفاوت از نظر آماری معنی دار نبود (P>0.05). میزان 12 درصد 9) قلاده از 75 مورد) از سگ های نر و 7.32 درصد 3) قلاده از 41 مورد) از سگ های ماده، آلوده بودند. میزان شیوع سرمی در نژاد مخلوط 9.88) درصد، 8 تا از 81 مورد)، ژرمن شفرد 10.71) درصد، 3 تا از 28 مورد) و دوبرمن پینچر 14.29) درصد، یکی از 7 مورد) بود. همچنین تفاوت معنی داری مابین جنس ها و نژادهای مختلف دیده نشد (P>0.05). تعداد 8 مورد از 23 قلاده سگ 34.78) درصد) که دارای علایم بالینی بودند و 4 تا از 93 موردی 4.3) درصد) که علایم بالینی نداشتند از نظر سرمی مثبت بودند که این تفاوت بین 2 گروه معنی دار بود (P<0.05). این مطالعه نشان داد که عفونت ناشی از بروسلاکنیس در میان جمعیت سگ های روستایی شهرستان اهواز وجود دارد.