مجله دامپزشکی ایران (دانشگاه شهید چمران اهواز)
سال:1394 | دوره:11 | شماره:1 |تعداد مقالات:18

با توجه به اهمیت خلیج فارس و جایگاه ماهیان آن در تامین پروتئین حیوانی، مطالعه عوامل بیماری زای این ماهیان از جمله عوامل انگلی حائز اهمیت ویژه ای است. مطالعه ی حاضر در تابستان سال 1391 روی 100 قطعه ماهی متعلق به پنج گونه از ماهیان خلیج فارس شامل سپر ماهی برقی، سپر ماهی گزنده، گیش مقوا گوژپشت، طلال و شوریده، گرفته شده از اسکله های صیادی و بازار ماهی فروشان شهرستان بندرعباس انجام شد. انگل های کرمی جدا شده در اتانول 70 درصد ثابت، رنگ آمیزی و شناسایی شدند. در این مطالعه، فراوانی کلی آلودگی کرمی 16 درصد بود و شش جنس شامل ترماتوداستفانوستوموم (1 درصد)، سستودهای انیسیبیلوکولاریس (1درصد)، تتراگونوسفالوم (2درصد) و گریلوشیا (4 درصد) و نماتودهای رافیداسکاریس (3 درصد)، آنیزاکیس (5 درصد) شناسایی گردیدند. بیش ترین فراوانی آلودگی متعلق به جنسآنیزاکیس (5 درصد) بود. اختلاف بین میانگین وزن در ماهیان سالم و آلوده معنی دار بود. در مطالعه ی حاضر، درصد آلودگی کرمی در عضلات ماهی شوریده پایین بود.

از میان فاکتورهای محیطی، استرس گرمایی مهم ترین عاملی است که می تواند باعث کاهش تولید گله در مناطق گرم و خشک گردد و برای حیوانات، چالشی در حفظ تعادل انرژی، تغییرات هورمونی و مواد معدنی از اهمیت ویژه ای برخوردار است. عدم تعادل الکترولیت ها و مواد معدنی در طول استرس گرمایی، باعث کاهش کارایی و باروری در حیوانات می گردد. بسیاری از این پاسخ های فیزیولوژیک حیوانات به استرس گرمایی، استراتژی های کمکی در جهت حفظ درجه ی حرارت بدن هستند. برای انجام این مطالعه، در دو فصل تابستان و زمستان با مراجعه به کشتارگاه، اقدام به اخذ 200 نمونه خون از گاومیش ها، بلافاصله بعد از کشتار گردید و سپس سرم آن ها جدا و غلظت سرمی گلوکز، اوره، کلسترول، کراتینین، آلبومین، پروتئین تام، تری گلیسرید، کلسیم، فسفر، سدیم، پتاسیم، میزان فعالیت آنزیم های CK، AST، ALT، LDH، ALP، هورمون های T3, T4 و کورتیزول به روش های رایج آزمایشگاهی مورد سنجش قرار گرفت. در این مطالعه، اختلاف معنی داری در غلظت سرمی گلوکز، کلسترول، کلسیم، فسفر، AST، ALT، ALP، پروتئین تام، CK، LDH، سدیم، کورتیزول، T3و T4 بین فصول سرد و گرم سال وجود داشت (p<0.05) در فصل زمستان میزان گلوکز، کلسترول، کلسیم، فسفر، ALT، ALP، پروتئین تام، CK، LDH، T3 و T4 سرم، بالا بود (p<0.05) و در عوض، میزان غلظت سدیم، کورتیزول و AST خون در فصل تابستان بالاتر بود (p<0.05)و میزان غلظت سرمی اوره، کراتینین، تری گلیسرید، آلبومین و پتاسیم در بین دو فصل دارای اختلاف معنی دار نبود. نتایج این مطالعه نشان می دهد که تغییرات فصلی می تواند اثرات مهم و معنی داری بر پارامترهای بیوشیمیایی و هورمونی خون بگذارند که برخی از این تغییرات می توانند برای حیوان مضر بوده و سبب کاهش رشد، کاهش باروری گردد.

لینگواتولا سراتا انگلی با گسترش جهانی و از بیماری های زئونوتیک است. انگل بالغ در مجاری بینی سگ سانان (میزبان اصلی) و مراحل لاروی آن در کبد، ریه و گره های لنفی مزانتری نشخوارکنندگان (میزبان واسط) زندگی می کند. انسان با خوردن تخم یا نوچه آن مبتلا می شود. آلودگی آن در میزبان واسط فاقد نشانه بالینی است. تا کنون روش سرولوژیکی برای تشخیص آن در دام ها به ویژه علفخواران ارائه نشده است، بنابراین هدف از این مطالعه که برای اولین بار انجام شده است، طراحی و ارزیابی الایزا برای تشخیص آلودگی لینگواتولا سراتا در گوسفند و با استفاده از آنتی ژن های دفعی ترشحی و پیکری نوچه ی انگل بود. آنتی ژن پیکری از نوچه های جمع آوری شده از گره های لنفی مزانتر گوسفند و هموژنیزه کردن 250 نوچه در 10 میلی لیتر RPMI-1640 PBS- و آنتی ژن دفعی ترشحی نیز با کشت 200 نوچه در 10میلی لیتر RPMI-1640 به دست آمد. رقت های مناسب سرم، کنژوگه ضد IgG گوسفند، آنتی ژن های پیکری و دفعی ترشحی به ترتیب 100 :1، 5000 :1، 1:40 و 1:4 تعیین شد. برای ارزیابی الایزا، 73 نمونه سرم مثبت از گوسفندان آلوده به نوچه ی انگل و 48 نمونه ی سرم منفی بره های 3-2 ماهه از گله های فاقد سگ (در مجموع 121 نمونه) استفاده شد. حساسیت، ویژگی، ارزش پیشگویی مثبت، ارزش پیشگویی منفی و دقت آزمون الایزا با آنتی ژن پیکری به ترتیب 90.4 درصد، 75 درصد، 84.6 درصد، 83.7 درصد و 84.2 درصد، با آنتی ژن دفعی ترشحی نیز به ترتیب 89 درصد، 93.8 درصد، 95.6 درصد، 84.9 درصد و 90.9 درصد برآورد گردید. آنالیز داده ها با SPSS و آزمون مک نمار نشان داد که آنتی ژن دفعی ترشحی انگل برای ردیابی آنتی بادی ضد آن در گوسفند بر آنتی ژن پیکری برتری دارد. بنابراین، آزمون الایزا با به کارگیری آنتی ژن دفعی ترشحی نوچه هایلینگواتولا سراتا می تواند برای پایش آلودگی در گوسفند به ویژه در مطالعات همه گیری شناسی و سایر میزبانان نیز مورد ارزیابی قرار گیرد.

هدف از این مطالعه، تعیین میزان شیوع سرمی مدی ویزنا در گوسفندان استان خوزستان و هم چنین ارتباط آن با برخی از تعیین کننده های میزبانی و موقعیت جغرافیایی است. در این تحقیق نمونه های سرمی به طور تصادفی از 368 رأس گوسفند از شهرهای اهواز، هندیجان، باغملک، گتوند، مسجد سلیمان، سوسنگرد و دزفول جمع آوری گردید و با آزمایش الایزا مورد ارزیابی قرار گرفت. شیوع سرمی مدی ویزنا 30.7 درصد (فاصله ی اطمینان 95 درصد 35.4-26) بود. رگرسیون لاجستیک نشان داد شانس آلودگی با افزایش سن بالا می رود (نسبت شانس 1.09 و فاصله ی اطمینان 95 درصد 1.23- 0.96 است). فراوانی نسبی آلودگی در گوسفندان نر و ماده 33.3 و 30.5 بود (p>0.05) و شانس آلودگی جنس نر 1.2 برابر جنس ماده (فاصله ی اطمینان 95 درصد 2.77-0.52) بود. شیوع در گوسفندان دارای سابقه ی سقط و بدون آن به ترتیب 38.9 و 30.6 درصد بود (p>0.05) شانس آلودگی گوسفندان دارای سابقه ی سقط 1.35برابر (فاصله ی اطمینان 95 درصد 3.58- 0.51) گوسفندان بدون سابقه ی سقط بود. شیوع در شهرهای اهواز، هندیجان، دزفول، باغملک، مسجد سلیمان، سوسنگرد و گتوند به ترتیب 39.5، 20.5، 48، 36، 35.9، 8.8 و 21.4 درصد بود (p<0.001)و موقعیت جغرافیایی 11.2درصد از نوسانات آلودگی را توجیه می کرد. مطالعه ی حاضر نشان داد که ویروس مدی - ویزنا در استان خوزستان وجود دارد. بنابراین، بایستی اقدامات کنترلی و پیشگیرانه مدنظر سیاست گذاران بهداشتی قرار گیرد.

آزمایشی به منظور بررسی تاثیر اسانس اسطوخودوس بر عملکرد، خصوصیات کیفی و کمی تخم مرغ، فراسنجه های خونی و ریخت شناسی تخمدان مرغ های تخم گذار لگهورن به مدت 10 هفته با استفاده از 160 پرنده در سن 30 هفتگی در قالب طرح کاملا تصادفی با 4 تیمار و 5 تکرار و 8 قطعه مرغ در هر تکرار انجام شد. تیمارها شامل تیمار شاهد (بدون افزودنی) و سطوح 200، 400 و 600 ppm اسانس اسطوخودوس بود. فاکتورهای عملکردی شامل درصد تولید تخم مرغ و میانگین وزن تخم مرغ به صورت روزانه و خوراک مصرفی و ضریب تبدیل خوراک به صورت هفتگی و خصوصیات کیفی تخم مرغ نیز به صورت هفتگی اندازه گیری شد. در انتهای آزمایش از هر تکرار 2 پرنده برای خون گیری و بررسی ریخت شناسی تخمدان به صورت تصادفی کشتار گردید. سطوح مختلف اسانس اسطوخودوس تاثیر معنی داری بر درصد تولید تخم مرغ نداشت (p>0.005) سطوح 200 و 400 ppm اسانس افزایش معنی دار وزن تخم مرغ را نشان دادند. سطح ppm600 اسانس اسطوخودوس کاهش معنی دار خوراک مصرفی را نشان داد. افزودن اسانس تاثیری بر ضریب تبدیل خوراک نداشت، اما سبب افزایش معنی دار رنگ زرده ی تخم مرغ شد. در 4 هفته ی آخر نمونه برداری، سطح ppm200 اسانس اسطوخودوس سبب افزایش معنی دار وزن و ضخامت پوسته ی تخم مرغ شد. غلظت تری گلیسیرید، گلوکز و HDL خون تحت تاثیر اعمال تیمارها قرار نگرفت، اما با افزودن اسانس اسطوخودوس به جیره، غلظت کلسترول و LDL خون نسبت به گروه کنترل کاهش معنی داری را نشان داد. هم چنین اعمال تیمارها تاثیر معنی داری بر وزن نسبی تخمدان، اویدوکت و وزن استروما نداشت، اما سطوح ppm200 و 400 اسانس اسطوخودوس سبب افزایش معنی دار وزن و تعداد فولیکول های زرد بزرگ شدند. نتایج نشان می دهد که افزودن اسانس اسطوخودوس تا سطح ppm400 وزن تخم مرغ را افزایش و خصوصیات پوسته تخم مرغ و رنگ زرده را بهبود بخشیده و وزن و تعداد فولیکول های زرد بزرگ را افزایش داده است.

غلظت یون روی (Zn2+) خارج سلولی فاکتور مهمی در تنظیم فعالیت اوپیوئیدهاست، اما مطالعه ی چندانی در خصوص اثر این یون در مقیاس نانو بر وابستگی به اوپیوئیدها صورت نگرفته است. هدف از این تحقیق، مقایسه ی اثر نانوذرات اکسید روی و نوع توده ای آن بر بیان ترجیح مکان شرطی شده ناشی از مرفین بوده است. در این مطالعه از 112 سر موش سوری نر بالغ با وزن 3±25 گرم در 16 گروه (7 سر در هر گروه) استفاده شد. در مرحله ی اول، مقادیر متفاوت مرفین (2.5, 5, 10 mg/kg, SC) به منظور تعیین مقدار موثر دارو برای القاء ترجیح مکان شرطی شده با استفاده از متد طرفدار (Bias) تجویز شد. در مرحله ی دوم اثر مقادیر متفاوت نانواکسید روی(2.5, 5, 10 mg/kg, IP) و اکسید روی توده ای (2.5, 5, 10 mg/kg, IP) بر بیان ترجیح مکانی شرطی شده ناشی از مرفین ارزیابی گردید. مرفین به صورت وابسته به دوز باعث افزایش زمان سپری شده در مکان دریافت مرفین گردید (ترجیح مکان شرطی شده) (p<0.001)این افزایش در گروه دریافت کننده ی دوز (5, 10 mg/kg) مرفین کاملا معنی دار بود. اکسید روی نانو و توده ای قادر به القاء ترجیح مکانی نشدند. نانواکسید روی در کلیه مقادیر فوق (p<0.001, p<0.05)و اکسید روی توده ای در مقادیر 5 و 10 میلی گرم  (p<0.001)سبب کاهش معنی دار بیان ترجیح مکان شرطی شده ناشی از مرفین (5mg/kg) گردیدند. نانوذرات اکسید روی اثر مهاری قوی تری در مقایسه با نوع توده ای نشان داد. به نظر می رسد، نانوذرات روی قابلیت بیش تری برای مهار وابستگی به مرفین در مقایسه با نوع توده ای دارند و احتمال دارد این اثر به واسطه ی تعامل بهتر با سیستم های نوروشیمیایی درگیر در فرآیند وابستگی به اوپیوئیدها باشد.

پیروپلاسموز اسب ها، به بیماری حاصل از دو تک یاخته خونی، تیلریا اکوئی و بابزیا کابالی، اطلاق می شود که با گزش کنه های آلوده منتقل گردیده و به اشکال فوق حاد، حاد، تحت حاد و مزمن بروز می کند. این بیماری به عنوان یکی از عوامل چالش برانگیز نقل و انتقال بین المللی اسب ها شناخته می شود. هدف از مطالعه ی حاضر، بررسی شاخص های خون شناسی و نشانه های درمانگاهی در پیروپلاسموز اسب های اصیل عرب منطقه ی اهواز است. در این پژوهش، پس از معاینه ی بالینی از 59 رأس اسب اصیل عرب (14 اسب بیمار و 45 اسب به ظاهر سالم) نمونه خون وداجی اخذ و شمارش کامل سلول های خونی روی نمونه ها انجام شد. برای تشخیص آلودگی به عوامل بیماری از روش های بررسی میکروسکوپی و آزمون Multiplex PCR استفاده شد. در نمونه های گرفته شده، تنها تیلریا اکوئی شناسایی شد. اسب ها براساس نتایج آزمون PCR و نشانه های درمانگاهی به سه گروه (شاهد، آلوده و بیمار) تقسیم شدند. سپس نشانه های درمانگاهی و تغییرات خون شناسی در گروه های تعریف شده بررسی شدند. نتایج نشان می دهد که پیروپلاسموز اسب ها موجب کم خونی در گروه بیمار می گردد، در حالی که در گروه آلوده، تفاوت آشکاری با گروه شاهد مشاهده نمی شود. تب، زردی یا رنگ پریدگی مخاطی، فراوان ترین یافته های درمانگاهی در اسب های بیمار بود. هم چنین به نظر می رسد استرس نقش به سزایی در تشدید نشانه های پیروپلاسموز در اسبان اصیل عرب اهواز دارد. در این مطالعه برای نخستین بار آلودگی به تیلریا اکوئی به روش PCR در اسبان اصیل عرب اهواز تایید شد. از آنجا که استان خوزستان از دیرباز یکی از کانون های پرورش اسب به ویژه اسب اصیل عرب در ایران بوده و امروزه پرورش اسب در این منطقه به یک صنعت تبدیل شده است و با توجه به اهمیت پیروپلاسموز در صنعت اسب داری و زیان اقتصادی ناشی از آن، به نظر می آید که می بایست توجه بیش تری به این بیماری و تلاش برای پیش گیری و درمان آن در استان خوزستان صورت گیرد.

گیاه درمانی با استفاده از فرآورده های گیاهی و یا عصاره ی آن ها از زمان های قدیم مورد توجه بسیاری از کشورها بوده و در سال های اخیر نیز به علت وجود عوارض داروهای سنتتیک و مقاومت های دارویی، رو به افزایش است. سیر یکی از گیاهان موثر در درمان بیماری های مختلف بوده و اثرات ضد انگلی آن علاوه بر سایر خواص درمانی آن مورد مطالعه بسیاری از محققین قرار گرفته است. هدف از این مطالعه، بررسی اثرات درمانی عصاره ی آبی سیر بر مراحل لاروی نماتودهای انگلی می باشد. غلظت های 750 میکروگرم در میلی لیتر تا 10 میلی گرم در میلی لیتر از عصاره ی آبی سیر در محیط آزمایشگاهی بر لاروهای انگلی جنس استرونژیلوس مورد آزمایش قرار داده شد و میزان مرگ و میر لاروها تا 7 روز مورد بررسی قرار گرفت. نتایج حاصل از مطالعات عصاره ی سیر با داروی لوامیزول در غلظت های 12.5 تا 50 میکروگرم در میلی لیتر مقایسه گردید. در این مطالعه، تاثیر سیر در غلظت های 750 میکروگرم به بالا بر لاروهای مرحله ی اول و دوم نماتودها موثر بود و در روز اول در غلظت 750 میکروگرم بیش از 65 درصد لاروها از بین رفتند. تاثیر 2.5 میلی گرم به بالای عصاره ی سیر مشابه غلظت لوامیزول (12.5 میکروگرم) در میلی لیتر بود. با توجه به تاثیر سیر بر نماتودها می توان با تهیه ی فورمولاسیون مناسب از عصاره ی سیر در درمان و یا پیشگیری آلودگی های کرمی به خصوص در مناطق اندمیک استفاده نمود.

نانوهیدروکسی آپاتیت یک ماده ی استئوکنداکتیو بوده که اخیرا به عنوان پیوند استخوانی در برخی تحقیقات مورد استفاده قرار گرفته است. این ذرات به دلیل داشتن مزایایی نظیر خلوص بالاتر، داشتن ارتباط بیش تر با سلول های اطراف خود، بازجذب سریع تر و تعداد بیش تر مولکول ها در واحد سطح نسبت به هیدروکسی آپاتیت معمولی، سرعت ترمیم استخوان را افزایش می دهند، از طرف دیگر پلاسمای غنی از پلاکت نیز به عنوان منبع فاکتورهای استئواینداکتیو برای ترمیم استخوان مورد استفاده قرار می گیرد، بدین ترتیب مطالعه ی حاضر با هدف ارزیابی اثربخشی ترکیب نانوهیدروکسی آپاتیت و ژل غنی پلاکتی بر روند ترمیم نقایص استخوانی انجام گردید. برای این مطالعه 15 سگ نر در نظر گرفته شد. 6 نقیصه گرد به قطر 5 میلی متر در هر دو طرف فک پایین ایجاد گردید و سپس در هر نقیصه یکی از مواد زیر کار گذاشته شد: هیدروکسی آپاتیت معمولی، نانوهیدروکسی آپاتیت، ژل پلاکتی، ترکیب ژل پلاکتی و هیدروکسی آپاتیت و ترکیب نانوهیدروکسی آپاتیت و ژل پلاکتی. در نهایت یک نقیصه نیز به عنوان گروه کنترل خالی ماند. ارزیابی ترمیم نقیصه ها با اخذ رادیوگراف در روزهای 0، 7، 14، 21، 28، 35، 42، 49 و 56 صورت گرفت. نتایج این مطالعه مشخص کرد که ترکیب نانوهیدروکسی آپاتیت و ژل پلاکتی در روزهای 21 و 49 نسبت به نانوهیدروکسی آپاتیت و در روزهای 28، 35، 42، 49 و 56 نسبت به ژل پلاکتی میانگین امتیازی بیش تر را کسب نموده است. علی رغم این که اختلاف، معنی دار نبوده است (p>0.05) ولی با توجه به کسب میانگین امتیازی بالاتر شاید بتوان گفت که ترکیب نانوهیدروکسی آپاتیت و ژل پلاکتی اثر ترمیمی بهتری از نانوهیدروکسی آپاتیت و به خصوص ژل پلاکتی به تنهایی دارد و احتمالا این ترکیب بتواند به عنوان انتخابی مناسب برای پر کردن نقیصه های استخوانی مدنظر قرار گیرد، اگر چه برای اثبات این ادعا نیاز به انجام مطالعات بیش تری است.

باکتری کلستریدیوم پرفرنژنس تیپ D در بره ها، گوساله ها، کره اسب ها، بچه خوک ها و جوجه ها باعث ایجاد بیماری انتروتوکسمی یا pulpy kidney می شود. هم چنین در انسان، عامل بیماری enteritis necroticans می باشد. مهم ترین توکسین تیپ D توکسین اپسیلون است. این توکسین به عنوان مهم ترین فاکتور ویرولانس باکتری کلستریدیوم پر فرنژنس تیپ D در بیماری زایی به شمار می رود. در مطالعه ی حاضر، عملیات خالص سازی توکسین اپسیلون با استفاده از تکنیک های مختلف کروماتوگرافی نظیر کروماتوگرافی تعویض کاتیون CM-Sepharose و ژل فیلتراسیون Sephadex-G100 با هدف ابداع روشی جدید و اقتصادی به منظور خالص سازی توکسین اپسیلون انجام شد. پس از کشت باکتریایی،MLD نمونه ی حاصل از کشت باعث مرگ موش ها تا رقت 1.8000 گردید. هم چنین نمونه ی کشت اولیه باعث مرگ سلول های MDCK در کشت سلولی شد. بهترین غلظت نمک سولفات آمونیوم جهت ترسیب و تغلیظ نمونه ی کشت باکتریایی 60 درصد تعیین شد. پس از عملیات ترسیب، تغلیظ و دیالیز، نمونه ی خام روی کروماتوگرافی تعویض کاتیون CM-Sepharose بارگذاری شد. توکسین اپسیلون در غلظت نمک 100 میلی مولار خارج گردید. توکسین اپسیلون بر اساس فعالیت توکسین در مراحل مختلف خالص سازی حدود 138.9 برابر خالص شد. وزن مولکولی این توکسین حدود 34 کیلو دالتون تعیین گردید. با توجه به یافته های این تحقیق، روش های استفاده شده در عملیات خالص سازی این توکسین مناسب می باشد و توکسین به دست آمده دارای میزان فعالیت و درجه ی خلوص مناسبی است.

این بررسی به منظور شناسایی آلودگی به بیماری یون در کشتارگاه اهواز، استان خوزستان صورت گرفت. در بررسی ماکروسکوپی روده 1950 گوسفند کشتار شده، 111 مورد (5.69 درصد) مشکوک به بیماری یون تشخیص داده شدند. تشخیص نهایی توسط بررسی هیستوپاتولوژی دریچه ی ایلئوسکال و رنگ آمیزی زیل- نلسون گسترش مستقیم مدفوع و رکتوم صورت گرفت. در بررسی میکروسکوپی بافتی، 18.02 درصد از حیوانات مشکوک به بیماری (111 مورد)، مثبت تشخیص داده شدند در حالی که در گسترش مستقیم مدفوع، 6.3 درصد موارد مثبت بودند. علاوه بر این، در 37.83 درصد، 13.51 درصد و 4.5 درصد نمونه ها به ترتیب انتریت ائوزینوفیلیک، انتریت لنفوسیتیک و انتریت چرکی مشاهده شد. میزان موارد مثبت آلودگی در نژاد عربی (0.56 درصد) بیش تر از نژاد لری (0.21 درصد) و نژاد بختیاری (0.26 درصد) بود اما این اختلاف از نظر آماری معنی دار نبود (p=0.34) میزان تفاوت آلودگی بین گروه های سنی معنی دار نبود (p=0.59) بین وضعیت لاشه و میزان فراوانی بیماری یون ارتباط معنی داری مشاهده گردید (p<0.001) بر اساس نتایج هیستوپاتولوژی، میزان فراوانی بیماری یون در کشتارگاه اهواز 1.03 درصد می باشد که مشابه سایر مطالعات است.

ویروس لکه ی سفید عامل بیماری زای مهمی در میگوهای خانواده ی پنائیده است که در چند سال گذشته تلفات قابل توجهی را در میگوهای پرورشی ایران ایجاد کرده است. مطالعات لازم در خصوص ساخت کیت های تشخیص سریع و ایجاد مقاومت در برابر ویروس محلی با استفاده از پروتئین های مختلف غشاء و کپسید ویروس ضروری به نظر می رسد. در راستای این هدف، در این مطالعه، قطعه ای از ژن VP28 ویروس لکه سفید (جدایه ی ایرانی) با طول bp 528 از میگوهای پرورشی آلوده به ویروس در چوئبده آبادان جداسازی و با روش PCR تکثیر داده شد، سپس ژن مذکور در پلاسمید pMal-c2X کلون گردید و پروتئین مورد نظر در باکتری اشریشیاکلی سویه TG1 بیان گردید. بررسی نتایج SDS-PAGE وجود پروتئین بیان شده VP28 با وزن 19.36KDa را تایید نمود. مشاهده ی پروتئین مذکور با وزن مولکولی قابل انتظار در SDS-PAGE و بررسی توالی ژن کلون شده نشان دهنده ی بیان موفق این پروتئین در باکتری اشریشیاکلی TG1 بود. در این تحقیق، ژن VP28 برای اولین بار از یک جدایه ویروس ایرانی جداسازی و پروتئین آن در یک سیستم بیانی پروکاریوتی بیان شده است.