علوم پزشکی رازی
سال:1391 | دوره:19 | شماره:101 |تعداد مقالات:14

زمینه و هدف: آدیپونکتین آدیپوکاینی مشتق از بافت چربی است که در تنظیم متابولیسم گلوکز، مقاومت به انسولین (Insulin Resistance-IR) و اختلالات مرتبط با چاقی دخیل است. ازطرفی آدیپونکتین در بیماران مبتلا به سندرم تخمدان پلی کیستیک (Poly Cystic Ovarian Syndrome-PCOS) بیان متفاوتی دارد. این مطالعه با هدف ارزیابی سطح سرمی آدیپونکتین در افراد مبتلا به PCOS با توجه به شیوع بالای مقاومت به انسولین در آن ها و ارتباط آن با نمایه توده بدن (Body Mass Index - BMI)، انسولین و گلوکز ناشتا انجام شد.روش کار: این مطالعه مورد- شاهدی بر روی 45 زن مبتلا به PCOS و 45 زن سالم با سن و BMI همسان انجام گرفت. سطوح سرمی آدیپونکتین با روش ELISA و انسولین ناشتا به روش Immunoreactive و گلوکز ناشتا به روش گلوکز اکسیداز اندازه گیری شدند. مقاومت به انسولین نیز برحسب نمایه HOMA-IR محاسبه گردید.یافته ها: سطح سرمی آدیپونکتین در بیماران در مقایسه با بیماران سالم اختلاف آماری معنی دار نداشت. در ارتباط با انسولین و گلوکز ناشتا اختلاف معنی داری در دو گروه وجود نداشت (p>0.05). با این حال مقاومت به انسولین در مبتلایان به این سندرم به طور معنی داری بالاتر از زنان سالم مورد مطالعه بود (p<0.05). غلظت سرمی آدیپونکتین در تمام افراد ارتباط منفی معنی داری با (p=0.019) BMI و گلوکز ناشتا ( (p=0.019داشت. با این حال پس از تفکیک دو گروه مبتلا و غیر مبتلا به PCOS ارتباطی بین آدیپونکتین و BMI دیده نشد.نتیجه گیری: علی رغم ارتباط میزان آدیپونکتین با نمایه توده بدنی، چون ارتباطی با سندرم تخمدان پلی کیستیک مشاهده نشده دخالت این آدیپوکین در ابتلاء به سندرم مذکور محتمل به نظر نمی رسد. لذا، تلاش برای افزایش میزان آدیپونکتین در جلوگیری از ابتلاء به این سندرم احتمالا موثر نخواهد بود.

زمینه و هدف: بر طبق بررسی های انجام شده توسط سازمان بهداشت جهانی، هر سال در دنیا قریب به 25 میلیون نوزاد کم وزن متولد می شود یعنی از هر شش نوزاد یکی دچار کم وزنی می باشد. همان طور که تحقیقات نشان می دهند این نوزادان در آینده بیش از سایرین در معرض ابتلا به انواع ناتوانی های جسمی، روانی، ذهنی و اجتماعی هستند. اگرچه ارزیابی های تکاملی نوزادان در روزهای اول زندگی بسیار مشکل است، اما از جهت تشخیص و درمان زودهنگام مشکلات آتی اهمیت ویژه ای دارد. به همین منظور این مطالعه جهت مقایسه رفتارهای حرکتی نوزادان کم وزن با نوزادان دارای وزن طبیعی انجام شده است.روش کار: این پژوهش یک مطالعه مقطعی است که نمونه گیری آن به صورت تصادفی ساده انجام شده است. در این مطالعه 80 نوزاد یک روزه در دو گروه 40 تایی کم وزن و دارای وزن طبیعی شرکت داشتند. تمامی نوزادان در 24 ساعت اولیه زندگی از نظر رفتار حرکتی با آزمون ارزیابی رفتاری نوزادان (Neonatal Behavioral Assessment Scale -NBAS)  مورد ارزیابی قرار گرفتند. در این پژوهش کلیه ارزیابی ها توسط ابزار و فرد واحدی اندازه گیری شده است. داده های به دست آمده وارد نرم افزار SPSS نسخه 18 شده و با استفاده از آزمون های آماری تی مستقل مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.یافته ها: نتایج ارزیابی ها حاکی از وجود تفاوت آماری معنادار میان دو گروه در خرده آزمون های تون عمومی (p=0.01)، بلوغ حرکتی ( (p=0.001و توانایی نشستن با کشیده شدن (p=0.005) می باشند.نتیجه گیری: با توجه به نتایج پژوهش حاضر نوزادان با وزن کم حین تولد در مقایسه با نوزادان با وزن طبیعی رفتار حرکتی نابالغ تری از خود نشان داده و از نظر حرکتی در سطح پایین تری نسبت به نوزادان با وزن طبیعی قرار دارند. به نظر می رسد این نوزادان در معرض خطر ابتلا به مشکلات حرکتی احتمالی هستند و نیاز به مراقبت ویژه و درمان های مکمل زودهنگام دارند.

زمینه و هدف: عدم تشخیص به موقع بیماری های مادرزادی قلبی سیانوتیک و شدید (critical) که در بدو تولد بدون علامت هستند یکی از علل مهم مرگ و میر در نوزادان می باشد. هدف از مطالعه حاضر بررسی حساسیت و ارزش تشخیصی پالس اکسی متری دست و پا در روز اول تولد برای کشف بیماری های قلبی مادرزادی سیانوتیک و شدید (critical) در نوزادان بدون علامت می باشد.روش کار: در این مطالعه مقطعی 1506 نوزاد ترم و سالم که در 6 ماهه اول سال 1385 در زایشگاه شبیه خوانی کاشان متولد شده بودند، تحت پالس اکسی متری دست و پا راست قرار گرفتند. در صورت SPO2<%95 در دست یا پای راست، مجددا 2 ساعت بعد پالس اکسی متری در دست و پای آن ها انجام شده و نهایتا نوزادان با SPO2<%95 در مرحله دوم، جهت انجام اکوکاردیوگرافی ارجاع شدند. نتایج به دست آمده با استفاده از نرم افزار SPSS ویرایش 11 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته ها: از 1506 نوزادی که در مرحله اول تحت پالس اکسی متری قرار گرفتند، 1406 نوزاد SPO2≥%95 در دست و پای راست داشتند (میانگین2.20 ±97.12% در دست و میانگین 2.13±96.9% در پا) و 100 نوزاد SPO2<%95 در دست و پای راست داشتند (میانگین 3.17±93.35% در دست و 3.01±92.41% درپا) که در هر دو گروه میانگین SPO2 در پای راست از میانگین آن در دست راست کمتر بود. از 100 نوزادی که SPO2<%95  داشتند، برای بار دوم پالس اکسی متری انجام شد که نهایتا 29 نوزادی که به طور پایدار SPO2<%95 داشتند تحت اکوکاردیوگرافی قرار گرفتند. از این تعداد در 6 نوزادی که هیچ گونه علائم بالینی در هنگام معاینه فیزیکی نداشتند بیماری مادرزادی قلبی سیانوتیک و شدید (critical)، که تعدادی از آن ها نیز وابسته به مجرای شریانی بودند (شیوع 4 در 1000 تولد زنده)، تشخیص داده شد. این بیماری ها عبارت بودند از: جابه جایی عروق بزرگ، تنه واحد شریانی، بازگشت غیر طبیعی وریدهای ریوی و تترالوژی فالوت از نوع شدید. ارتباط معناداری بین نتیجه اکوکاردیوگرافی با SPO2 پای راست در نوزادان مبتلا به بیماری های مادرزادی قلبی وجود داشت ((p=0.004.نتیجه گیری: با توجه به اهمیت تشخیص بیماری های مادرزادی قلبی می توان از پالسی اکسی متری علاوه بر معاینه فیزیکی برای تشخیص زودهنگام بیماری های مادرزادی قلبی سیانوتیک و شدید که در بدو تولد بدون علامت هستند، کمک گرفت. از آنجایی که همواره میزان اشباع اکسیژن شریانی در هر دو مرحله پالس اکسی متری در اندام تحتانی کمتر از اندام فوقانی بود، به نظر می رسد می توان از همان ابتدا فقط اندام تحتانی را مورد پالس اکسی متری قرار داد و نیازی به پالس اکسی متری دست نمی باشد.

زمینه و هدف: شواهد متعددی وجود دارند که هر گونه تغییری در سطح نوروتروفین ها می تواند با نمو، تکامل و عملکرد مغز در ارتباط باشد. با این حال، اطلاعات موجود در خصوص توزیع و بیان نوروتروفین ها در سامانه عصبی و در طول عمر بسیار محدود و ناکامل می باشد. در این مطاله تجربی، فعالیت لوکوموتوری و تغییرات سطح عامل نروتروفیک مشتق از مغز (Brain Derived Neurotropic Factor-BDNF) و عامل رشد عصبی (Nerve Growth Factor -NGF) در نواحی منتخب مغز موش های بالغ مورد تحقیق قرار گرفت.روش کار: در این مطالعه تجربی، دوازده سر موش بالغ 4 و 6 ماهه مورد استفاده قرار گرفتند و فعالیت حرکتی آزمودنی ها با استفاده از جعبه باز تعیین شد. سپس تحت بیهوشی عمیق، بافت های هیپوکامپ، قشرمخ رویین هیپوکامپ و مخچه حیوانات جدا شده و میزان پروتئین تام و پروتئین های BDNF و NGF از عصاره بافت های مذکور اندازه گیری گردید.یافته ها: موش های 6 ماهه به طور معنی داری بیش فعال بودند. با افزایش سن از 4 ماه به 6 ماه، یک کاهش چشمگیر در سطح NGF هیپو کامپ (35.7%، p=0.002) ، قشرمخ (31.8%، p=0.012)، مخچه (51.8%، p=0.001) و در سطح BDNF هیپو کامپ (11.2%)، قشرمخ (29.6%) مشاهده گردید. اما سطح BDNF در مخچه به میزان 2.25 برابر (p=0.003) افزایش یافت. در موش های 4 ماهه هیپوکامپ بیشترین مقدار BDNF را نشان داد.نتیجه گیری: این نتایج بیانگر این هستند که کاهش مستمر پروتئین های BDNF و NGF در مغز می تواند در نمو و تکامل مغز دوران بلوغ دخیل باشند.

زمینه و هدف: شیوع بیماری های هپاتیت و ایدز در میان معتادان تزریقی که سرنگ مشترک استفاده کرده اند، بیشتر از معتادان تزریقی است که سرنگ مشترک استفاده نکرده اند. بنابراین این مطالعه با هدف تبیین دلایل استفاده از سرنگ مشترک در معتادان تزریقی شهر اهواز در سال 1390 انجام شد.روش کار: این مقاله قسمتی از یک تحقیق کیفی است که به روش تحلیل درون مایه و با استفاده از روش نمونه گیری مبتنی بر هدف با انجام 39 مصاحبه نیمه ساختار یافته عمیق و دو بحث گروهی متمرکز با معتادان تزریقی انجام شد. از تمامی مشارکت کنندگان رضایت آگاهانه گرفته شد. از افراد در مورد دلایل استفاده از سرنگ مشترک، سابقه زندان و ابتلاء به بیماری پرسیده شد. بعد از انجام اولین مصاحبه، تجزیه و تحلیل مستمر داده ها آغاز شده و تا اشباع اطلاعاتی ادامه پیدا کرد.یافته ها: بعد از آنالیز و کد بندی، عدم دسترسی و محدودیت در تهیه سرنگ، عدم آگاهی از خطرات مصرف سرنگ مشترک، ناامیدی و تمایل به مرگ از طریق سرنگ مشترک و استفاده از سرنگ مشترک با توجیه و خود فریبی به عنوان علل استفاده از سرنگ مشترک بیان شد.نتیجه گیری: با توجه به گسترش روز افزون اعتیاد تزریقی و مبتلایان به بیماری های منتقل از راه سرنگ مشترک به نظر می رسد افزایش برنامه های کاهش آسیب و عرضه سرنگ و وسایل استریل تزریق، در کنار آگاهی دادن و کمک به معتادین برای ترک کردن، در کنترل اعتیاد در کشور موثر باشد.

زمینه و هدف: دیابت با افزایش شاخص های التهابی و کاهش فعالیت پاراکسوناز -1 سرمی و ظرفیت آنتی اکسیدانی همراه است. مطالعه حاضر با هدف بررسی اثر مصرف فندق بر ظرفیت تام آنتی اکسیدانی،hs-CRP  و فعالیت پاراکسوناز -1 سرمی در دیابت نوع 2 انجام پذیرفت.روش کار: در این کارآزمایی بالینی تصادفی (IRCT: 138807262602N1) هشت هفته ای، 50 بیمار به دو گروه مداخله و کنترل تقسیم شدند. در گروه مداخله 10% کالری دریافتی روزانه با فندق خام جایگزین گردید. نمونه خون در ابتدای مطالعه و در پایان هفته هشتم گرفته شد. داده های غذایی با استفاده از یادآمد 24 ساعته جمع آوری و با نرم افزار Nutritionist IV آنالیز گردید. تمام داده ها با نرم افزار SPSS 15 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.یافته ها: ظرفیت تام آنتی اکسیدانی در هر دو گروه نسبت به ابتدای مطالعه کاهش معنی دار نشان داد (در گروه فندق p=0.016 و در گروه کنترل (p=0.004)، اما تفاوت بین دو گروه در پایان مطالعه معنی دار نبود (قند خون ناشتا، فعالیت پاراکسوناز -1 و hs-CRP سرمی نیز تفاوت معنی داری بین دو گروه نداشت (به ترتیب p=0.38، p=0.39 و p=0.87).نتیجه گیری: مصرف فندق خام تأثیری بر قند خون ناشتا،hs-CRP ، ظرفیت تام آنتی اکسیدانی و فعالیت پاراکسوناز -1 سرمی در افراد مبتلا به دیابت نوع 2 ندارد.

زمینه و هدف: بیماری پیرونی از نظر سبب شناسی و عوامل زمینه ای به طورکامل شناخته شده نیست و درمان قطعی نیز برای آن اثبات نشده است. برخی درمان های طبی اثرات مثبتی داشته اند، اما درمان اصلی انحنای آلت ناشی از این بیماری جراحی است. روش های مختلف جراحی برای اصلاح بدشکلی های آلت ارائه شده است، اما روش قطعی و انتخابی هنوز مشخص نیست. در مطالعه حاضر به ارائه نتایج استفاده از اتوگرافت تونیکاآلبوژینه ناحیه کرورا برای اصلاح بدشکلی های آلت ناشی از بیماری پیرونی پرداخته شده است.روش کار: این مطالعه از نوع بررسی بیماران (case series) است. در مطالعه حاضر تعداد 14 بیمار مبتلا به بیماری پیرونی که انحنای آلت مانع از روابط جنسی می شد، تحت درمان قرار گرفتند. بعد از حذف ضایعه پیرونی با برش دوم در ناحیه میاندوراه از محل کرورای اجسام غاری، گرافت مناسب برای ترمیم نقص ایجاد شده در تونیکاآلبوژینه برداشته شد. عوارض جراحی، رضایت از روابط جنسی و وضعیت نعوظ بررسی شد.یافته ها: عوارض قابل توجه در حوالی عمل جراحی دیده نشد. در پیگیری 3، 6 و 12 ماهه صاف شدگی قابل قبول آلت به ترتیب در 92.8% و 92.8% و 78.2% بیماران و نعوظ قابل قبول در 100%، 92.8% و 85.7% موارد دیده شد. 13 مورد از 14 بیمار از نظر ظاهری و 11 مورد از نظرعملکردی ابراز رضایت نمودند.نتیجه گیری: استفاده از گرافت تونیکاآلبوژینه ناحیه کرورا به منظور رفع انحنای آلت و سایر عوارض بیماری پیرونی روشی سودمند، در دسترس و به نسبت ساده بارضایتمندی بالای بیماران از نظر ظاهری و عملکردی است که نتایج قابل قبولی در صاف شدگی آلت و حفظ عملکرد نعوظ همراه با پیشگیری از کوتاه شدگی آلت دارد.

زمینه و هدف: در میان عوامل تروفیکی درCNS ، نقش نوروتروفین ها به جهت اعمال زیاد و چندگانه ای که ایفا می کنند، بارزتر است. هدف از انجام این پژوهش تعیین تاثیر 2 هفته دویدن هوازی سبک بر تغییرات سطوح پروتئینی نوروتروفین مشتق مغزی (Brain Derived Neurotrophic Factor -BDNF) و گیرنده اختصاصی آن تیروزین کیناز (TrkB) B در هیپوکمپ موش صحرایی بالغ با تکیه بر شفاف تر کردن نقش ورزش در چگونگی تعدیل شکل پذیری سیناپسی و نورون زایی بود.روش کار: این تحقیق از نوع تجربی و با مدل حیوانی انجام شد. بدین منظور 12 سر موش صحرایی نر بالغ 8 هفته با میانگین سنی 200 تا 225 گرم، به دنبال یک هفته آشناسازی با دستگاه نوار گردان، به صورت تصادفی به 2 گروه کنترل (n=6) و دونده (n=6) تقسیم شدند. حیوانات در گروه دونده به مدت 2 هفته و هر 7 روز هفته (14 جلسه) را به مدت 30 دقیقه با شدت 12 متر بر دقیقه دویدند. 24 ساعت پس از آخرین جلسه تمرینی حیوانات قربانی شدند و هیپوکمپ آن ها جهت انجام آزمایش های بعدی برداشته شد. تغییرات سطوح پروتئینی با روش الایزا آنزیمی بررسی شد.یافته ها: نتایج حاصل از آزمون t مستقل نشان داد که در سطوح پروتئینی متغیرها در گروه دونده در مقایسه با گروه کنترل، به لحاظ آماری، تفاوت معنی داری در سطح ( (p≤0.05وجود دارد و دویدن مقادیر پروتئین های BDNF و TrkB را در هیپوکمپ موش های صحرایی افزایش می دهد.نتیجه گیری: افزایش این دو عامل نشان از درگیری ورزش به عنوان یک عامل تعدیل کننده مثبت در رشد و بقاء نورونی، نورون زایی متاثر از ورزش و شکل پذیری سیناپسی دارد.