روانشناسی تحولی (روانشناسان ایرانی)
سال:1392 | دوره:10 | شماره:37 |تعداد مقالات:12

پژوهشگر گرامی:نسخه فارسی مقیاس ناگویی هیجانی تورنتو (بگبی، پارکر وتیلور، 1994) یک آزمون 20 ماده ای است و سه زیر مقیاس دشواری در شناسایی احساسات، دشواری در توصیف احساسات و تفکر عینی را در مقیاس پنج درجه ای لیکرت از نمره 1 (کاملا مخالف) تا نمره 5 (کاملا موافق) می سنجد. یک نمره کل نیز از جمع نمره های سه زیر مقیاس برای ناگویی هیجانی کلی محاسبه می شود. این مقیاس برای اجرا در نمونه های عمومی وبالینی مناسب است و می تواند بر حسب شرایط به صورت فردی یا گروهی اجرا شود. ویژگی های روان سنجی مقیاس ناگویی هیجانی تورنتو - 20 در پژوهش های متعدد خارجی (پارکر، تیلور و بگبی، 2001، 2003، تیلور وبگبی، 2000) و نسخه فارسی مقیاس ناگویی هیجانی تورنتو - 20 (FTAS-20، بشارت، 2007 الف، 2007 ب، 2008) تایید شده است. برای آشنایی بیشتر با مبانی نظری و یافته های پژوهشی ناگویی هیجانی به منابع (بشارت و خجوی، 2013، بشارت و شهیدی، 2011، بشارت و شهیدی، 2013) مراعه شود.

هدف اصلی این پژوهش تعیین اثر واسطه ای راهبردهای نظم دهی شناختی هیجان در رابطه بین سبک های دلبستگی ایمن، اجتنابی و دوسوگرا با ناگویی هیجانی بود. 256 زن و مرد تهرانی (115 مرد، 141 زن) به صورت داوطلب در این پژوهش شرکت کردند. از شرکت کنندگان در پژوهش خواسته شد سیاهه دلبستگی بزرگسال (AAI، بشارت، 1384، 2011)، مقیاس ناگویی هیجانی تورنتو (FTAS، بگبی، پارکر و تیلور، 1994) و پرسشنامه نظم دهی شناختی هیجان (CERQ، گارنفسکی و کرایج، 2006) را تکمیل کنند. نتایج نشان دادند بین سبک دلبستگی ایمن با ناگویی هیجانی رابطه منفی معنادار و بین سبک های دلبستگی اجتنابی و دوسوگرا با ناگویی هیجانی رابطه مثبت معنادار وجود دارد. نتایج تحلیل رگرسیون نشان دادند دو دسته راهبردهای سازش یافته و سازش نایافته نظم دهی شناختی هیجان در رابطه بین سبک های دلبستگی و ناگویی هیجانی تاثیر واسطه ای دارند. سبک های دلبستگی ایمن و ناایمن از طریق راهبردهای سازش یافته و سازش نایافته نظم دهی شناختی هیجان در دو جهت متضاد تغییرات مربوط به ناگویی هیجانی را پیش بینی می کنند. بر اساس یافته های این پژوهش، می توان نتیجه گرفت تاثیر واسطه ای راهبردهای نظم دهی شناختی هیجان در رابطه بین سبک های دلبستگی و ناگویی هیجانی جزیی است.

از آنجا که آگاهی بین ذهنی مادر در حین تعامل با کودک شیرخوار در طول سال نخست زندگی، اهمیت دارد و در پیش بینی امنیت/عدم امنیت دلبستگی شیرخوار نقش مهمی را ایفا می کند، مطالعه حاضر بر طراحی بسته ای آموزشی برای افزایش آگاهی بین ذهنی مادران دارای شیرخوار 7-6 ماهه و بررسی اثربخشی آن متمرکز شد. 20 زوج مادر شیرخوار دلبسته ناایمن که با استفاده از مصاحبه رابطه کنونی (کرول و اونز ، 1996) انتخاب شدند، در دو گروه آزمایش و گواه قرار گرفتند. آگاهی بین ذهنی از طریق عبارت های متناسب یا ناهماهنگ بیان شده از سوی مادر به شیرخوار در حین بازی آزاد 20 دقیقه ای مورد سنجش قرار گرفت. نتایج تحلیل کوواریانس نشان دادند که آگاهی بین ذهنی مادران گروه آزمایش در پس آزمون، به نحوی معنادار، نسبت به گروه گواه افزایش یافت، زیرا مادران این گروه از ظرفیت قراردادن خود در وضعیت ذهنی شیرخوار برخوردار شده بودند.

پژوهش حاضر به تعیین ویژگی های روان سنجی فرم معلم مقیاس اضطراب کودکان پیش دبستانی در نمونه ای از کودکان 4 تا 6 ساله شهر اهواز پرداخت. برای این منظور، از بین مهدکودک های مناطق چهارگانه اهواز، 158 کودک به روش نمونه برداری تصادفی چندمرحله ای انتخاب شدند. معلمان آنها فرم معلم مقیاس اضطراب کودکان پیش دبستانی (اسپنس و دیگران، 2001) را به همراه مقیاس درجه بندی کانرز (فرم معلم، کانرز، 1999) تکمیل کردند. تحلیل عاملی اکتشافی مولفه های اصلی و چرخش واریمکس به استخراج پنج عامل اضطراب فراگیر، اضطراب اجتماعی، ترس از آسیب جسمانی، اضطراب جدایی و وسواس بی اختیاری منجر شد. نتایج نشان دادند که فرم معلم مقیاس اضطراب کودکان پیش دبستانی ویژگی های روان سنجی مطلوبی دارد.

هدف پژوهش حاضر فرا تحلیل مطالعات اثربخشی آموزش مهارت های زندگی بر سلامت روانی دانش آموزان و دانشجویان ایرانی بود. نمونه مطالعات مورد استفاده شامل 27 مطالعه انجام شده از 1380 تا 1391 در سراسر ایران بود که 3089 نفر شرکت کننده را دربر می گرفت. داده های حاصل، با روش اندازه اثر تفاوت میانگین استاندارد شده یا d کوهن (1988) برای مدل اثرهای ثابت مورد فرا تحلیل قرار گرفتند. یافته ها نشان دادند که میانگین اندازه اثر کلی مطالعات مورد بررسی برای مدل اثرات ثابت 1.834 و برای اثرات تصادفی 3.117 است که هر دو در سطح P<0.001 معنادار بودند. با توجه به اینکه اندازه های اثر ناهمگون بودند، نسبت به جست و جوی متغیرهای تعدیل کننده اقدام شد. نتایج نشان دادند بین اندازه اثر مطالعات مورد بررسی با توجه به طرح پژوهش و جنس شرکت کنندگان، تفاوت معناداری وجود ندارد اما بین اندازه اثر مطالعات مورد بررسی با توجه به سن شرکت کنندگان و تعداد جلسه های آموزش مهارت های زندگی تفاوت معناداری وجود دارد.

این بررسی با هدف تعیین اثربخشی برنامه رایانه یار حافظه کاری بر بهبود کنش های اجرایی دانش آموزان ناشنوا انجام شد. 18 دانش آموز پسر ناشنوا انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه جایگزین شدند. آزمودنی ها به آزمون استروپ (استروپ، 1935)، آزمون عملکرد مداوم (رازولد، مرسکی، ساراسون، برنسوم، و بک، 1965)، نسخه رایانه ای برج لندن (موریس، احمد، استد، و تون، 1993)، و آزمون حافظه کاری کورنولدی (کورنولدی و وکیا، 1995)، پاسخ دادند. گروه آزمایش، برنامه رایانه یار حافظه کاری (بخاراییان، 1389) را در 20 جلسه آموزشی 45 دقیقه ای گذراندند. نتایج آزمون t نشان دادند نمره پس آزمون کنش های اجرایی دانش آموزان ناشنوا به صورت معنادار تغییر یافته است. پیگیری پس از یک ماه حاکی از عدم تغییر میانگین کنش اجرایی در دانش آموزان ناشنوا بود. یافته ها این نکته را آشکار کردند که برنامه رایانه یار حافظه کاری در بهبود کنش های اجرایی دانش آموزان ناشنوا موثر است.

هدف از پژوهش حاضر فراتحلیل اثربخشی مداخله های روان شناختی بر میزان شادکامی جامعه ایرانی بود. نمونه پژوهش شامل 16 مطالعه و 770 شرکت کننده بود. داده ها با استفاده از چک لیست فراتحلیل کوهن تحلیل شدند. نتایج گویای اندازه اثر بالای مداخله های روان شناختی بر میزان شادکامی بود (d=1.30، P<0.001). بر این اساس مشخص شد روی آورد درمانی فوردایس بالاترین اندازه اثر و آموزش راهبردهای شاکرانه کمترین اندازه اثر را در ارتقای شادکامی دارند. نتیجه نهایی پژوهش مبین اثربخشی مداخله های روان شناختی بر ارتقای شادکامی جامعه ایرانی بود.

هدف پژوهش حاضر تعیین اثربخشی برنامه آموزش مهارت های زندگی بر بهبود کیفیت زندگی دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی بود. برای دستیابی به این هدف از روش پژوهش شبه تجربی با طرح پیش آزمون پس آزمون با گروه کنترل استفاده شد. از بین کلیه دانشجویان دانشکده مدیریت و حسابداری دانشگاه آزاد اسلامی واحد اسلامشهر درسال تحصیلی 91-90، 30 دانشجو که در ارزیابی کیفیت زندگی کمترین نمره را در پرسشنامه فرم کوتاه زمینه یابی سلامت (SF-36، واروشربن، 1992 نقل از منتظری، گشتاسبی و وحدانی نیا، 1384) به دست آورده بودند، انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه 15 نفری (گواه و آزمایش) جایگزین شدند. جلسه های آموزش گروهی مهارت های زندگی به مدت 9 جلسه 1.5 ساعته به صورت هفتگی اجرا شد. نتایج آزمون تحلیل کوواریانس نشان دادند که برنامه آموزش مهارت های زندگی توانسته است سلامت روانی و جسمانی دانشجویان را به طور معناداری افزایش دهد. با توجه به یافته های به دست آمده می توان نتیجه گرفت آموزش مهارت های زندگی در بهبود کیفیت زندگی دانشجویان اثرگذار است.

هدف پژوهش حاضر تعیین اثربخشی آموزش مهارت های زندگی بر بیان گری و مطلوبیت اجتماعی دانشجویان دانشکده علوم اجتماعی دانشگاه رازی کرمانشاه بود. از بین 500 دانشجوی سال اول، 40 دانشجو با بیان گری متوسط به پایین و مطلوبیت اجتماعی متوسط به بالا به صورت تصادفی در دو گروه 20 نفری به عنوان گروه گواه و گروه آزمایش جایگزین شدند. گروه آزمایش، 18 جلسه 90 دقیقه ای (دو بار در هفته) آموزش مهارت های زندگی دریافت کرد. گروه گواه هیچ آموزشی دریافت نکرد. شرکت کنندگان هر دو گروه، قبل و پس از مداخله به مقیاس بیان گری (لی، هالبرگ، سلمون، و هاس، 1985) و مقیاس مطلوبیت اجتماعی (کراون و مارلو، 1960) پاسخ دادند. نتایج تحلیل کوواریانس نشان دادند که بین میزان بیان گری و مطلوبیت اجتماعی در گروه آزمایش و گواه تفاوت معنادار وجود دارد. یافته ها نشان دادند که آموزش مهارت های زندگی، بیان گری و مطلوبیت اجتماعی را افزایش می دهد.