علوم پزشکی رازی
سال:1390 | دوره:18 | شماره:89 |تعداد مقالات:8

زمینه و هدف: هدف از انجام این مطالعه مقایسه قطر اسکار آپاندکتومی بدون عارضه با برش راکی دیویس با قطر اسکار سزارین با برش فن اشتاین می باشد که بدین وسیله اثر مایع آمنیوتیک و میزان قطر اسکار زخم سنجیده می شود. اسکار نتیجه یک پروسه بیولوژیک ترمیم زخم پوست یا سایر بافت های بدن می باشد. در نتیجه اسکار یک قسمت طبیعی از پروسه ترمیم است که باعث ایجاد اسکار هیپرتروفیک یا کلوئید می نماید که اثر ناخوشایندی در عملکرد و زیبایی دارد ولی در تحقیقات بعمل آمده اسکاری در ترمیم زخم جنین مشاهده نشده است که یکی از علل آن اسید هیالورونیک مایع آمنیوتیک می باشد.روش کار: در این تحقیق تحلیلی [مطالعه درون عنصری (within-patient)] تمامی خانم های مراجعه کننده به بیمارستان رجایی قزوین (اعم از باردار و یا سابقه سزارین در 18 ماه اخیر) که دچار آپاندیسیت غیرعارضه دار شده و تحت آپاندکتومی با برش راکی دیویس قرار گرفتند (1388-1386)، در بررسی وارد شدند. پس از گذشت 18 ماه از عمل آپاندکتومی و سزارین، قطر هر دو اسکار در سه نقطه ابتدا، میانه و انتهای اسکار اندازه گیری شد و میانگین آن محاسبه گردید و سپس میانگین اسکار آپاندکتومی هر فرد با میانگین اسکار سزارین آن مقایسه شد. برای آنالیز اطلاعات از روشهای آماری T مستقل، T زوجی، ضریب همبستگی و رگرسیون استفاده شد.یافته ها: در این مطالعه اثر متغیرهای وزن و قد، بر قطر اسکار نیز سنجیده شد. میانگین اسکار آپاندکتومی ها 2.09±0.677 میلی متر و میانگین قطر اسکار سزارین ها 0.467±0.633 میلی متر بود. میانگین قطر اسکار سزارین بصورت معنی داری کمتر از میزان اسکار آپاندکتومی بود (p=0.008).نتیجه گیری: به نظر می رسد حضور مایع آمنیوتیک در ساعات اولیه ترمیم زخم باعث کاهش قطر اسکار در بیمار می شود.

زمینه و هدف: چندین فاکتور اندوکرینی و موضعی فعال در طول فرایند پیچیده رشد فولیکول تخمدانی و بلوغ اووسیت شرکت می کنند. انواع سیستم های کشت فولیکولی In vitro که در مراحل مختلفی در رشد به سر می برند به ما اجازه می هد این فاکتورها را شناسایی و مکانیسم فعالیت آنها را درک کنیم. به علت اهمیت فاکتورهای محیطی روی رشد فولیکولی در محیط In vitro این مطالعه روی اثرات بعضی فاکتورهای پاراکرین و اندوکرین روی رشد فولیکول های پره آنترال موش و تمایز آنها در طول دوره کشت در محیط In vitro تمرکز دارد.روش کار: نوع مطالعه نیمه تجربی بود. اولین مرحله مهم در این آزمایش انتخاب یک نوع سرم مناسب بود که سرم سلول های گوساله جنینی (FCS: Fetal calf serum) سرم سلول های خوک نابالغ (PGS: Prepubertal gilt serum)، سرم سلول های گوساله جنینی تست شده روی سلول های بنیادی (ESFCS: Embryonic stem cell tested fetal calf serum) و سرم بخش پایینی غدد جنسی موش (hpgMS: Hypogonadal mouse serum) مورد تست و آزمایش قرار گرفت. بعد از این که شرایط کشتی مناسب انتخاب شد اثرات غلظت های مختلف گنادوتروپین محرک فولیکولی (FSH: Follicle stimulating hormone) روی رشد، زیست پذیری فولیکول ها و بلوغ اووسیت های ارزیابی شد. مقادیر خاصی از FSH (غلظت های 5، 20، 40، 60، 100، 140، 180 و IU/I220) از FSH به محیط های کشت (حاوی 25-30 فولیکول) در طی آزمایشات جداگانه ای اضافه شد. آنالیزهای آماری با استفاده از نرم افزار SPSS و برنامه ANOVA یک طرفه انجام گرفت.یافته ها: بعد از آزمایشات، سرم سلول های گوساله جنینی (FCS) برای ارزیابی اثرات FSH روی فولیکول ها انتخاب شد. در طول مطالعه حاضر غلظت 100 mIU/ml FSH بیشترین اثرات معنی دار را روی رشد فولیکول ها و اووسیت نشان داد به طوری که میزان زیست پذیری فولیکولی به %91 در مقایسه با شرایط بدون FSH%28 رسید. بلوغ اووسیت (%61) و میزان گسیختگی وزیکول ژرمینال (%81) نیز افزایش نشان دادند (p£0.05).نتیجه گیری: این آزمایشات نشان می دهد که ترکیب FSH و FCS قبل از تشکیل فضای آنتروم دارای اثرات مثبتی روی زیست پذیری و نیرومندی اووسیت دارد.

زمینه و هدف: کاندیدیازیس شایع ترین عفونت قارچی در حفره دهان است. %85 این عفونت بوسیله کاندیدا آلبیکنس یک روینده طبیعی دهان ایجاد می شود. چون یکی از مشکلات استفاده کنندگان از دنچر تغییر رنگ و آلودگی کاندیدا آلبیکنس است و با توجه به خلاء اطلاعاتی موجود در زمینه چسبندگی کاندیدا آلبیکنس به رزین های مختلف، این پژوهش برای مقایسه تاثیر دو نوع رزین اکریلی بر چسبندگی کاندیدا آلبیکنس طرح شد.روش کار: این یک مطالعه تجربی بود که در آن تعداد 36 نمونه از رزین های آکریلی Bayer و Acropars را داخل لوله های حاوی سوسپانسیون 1×106 سلول (CFU) در واحد حجم از کاندیدا آلبیکنس قرار داده شدند. سپس لوله ها برای مدت زمان 40 و 120 دقیقه داخل انکو باتور 37 درجه قرار داده شدند. بعد از انکو باسیون نمونه ها را در 1 ml سرم فیزیولوژی استریل قرار داده و مقدار معینی از این سوسپانسیون بر روی پلیت حاوی ژلوزسابورو کشت شد. بعد از 48 ساعت انکوباسیون در 37oC تعداد کلنی های تشکیل شده شمارش شدند و با آزمون آماری Mann-u- Whitney مورد آزمون و تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.یافته ها: این دو رزین آکریلی در دو بازه زمانی 40 و 120 دقیقه از نظر چسبندگی کاندیدا آلبیکنس به آنها اختلاف معنی دار آماری نشان ندادند. رزین آکریلی بایر Bayer نیز در دو بازه زمانی از نظر چسبندگی اختلاف معنی داری نشان نداد ولی این تفاوت در مورد آکریل آکرو پارس معنی دار بود و با گذشت زمان چسبندگی بیشتر نشان داد (p<0.1).نتیجه گیری: این دو رزین آکریلی از لحاظ عدم چسبندگی کاندیدا آلبیکنس برتری خاصی با یکدیگر ندارند ولی آکریل Bayer برای استفاده کنندگان از دنچر به ویژه افراد با بهداشت ضعیف و مستعد به عفونت های قارچی مناسب تر است. خشونت سطحی رزین های آکریلی و ترکیبات و خصوصیات این مواد و فاکتورهای سطحی مواد نقش اصلی در چسبندگی کاندیدا آلبیکنس را بازی می کنند.

زمینه و هدف: سرطان پستان یکی از شایع ترین سرطان ها در زنان به خصوص در منطقه مدیترانه شرقی می باشد. بقای بدون بیماری یکی از متداول ترین معیارها، برای ارزیابی درمان بیماران سرطانی است که در مطالعات، عوامل مختلفی برای آن شناخته شده است. هدف از این مطالعه، برآورد بقای بدون بیماری در بیماران سرطان پستان مراجعه کننده به یکی از بیمارستان های مرجع در درمان این بیماران و تعیین عوامل موثر بر آن می باشد.روش کار: این مطالعه یک مطالعه مقطعی است. طی سال های 1384 تا 1386 تعداد 153 زن مبتلا به سرطان پستان، برای درمان به بیمارستان شهید فیاض بخش تهران مراجعه نمودند. این بیماران در هنگام پذیرش دارای متاستاز نبوده و تحت عمل جراحی ماستکتومی رادیکال یا جراحی حفظ پستان BCS قرار گرفته و پس از آن درمان های کمکی دریافت نمودند. بیماران تا فروردین سال 1390 مورد پیگیری قرار گرفته و آخرین وضعیت آنان ثبت گردید. متاستاز بیماران توسط یکی از روش های بیوشیمی، اشعه X، اولتراسوند یا افزایش در مارکر های خونی سرطان که در نهایت مورد تایید انکولوژیست بوده مشخص و ثبت گردیدند.برای تحلیل داده ها از مدل رگرسیون نیمه پارامتری کاکس به صورت اولین زمان شکست (Time to first failure) استفاده گردید. برآورد تابع بقای بدون بیماری به روش برآورد کاپلان مایر در نرم افزار R انجام شد.یافته ها: از بین 133 بیمار مورد مطالعه، 25 بیمار (%18.8) فوت کردند و 108 بیمار (%81.2) زنده ماندند. در بین بیمارانی که زنده ماندند، 99 نفر (%74.4) بدون متاستاز و 9 نفر (%6.8) نیز دارای متاستاز بودند. با استفاده از برآورد کاپلان مایر میانه زمان بقای بدون بیماری برای بیماران سرطان پستان، برابر با 64 ماه و نرخ بقای پنج ساله بدون بیماری بیماران، برابر 72 درصد برآورد گردید. افزایش بقای بدون بیماری با پایین بودن درجه بدخیمی تومور، کم بودن تعداد گره های درگیر، گیرنده استروژن منفی، HER2 منفی رابطه داشته و این عوامل به عنوان عوامل پیش آگهی دهنده بقای بدون بیماری تعیین شدند. مطابق با یافته های مطالعه، نسبت بخت وقوع متاستاز یا مرگ در بیماران HER2 مثبت 2.46 برابر بیماران HER2 منفی است. همچنین بیماران با درجه بدخیمی سطح سه، 1.69 برابر بیماران سطح دو دچار مرگ یا متاستاز می شوند. بیماران با گیرنده استروژن منفی 2.27 برابر بیماران ER منفی امکان تجربه مرگ یا متاستاز را دارا هستند.نتیجه گیری: این مطالعه نشان می دهد عوامل گیرنده استروژن، HER2، درجه بدخیمی تومور و تعداد گره های درگیر بر بقای بدون بیماری سرطان پستان موثر بوده اما دلیلی بر نقش پیش آگهی دهندگی اندازه تومور، سن بیمار و PR یافت نگردید. در بسیاری از موارد بیماران در مراحل پیشرفته برای درمان مراجعه نموده اند که لزوم آگاهی بخشی به زنان جامعه را در خصوص بیماری سرطان پستان جهت تشخیص زودهنگام بیماری آشکار می نماید.

مقدمه: بار جهانی سرطان به علت پیری و رشد جمعیت و همچنین رفتارهای پرخطر بخصوص مصرف سیگار و عوامل محیطی مختلف در حال افزایش است. اطلاعات مناسب از سرطان های مختلف در مکانهای خاص جغرافیایی می تواند به برنامه ریزی خدمات سلامت برای درمان و غربالگری گروه های با ریسک بالا کمک کند. تا به حال انواع سرطان به تفکیک مناطق و محلات در شهر تهران گزارش نشده و این اولین گزارش در این زمینه است که به تفکیک محلات شهر تهران ارائه می گردد تا از طرفی اپیدمیولوژی سرطان ها در مناطق تحت پوشش مشخص شود و از طرف دیگر امکان خدمات رسانی عادلانه به بیماران نیازمند از سوی مسوولان سلامت فراهم آید.روش کار: این مطالعه یک مطالعه مقطعی است که الگوی توزیع سرطان در محلات تحت پوشش دانشگاه را نشان می دهد. سرطان های تازه تشخیص داده شده ساکنان شهر تهران در سال 1386 از معاونت بهداشتی دانشگاه علوم پزشکی ایران (سابق) که تقریبا %55.5 آمار گزارشی سرطان ها را دارد اخذ شد. مناطق تحت پوشش دانشگاه، غرب و جنوب غرب تهران شامل مناطق 22، 21، 18، 9، 6، 5، 2 است. بروز (بر اساس سرشماری سال 1385) و میزان استاندارد سنی و جنسی (جمعیت ایران به عنوان جمعیت استاندارد) محاسبه و با پیدا کردن آدرسها و تعیین منطقه و محله سکونت این افراد و با استفاده از سیستم اطلاعات جغرافیایی (GIS)، پراکندگی موارد در نقشه به دست آمد. تفاوت سرطان های شایع در بین مناطق تحت پوشش با آزمون دقیق فیشر تعیین گردید.یافته ها: بروز سرطان ها در مناطق تحت پوشش 72.822 در صد هزار و بالاترین میزان بروز مربوط در منطقه 6، (ASR= 90.552 در صد هزار) و منطقه 2، (ASR= 71.503) و کمترین بروز در بین مناطق تحت پوشش در منطقه 18، (ASR= 34.991) بود که این تفاوت در مناطق با آزمون فیشر معنادار شد. بیشترین ASR در زنان 87.517 در صد هزار در منطقه 6، و در منطقه 2 معادل 71.621 و در مردان با 94.683 در منطقه 6 و 70.919 در منطقه 2 می باشد. بیشترین بروز سرطان مردان در عباس آباد، قائم مقام و گاندی و در زنان دانشگاه، آرژانتین - ساعی، شیراز است. بالاترین ASR به ترتیب مربوط به سرطان پستان (9.018)، کولورکتال (4.94)، پروستات (4.174)، معده (3.711) و پوست (3.522) است.نتیجه گیری: از آنجا که ساکنان دیگر مناطق (خارج از مناطق پوششی دانشگاه) هم به مراکز تحت پوشش دانشگاه مراجعه کرده بودند لذا نتایج باید با احتیاط تفسیر گردید. تجمع سرطان در مناطق تحت پوشش دانشگاه (6، 2) و همچنین مناطق خارج از پوشش دانشگاه (1 و 3) تحقیقات بیشتری را می طلبد تا مشخص شود که وجود چه عواملی در این مناطق باعث این تجمع شده است.

زمینه و هدف: درماتوفیتوزیس یک بیماری قارچی جلدی شایع با انتشار جهانی است. اینترلوکین 8 (IL8) آزاد شده از کراتینوسیت ها در حضور آنتی ژن های درماتوفیتی سبب القاء پاسخ حاد در عفونت درماتوفیتی می شود و متعاقبا تولید پروتئین های فاز حاد توسط سلول های کبدی رخ می دهد. CRP (C-reactive protein) و MBL (Mannose-binding lectin) از پروتئین های فاز حاد هستند. تحقیقات اندکی در مورد پروتئین های فاز حاد در عفونت های درماتوفیتی انجام گرفته است. این مطالعه برای تعیین سطح سرمی CRP و MBL در بیماران مبتلا به درماتوفیتوزیس برنامه ریزی شده است.روش کار: این یک مطالعه مقطعی بود و به روش غیراحتمالی و در دسترس از 96 فرد سالم و 105 بیمار مبتلا به درماتوفیتوزیس نمونه گیری انجام شد. برای تشخیص روی نمونه ها آزمایش مستقیم و کشت و در صورت لزوم آزمایش های تکمیلی برای شناسایی گونه های مختلف درماتوفیت انجام شد و برای تعیین سطح سرمی CRP و MBL روی سرم افراد سالم و بیمار از تست الایزا استفاده شد. برای بررسی ارتباط بین متغیرها از آزمون های chi- square، Fisher exact، Mann- Whitney و تحلیل منحنی Roc استفاده شد و سطح معنی داری p<0.05 در نظر گرفته شد.یافته ها: میانه سطح سرمی CRP در افراد سالم و بیمار به ترتیب 3.31±3.32 mg/ml، 16.60±35.96 (p<0.001) بود و میانه سطح سرمی MBL به ترتیب 1.53±1.87 mg/ml، 1.97±2.03 mg/ml (p=0.039) بود. سطح سرمی CRP (p<0.001) و MBL (p=0.042) یک شاخص معنی دار برای بیماری درماتوفیتوزیس تعیین شد. نقص MBL ( غلظت <1 mg/ml) در گروه سالم (%56.2) بیشتر از گروه بیمار (%41.0) بود.نتیجه گیری: یافته های این مطالعه نشان دهنده افزایش غلظت سرمی CRP و MBL در بیماران مبتلا به درماتوفیتوزیس و نقش آنها در این عفونت بود. احتمالا مشاهده فراوانی بالای نقص MBL در افراد سالم نسبت به بیمار نشان می دهد که نقص MBL یک فاکتور مستعد کننده در ابتلا به این بیماری نیست.