تحقیقات گیاهان دارویی و معطر ایران
سال:1390 | دوره:27 | شماره:1 (پیاپی 51) |تعداد مقالات:20

سوسک چهار نقطه ای حبوبات (Callosobruchus maculates F.) یکی از آفات مهم محصولات انباری پس از برداشت محصول می باشد. به طوری که بذرهای آسیب دیده برای تغذیه انسان و دام و حتی برای کشت در مزرعه نامناسب خواهند بود. در نتیجه برای کنترل این آفت در انبارها، اسانس های گیاهی به عنوان جایگزین مناسبی برای سموم شیمیایی مورد توجه هستند. بنابراین در این تحقیق اثر بازدارندگی تخم ریزی و دورکنندگی اسانس گیاه آویشن کوهی (Thymus kotschyanus Boiss. & Hohen.) و پونه (Mentha longifolia L.) روی سوسک چهار نقطه ای حبوبات مورد بررسی قرار گرفت. این گیاهان از اطراف تهران جمع آوری شدند. اسانس های گیاهی با استفاده از روش تقطیر با آب به مدت 3 ساعت اسانس گیری شدند. آزمایش در شرایط دمایی 27±1 درجه سانتی گراد و رطوبت 65±5% در تاریکی انجام شد. اسانس های مورد مطالعه به طور معنی داری موجب کاهش تخم ریزی آفت شدند. به طوری که 500 میکرولیتر از محلول 1800 ppm اسانس آویشن کوهی و پونه به ترتیب موجب 86.36% و 87.64% بازدارندگی تخم ریزی در حشرات کامل سوسک چهار نقطه ای شدند. همچنین اسانس های مذکور دارای اثر دورکنندگی روی حشره کامل بوده و در غلظت 800 ppm برای آویشن کوهی 73.33% و برای پونه 90% بدست آمد.

این آزمایش جهت بررسی اثرهای استفاده از گیاهان دارویی مرزه(Satureja hortensis L.) ، کاکوتی (Ziziphora tenuir L.) و گزنه (Urtica dioica L.) و مخلوط های آنها بر عملکرد، کیفیت تخم مرغ و فراسنجه های خونی و ایمنی مرغ های تخم گذار انجام شد. آزمایش به صورت فاکتوریل 23، در قالب طرح کاملا تصادفی، با 8 تیمار، شامل تیمارهای 1- در آن از گیاهان دارویی استفاده نشده بود، 2- حاوی 2% گیاه دارویی مرزه، 3- حاوی 2% گیاه دارویی کاکوتی، 4- حاوی 2% گیاه دارویی گزنه، -5 حاوی 2% مخلوط گیاهان دارویی مرزه و کاکوتی، 6- حاوی 2% مخلوط گیاهان دارویی مرزه و گزنه، 7- حاوی 2% مخلوط گیاهان دارویی کاکوتی و گزنه، 8- حاوی 2% مخلوط گیاهان دارویی مرزه، کاکوتی و گزنه؛ با 3 تکرار در هر تیمار و نیز 12 قطعه مرغ در هر تکرار و در مجموع با 288 قطعه مرغ تخم گذار سویه های لاین (W-36) به مدت 12 هفته از سن 25 تا 37 هفتگی آنها انجام گردید. نتایج بدست آمده نشان داد که استفاده از گیاهان دارویی مختلف دارای اثرهای معنی داری بر عملکرد و صفات کیفی تخم مرغ ها می باشد (p<0.05). حداکثر درصد تولید تخم مرغ، 86.622 و نیز حداکثر مقدار تولید توده ای، 47.497 گرم با استفاده از 2% گزنه بدست آمد. حداکثر وزن پوسته تخم مرغ 5.804 گرم و نیز بالاترین واحدها، 94.635 در گروه آزمایشی حاوی 2% مرزه حاصل گشت. گروه آزمایشی حاوی 2% گزنه اثرهای مثبتی بر روی فراسنجه های بیوشیمیایی و درصد سلول های ایمنی خون نسبت به سایر گروه های آزمایشی داشت. بنابراین نتیجه گیری می شود که استفاده از 2% گیاه دارویی گزنه در جیره های غذایی مرغ های تخم گذار دارای اثرهای مثبتی بر عملکرد و میزان فراسنجه های بیوشیمیایی و درصد سلول های ایمنی خون آنها در مقایسه با سایر گروه های آزمایشی می باشد

رزماری (Rosmarinus officinalis L.) یکی از گیاهان دارویی است که قابلیت خوبی برای تولید متابولیت های ثانویه از خود نشان داده است. در این پژوهش، برهم کنش شوری و تغذیه روی بر رشد رزماری، غلظت ترکیب های فنلی، فعالیت پالایندگی رادیکال DPPH و ظرفیت کاهش آهن در یک خاک دچار کمبود روی مورد بررسی قرار گرفت. این آزمایش به صورت فاکتوریل (2´3) شامل دو سطح روی (صفر و 10 میلی گرم در کیلوگرم از منبع سولفات روی) و سه سطح شوری شامل صفر، 50 و 100 میلی مولار کلرید سدیم در قالب طرح کاملا تصادفی در چهار تکرار انجام شد. شوری تاثیر معنی داری بر عملکرد وزن خشک شاخسار نداشت که نشان از مقاوم بودن رزماری به شوری دارد. شوری 100 میلی مولار کلرید سدیم موجب افزایش 3 درصدی غلظت ترکیب های فنلی برگ، افزایش 8 درصدی فعالیت پالایندگی رادیکال DPPH و افزایش 5 درصدی ظرفیت کاهش آهن شد. با افزودن 10 میلی گرم روی به خاک موجب غلظت ترکیب های فنلی به میزان 2%، فعالیت پالایندگی رادیکالDPPH  به میزان 4% و ظرفیت کاهش آهن رزماری به میزان 3% افزایش یافت. نتایج آزمون همبستگی نشان داد که افزایش ظرفیت آنتی اکسیدانی رزماری رشد یافته در شرایط شور، ناشی از افزایش غلظت ترکیب های فنلی است. نتایج این تحقیق نشان داد که شوری و تغذیه روی تولید ترکیب های آنتی اکسیدانی رزماری را افزایش داده است.

به منظور بررسی عملکرد سرشاخه گلدار، صفات مورفولوژیک، عملکرد اسانس و روابط بین صفات دو اکوتیپ پونه (Mentha longifolia (L.) Huds. Var. amphilema)، این تحقیق از سال 1378 تا 1383 به مدت 6 سال در موسسه تحقیقات جنگلها و مراتع کشور اجرا گردید. این آزمایش در قالب طرح اسپلیت پلات در زمان و با استفاده از بلوک های کامل تصادفی در 3 تکرار اجرا شد. عامل اصلی اکوتیپ و عامل فرعی سال بود. نتایج نشان داد که بین اکوتیپ های مختلف از لحاظ عملکرد اسانس برگ، عملکرد اسانس سرشاخه گلدار و عملکرد سرشاخه گلدار اختلاف آماری در سطح احتمال 5% وجود داشت، بین سالهای مختلف به لحاظ تمام صفات مورد بررسی (ارتفاع گیاه، طول برگ، عرض برگ، قطر ساقه، تعداد ساقه جانبی، عملکرد گل، درصد اسانس گل، عملکرد اسانس گل، عملکرد برگ، درصد اسانس برگ، عملکرد اسانس برگ، عملکرد اسانس سرشاخه گلدار و عملکرد سرشاخه گلدار) در سطح احتمال 1% اختلاف معنی دار وجود داشت. عملکرد اسانس کل با عملکرد گل، درصد اسانس گل، عملکرد اسانس گل، عملکرد برگ، درصد اسانس برگ و عملکرد اسانس برگ در سطح احتمال 1% همبستگی مثبت و معنی دار نشان داد. عملکرد سرشاخه گلدار با ارتفاع گیاه و تعداد ساقه جانبی در سطح احتمال 5% و با عملکرد گل، درصد اسانس گل، عملکرد اسانس گل، عملکرد برگ، درصد اسانس برگ، عملکرد اسانس برگ و عملکرد اسانس کل در سطح احتمال 1% همبستگی مثبت معنی دار داشت. نتایج تجزیه رگرسیون گام به گام صفات بر عملکرد اسانس کل نشان داد که چهار صفت عملکرد اسانس برگ، درصد اسانس گل، عملکرد گل و قطر ساقه به ترتیب وارد مدل گردیدند. تجزیه علیت نشان داد که صفت عملکرد اسانس برگ بالاترین اثر مستقیم و مثبت (0.907) را بر عملکرد اسانس کل داشت و بعد از آن درصد اسانس گل (0.019) بیشترین تاثیر مستقیم را بر تولید اسانس کل داشت.

در بسیاری از کشورها، ضایعات محصولات کشاورزی اکثرا به علت فرایندهای اکسیداسیونی و حمله میکروارگانیسم ها در انبار صورت می گیرد. در عین حال، بسیاری از گیاهان حاوی ترکیب هایی با فعالیت آنتی اکسیدانی بالا و خواص ضدقارچی قوی می باشند که می توانند به صورت نگهدارنده های طبیعی بکار برده شوند. به منظور بررسی اثر آنتی اکسیدانی و ضدقارچی انار (Punica granatum L.)، آزمایشی به صورت فاکتوریل بر پایه طرح کاملا تصادفی با 5 تکرار انجام شد. در این پژوهش اثر سه قسمت مختلف گیاه انار (پوست میوه، بذر و برگ) و دو حلال مصرفی (آبی و متانولی) با 4 غلظت (0 ppm، 500،1000  و 1500) بر روی دو نوع قارچ پس از برداشت (Alternaria citri و Aspergillus niger) مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد که عصاره متانولی پوست میوه انار با میانگین های 47.6% و 37.7% به ترتیب بیشترین اثر بازدارندگی را بر رشد میسلیوم ها (Inhibitory of Mycelia Growth (IMG)) و جوانه زنی اسپور (Inhibitory of Spore Germination (ISG)) قارچ ها دارد. همچنین محتوای فنولیک پوست میوه انار 1.8 برابر محتوای فنولیک برگ آن و ظرفیت آنتی اکسیدانی پوست میوه، بذر و برگ درخت انار به ترتیب برابر 55.3%، 35.7% و 16.4% مشخص گردید. بنابراین به نظر می رسد که محتوای فنولیکی بالای پوست و بذر انار می تواند خاصیت ضدقارچی و ظرفیت آنتی اکسیدانی قوی این عصاره ها را بوجود آورد.    

چای پس از آب، پرمصرف ترین نوشیدنی در سراسر جهان است. ترکیب های فنولیک 50 تا 70 درصد از عصاره آبی نوشیدنی چای را تشکیل می دهند که از مهمترین آنها می توان به تئافلاوین ها و تئاروبیجین ها که تعیین کننده کیفیت چای سیاه می باشند، اشاره کرد. نوع رقم، فصل و شرایط آب و هوایی و موقعیت جغرافیایی منطقه رویش از عوامل تاثیرگذار بر کیفیت چای می باشد. در این پژوهش میزان پلی فنل کل، تئافلاوین کل، تئاروبیجین کل و دو گروه عمده تشکیل دهنده آنTRSI) ، (TRSII، شفافیت و رنگ کل به روش اسپکتروفتومتری در چای سیاه بدست آمده از کلون امید بخش 100 در سال زراعی 1388 در ماه های خرداد، تیر، مرداد، شهریور و مهر مورد مطالعه قرار گرفت. بر اساس نتایج حاصل از تجزیه واریانس میزان ترکیب های فنولیک در سطح 0.05 دارای تفاوت معنی داری در زمان های مختلف برداشت بودند. نوشیدنی چای بدست آمده از برگ سبز برداشت شده در تیرماه دارای بالاترین میزان پلی فنل کل (15.83%)، تئافلاوین کل(22.33 mmol/g) ، رنگ کل (3.01%) و شفافیت (28.85%) بود. بررسی نتایج ضریب های همبستگی نشان داد که همبستگی تئاروبیجین کل و TRSII با شفافیت معنی دار نمی باشد، اما سایر ویژگی های کیفی مورد مطالعه دارای همبستگی معنی داری با یکدیگر بودند. از نظر چشنده ها، چای حاصل از ماه های تیر و مرداد دارای بالاترین مجموع امتیازات حسی بودند، اما از نظر عطر چای، چشنده ها رتبه بالاتری به چای حاصل از خردادماه اختصاص دادند. ضریب های همبستگی رتبه ای اسپیرمن نشان داد که بین عطر با سایر ویژگی های حسی همبستگی معنی داری وجود ندارد، ولی بین سایر ویژگی های حسی به صورت دو به دو همبستگی مثبت و معنی داری مشاهده شد. این مطلب بیانگر آن است که چای با کیفیت شیمیایی مناسب دارای ویژگی های حسی مطلوب است.

جنس آویشن به دلیل دارا بودن خواص دارویی و بیولوژیکی یک جنس کاملا شناخته شده است. Thymus daenensis Celak یکی از گونه های اندمیک این جنس در ایران است. اسانس این گونه یک منبع غنی از تیمول است و به همین دلیل دارای خواص ضدمیکروبی و آنتی اکسیدانی است. در این تحقیق برای بررسی اثر روش خشک کردن بر میزان اسانس و نوع و درصد اجزای تشکیل دهنده آویشن دنایی، اندام های هوایی این گونه از ایستگاه تحقیقات البرز (کرج) در مرحله گلدهی کامل برداشت شد. گیاهان برداشت شده در چهار شرایط مختلف (آون 30 C°، آون 40 C°، آون 50 C° و سایه) خشک شدند. سپس اسانس آن ها در سه تکرار به وسیله روش تقطیر با آب استخراج و به وسیله دستگاه های GC و GC/MS تجزیه و شناسایی شدند. داده های بدست آمده به وسیله نرم افزار SAS و با استفاده از آزمون دانکن مورد تجزیه آماری قرار گرفتند. نتایج نشان داد که بازده اسانس آویشن دنایی بر حسب وزن خشک در روشهای خشک کردن با آون 30 C°، آون 40 C°، آون 50 C° و سایه به ترتیب 1.42%، 1.12%، 1.24% و 1.29% می باشد. همچنین تیمول به عنوان جزء اصلی و مهم در اسانس های حاصل از نمونه های خشک شده در آون 30 C°، آون 40 C°، آون 50 C° و سایه به ترتیب به میزان 75.3%، 75.7%، 72.0% و 67.2% موجود می باشد. تجزیه و تحلیل آماری نشان داد که تفاوت معنی داری بین بازده اسانس نمونه خشک شده در آون 30 C° با سایر روشهای خشک کردن وجود دارد. بالاترین میزان تیمول نیز در اسانس نمونه های خشک شده در آون 30 C° و 40 C° وجود داشت که اختلاف معنی داری با دو روش دیگر نشان داد.    

این آزمایش به منظور بررسی تاثیر کودهای زیستی بر عملکرد و کیفیت محصول گیاه دارویی بادرشبو(Dracocephalum moldavica L.) ، در سال 1387 در مزرعه تحقیقاتی ایستگاه تحقیقات کشاورزی آذربایجان غربی انجام شد. طرح به صورت بلوک های کامل تصادفی با 9 تیمار و در 4 تکرار اجرا گردید. تیمارهای آزمایشی شامل شاهد، کود شیمیایی (NPK)، نیتروکسین، فسفاته بارور 2، بیوسولفور، نیتروکسین + فسفاته بارور 2، نیتروکسین + بیوسولفور، فسفاته بارور 2 + بیوسولفور و نیتروکسین + بیوسولفور + فسفاته بارور 2 بود. نتایج نشان داد بین تیمارها به لحاظ عملکرد ماده خشک برگ، عملکرد دانه و عملکرد بیولوژیک، درصد و عملکرد اسانس و وزن هزاردانه، اختلاف معنی داری در سطح احتمال 1% وجود داشت، در حالی که تاثیر تیمارها روی صفت شاخص برداشت دانه و شاخص برداشت ماده خشک برگ معنی دار نبود. بیشترین عملکرد دانه، عملکرد ماده خشک برگ و عملکرد بیولوژیک به تیمار کود شیمیایی (NPK) تعلق داشت. بالاترین میزان اسانس در تیمار نیتروکسین + بیوسولفور + فسفاته بارور 2 و بیشترین عملکرد اسانس و شاخص برداشت ماده خشک برگ در تیمار نیتروکسین حاصل گردید. با توجه به این که نتایج حاصل از کاربرد کود شیمیایی و کود زیستی نیتروکسین اختلاف معنی داری با هم نداشتند، می توان اظهار داشت که با کاربرد نیتروکسین حداکثر عملکرد دانه و اسانس (عملکرد اقتصادی) از گیاه بادرشبو بدست می آید. در کلیه صفات، کاربرد برخی کودهای زیستی در مقایسه با شاهد (عدم مصرف کود) برتری معنی داری داشت.

در این پژوهش برای بررسی اثر زمان برداشت بر کمیت و کیفیت اسانس برگ سه گونه اکالیپتوس به نام های  E. melliodora Cunn. ex Schauer و E. kingsmilli Maiden & Blakely و E. dundasii Maiden در مناطق گرمسیری شوشتر و دزفول، برگهای آنها در اواسط چهار فصل سال و طی دو سال متوالی (1385-1384) جمع آوری گردید. اسانس برگها به روش تقطیر با آب استخراج و با دستگاه های کروماتوگرافی گازی(GC)  و کروماتوگرافی متصل به طیف سنج جرمی (GC/MS) مورد تجزیه و شناسایی قرار گرفت. بالاترین بازده اسانس E. melliodora در شوشتر، زمستان (3.9%-3.1%) و بهار (2.7%-2.6%) و در دزفول در فصل پاییز (2%-1.7%) بدست آمد. بیشترین مقدار -8،1 سینئول در اسانس گونه نامبرده نیز در در هر دو منطقه، زمستان و پاییز بود. بالاترین بازده اسانس E. kingsmilli شوشتر در زمستان (3.1%-2.8%) و دزفول در پاییز (3.2%-2.7%) مشاهده شد. بالاترین مقدار -8،1 سینئول نیز در شوشتر، پاییز و زمستان و در دزفول پاییز، بهار و زمستان بود. گونه E. dundasii در شوشتر بیشترین بازده اسانس را در زمستان (4.7%-2.8%) و در دزفول بیشترین بازده اسانس را در تابستان (0.9%) دارا بود. بیشترین مقدار 8،1 - سینئول در شوشتر در بهار و زمستان و در دزفول در بهار دیده شد. تغییراتی نیز در سایر ترکیب های عمده و جزئی اسانس هر سه گونه در فصول مختلف سال مشاهده شد. بر اساس نتایج حاصل از این تحقیق و برای دستیابی به کمیت و کیفیت قابل قبولی از اسانس اکالیپتوس به صورت هم زمان، کشت گونه E. melliodora در شوشتر و دزفول قابل توصیه است. بهترین فصل برداشت برگهایE. melliodora  به منظور اسانس گیری در شوشتر بهار و زمستان و در دزفول پاییز است. کشت گونهE. kingsmilli  نیز در دزفول بهتر از شوشتر است. بهترین فصل برداشت برگهای E. kingsmilli به منظور اسانس گیری در شوشتر بهار و پاییز و در دزفول پاییز است. کشت گونه E. dundasii نیز در شوشتر قابل توصیه است. مناسبترین زمان برداشت این گونه در شوشتر برای دستیابی به بالاترین بازده اسانس فصل زمستان و بالاترین کیفیت اسانس بهار است. کشت این گونه در دزفول با توجه به بازده و کیفیت پایین اسانس قابل توصیه نیست.

در یک سری مطالعه های مزرعه ای طی دو سال زراعی، تاثیر مصرف سایکوسل به صورت محلول پاشی در مراحل اولیه رشد (4-3 برگی) بر عملکرد دانه و اجزای عملکرد آن در گیاه گلرنگ (Carthamus tinctorius L.)، رقم محلی اصفهان، در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه باهنر کرمان، در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار مطالعه گردید. در سال اول اثر غلظت های 0، 1000 و 2000 میلی گرم در لیتر آزمایش شدند. در مقایسه با شاهد، سایکوسل تاثیری بر طول و قطر ساقه نداشت و باعث افزایش معنی دار انشعابات کل، تعداد برگ در گیاه، تعداد طبق در بوته، تعداد دانه در طبق، وزن هزاردانه، عملکرد بیولوژیک و دانه گردید، ولی تاثیری بر درصد پروتئین و روغن و شاخص برداشت نداشت. در سال دوم اثر غلظت های 0، 1000، 2000، 3000 و 4000 میلی گرم در لیتر آزمایش شد. در مقایسه با شاهد، افزایش غلظت سایکوسل تا غلظت 3000 میلی گرم در لیتر باعث افزایش انشعابات کل، انشعابات فرعی، تعداد طبق در بوته، وزن طبق، وزن هزاردانه، عملکرد دانه و بیولوژیک گردید و در برخی موارد غلظت 3000 میلی گرم نسبت به بقیه غلظت ها موثرتر بود. با توجه به نتایج دو ساله، به نظر می رسد موثرترین غلظت سایکوسل جهت افزایش محصول دانه 1000 میلی گرم در لیتر باشد.

امروزه بدنبال پیامدهای حاصل از مصرف علف کش ها و کاهش تدریجی محصولات زراعی، روشهای بیولوژیکی قابل قبولی در رابطه با کنترل علف های هرز شناسایی شده است. در این زمینه آللوپاتی می تواند پتانسیل ارزشمندی برای کنترل اقتصادی - بیولوژیکی از طریق آزادسازی مواد آللوشیمیایی از گیاهان زنده و یا مواد گیاهی در حال تجزیه نشان دهد. لذا این تحقیق با هدف بررسی اثر آللوپاتیک عصاره هیدروالکلی گیاه دارویی اسفند (Peganum harmala L.) بر جوانه زنی و رشد علف های هرز سلمه تره (Chenopodium album)، تاج خروس(Amaranthus retroflexus)  و یولاف وحشی (Avena fatua)، به صورت آزمایشگاهی و گلخانه ای انجام شد. تیمارهای آزمایش شامل عصاره گیاه اسفند در 6 غلظت 0.1، 0.25، 0.5، 1، 2.5 و 5 درصد و آب مقطر (شاهد) بود. نتایج نشان داد که غلظت های مختلف عصاره گیاه اسفند کاهش معنی داری بر درصد جوانه زنی و طول ریشه چه و ساقه چه بذر علف های هرز در آزمایشگاه ایجاد می کند. همچنین نتایج نشان می دهد که غلظت های مختلف این عصاره، کاهش معنی داری بر درصد سبز شدن، وزن تر و خشک بوته و ارتفاع بوته در گلخانه ایجاد می کند. غلظت 1% عصاره گیاه اسفند در گلخانه درصد سبز شدن بذرهای سلمه تره، تاج خروس و یولاف وحشی را به ترتیب میزان 60، 50 و 40 درصد نسبت به شاهد کاهش می دهد و غلظت 5% عصاره تقریبا باعث توقف سبز شدن بذرهای سلمه تره و تاج خروس می شود. نتایج نشان می دهد که عصاره گیاه اسفند دارای اثرهای آللوپاتیکی قوی بوده و از جوانه زنی بذر علف های هرز جلوگیری می نماید که این امر می تواند در تولید علف کش هایی با منشا طبیعی مورد استفاده قرار گیرد.

به منظور مطالعه پینه زایی، جنین زایی بدنی و باززایی گیاه شنبلیله (Trigonella foenum-graecum L.)، آزمایشی در دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساری در سال 1387 انجام شد. در این مطالعه از دو محیط کشت پایه MS و B5، چهار ریزنمونه ساقه، برگچه حاوی دمبرگ، جنین و هیپوکوتیل و 5 نوع هورمون شامل: 2,4-D (در سه سطح)،) Kin در چهار سطح(،) NAA در چهار سطح(،) BAP در چهار سطح) و) IBA در سه سطح) استفاده شد. نتایج نشان داد در بررسی اثر متقابل دو هورمون 2,4-D و kin، محیط حاوی 2 میلی گرم بر لیتر 2,4-D و 0.5 میلی گرم بر لیترKin ، بهترین ترکیب هورمونی جهت القا پینه در هر دو محیط کشت B5 و MS است. بهترین ریزنمونه ها از نظر بیشترین وزن کالوس القایی در محیطMS ، جنین و در محیطB5 ، برگچه حاوی دمبرگ و جنین بود. در مطالعه جنین زایی بدنی، ترکیب هورمونی شامل 0.5 میلی گرم بر لیتر NAA و 2.5 میلی گرم بر لیترBAP ، با بالاترین درصد جنین زایی، به عنوان ترکیب برتر در هر دو محیط کشت شناخته شد. از بین ریزنمونه ها، ریزنمونه جنین، بیشترین میزان جنین زایی را نشان داد. باززایی از طریق جنین زایی بدنی و تنها در ریزنمونه جنین مشاهده شد. ترکیب هورمونی شامل 0.5 میلی گرم بر لیتر NAA و 1.5 میلی گرم بر لیترBAP ، بهترین ترکیب هورمونی جهت القا اندام هوایی در هر دو محیط کشت بود. نتایج نشان داد که مناسبترین ترکیب هورمونی جهت القا ریشه در محیط کشت MS، محیط حاوی 1 میلی گرم بر لیتر هورمون IBA بود.

به منظور بررسی واکنش جوانه زنی بذرهای دو رقم اصلاح شده گیاه دارویی گل گندم (Centaurea cyanus L.) و توده بومی ایران به تنش شوری، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی با سه تکرار در سال 1388 در محل آزمایشگاه های تحقیقاتی گروه علوم باغبانی دانشگاه فردوسی مشهد اجرا گردید. عامل اول شامل یک توده ایرانی و دو رقم اصلاح شده گل گندم به نام های Ball blue وBall junge  بود و عامل دوم شامل 7 سطح شوری (0، 50، 100، 150، 200، 250، 300 میلی مولار) حاصل از نمک کلرید سدیم خالص که شوری صفر (آب مقطر) به عنوان شاهد در نظر گرفته شد. مولفه های جوانه زنی شامل درصد و سرعت جوانه زنی، شاخص بنیه، طول ریشه چه و طول ساقه چه اندازه گیری شد. نتایج آنالیز واریانس نشان دهنده اثر معنی دار سطوح مختلف شوری بر تمام صفات مورد اندازه گیری بود ولی اثر نوع رقم تنها در مورد درصد و سرعت جوانه زنی و شاخص بنیه معنی دار گردید. همچنین اثر متقابل شوری و رقم بر تمام صفات اندازه گیری شده معنی دار بود. نتایج نشان داد که با افزایش تنش شوری هر یک از صفات اندازه گیری شده کاهش معنی داری یافتند. بیشترین درصد و سرعت جوانه زنی (به ترتیب 51.04% و11.82  بذر در روز) مربوط به رقم Ball blue در تیمار شاهد و کمترین میزان (به ترتیب 9.32% و 0.5 بذر در روز) مربوط به توده بومی ایران و رقم Ball junge در تیمار 300 میلی مولار بود. طول ساقه چه نیز نسبت به طول ریشه چه کاهش بیشتری در مقابل شوری نشان داد. ارقام اصلاح شده گل گندم و توده بومی ایران به دلیل تفاوت های ژنتیکی نسبت به تنش شوری واکنش متفاوتی نشان دادند. به طور کلی به نظر می رسد رقم Ball blue در بین ارقام مورد مطالعه دارای بیشترین تحمل به شوری در مرحله جوانه زنی باشد.

به منظور بررسی تاثیر زمان آبیاری و مقادیر کود اوره بر دوره رشد و عملکرد کمی و کیفی بابونه (Matricaria chamomilla L.) رقمBodegold ، آزمایشی دوساله در شرایط نیمه خشک و سرد تبریز به صورت اسپلیت فاکتوریل با زمان آبیاری (بعد از 60، 120 و 180 میلی متر تبخیر از تشتک)، مقدار کود نیتروژن دار (50، 100 و 150 کیلوگرم در هکتار از منبع اوره به ترتیب معادل 23، 46 و 69 کیلوگرم در هکتار نیتروژن خالص) و تقسیط کود (100% در زمان کاشت، به طور مساوی در زمانهای کاشت و ساقه روی، 25%: 50%: 25% به ترتیب در زمانهای کاشت، ساقه روی و آستانه گلدهی) اجرا شد. برای تجزیه اسانس از دستگاه GC/MS استفاده شد. یافته ها حکایت از این دارد که ظهور جوانه گل در کرت های برخوردار از آبیاری بر اساس 180 و 60 میلی متر تبخیر از تشتک به ترتیب بعد از 70 و 78 روز تکمیل شد. افزایش کود مصرفی زمان پایان گلدهی را به تاخیر انداخت. تاخیر در آبیاری از 60 به 120 میلی متر تبخیر از تشتک عملکرد گل خشک را 2.3% کاهش داد. کاربرد کود در دو مرحله کاشت و ساقه روی موجب افزایش عملکرد گل تا 351 کیلوگرم در هکتار گردید. وزن خشک اندامهای هوایی بابونه از 76 گرم در مترمربع در سطح سوم آبیاری به 126 گرم در مترمربع در میانگین سطوح اول و دوم آبیاری رسید. بیشترین عملکرد اسانس برابر 2.82 لیتر در هکتار موقعی حاصل شد که کود اوره به طور مساوی در دو مرحله کاشت و ساقه روی بابونه بکار رود. مقدار کامازولن از حداقل 12.5% در سطح کودی 150 تا حداکثر 15% در سطح 100 کیلوگرم در هکتار تغییر کرد. تولید کامازولن در سطوح 50، 100 و 150 کیلوگرم در هکتار اوره به ترتیب 0.31، 0.44 و 0.36 لیتر در هکتار محاسبه شد. توصیه می شود در کشت بابونه در منطقه و سایر مناطق مشابه، آبیاری این گیاه بعد از 120 میلی متر تبخیر از تشتک انجام شده و 46 کیلوگرم در هکتار نیتروژن به نسبت مساوی در دو مرحله کاشت و ساقه روی به خاک افزوده شود.