تحقیقات گیاهان دارویی و معطر ایران
سال:1389 | دوره:26 | شماره:3 (پیاپی 49) |تعداد مقالات:18

امروزه القا پلی پلوئیدی با استفاده از مواد شیمیایی جهش زا، به عنوان یکی از روشهای اصلاح گیاهان دارویی به منظور افزایش قابلیت تولید متابولیت های ثانویه مورد استفاده قرار می گیرد. در این پژوهش، برای القای پلوئیدی در گیاه دارویی بادرنجبویه (Melissa officinalis L.) از تیمار کلشی سین روی جوانه های انتهایی باززایی شده در شرایط درون شیشه ای بهره گرفته شد. کلشی سین با غلظت های0.00 ، 0.05، 0.10 و %0.20 (وزنی به حجمی)، در دو زمان 24 و 48 ساعت مورد استفاده قرار گرفت و سطح پلوئیدی در ریزنمونه های زنده مانده از طریق شمارش کروموزوم ها در نمونه های نوک ریشه و فلوسایتومتری نمونه های برگی بررسی شد. 10 روز پس از اعمال تیمارها، ریزنمونه های شاهد بیشترین درصد زنده مانی را با میانگین %100 نشان دادند، درحالی که با مقایسه بین سه تیمار0.05 ، 0.10 و %0.20 کلشی سین، بالاترین میانگین بقا ریزنمونه ها در تیمار %0.05 کلشی سین به مدت 24 ساعت برابر با %63.8 مشاهده گردید. در مقابل؛ بالاترین میزان مرگ و میر در اثر کاربرد این ماده روی شاخه های انتهایی در غلظت %0.20 به مدت 48 ساعت مشاهده شد. نتایج حاصل از شمارش کروموزوم و تجزیه فلوسایتومتری نشان دادند که تیمار شاخه های انتهایی با غلظت %0.05 کلشی سین به مدت 24 و 48 ساعت و همچنین غلظت %0.10 پس از 24 ساعت، تیمارهای موثر در القا پلی پلوئیدی و تولید میکسوپلوئید در این گیاه بودند. در مجموع تیمار%0.05  کلشی سین به مدت 48 ساعت با بازدهی %33.3 تولید گیاهان پلی پلوئید، مناسبترین تیمار بکارگرفته شده برای القای پلوئیدی در این گیاه بود.

کشت جلبک به دلیل مصارف بسیار زیاد در زمینه های دارویی، آرایشی، بهداشتی، غذایی و علوفه از اهمیت بسیاری برخوردار است. وجود سواحل گسترده در ایران امکان کاشت انواع جلبکهای دریایی موجود در این اکوسیستم را فراهم می آورد. بنابراین در این تحقیق تلاش شده است تا سه گونه از جلبکهای شناخته شده در سواحل چابهار کاشت شده تا ضمن بررسی امکان کاشت بتوان تکنیک هایی را که برای مردم امکان استفاده دارد معرفی کرد. بدین منظور گونه های Sargassum ilicifolium، Hypnea musciformis و Cystoseira indica در نظر گرفته شده و با سیستم چوبهای ثابت در کف در ناحیه جذر و مدی منطقه طیس در چابهار کاشته شد. این محل در درون محدوده ایست که منطقه آزاد چابهار در اختیار دارد و در 7 کیلومتری شرق چابهار و در کنار اسکله طیس قرار گرفته است. نتایج این تحقیق نشان داد که بعد از حدود دو ماه از روز کاشت، جلبک سیستوسیرا (Cystoseira indica) از 800 گرم بر روی هر طناب به 19100 گرم رسیده و تا 24 برابر افزایش زی توده نشان داد و از لحاظ طولی نیز بیش از 70 سانتی متر رشد داشته و بعضی از بوته ها به بیش از یک متر نیز رسید. جلبک سارگاسوم (Sargassum ilicifolium) از 800 گرم به 13900 گرم رسیده و تا 17 برابر افزایش زی توده نشان داد، جلبک قرمز هیپنا (Hypnea musciformis) از 500 گرم به 4600 گرم رسیده و 9 برابر افزایش بیوماس نشان داد.  

جنس Bunium با نام فارسی زیره در ایران 14 گونه دارد. اغلب این گیاهان دارای غده زیرزمینی بوده و در دامنه های کوهستانی و اراضی زراعی می رویند. تنها گونه شناخته شده جنس زیره در ایران که جایگاه ارزشمندی در صادرات و صنایع داخلی دارد B. persicum است که اسانس آن حاوی کومین آلدئید و آلدئیدهای ترپینن می باشد. در این تحقیق به منظور تعیین نوع و درصد ترکیب های موجود در اسانس اندام هوایی و بذر B. cylindricum (Boiss.& Hohen.) Drude و B. rectangulum Boiss.& Hausskn.، این گیاهان از رویشگاه طبیعی خود جمع آوری شده و پس از خشک کردن در سایه، اسانس آنها به روش تقطیر با آب استخراج گردید. اجزای تشکیل دهنده اسانس ها، با استفاده از دستگاه کروماتوگرافی گازی (GC) و کروماتوگراف گازی متصل شده به طیف سنج جرمی (GC / MS) شناسایی شدند. 17 ترکیب در اسانس اندام هوایی B. cylindricum شناسایی شد که اجزای اصلی جرماکرنD  (%31.2)، دیل آپیول (%26.9)، ترانس - کاریوفیلن (%11.1)، جرماکرن (%7.1) B  و ترپینولن (%5.6) بودند. همچنین 20 ترکیب مختلف در اسانس بذر B. cylindricum مورد شناسایی قرار گرفت. ترکیب های عمده این اسانس دیل آپیول (%25.8)، ترانس - کاریوفیلن (%15.4)، گلوبولول (%12.2)، اسپاتولنول (%7.2) و جرماکرنD   (%6.6)بودند. 7 ترکیب مختلف در اسانس گل B. rectangulum مورد شناسایی قرار گرفت که ترکیب های عمده آن دیل آپیول(%81.8)  و جرماکرنD   (%6.6)بودند. همچنین 11 ترکیب در اسانس بذر B. rectangulum شناسایی شد که ترکیب های اصلی دیل آپیول (%63.3)، جرماکرن (%22.4) D و ترانس - کاریوفیلن  (%5.1)بودند. نتایج این تحقیق نشان داد که گرچه اسانس هر دو این گونه ها حاوی مقادیر بالایی از ترکیب های سسکوئی ترپنی است اما بین نوع و میزان این ترکیب ها در اسانس دو گونه و همچنین اسانس اندام های مختلف اختلافاتی وجود دارد.

گیاه آویشن ابلق با نام علمی (Thymus× citriodorus (Pers.) Schreb) یک گیاه بوته ای چند ساله و متعلق به تیره نعناع است. این گیاه در حقیقت هیبرید بین دو گیاه Thymus vulgaris و Thymus pulegioides می باشد. این گیاه به عنوان معرق و در درمان برونشیت مورد استفاده قرار می گیرد. همچنین مشخص شده که اسانس حاصل از پیکر رویشی آن دارای اثر ضد باکتری و ضد قارچی می باشد. از این رو، تحقیق حاضر در باغ گیاهان دارویی شرکت دارویی زردبند واقع در شمال تهران به منظور تعیین بهترین زمان برداشت گیاه آویشن ابلق از نظر بالاترین عملکرد پیکر رویشی و میزان اسانس انجام گردید. پیکر رویشی گیاهان چهار ساله از خرداد تا آخر تیرماه سال 1387 در 4 مرحله فنولوژیکی مختلف شامل: (1 مرحله قبل از گلدهی، (2 مرحله آغاز گلدهی، (3 مرحله گلدهی کامل و (4 مرحله تشکیل میوه برداشت شد و بعد در هوای آزاد و در سایه خشک گردید. نتایج بدست آمده از این تحقیق نشان داد که زمان برداشت در سطح احتمال %0.1 تاثیر معنی داری بر میزان وزن تر و وزن خشک پیکر رویشی آویشن ابلق داشت، به طوری که بالاترین وزن تازه و وزن خشک پیکر رویشی از مرحله گلدهی کامل و مرحله تشکیل میوه بدست آمد. بنابراین بیشترین مقدار اسانس به میزان 2.21 درصد از مرحله آغاز گلدهی استخراج شد و مقدار اسانس بدست آمده از گیاهان برداشت شده در مراحل قبل از گلدهی، گلدهی کامل و تشکیل میوه به ترتیب 1.80، 1.45 و 1.66 درصد بود. همچنین میزان عملکرد (میلی لیتر) اسانس در 100 متر مربع محاسبه شد که با توجه به مقایسه میانگین ها، بالاترین عملکرد اسانس (840.61 میلی لیتر) در مرحله تشکیل میوه بدست آمد. بنابراین مطابق با نتایج بدست آمده مناسبترین زمان برداشت پیکر رویشی گیاه آویشن ابلق برای رسیدن به بالاترین عملکرد اسانس مرحله تشکیل میوه می باشد.

گونه های گیاهی دارویی بخش قابل توجهی از فلور ایران را تشکیل می دهند و نقش عمده ای را در ترکیب جوامع گیاهی مختلف ایفا می نمایند. این تحقیق با هدف جمع آوری، شناسایی و تعیین پراکنش گیاهان دارویی در استان گیلان طی سالهای 1380 تا 1385 به اجرا درآمد. در این تحقیق با توجه به ضرورت شناخت گونه های دارویی درختی، درختچه ای و علفی، ابتدا لیست فلورستیک استان گیلان تهیه و با توجه به مطالعات کتابخانه ای و مشاوره با افراد متخصص، اقدام به شناسایی گونه ها در استان گردید. سپس با مراجعه به عرصه های طبیعی، مناطق پراکنش و دیگر خصوصیات هر یک از گونه ها تعیین گردید. بر اساس نتایج بدست آمده 342 گونه دارویی از 95 خانواده و 229 جنس گیاهی شناسایی شده است. از این تعداد گونه های گیاهی 24 گونه مربوط به خانواده Rosaceae،  23گونه مربوط به خانواده Labiatae، 19 گونه مربوط به خانواده Compositae و بقیه از سایر خانواده های مختلف می باشند.

به منظور بررسی تغییرات میزان اسانس و عملکرد دانه در توده های مختلف زیره سبز (Cuminum cyminum L.) تحت کاربرد نیتروژن در منطقه قزوین، تحقیق حاضر در سال 1386 در ایستگاه تحقیقات اسماعیل آباد قزوین انجام گردید. آزمایش مزرعه ای به صورت کرتهای خرد شده در قالب بلوک های کامل تصادفی با 4 تکرار اجرا گردید. عوامل مورد بررسی شامل عامل توده بومی مشتمل بر سه توده بومی زیره سبز سبزوار، بجنورد و اسفراین و عامل کود نیتروژنه حاوی چهار سطح با مقادیر 30، 60، 90 و 120 کیلوگرم نیتروژن خالص در هکتار بودند. نتایج نشان داد که توده های بومی دارای صفات معنی داری با یکدیگر بودند. به طوری که بیشترین عملکرد اسانس، درصد اسانس، عملکرد دانه، شاخص برداشت و وزن هزاردانه از توده بومی اسفراین و بیشترین عملکرد بیولوژیک از توده بومی بجنورد بدست آمدند. همچنین در رابطه با تیمار کود نیتروژنه مشاهده شد که اثر مثبت معنی داری بر صفات گیاهی داشته و اگرچه کاربرد 120 کیلوگرم نیتروژن خالص در هکتار بیشترین عملکرد بیولوژیک، عملکرد دانه و وزن هزاردانه را تولید کرد ولی بیشترین عملکرد اسانس، درصد اسانس و شاخص برداشت به ترتیب از کاربرد 90، 60 و 30 کیلوگرم نیتروژن خالص در هکتار بدست آمدند. نتایج حاصل از این آزمایش نشان داد که انتخاب توده برتر گیاهی که سازگاری مناسبی با شرایط اقلیمی منطقه کشت دارد، می تواند صفات کمی و کیفی گیاه مورد نظر را به میزان قابل توجهی افزایش داده و از طرفی سبب استفاده بهینه از نهاده های زراعی گردد.

این آزمایش در محیط کنترل شده به منظور بررسی درصد جوانه زنی، سرعت جوانه زنی، طول ساقه چه و ریشه چه چهار گیاه دارویی شنبلیله (Trigonella foenum - graecum L.)، کنجد (Sesamum indicum L.)، شاهدانه(Cannabis sativa L.)  و زنیان  (Carum copticum (L.) C. B. Clarke)در شرایط پتانسیل منفی با استفاده از نمکهای کلرور سدیم، کلرور کلسیم و مخلوط نمکهای کلرور سدیم + کلرور کلسیم به نسبت مولی 5 به یک انجام شد. تیمارها شامل جوانه زنی بذرها در آب مقطر به عنوان شاهد و سه تیمار پتانسیل منفی شامل – 0.37، - 0.59 و – 0.81 مگاپاسکال بود. آزمایش در قالب طرح کاملا تصادفی و به صورت فاکتوریل در پتری دیش هایی به قطر 11 سانتی متر با 30 عدد بذر در شش تکرار اجرا گردید. واکنش فرایند جوانه زنی گیاهان به پتانسیل منفی آب و نوع نمک ایجادکننده پتانسیل منفی، متفاوت بود. به طوری که پتانسیل منفی آب و نوع نمک ایجادکننده پتانسیل منفی هیچ گونه تاثیر منفی بر جوانه زنی بذر گیاه کنجد نداشت ولی جوانه زنی بذر سایر گیاهان بشدت تحت تاثیر پتانسیل منفی آب و نوع نمک قرار گرفت. در پتانسیل منفی – 0.81 بیشترین درصد جوانه زنی مربوط به بذر کنجد با %99 و کمترین درصد جوانه زنی مربوط به بذرهای گیاهان شنبلیله و زنیان با جوانه زنی دوازده درصد بوده است. نوع نمک ایجادکننده پتانسیل منفی بر جوانه زنی بذرها تاثیر داشت، به طوری که در پتانسیل های منفی ایجاد شده با مخلوط نمکهای کلرور سدیم + کلرور کلسیم (به نسبت مولی 5 به یک) به ویژه پتانسیل های منفی بالا فرایند جوانه زنی نسبت به سایر نمکها به طور معنی داری بیشتر بود. در کنجد سرعت جوانه زنی تحت تاثیر پتانسیل منفی محیط جوانه زنی و نوع نمک ایجادکننده آن قرار نگرفت، در حالی که سرعت جوانه زنی بذر سایر گیاهان تحت تاثیر پتانسیل منفی محیط جوانه زنی قرار گرفت. سرعت جوانه زنی در پتانسیل های منفی – 0.59 و – 0.81 ایجاد شده با نمک کلرید کلسیم بیشتر کاهش یافت. اگرچه پتانسیل منفی آب ایجاد شده با نمکهای مختلف تاثیر منفی بر جوانه زنی بذر کنجد نداشت اما رشد گیاهچه های کنجد بشدت تحت تاثیر پتانسیل منفی آب قرار گرفت.

در این پژوهش، برهم کنش کلریدسدیم و اسید آسکوربیک بر پارامترهای رشد (وزن تر و خشک، طول اندام هوایی و ریشه)، مقدار رنگیزه های فتوسنتزی برگها (کلروفیل a، b و(a + b) ، کاروتنوئیدها)، مقدار قندهای محلول و پروتئین در اندام هوایی و ریشه گیاه دارویی سیاه دانه (Nigella sativa L.)در شرایط گلخانه ای، به صورت تصادفی با سه تکرار مورد بررسی قرار گرفت. به طوری که گیاهان در معرض غلظت های مختلف کلریدسدیم (0، 25، 50، 75 و100  میلی مولار) و اسید آسکوربیک (0 و 10 میلی مولار) قرار گرفتند. در گیاهانی که تنها در معرض کلریدسدیم قرار داشتند، در مقایسه با گیاهان شاهد، با افزایش غلظت کلریدسدیم، پارامترهای رشد، مقدار رنگیزه های فتوسنتزی و مقدار پروتئین کاهش و مقدار قندهای محلول افزایش یافت. اما گیاهانی که در معرض هم زمان کلریدسدیم و اسید آسکوربیک قرارداشتند، در مقایسه با گیاهانی که تنها در معرض تنش شوری بودند، در غلظت های یکسان کلریدسدیم، پارامترهای رشد، مقدار رنگیزه های فتوسنتزی و مقدار قندهای محلول و پروتئین بیشتری را نشان دادند. این نتایج نشان می دهند که اسپری اسید آسکوربیک (به عنوان یک آنتی اکسیدان) سبب افزایش بردباری به تنش شوری و کاهش اثرهای مضر کلریدسدیم در گیاه سیاه دانه شده است.

هدف از این تحقیق بررسی تاثیر روشهای استخراج غرقابی، استخراج به کمک اولتراسوند و استخراج به کمک مایکروویو بر میزان استخراج ترکیب های فنولی و فلاونوئیدی از برگهای گزنه (Urtica dioica L.) به همراه سه حلال استخراجی آب، متانول %80 و کلروفرم بود. در روش غرقابی، حلال آب و کلروفرم به ترتیب بیشترین مقدار ترکیب های فنولی و فلاونوئیدی را استخراج کردند. در دو روش استخراج به کمک اولتراسوند و مایکروویو تاثیر زمانهای مختلف اشعه دهی امواج نیز به همراه نوع حلال مصرفی بررسی شد. به طوری که در روش استخراج به کمک اولتراسوند، حلال آب و زمان 90 دقیقه بیشترین میزان استخراج ترکیب های فنولی و حلال کلروفرم و زمان 90 دقیقه بیشترین میزان استخراج ترکیب های فلاونوئیدی را داشته است. همچنین بین دو زمان 60 و 90 دقیقه تفاوت معنی داری در سطح احتمال پنج درصد مشاهده نشد. بنابراین بهترین تیمار حلال - زمان با بیشترین میزان استخراج ترکیب های فنولی و فلاونوئیدی در روش استخراج به کمک مایکروویو به ترتیب مربوط به تیمارهای حلال آب - زمان 9 دقیقه و حلال متانول - زمان 9 دقیقه بود. حلال کلروفرم در روش استخراج به کمک مایکروویو کمترین میزان استخراج ترکیب های فنولی و فلاونوئیدی را داشت و تاثیر زمان اشعه دهی امواج مایکروویو بر میزان استخراج معنی دار نبود. در مقایسه بین روشها، روش استخراج به کمک مایکروویو با حلال آب - زمان 9 دقیقه بالاترین قدرت استخراج کنندگی ترکیب های فنولی ( 0.41±11.57 میلی گرم معادل اسید گالیک به گرم نمونه خشک) و روش غرقابی (ساعت) با حلال کلروفرم بیشترین میزان ترکیب های فلاونوئیدی 0.533) ±13.64  میلی گرم معادل کوئرستین به گرم نمونه خشک) را استخراج کرد.

گیاه Dracocephalum kotschyi Boiss. یکی از گیاهان دارویی و معطر است که در رویشگاه های طبیعی در نواحی کوهستانی و مرتفع کشور یافت می شود. این گیاه به علت اسانس زیاد آن مورد توجه می باشد. در طب سنتی از این گیاه در کاهش تب، درد مفاصل و روماتیسم و به عنوان ضد التهاب و التیام دهنده زخم استفاده می شود. مطالعه حاضر به منظور شناخت خصوصیات بوم شناختی این گونه جهت معرفی برای کشت انبوه آن در اراضی زراعی و استفاده در صنایع دارویی و همچنین جلوگیری از تخریب رویشگاه های طبیعی گونه در سال 1387 در مراتع شهرستان بجنورد انجام شد. مشخصات اقلیمی، زمین شناسی، تیپ رویشگاه، گیاهان همراه، اندازه گیری متغیرهای رویشی و تجزیه فیزیکی و شیمیایی خاک برای گیاه در رویشگاه آن انجام گردید. نتایج نشان داد که این گونه در منطقه مورد مطالعه با بارندگی متوسط سالانه 320 میلی متر، دمای متوسط سالانه 10.22 درجه سانتی گراد و اقلیم نیمه خشک سرد رویش مناسبی دارد. این گونه در دامنه های شمالی و شمال غربی در ارتفاع 1600 تا 1800 متری از سطح دریا در مناطق سنگلاخی پراکنش یافته است. در منطقه مورد مطالعه خاک بسیار کم عمق و دارای بافت لومی،pH = 7.57 – 7.6 ،EC = 0.555  دسی زیمنس بر متر و CEC = 11.475 – 11.9 سانتی مول بر کیلوگرم می باشد. تیپ رویشگاه چای چوپان - علف بره است و بیش از 58 گونه گیاهی همراه این گونه دیده می شود. بدین ترتیب میانگین پوشش تاجی و تراکم زرین گیاه در منطقه به ترتیب 0.122 درصد و 361 بوته در هکتار بود.

داروهای ضد درد موجود دارای عوارض جانبی بسیار هستند و یافتن داروهای گیاهی از اولویت پژوهشی محققان می باشد. باتوجه به وجود ترکیب لیمونن در عصاره گیاهان ضد درد، در این پژوهش اثر ضد دردی این ترکیب در موش صحرایی بررسی شده است. در این پژوهش اثر ترکیب لیمونن بر روی موش صحرایی نر مورد مطالعه قرار گرفت. بررسی اثر ضد دردی با آزمون فرمالین، بررسی اثر ضد التهابی با تست گزیلن و تهیه لیمونن با روش دکانتاسیون انجام شد. در زمینه بررسی درد، عصاره پوست پرتقال با سه دوز20 mg / Kg ،  30و 50 به موشها تزریق شد که هر سه دوز اثر ضد دردی و ضد التهابی از خود نشان دادند. که در این میان دوز 50 mg / Kg بیشترین اثر ضد دردی(%89)  را نشان داد.

در مطالعه حاضر فعالیت های ضد میکروبی، آنتی اکسیدانی، هماتولوژی و سیتوتوکسسیته اسانس لیموترش  (Citrus limon L.)مورد آزمایش قرار گرفت. نمای حساسیتی میکروارگانیسم ها در برابر اسانس لیمو بر اساس حساسترین به مقاومترین به ترتیب زیر بود: E.coli> K. pneumonia> S. aureus> Streptococcus faecalis> Candida albicans> P. aeruginosa. حداقل غلظت های مهارکنندگی (MIC) و کشندگی (MBC) اسانس تازه تعیین گردید. اسانس، خاصیت کشندگی و مهارکنندگی میکروبی خوبی بجزء در خصوص Pseudomonas  aeruginosa نشان داد. از این رو خاصیت آنتی اکسیدانی اسانس با روش بتا – کاروتن زدایی انجام و نتایج مقایسه ای آنها با آنتی اکسیدان های سنتتیک استاندارد انجام شد. بازدارندگی پراکسیداسیون لیپید به وسیله اسانس لیمو تقریبا برابر یا بیش از قدرت آنتی اکسیدان های سنتتیک BHT و BHA بود. مقدار اسانس لازم برای %50 رادیکال زدایی اسانس لیمو  22.81 mg / mlبود. به طوری که محتوای فنلی و ظرفیت  DPPHزدایی برای هر اسانس مشخص و بعد نسبت بین محتوای فنلی و ظرفیت  DPPHزدایی تعیین گردید. فنل کل اسانس خالص لیمو 57.43 mgGAE / mg بود. بازدارندگی پراکسیداسیون لیپید به وسیله اسانس لیمو تقریبا برابر یا بیش از قدرت آنتی اکسیدان های سنتتیک BHT و BHA بود.قدرت آنتی اکسیدانی احیا فریک در سرم خون موشهایی که به مدت یک ماه و روزانه به میزان 100 میکرولیتر اسانس گاواژ شده بودند افزایش نشان داد. به نحوی که تاثیرات درمانی در نتیجه تغذیه اسانس توسط موشها در خون آنها دیده شد. غلظت %50 کشندگی (IC50) اسانس لیمو بر علیه سلولهای Hela و خون محیطی به ترتیب 0.97 و 0.57 میکروگرم در هر میلی لیتر تعیین گردید. بنابراین نتایج نشان می دهد که اسانس لیمو با احتیاط و فقط پس از تعیین دوز مورد مصرف قرار گیرد.

شوری خاک و آب از عوامل کاهش دهنده رشد و عملکرد بسیاری از محصولات کشاورزی در ایران می باشد. آگاستاکه(Agastache foeniculum kuntz.)  گیاهی علفی، چند ساله و معطر متعلق به تیره نعناعیان (Lamiaceae) است. از مواد موثره این گیاه در صنایع غذایی، داروسازی، آرایشی و بهداشتی و همچنین در بستنی سازی استفاده می شود. تحقیق حاضر به منظور بررسی اثر شوری بر رشد، عملکرد و میزان اسانس انجام گردید. این بررسی به صورت یک آزمایش گلدانی در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با شش تیمار سطوح شوری شامل صفر (شاهد)، 25، 50، 75، 100 و 125 میلی مول در لیتر کلرور سدیم و چهار تکرار در گلخانه انجام شد و برخی عامل های رشدی، عملکرد و میزان اسانس اندازه گیری شدند. نتایج نشان داد که تنش شوری اثر معنی داری بر عامل های اندازه گیری شده دارد. با افزایش سطح شوری، ارتفاع بوته، تعداد و طول شاخه های جانبی، قطر ساقه، فواصل میانگره ها، تعداد و سطح برگ، وزن تر و خشک برگ و ساقه، عملکرد پیکر رویشی تر و خشک در گلدان و میزان اسانس در گلدان کاهش یافت. در اجزا متشکله اسانس ترکیب هایی نظیر بتا - پینن، میرسن، انیس آلدئید و بتا - بوربونن افزایش و به عکس مقدار لینالول و متیل کاویکول کاهش یافت. همچنین در سطح شوری 100 و 125 میلی مولار کلرور سدیم بوته ها قبل از به گل رفتن از بین رفتند.