حیات
سال:1386 | دوره:13 | شماره:2 |تعداد مقالات:9

زمینه و هدف: از جمله اختلالاتی که به شدت روی سلامت و در نتیجه کیفیت زندگی افراد تاثیر می گذارد بیماری های مزمن نظیر سرطان است. مطالعه حاضر با هدف بررسی کیفیت زندگی بیماران مبتلا به سرطان تازه تشخیص داده شده، انجام گرفته است.روش بررسی: مطالعه حاضر توصیفی تحلیلی است که در درمانگاه های منتخب انکولوژی دانشگاه علوم پزشکی تهران انجام شده است. نمونه ها شامل 196 بیمار مبتلا به سرطان تازه تشخیص داده شده بودند، که به روش نمونه گیری آسان انتخاب شدند. ابزار گردآوری اطلاعات شامل پرسشنامه محقق ساخته در مورد مشخصات فردی، مشخصات بیماری و کیفیت زندگی در جنبه های جسمی و اجتماعی- اقتصادی و پرسشنامه استاندارد بک (Beck) در بُعد روانی می باشد. همچنین جهت تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار SPSS و از آمارهای توصیفی نظیر فراوانی مطلق و نسبی و میانگین و آمار استنباطی نظیر آزمون x2 استفاده شد.یافته ها: کیفیت زندگی بیشترین بیماران در ابعاد جسمی (9/67%)، روانی (2/63%) و اجتماعی - اقتصادی (5/76%) مطلوب بوده است. همچنین ارتباط آماری معنادار بین وضعیت اقتصادی با ابعاد جسمی (P<0.001)، روانی و اجتماعی - اقتصادی (05/0>p) کیفیت زندگی، بین تعداد فرزندان با بعد جسمی (P<0.001) کیفیت زندگی، نوع سرطان با بعد جسمی (P<0.001) کیفیت زندگی و مرحله بیماری با ابعاد جسمی (P<0.001)، روانی و اجتماعی– اقتصادی (05/0>p) کیفیت زندگی مشاهده شد.نتیجه گیری: بر اساس یافته های این مطالعه کیفیت زندگی بیماران مبتلا به سرطان تازه تشخیص داده شده در ابعاد جسمی، اجتماعی- اقتصادی و روانی در جامعه ما مطلوب می باشد، لذا پرستاران با اگاهی از این مطلب می توانند همچنان نقش مهمی در جهت ارتقای بیشتر و تداوم کیفیت زندگی بیماران داشته باشند.

زمینه و هدف: پرستاران قانع ترین گروه شغلی در میان گروه های شاغل در بیمارستان ها به شمار می آیند که برای افزایش کارایی در این سازمان ها بسیار مورد توجه مدیریت بیمارستان ها قرار گرفته اند. امروزه مفهوم جدیدی از رضایت شغلی تحت عنوان کیفیت زندگی کاری در جهت افزایش کارایی مد نظر مدیران قرار گرفته است. به همین منظور مطالعه ای با هدف بررسی کیفیت زندگی کاری پرستاران و مولفه ها یا عناصر تشکیل دهنده آن با بهره گیری از نگرش این افراد در بیمارستان های دانشگاه علوم پزشکی تهران در سال 85-1384 انجام شد.روش بررسی: پژوهش حاضر از نوع مقطعی و توصیفی - تحلیلی است. محیط پژوهش شامل 15 بیمارستان دانشگاه علوم پزشکی تهران و جامعه پژوهش نیز کلیه کارکنان پرستاری شاغل در این بیمارستان ها بودند. نمونه پژوهش را تعداد 349 نفربه عنوان 20% تعداد کل پرستاران در این بیمارستان ها تشکیل داده که به روش تصادفی انتخاب شدند. برای گردآوری داده ها از پرسشنامه اطلاعات فردی و پرسشنامه کیفیت زندگی کاری مشتمل بر 30 سوال استفاده شد. امتیازات پاسخ ها بر مبنای روش لیکرت تعیین گردید. تعیین روایی پرسشنامه با اخذ نظرات متخصصین امر صورت گرفت و جهت تعیین پایایی از روش آزمون مجدد و آلفای کرونباخ استفاده گردید.یافته ها: نتایج به دست آمده نشان داد که پرستاران از اکثر عناصر یا مولفه های کیفیت زندگی کاری خود رضایت ندارند. اکثریت قریب به اتفاق این افراد از وجود حوادث ناشی از کار، فقدان مقررات ایمنی و انضباط کاری، نامطلوب بودن شرایط بهداشتی محیط کار، نبود آزمایش ها و معاینات پزشکی به صورت دوره ای، پایین بودن میزان حقوق ماهیانه، امکانات رفاهی، پاداش های نقدی و غیر نقدی، مزایای غیر مستقیم، و همچنین وجود استرس های شغلی و شفاف نبودن دورنمای شغلی ناراضی هستند.نتیجه گیری: در مجموع دو سوم پرستاران از کیفیت زندگی کاری خود رضایت ندارند. این افراد از بیشتر جنبه های زندگی کاری خود ناراضی هستند. بیشترین میزان نارضایتی پرستاران مورد مطالعه از نیازهای اولیه و پایه زندگی کاری آن هاست. نتایج به دست آمده از این پژوهش می تواند به مدیران ارشد حوزه سلامت در جهت تدوین برنامه های راهبردی و ارتقای کیفیت زندگی کاری پرستاران کمک کند.

زمینه و هدف: دیسمنوره در زمره شکایات شایع زنان است که بر زندگی روزانه آنان اثر می گذارد. درمان های مختلفی برای دیسمنوره مطرح شده که از آن میان می توان به آرام سازی اشاره نمود. هدف از این مطالعه تعیین تاثیر روش آرام سازی پیش رونده عضلانی بر دیسمنوره اولیه دانشجویان دختر دانشکده پرستاری - مامایی دانشگاه علوم پزشکی تهران بوده است.روش بررسی: این مطالعه به روش نیمه تجربی صورت گرفته و نمونه مورد مطالعه شامل 80 نفر دانشجوی دختر سال اول دانشکده پرستاری و مامایی مبتلا به دیسمنوره درجه 2 و 3 بوده است. واحدهای مورد پژوهش به صورت تصادفی به دو گروه تقسیم شدند. در گروه تجربه پس از آموزش روش آرام سازی، واحدهای پژوهش روزانه 2 بار، هر بار به مدت 20 دقیقه در طی 3 ماه متوالی آرام سازی پیش رونده عضلانی را انجام می دادند و پرسشنامه ای را در سه روز اول هر دوره قاعدگی تکمیل می نمودند. گروه کنترل پرسشنامه را در سه روز اول دوره قاعدگی (2 بار در روز) تکمیل می نمودند. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آزمون های آماری توصیفی و استنباطی، x2 ، فیشر و t مستقل و نرم افزار SPSS انجام گرفت.یافته ها: در دوره اول (149/0=p) و دوم قاعدگی (390/0=p) اختلاف معناداری بین دو گروه کنترل و تجربه مشاهده نشد. لیکن در دوره سوم (023/0=p) اختلاف معناداری را بین دو گروه وجود داشت.نتیجه گیری: بر اساس یافته های این مطالعه، روش آرام سازی پیش رونده عضلانی موجب کاهش درد دیسمنوره می شود. بنابراین روش یاد شده را می توان به عنوان یک درمان موثر برای کاهش درد دیسمنوره مورد استفاده قرار داد.

زمینه و هدف: مطالعات نشان داده است که رضایت دریافت کنندگان مراقبت، از شاخص های مهم ارزیابی کیفیت خدمات است و یافتن جنبه هایی از خدمات که موجب نارضایتی می شود و سعی در رفع آن ها موثرترین راه افزایش کیفیت است. همچنین رضایت از کیفیت خدمات و رضایت از ویژگی های محل دریافت مراقبت ها، موجب افزایش استفاده از مراقبت ها شده و در نهایت، سرانجامِ بارداری را بهبود می دهد. هدف از این مطالعه تعیین میزان دریافت و رضایت از مراقبت های دوران بارداری در بین زنان حامله مراجعه کننده به مراکز بهداشتی و درمانی و بیمارستان های وابسته به دانشگاه علوم پزشکی تهران در سال 1384 است.روش بررسی: در این مطالعه مقطعی تعداد 380 نفر از زنان باردار مراجعه کننده به 8 مرکز بهداشتی- درمانی و 2 بیمارستان دانشگاه علوم پزشکی تهران در سال 1384 با توجه به آمار سه ماهه سوم به روش تصادفی به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزار گردآوری اطلاعات پرسشنامه ای شامل سوالاتی در خصوص مشخصات فردی، میزان دریافت و رضایت از مراقبت های عاطفی، اطلاعاتی، جسمانی و دسترسی به خدمات و خصوصیات محیط بود. داده ها با استفاده از آمار توصیفی و تحلیلی آزمون x2 در نرم افزار SPSS تجزیه و تحلیل گردید.یافته ها: در کل میزان دریافت مطلوب مراقبت ها 4/53% و میزان رضایت از مراقبت ها 7/54% بود. در مراکز بهداشتی میزان مطلوب مراقبت ها و همچنین میزان رضایت از مراقبت ها به ترتیب 56/1% و 5/57% و در بیمارستان ها به ترتیب 46% و 47% بوده که تفاوت آماری معنادار بین مراکز بهداشتی و بیمارستان ها مشاهده شد (به ترتیب 003/0=p و 005/0=p). این تفاوت مربوط به دریافت مراقبت های عاطفی و جسمانی و رضایتمندی از مراقبت های عاطفی و دسترسی به خدمات و خصوصیات فیزیکی محیط می باشد.نتیجه گیری: با توجه به این که میزان مطلوب دریافت مراقبت و رضایت از مراقبت های دوران بارداری در کل کمتر از 60% و چیزی در حدود نیمی از افراد را شامل می شود و در زمینه دریافت مراقبت های اطلاعاتی و میزان دسترسی به خدمات و رضایت از مراقبت های اطلاعاتی و جسمانی هم در مراکز بهداشتی درمانی و هم بیمارستان ها بیشترین مشکل وجود داشته است، پیشنهاد می شود که مسوولین با جذاب کردن و مجهز کردن این محیط ها به ویژه در بیمارستان ها و تامین تعداد مناسب کارکنان و برگزاری بازآموزی برای آن ها در مراکز بهداشتی و استقرار فرد مراقبت ثابت (استاد، رزیدنت، مربی مامایی) در کلیه روزها در بیمارستان ها و لذا مراجعه مادران به همان فرد قبلی در هر مراجعه برای برقراری ارتباط و حمایت عاطفی و جسمانی کافی، موجب استفاده بهتر و بیشتر از مراقبت های دوران بارداری گردند.

زمینه و هدف: به کارگیری نتایج تحقیقات در ایران در مرحله آغازین قرار دارد و پرستاران می کوشند تا عملکرد بالینی خود را بر پایه شواهد علمی قرار دهند. بسیاری از مطالعات نشان می دهند که انجام تحقیق و به کارگیری نتایج آن در فعالیت های بالینی پرستاران، دغدغه حرفه پرستاری نبوده است. این مطالعه به بررسی نگرش پرستاران نسبت به تحقیق و به کارگیری نتایج آن در فعالیت های بالینی پرداخته است.روش بررسی: در این مطالعه توصیفی- تحلیلی 410 پرستار و مربی بیمارستان های دانشگاه علوم پزشکی تهران به روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای نسبتی انتخاب شدند. ابزار گردآوری اطلاعات پرسشنامه ای دو قسمتی بود. بخش اول مربوط به اطلاعات فردی و بخش دوم درباره نگرش پرستاران نسبت به تحقیق و استفاده از نتایج آن بود. اطلاعات جمع آوری شده با استفاده از آزمون های آماری توصیفی و استنباطی تجزیه و تحلیل گردید.یافته ها: 2/91% نمونه ها به استفاده از یافته های تحقیق در فعالیت های بالینی اعتقاد داشتند، اما 6/77% آنان معتقد بودند که تحقیقات به فعالیت های بالینی پرستاری مربوط نیست. در عین حال 3/88% پرستاران اعتقاد داشتند که تحقیقات به ساخت پایه علمی در پرستاری کمک می کند. تصویر کلی نتایج نشان داد که 70% شرکت کنندگان نسبت به تحقیق نگرش مثبت دارند. بین نوع فعالیت حرفه ای، بخش یا گروه آموزشی شرکت کنندگان و فعالیت در امر پژوهش، با نگرش پرستاران نسبت به تحقیق و استفاده از نتایج آن ارتباط معنادار آماری وجود داشت.نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد که اکثریت نمونه ها نسبت به استفاده از یافته های تحقیق نگرش مثبت دارند. اما اهمیت دادن پرستاران به تحقیق، به تنهایی برای استفاده از تحقیق کافی نبوده و برای آن که استفاده از نتایج تحقیق در پرستاری یک واقعیت تلقی گردد، انجام تحقیقات بیشتری در زمینه عوامل موثر در به کارگیری نتایج تحقیق در پرستاری لازم است.

زمینه و هدف: طبق آمارهای موجود در ایران هر ساله 400 تا 500 هزار حاملگی ناخواسته ایجاد می شود. روش های اضطراری پیشگیری از بارداری به راحتی در دسترس، قابل استفاده و ارزان هستند. با توجه به نقش مهمی که کارکنان مراکز بهداشتی در این مورد دارند، این مطالعه با هدف تعیین میزان تاثیر آموزش روش های اضطراری پیشگیری از بارداری بر آگاهی و نگرش کارکنان مراکز بهداشتی درمانی جنوب شهر تهران انجام گرفته است.روش بررسی: این مطالعه یک تحقیق نیمه تجربی و از نوع مداخله ای است که در مراکز بهداشتی درمانی دانشگاه علوم پزشکی تهران انجام گرفته است. نمونه گیری به روش تصادفی در 16 مرکز (مراکز بهداشت جنوب تهران، شهرری و اسلام شهر) بر اساس تعداد کارکنان بهداشتی شاغل انجام گردید که مشتمل بر 216 نفر بودند و طی دو جلسه 30 دقیقه ای به صورت آموزش انفرادی، بحث گروهی، پرسش و پاسخ و ارایه یک پمفلت، آموزش داده شدند. اطلاعات طی 2 مرحله قبل از آموزش و حداقل 2 تا 4 هفته پس از آموزش از طریق پرسشنامه جمع آوری و سپس توسط نرم افزار آماری SPSS تجزیه و تحلیل گردید.یافته ها: نتایج نشان داد که بین میانگین نمرات آگاهی و نگرش واحدهای پژوهش قبل و بعد از آموزش اختلاف معنادار آماری (P<0.001) وجود دارد. بین ویژگی های فردی واحدهای پژوهش و نوع نگرش آن ها نسبت به روش های اضطراری پیشگیری از بارداری ارتباط معنادار آماری دیده نشده ولی بین ویژگی های مانند جنس (P<0.001)، رشته تحصیلی (P<0.001) و سطح تحصیلات (03/0=P)با میزان آگاهی واحدهای پژوهش در دو مرحله قبل و بعد از مداخله ارتباط معنادار آماری مشاهده گردید.نتیجه گیری: یافته های مطالعه حاکی از آن است که آموزش در ارتقای سطح آگاهی و تغییر نگرش کارکنان بهداشتی نسبت به روش های اضطراری پیشگیری از بارداری به عنوان یک روش نجات بخش به منظور توقف روند افزایشی حاملگی ناخواسته و متعاقبا سقط های غیرایمن موثر می باشد. بنابراین می توان توصیه نمود «آموزش روش های اضطراری پیشگیری از بارداری» در برنامه های آموزش مداوم کلیه کارکنان بهداشتی شاغل در مراکز بهداشتی درمانی مخصوصا ارایه دهندگان خدمات تنظیم خانواده قرار گیرد.

زمینه و هدف: دانشجویان پرستاری و مامایی، عوامل استرس زای متعددی را تجربه می کنند. به منظور کاهش استرس ها و پیشگیری از عواقب آن ها باید تدابیری اتخاذ گردد. هدف از این مطالعه مقایسه عوامل استرس زا بین دانشجویان سال آخر پرستاری و مامایی در دانشگاه های علوم پزشکی منتخب شهر تهران است. مقایسه عوامل استرس زا در دانشجویان پرستاری و مامایی می تواند شرایط زمینه ای کنترل کننده این عوامل را تا حدود زیادی مشخص کند.روش بررسی: پژوهش حاضر از نوع توصیفی- تحلیلی و مقطعی است. نمونه های پژوهش شامل کلیه دانشجویان کارشناسی دختر سال آخر پرستاری و مامایی دانشگاه های علوم پزشکی تهران، ایران و شهید بهشتی در سال تحصیلی 84-83 بودند، که به روش سرشماری انتخاب شدند. از 380 نفر دانشجویان سال آخر، تعداد 363 نفر در پژوهش شرکت کردند. برای جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه استفاده شد که شامل متغیرهای فردی (15 سوال) و عوامل استرس زا (54 سوال) در سه حیطه محیط دانشگاه، محیط بالین و مسایل شخصی-اجتماعی می باشد. پس از تعیین اهم عوامل استرس زا توسط دانشجویان پرستاری و مامایی، کلیه عوامل استرس زا بین دانشجویان پرستاری و مامایی مورد مقایسه قرار گرفت. داده ها با استفاده از آمار توصیفی نظیر شاخص های مرکزی (میانگین)، و آمار استنباطی نظیر آزمون X2، توسط نرم افزار SPSS تجزیه و تحلیل شد.یافته ها: نتایج نشان داد که تعدادی از عوامل استرس زا نظیر مبهم بودن آینده شغلی، عدم کفایت حرفه ای هنگام فارغ التحصیلی، مراقبت از افراد در حال مرگ، فقدان هماهنگی بین آموزش و بالین، نگرانی در زمینه اشتغال و کاریابی و.... به طور مشترک توسط دانشجویان پرستاری و مامایی عنوان شده است. همچنین بین برخی از عوامل استرس زا در حیطه تحصیل در دانشگاه (نظیر نارضایتی از رشته تحصیلی)، حیطه بالین (نظیر دانش بالینی ناکافی)، و حیطه شخصی - اجتماعی (نداشتن اعتماد به نفس) با رشته تحصیلی ارتباط آماری معناداری مشاهده می شود.نتیجه گیری: دانشجویان پرستاری و مامایی در حیطه های تحصیل در دانشگاه، محیط بالین و شخصی- اجتماعی با استرسورهای متعددی روبرو هستند که برخی از آن ها اهمیت بالایی دارد. همچنین در مواردی دانشجویان پرستاری و مامایی استرس های متفاوتی را تحمل می کنند که مقایسه آن ها زمینه ارایه راه کارهای موثرتر در کاهش عوامل استرس را فراهم می کند. لذا لازم است که مسوولین دانشکده ها برای کاهش عوامل استرس زا برنامه ریزی نموده و راه کارهای بهینه را به کار گیرند.

زمینه و هدف: تغذیه با شیر مادر و موفقیت آن تحت تاثیر الگوی صحیح شیردهی قرار دارد. به همین دلیل این مطالعه به بررسی الگوی شیردهی در کودکان زیر یک سال تحت پوشش مراکز بهداشتی درمانی شبکه بهداشت ودرمان شهرستان ری پرداخته است.روش بررسی: این مطالعه توصیفی است. انتخاب نمونه ها با روش تصادفی خوشه ای انجام گرفته که شامل 400 مادر دارای کودک زیر یک سال می باشد. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه بوده که اعتبار آن به روش اعتبار محتوا و اعتماد علمی، توسط روش آزمون مجدد تعیین و تایید گردیده است. از آزمون های آماری t ، X2 و رگرسیون لجستیک استفاده شده، محاسبه حدود اطمینان با در نظر گرفتن اثر طرح 1.5=(design effect) صورت گرفته واز آمار توصیفی و تحلیلی آزمون X2 و نرم افزار SPSS برای تجزیه و تحلیل داده ها استفاده گردیده است.یافته ها: نتایج نشان داد در مجموع 23% مادران، شیر خوار خود را بیش از چهار ماه منحصرا با شیر خود تغذیه کرده اند. در 7/58% نمونه ها در کمتر از دو ساعت، تماس بین مادر و کودک برقرار شده است. 2/95% از نوزادان، اولین تغذیه خود را با شیر مادر (آغوز) شروع کرده اند، 65% مادران به نوزادان خود (قبل از شش ماهگی) برای درمان زردی ترنجبین و آب قند خورانده اند. 5/81% از کودکان بر حسب میل خود، بدون محدودیت زمانی و 5/18% از کودکان بین دو تا چهار بار در شبانه روز با شیر مادر تغذیه شده اند. بین تحصیلات پدر و مادر، جنس کودک، سن مادر و پدر، رتبه فرزند در خانواده، ملیت کودک و سن کودک با تغذیه انحصاری شیر مادر رابطه معناداری وجود نداشت (P>0.05).نتیجه گیری: یافته ها نشان داد که مادران مورد مطالعه درباره روش صحیح و الگوی مناسب شیردهی دارای باورهای نادرست و آگاهی ضعیف هستند.