زمینه و هدف: نورزگرایی به عنوان یکی از عوامل مستعد کننده افراد نسبت به افسردگی در نظر گرفته شده، اما مکانیزم این آسیب پذیری به خوبی شناخته نشده است. هدف از پژوهش حاضر بررسی نقش واسطه ای ناگویی هیجانی در رابطه بین نورزگرایی و نشانه های افسردگی در جمعیت دانشجویان بود.مواد و روش ها: پژوهش حاضر از نوع توصیفی- همبستگی بود. جامعه پژوهش شامل کلیه دانشجویان دانشگاه تهران که در سال تحصیلی 91-92 مشغول به تحصیل هستند، بود. از این میان 72 دختر و 78 پسر با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس به عنوان نمونه انتخاب شدند. پس از جلب مشارکت آزمودنی ها از شرکت کنندگان در پژوهش خواسته شد که زیرمقیاس نورزگرایی فرم کوتاه پرسش نامه پنج عاملی شخصیت (NEO-FFI)، مقیاس ناگویی هیجانی تورنتو-20 (TAS-20) و سیاهه افسردگی بک (BDI) را تکمیل کنند. داده ها با استفاده از روش تحلیل مسیر و نرم افزارهای 18 SPSS و 8.5 LISREL مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.یافته ها: یافته های به دست آمده نشان داد که از بین مولفه های ناگویی هیجانی، دشواری در توصیف هیجان ها (اثرمستقیم= 0.60، اثر غیرمستقیم= 0.14 و P<0.05) و دشواری در شناسایی هیجان ها (اثر مستقیم= 0.37، اثر غیرمستقیم = 0.32 و P<0.05) واسطه رابطه بین نورزگرایی و نشانه های افسردگی هستند.نتیجه گیری: بر اساس یافته های به دست آمده می توان نتیجه گرفت که نورزگرایی از طریق تاثیر بر توانمندی های افراد در زمینه پردازش و تنظیم اطلاعات هیجانی بر نشانه های افسردگی تاثیر می گذارد. نتایج به دست آمده می تواند در تدوین برنامه های آموزشی و درمانی جهت مدیریت هیجان ها و کاهش نشانه های افسردگی موثر و مفید باشد.