تحقیقات علوم رفتاری
سال:1387 | دوره:6 | شماره:1 (پی در پی 11) |تعداد مقالات:8

مقدمه: آزمون ورزش (ET) خط اول ارزیابی ایسکمی در بیماران مشکوک به بیماری عروق کرونر (CAD) است. با این حال در مبتلایان به اختلال افسردگی اساسی، بسیاری از علایم کلیدی افسردگی می تواند بر عملکرد فرد حین انجام آزمون ورزش، تاثیر منفی بگذارد. این مطالعه را به منظور ارزیابی تاثیر افسردگی بر مولفه های عملکرد آزمون ورزش و تفسیر نتایج این آزمون، انجام داده ایم.مواد و روش ها: در یک مطالعه پس رویدادی (علی - مقایسه ای) تعداد 265 بیمار 22 تا 75 ساله (191 مرد و 74 زن با میانگین سن 10±48 سال) که جهت آزمون ورزش ارجاع شده بودند، به روش نمونه گیری در دسترس و با اخذ رضایت نامه آگاهان وارد مطالعه شدند. پس از انجام آزمون ورزش، از پرسش نامه افسردگی بک (BDI) جهت ارزیابی نمره افسردگی بیماران استفاده شد. نتایج و مولفه های انجام دهی آزمون ورزش و نیز مقادیر بر پایه قلبی عروق بین بیماران افسرده و غیر افسرده با استفاده از آزمون های مستقل c2 و ضریب همبستگی با نرم افزار SPSS10 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته ها: نسبت افراد با آزمون ورزش مثبت در گروه افسرده و غیر افسرده به ترتیب 23.6 و 19.4% بود (P>0.05). مدت زمان انجام آزمون با در نظر گرفتن متغیرهای سن، جنس، سابقه خانوادگی بیماری های عروق کرونر قلب و استعمال سیگار با نمرات BDI همبستگی منفی داشت (r=-0.26, P<0.001). تحلیل همبستگی بین حداکثر ضربان قلب مورد انتظار با نمرات BDI، تمایل واضح به وجود ارتباط منفی بین این دو را نشان داد (r=-0.12, P=0.06). مدت اجرای آزمون ورزش در مبتلایان به MDD به طور معنی داری کمتر بود (P=0.001). همبستگی منفی بین نمرات BDI با مدت ورزش پیش از اصلاح (r=0.31, P=0.001) و پس از اصلاح از لحاظ متغیرهای پیش گفته (r=-0.26, P=0.001) دیده شد.نتیجه گیری: کاهش فعالیت روانی حرکتی در افسردگی می تواند منجر به ناکافی بودن زمان آزمون شود و بر مولفه های عملکرد بیمار در آزمون ورزش تاثیر گذارد. لیکن، اگر مولفه های عملکرد آزمون ورزش در یک بیمار افسرده قابل قبول باشد، به نتایج آزمون ورزش می تواند به دیده اعتماد نگاه کرد.

مقدمه: استرس یک عامل مهم در بسیاری از آسیب های روانی و اجتماعی است که با مدیریت استرس می توان آسیب های روانی ناشی از آن را تقلیل داد. این مطالعه به بررسی اثر مدیریت استرس بر پیشرفت تحصیلی دانش آموزان پرداخت.مواد و روش ها: این مطالعه تجربی، پس از نمونه گیری خوشه ای - تصادفی بر روی دو گروه 99 نفری دانش آموزان دبیرستان های دخترانه صورت گرفت. به کمک چک لیست تجدید نظر شده مقابله با استرس، روش های پاسخ افراد به استرس بررسی و آموزش مدیریت استرس به روش مشارکت فعالانه برای گروه آزمایش انجام شد. نمرات قبل و بعد از مداخله در هر گروه جمع آوری و میزان تاثیر آموزش ها بر نمرات از طریق آنالیز نتایج به کمک نرم افزار SPSS12 و با استفاده از آزمون آماری t-Paired مستقل تعیین شد.یافته ها: بین دو گروه در هیچ کدام از مقیاس های رویارویی مساله مدار، هیجان مدار، کمتر مفید و غیر مفید، تفاوت معنی دار وجود نداشت. از لحاظ مقیاس های 18 گانه جنبه های مقابله با استرس تنها در طبقه تکانشوری بین دو گروه تفاوت معنی دار بود (P<0.05). در گروه آزمایش و گواه میانگین نمرات قبل از مداخله تفاوت معنی داری نشان نداد، اما در میانگین معدل های بعد از مداخله در گروه های آزمایش و گواه به ترتیب 0.11 افزایش و 0.48 کاهش ایجاد شد که تفاوت معنی داری بود (P<0.05).نتیجه گیری: نتایج این مطالعه تاکیدی بر نقش مدیریت استرس بود و این موضوع با مطالعات مشابه صورت گرفته در ایران و خارج کشور هم خوان است. آموزش مدیریت استرس برای دانش آموزان می تواند منجر به پیشرفت تحصیلی آنان گردد.

مقدمه: موفقیت در آزمون نقش اساسی در موفقیت شغلی و تحصیلی دانش آموزان دارد. در دانش آموزانی که به هنگام امتحان دستخوش اضطراب می شوند از کیفیت پردازش اطلاعات کاسته می شود و این امر بر عملکرد تحصیلی تاثیر مهمی خواهد داشت. هدف این مطالعه تعیین ارتباط پاره ای از عوامل فردی - اجتماعی با اضطراب امتحان در دانش آموزان دبیرستانی بود.مواد و روش ها: این مطالعه به روش توصیفی - تحلیلی و از نوع مقطعی بر روی نمونه ای به تعداد 512 نفر از دختران و پسران دبیرستان های دولتی، خصوصی و تیزهوشان شهر شیراز انجام شد. ابزار جمع آوری اطلاعات شامل سیاهه اضطراب امتحان اسپیلبرگر و پرسش نامه ویژگی های فردی - خانوادگی بود. در نهایت داده های خام تحت نرم افزار SPSS11 و با آزمون های آماری ANOVA و t برای مقایسه میانگین های مستقل و ضریب همبستگی پیرسون مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته ها: نتایج مبین ارتباط معنی دار بین نمره اضطراب امتحان با ناحیه آموزش و پرورش، تعداد دانش آموزان کلاس و واکنش مدرسه و والدین به افت تحصیلی دانش آموزان بود (P<0.05)، ولی بین نمره اضطراب امتحان با سن والدین و وضعیت زندگی مشترک والدین و تعداد مراجعه والدین به مدرسه ارتباط معنی داری یافت نشد.نتیجه گیری: یافته های این پژوهش موید اثر هیجان اضطراب بر عملکرد فرد، به ویژه عملکر تحصیلی دانش آموزان، بود؛ پس شناسایی عوامل فردی، اجتماعی و زیستی اضطراب می تواند به اتخاذ تدابیری برای کاهش سطح آن منجر شود.

مقدمه: مدت زمان استفاده از رایانه و اینترنت در گروه سنی نوجوان و جوان رو به افزایش است. به این دلیل بررسی رابطه رسانه های الکترونیک با هویت و سلامت روان ضروری به نظر می رسد. این مطالعه به بررسی وضعیت هویت و سلامت روان در سه گروه از دانشجویان استفاده کننده از اینترنت و محیط های مجازی در دانشگاه تهران پرداخته است.مواد و روش ها: این پژوهش به روش مقطعی انجام شد. برای این منظور تعداد 200 نفر (19 تا 30 سال) از دانشجویان مقطع کارشناسی دانشکده های مختلف دانشگاه تهران به روش نمونه گیری سهمیه ای انتخاب شدند. ابتدا پرسش نامه های هویت خود، هویت مذهبی، هویت ملی، سلامت روان و پرسش نامه اطلاعات فردی بر روی نمونه اجرا شد. سپس با استفاده از پرسش نامه اطلاعات فردی گروه نمونه به سه گروه تقسیم شدند: گروهی که در هفته از اینترنت و محیط های مجازی به مقدار زیاد (20 تا 40 ساعت) استفاده می کنند؛ گروهی که از اینترنت و محیط های مجازی در هفته کم (5 تا 10 ساعت) استفاده می کنند؛ گروهی که از اینترنت و محیط های مجازی به ندرت استفاده می کنند یا استفاده آنان ناچیز است. آن گاه به وسیله روش های آمار توصیفی و استنباطی (تحلیل واریانس یک طرفه به همراه آزمون تعقیبی شفه) نمرات سه گروه در پرسش نامه های مذکور به وسیله نرم افزار SPSS10 مورد مقایسه قرار گرفت.یافته ها: نتایج نشان داد که میان نمرات هویت شخصی در سه گروه تفاوت معنی داری وجود ندارد (P>0.05, F=3.2). اما میان نمرات پرسشنامه های هویت ملی (P<0.05, F=2.2)، هویت مذهبی (P<0.05, F=15.9) و سلامت روان (P<0.05, F=10.5) سه گروه استفاده کننده از اینترنت و محیط های مجازی تفاوت معنی داری وجود دارد.نتیجه گیری: در این مطالعه میانگین نمرات وضعیت هویت ملی، مذهبی و سلامت روان در گروه استفاده کننده مفرط از کامپیوتر از دو گروه دیگر پایین تر بود. یافته های پژوهش نشان می دهد که استفاده زیاد از اینترنت و محیط های مجازی می تواند با کاهش سلامت روان و نقایص برخی جنبه های هویت مرتبط باشد.

مقدمه: از عوامل موثر در نحوه رفتار والدین با کودک، نگرش آنها نسبت به شیوه های تربیتی است و نگرش می تواند با اتکا به دانش حاصل از آموزش، جهت گیری مثبت و منطی به خود بگیرد. گذر از آموزش بهداشت سنتی مستلزم مطالعه مدل های آموزشی نوین می باشد. این مطالعه با هدف بررسی نگرش مادران نسبت به سوء رفتار با کودک قبل و بعد از آموزش بر اساس مدل قصد رفتاری انجام شده است.مواد و روش ها: مطالعه حاضر از نوع نیمه تجربی، یک گروهی و با طرح آزمون قبل و بعد بود. نمونه های این پژوهش را 45 مادر دارای نگرش سوء رفتار تشکیل می دادند که به روش تصادفی منظم از میان مراجعین یکی از خانه های بهداشت شهرستان فلاورجان در سال 87-1386 انتخاب شدند، ابزار گردآوری داده ها پرسش نامه استاندارد نقش والدی افراد جوان - بزرگسال بود. این پرسش نامه از روایی و پایایی لازم برخوردار بود. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS10 و آزمون t-paired مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته ها: مقایسه میانگین نمرات نگرش مادران قبل و بعد از اجرای برنامه آموزشی با P<0.001، نمایانگر وجود تفاوت معنی دار در میانگین نمره کلی نگرش قبل و بعد از مداخله آموزشی بود.نتیجه گیری: از آن جایی که در این مطالعه نگرش مادران نسبت به رفتار با کودک بعد از مداخله آموزش ارتقا یافت، این مساله تاثیر اقدامات آموزشی را تایید می نماید. چنین آموزش هایی ممکن است با بهبود رفتار والدین نسبت به فرزندان، موجب کاهش موارد بد رفتاری و کم توجهی نسبت به کودکان شود.

مقدمه: در سالهای اخیر افزایش روزافزون طلاق برای خانواده ها و جامعه مشکلات زیادی ایجاد کرده است. بدیهی است شناسایی عواملی که باعث طلاق می شود از اهمیت ویژه ای برخوردار است. این پژوهش با هدف تعیین فراوانی نسبی اختلالات طیف دوقطبی در متقاضیان طلاق مراجعه کننده به مراکز مشاوره خانواده و رابطه آن با برخی از ویژگی های جمعیت شناختی انجام شد.مواد و روش ها: پژوهش حاضر مطالعه ای توصیفی - تحلیلی از نوع مقطعی بود که بر روی افراد مراجعه کننده به مراکز مشاوره خانواده شهر اصفهان که قصد طلاق داشتند، در زمستان 85 و بهار 86 انجام گرفت. با استفاده از نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای تصادفی 96 نفر از جامعه مورد پژوهش انتخاب شدند. ابزار گردآوری اطلاعات پرسش نامه اختلالات خلقی (MDQ) بود که توسط مراجعین تکمیل شد. داده های جمع آوری شده به وسیله نرم افزار SPSS13 با استفاده از آمار توصیفی، آزمون های Mann Whitney, c2 مورد تحلیل قرار گرفت.یافته ها: از کل 96 نفری که وارد مطالعه شدند، 66 نفر زن (68 درصد) و 30 نفر مرد (31 درصد) بودند که 12 نفر از زنها (18.2 درصد) و 3 نفر از مردها (10 درصد) مبتلا به اختلالات طیف دوقطبی بودند و این اختلاف بین دو جنس معنی دار بود (P=0.031). اختلاف معنی داری از نظر فراوانی نسبی این اختلالات در گروه های سنی (P=0.47) و تحصیلاتی مختلف (P=0.025) دیده نشد. همچنین این اختلال در افراد خانه دار شایع تر بود که این اختلاف نیز معنی دار بود (P<0.05).نتیجه گیری: با توجه به نتایج به دست آمده یکی از عوامل موثر در ایجاد طلاق، بیماری های روانپزشکی و از جمله اختلالات طیف دوقطبی است و با انجام مشاوره قبل از ازدواج یا قبل از طلاق می توان آن را شناسایی و با درمان به موقع آن از رویداد طلاق که یکی از پیامدهای اختلالات طیف دوقطبی است، جلوگیری نمود.

مقدمه: فزونی اقدام به خودکشی در زنان نسبت به مردان بارها گزارش شده است. ولی اطلاعات متناقضی در مورد رابطه خودکشی با سیکل ماهیانه مطرح می باشد. در بعضی مطالعات در فازهای مشخصی از سیکل ماهیانه در زنان این میزان بالاتر از فازهای دیگر و بالاتر از جمعیت عمومی است و در مطالعات دیگر این ارتباط قطعی نشده است. با توجه به نتایج ضد و نقیض به دست آمده از این مطالعات و با توجه به این که درمان های دارویی مناسب و اقدامات حمایتی ویژه، مثل توجه خاص به زنان در این دوران، می تواند خطر اقدام به خودکشی را کم کند، تدوین این مطالعه ضروری شناخته شد.مواد و روش ها: این مطالعه توصیفی - تحلیلی (مقطعی) به مدت شش ماه در سال 1384 بر روی 298 بیمار زن و دختر مراجعه کننده به اورژانس مسمومین بیمارستان نور و حضرت علی اصغر (ع) اصفهان انجام شد. نمونه گیری به صورت آسان بود و با جلب توافق بیماران از طریق تکمیل یک پرسش نامه خود ایفا، فاز سیکل ماهیانه بیمار در زمان اقدام به خودکشی مشخص شد. در نهایت داده های خام تحت نرم افزار SPSS10 و با آزمون c2 مورد تحلیل قرار گرفت.یافته ها: اکثر بیماران اقدام کننده به خودکشی در مرحله لوتئال بودند که با مراحل دیگر سیکل قاعدگی تفاوت معنی داری داشت (P<0.05)؛ همچنین 0.62 افراد در دامنه سنین 25-15 سال قرار داشتند. روش اقدام در غالب موارد خود مسمو سازی با داروهای ضد افسردگی چند حلقه ای بود، اکثر اقدام کنندگان تحصیلات حدود دیپلم داشتند (50%).نتیجه گیری: حداکثر فراوانی اقدام به خودکشی در مرحله لوتئال در گروه مورد مطالعه، ضرورت اقدامات پیش گیرانه و حمایتی در این دوره را مورد تاکید قرار می دهد.

مقدمه: توانمندی های فضایی در انسان و اکثر حیوانات برای حفظ بقا ضروری است. هدف از این تحقیق بررسی تاثیر فاصله نشانه های بینایی و چرخش سیستم آزمایشی آن بر جهت گیری فضایی موش های آلبینوس است.مواد و روش ها: این آزمایش با استفاده از یک سیستم ماز آبی ساده و تعداد 25 موش آلبینوس 2 تا 3 ماهه در سه گروه آزمایشی (گروه اول، با نشانه های بینایی دور؛ گروه دوم، با نشانه های بینایی نزدیک؛ گروه سوم، بدون نشانه های بینایی) در آزمایشگاه جانوری گروه روانشناسی دانشگاه آزاد اسلامی واحد خوراسگان انجام شد. تحلیل داده ها با استفاده از آزمون تحلیل واریانس ANOVA و آزمون t مستقل با کمک نرم افزار SPSS12 صورت پذیرفته است.یافته ها: گروه آزمایشی با نشانه های بینایی دور از هر دو نوع اطلاعات محیط محوری بر پایه اطلاعات بینایی و خود محوری بر پایه اطلاعات دهلیزی استفاده نموده، در صورتی که در دو گروه آزمایشی دیگر جهت گیری و مکان یابی بر پایه یکی از این دو نوع اطلاعات بوده است.نتیجه گیری: یافته های مطالعه نشان می دهد که نشانه های بینایی، صرف نظر از فاصله شان در توانایی جهت یابی فضایی موش ها، اهمیت زیادی دارد. این جانوران می توانند از استراتژی های متفاوتی برای جهت یابی استفاده کنند، اما در صورت دسترسی به نشانه های بینایی، آنها همیشه نسبت به سایر اطلاعات حسی از ارجحیت برخوردارند.