نشریه دانشکده پرستاری و مامایی
سال:1391 | دوره:22 | شماره:76 |تعداد مقالات:10

زمینه و هدف: مشکلات جنسی در بین زنان شیوع بالایی دارد و جوانب مختلف زندگی آنها را تحت تاثیر قرار می دهد. مشاوره در مراحل اولیه می تواند بسیاری از مشکلات آنها را برطرف نماید و در صورت تشخیص اختلال جنسی، زن به متخصص ذیصلاح ارجاع داده می شود. این مطالعه با هدف بررسی تاثیر مشاوره بر اساس مدل (Permission- Limited Information-Specific PLISSIT Suggestion- Intensive Therapy) بر عملکرد جنسی زنان انجام شد.مواد و روش ها: پژوهش حاضر یک مطالعه کارآزمایی بالینی شاهددار تصادفی است که بر روی 80 زن متاهل که طی 5 سال گذشته ازدواج کرده و حداقل دارای یک مشکل جنسی بودند، انجام شد. افراد بصورت تصادفی به دو گروه آزمون و شاهد تقسیم گردیدند، که گروه آزمون، مشاوره بر اساس مدل PLISSIT توسط مامای دوره دیده و گروه شاهد، مشاوره روتین توسط مامای درمانگاه را دریافت کردند. جهت گردآوری داده ها از پرسشنامه اطلاعات فردی و مامایی و از پرسشنامه  FSFI (شاخص عملکرد جنسی زنان) جهت بررسی عملکرد جنسی زنان استفاده شد. نمره عملکرد جنسی این افراد قبل از مداخله، 2 هفته و 4 هفته بعد سنجیده شد. نتایج با آزمون های تی، کای دو، فیشر و من ویتنی مورد مقایسه قرار گرفت.یافته ها: میانگین نمره عملکرد جنسی نمونه ها قبل از مداخله، درگروه آزمون 25.3 و دو هفته پس از مداخله 28.8 و چهار هفته بعد 29.4 بود که از نظر آماری این اختلاف ها معنی دار بود (به ترتیب P<0.001 و P<0.001)، درگروه شاهد قبل از مداخله 24.48 و دو هفته پس از مداخله 24.44 و چهار هفته بعد 23.74 بود که از نظر آماری این اختلاف ها معنی دار نبود (به ترتیب P=0.946 و P=0.375). بین نمرات عملکرد جنسی در گروه شاهد و آزمون قبل از مداخله اختلاف معنی دار وجود نداشت (P=0.408)، اما دو هفته و چهار هفته بعد از مداخله بین نمرات عملکرد جنسی دو گروه اختلاف معنی دار بود (به ترتیب P<0.001 و P<0.001).نتیجه گیری: با توجه به نتایج حاصل از این پژوهش میتوان اذعان داشت که مشاوره سلامت جنسی زنان بر اساس مدل PLISSIT موجب کاهش مشکلات جنسی زنان میشود. استفاده از این مدل در مراکز مراقبت های بهداشتی توصیه میشود.

زمینه و هدف: مشکلات بین شخصی، مشکلاتی هستند که در رابطه با دیگران تجربه می شوند و آشفتگی روانی ایجاد می کنند. هدف اصلی این پژوهش، بررسی پایایی، روایی و تحلیل عاملی فرم 60 گویه ای مقیاس مشکلات بین شخصی در نمونه ای از دانشجویان ایرانی بود.مواد و روش ها: این پژوهش از نوع روانسنجی ابزار است و از روش های معمول و عمدتا توصیفی برای تحلیل داده ها استفاده شده است. در این مطالعه، 647 دانشجوی داوطلب (361 دختر، 286 پسر) از دانشگاه های شهر تهران شرکت کردند. نمونه ها فرم 60 سوالی مقیاس های مشکلات بین شخصی، سلامت روانی، حرمت خود و هوش هیجانی را تکمیل کردند. روایی مقیاس مشکلات بین شخصی به روش بررسی روایی سازه، همگرا و تشخیصی تعیین شد. به منظور تعیین پایایی از روش های بررسی همسانی درونی و آزمون مجدد استفاده شد.یافته ها: تحلیل عاملی اکتشافی، علاوه بر عامل کلی مشکلات بین شخصی، شش عامل را برای مقیاس مشکلات بین شخصی تایید کرد. روایی همگرا و تشخیصی مقیاس مشکلات بین شخصی، بر حسب ضرایب همبستگی میانگین نمره های آزمودنی ها در مقیاس های مشکلات بین شخصی با شاخص های بهزیستی روانشناختی، درماندگی روانشناختی، حرمت خود و هوش هیجانی تایید شدند. همسانی درونی مقیاس، بر حسب ضرایب آلفای کرونباخ محاسبه شد و با ضرایب همبستگی از 0.82 تا 0.93 مورد تایید قرار گرفت. پایایی بازآزمایی مقیاس بر اساس نتایج دو بار اجرای آزمون محاسبه شد و با ضرایب همبستگی از 0.65 تا 0.81 مورد تایید قرار گرفت. نتیجه گیری: بر اساس نتایج این پژوهش، مقیاس مشکلات بین شخصی، از پایایی و روایی کافی برخوردار است و می تواند برای سنجش مشکلات بین شخصی در پژوهش ها مورد استفاده قرار گیرد.

زمینه و هدف: کوتاه قدی یکی از جلوه های بارز تغذیه و بهداشت ناکافی در طولانی مدت است. مطالعه حاضر با هدف بررسی برخی عوامل موثر بر کوتاه قدی در کودکان کلاس اول شهر تهران انجام پذیرفت.مواد و روش ها: در این مطالعه مورد شاهدی (Case - control)، از میان 3147 کودکی که قد آنها در 5 منطقه شهر تهران با روش های استاندارد اندازه گیری شده و کوتاهی قد بر اساس نمایه قد برای سن (کمتر از صدک 5) در مقایسه با جداول CDC 2000 تعیین شده بود، با استفاده از نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای، 86 نفر از کودکان کوتاه قد (گروه مورد) و 308 نفر از کودکان غیر کوتاه قد سالم (گروه شاهد)، بر اساس دارا بودن شرایط ورود به مطالعه انتخاب شدند. پرسشنامه های مربوط به وزن و قد زمان تولد کودک و مدت تغذیه با شیر مادر و وضعیت دموگرافیک خانوار برای هر یک از نمونه ها تکمیل گردید. سپس اطلاعات مربوطه از پرسشنامه استخراج و با استفاده از نرم افزار اس پی اس اس نسخه 14 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته ها: به طور کلی شیوع کوتاه قدی 3.7 درصد بود. درکودکان کوتاه قد میانگین وزن هنگام تولد (0.6±2.9) کیلوگرم و مدت تغذیه با شیر مادر (8.7±17.4) ماه که به طور معنی داری از کمتر از کودکان غیر کوتاه قد بوده (به ترتیب 0.5±3.2 کیلوگرم و 7.7±20 ماه) بود (P<0.05). همچنین والدین کودکان کوتاه قد نسبت به والدین گروه شاهد، دارای سطح تحصیلات کمتری بوده اند (P<0.05). آنالیز رگرسیون چند متغیره نشان داد که نسبت شانس کوتاه قدی در کودکان با وزن هنگام تولد کمتر از 3 کیلوگرم نسبت به سایر کودکان 4.6 برابر (CI=%95 OR: 1.4-14.7) و در کودکان تغذیه شده با شیر مادر به مدت کمتر از 3 ماه، 3.3 برابر کودکانی بود که بیشتر از 3 ماه با شیر مادر تغذیه شده بودند (CI=%95 OR: 1.1-9.2).نتیجه گیری: شیوع کوتاه قدی در کودکان درسطح نسبتا پایینی قرار داشته است و مراقبت های بهداشتی اولیه در دوران بارداری و تغذیه سه ماهه اول زندگی مهم ترین عوامل موثر بر وضعیت کوتاه قدی به شمار می رود.

زمینه و هدف: تهوع و استفراغ یکی از شایع ترین عوارض بعد از عمل جراحی و مهم ترین علت تاخیر در ترخیص از ریکاوری می باشد، آدنوتانسیلکتومی، یکی از شایع ترین جراحی ها در کودکان است که می تواند با عوارضی همچون تهوع، استفراغ، خونریزی در محل عمل و در برخی موارد مرگ همراه باشد. روش های متعدد تجویز دارویی و غیر دارویی جهت کنترل تهوع و استفراغ بعد از این عمل وجود دارد که یکی از روش های غیر دارویی کاهش فشار شکم با استفاده از لوله دهانی معدی است. در این پژوهش تجربی پژوهشگر به دنبال تاثیر عملکرد این روش غیر دارویی بعد از عمل جراحی لوزه، بر کاهش عارضه تهوع و استفراغ می باشد.مواد و روش ها: پژوهش حاضر یک کارآزمایی بالینی است که نمونه های آن شامل 72 کودک 6 تا 12 ساله کاندید عمل جراحی آدنوتانسیلکتومی، در اتاق عمل بیمارستان شهید منتظری نجف آباد بودند. بیماران به صورت تصادفی ساده در دو گروه مداخله (گروه تحت جای گذاری لوله دهانی معدی، 36 نفر) و گروه شاهد (گروه فاقد لوله دهانی معدی، 36 نفر) جای گرفتند. روش بیهوشی برای هر دو گروه یکسان انتخاب شد. در مدت 24 ساعت بستری تعداد دفعات تهوع و استفراغ در بخش های ریکاوری و گوش و حلق و بینی اندازه گیری شد. جهت آنالیز داده ها از نرم افزار اس پی اس اس نسخه 15 و از روش های آماری من ویتنی، کای دو، تعیین ضریب همبستگی اسپیرمن، آزمون فریدمن و ویلکاکسون استفاده گردید.یافته ها: نتایج نشان داد که دو گروه از نظر مشخصات دموگرافیک (سن، جنس و وزن) با یکدیگر تفاوت آماری معنی داری (P≥0.05) ندارند. همچنین تعداد دفعات تهوع و استفراغ در 2 ساعت ریکاوری و زمان های 2 ساعت اول، 6 ساعت بعدی و 14 ساعت آخر حضور در بخش در گروه مداخله به طور معنی داری کمتر از گروه شاهد بود (P≤0.05). نتیجه گیری: مطالعه حاضر نشان داد که با به کارگیری لوله دهانی معدی در هنگام القای بیهوشی در بیمارانی که عمل جراحی آدنوتانسیلکتومی را پشت سر گذاشته اند، تعداد دفعات تهوع و استفراغ کاهش می یابد.

زمینه و هدف: امروزه باتوجه به اهمیت سلامت شغلی ارائه دهندگان خدمت و ایمنی بیماران در بیمارستان ها و مراکز درمانی، بکارگیری فرهنگ ایمنی در کنار کار تیمی، به عنوان یک اصل مهم پذیرفته شده است. لذا، این پژوهش با هدف تعیین نحوه نگرش ارائه دهندگان خدمت نسبت به شیوه انجام کار، جو ایمنی موجود و انتقال دانش از طریق همکاری تیمی در بیمارستان شهید دکتر لبافی نژاد شهر تهران درسال 1388 انجام شد.مواد و روش ها: در این مطالعه توصیفی، 225 نفر از دستیاران پزشکی، پرستاران و دیگر پیرا پزشکان در یکی از بیمارستان های آموزشی شهر تهران در سال 1388 شرکت کردند. ابزار گرد آوری داده ها، پرسشنامه نگرش به ایمنی بود که اعتبار و پایایی آن بررسی و تایید شده بود. از نرم افزار اس پی اس اس نسخه 16 و آزمون آماری مجذور کای جهت تحلیل داده ها استفاده شد.یافته ها: نتایج نشان داد که 59 درصد از پرستاران، 52 درصد از پزشکان و 58 درصد از پیراپزشکان، معتقد بودند که کارها به روش تیمی انجام می شود. 30 درصد از پرستاران، 21 درصد از پزشکان و 39 درصد از پیرا پزشکان، احساس امنیت در محیط کار داشتند و 78 درصد از پرستاران، 55 درصد از پزشکان و 73 درصد ازپیراپزشکان معتقد بودند، تبادل دانش و اطلاعات در بین اعضای تیم در حین انجام کار تیمی صورت می پذیرد. در میان مشخصات دموگرافیک، وضعیت تاهل با نگرش ارائه دهندگان خدمت نسبت به شیوه انجام کار، سابقه کار با نگرش ارائه دهندگان خدمت نسبت به جو ایمنی موجود و پست سازمانی با نگرش ارائه دهندگان خدمت نسبت به انتقال دانش از طریق همکاری تیمی رابطه معنی داری داشتند (0.05>P).نتیجه گیری: با شناخت نگرش ارائه دهندگان خدمت نسبت به شیوه انجام کار و جو ایمنی، تامین ایمنی بیماران و ارائه دهندگان خدمت، اصلاح کمبودهای موجود در این زمینه و دستیابی به فرهنگ یادگیری از خطاها، آسان تر می شود و مدیران می توانند از آن به عنوان راهنمایی مناسب برای ایجاد فرهنگ ایمنی استفاده کنند.

زمینه و هدف: موضوع مدافعه از بیمار از بحث برانگیزترین موضوعات حرفه پرستاری در دو دهه اخیر می باشد، به طوری که امروزه مدافعه قدرتمند ترین زیر بنا برای انسان دوستی و کاهش آلام بشر محسوب می گردد. هدف از این مطالعه تعیین و مقایسه دیدگاه پزشکان، پرستاران و بیماران در مورد نقش "مدافعه پرستار" از بیمار در بیمارستان های وابسته به دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی شهید بهشتی است.مواد و روش ها: این پژوهش مطالعه ای توصیفی- مقایسه ای است که در آن 329 پزشک، 345 پرستار و 225 بیمار به روش نمونه گیری چند مرحله ای انتخاب شدند. داده ها به کمک پرسشنامه ای حاوی اطلاعات جمعیت شناختی به تفکیک سه گروه مورد مطالعه و مقیاس مدافعه پرستاری در پنج بعد ضرورت، ماهیت، عوامل تسهیل کننده، عوامل ممانعت کننده و نتایج مدافعه پرستاری، جمع آوری گردید. روایی ابزار به روش روایی صوری، محتوی و سازه و پایایی آن به صورت همسانی درونی و آزمون مجدد بدست آمد. اطلاعات به دست آمده توسط نرم افزار اس پی اس اس نسخه 16 مورد تحلیل قرار گرفت.یافته ها: نتایج حاصل از آزمون آنالیز واریانس یکطرفه نشان داد که بین دیدگاه پزشکان، پرستاران و بیماران در مورد ابعاد و کل مقیاس مدافعه پرستاری اختلاف معنادار آماری وجود دارد (p<0.05). به طوری که میانگین درصد نمرات دیدگاه گروه بیماران به طور معناداری بیشتر از پرستاران و پزشکان (p<0.05) و میانگین درصد نمرات دیدگاه گروه پرستاران نیز به طور معناداری بالاتر از پزشکان می باشد (p<0.05).نتیجه گیری: مدیران پرستاری باید تلاش نمایند تا با ارتقا عوامل تسهیل کننده و حذف عوامل ممانعت کننده نقش مدافعه پرستاری، فرصت کافی را برای ایفای این نقش در بیمارستان فراهم نمایند. در این راستا توجه به دیدگاه های گروه های ذینفع کمک کننده است.

زمینه و هدف: رگ گیری یکی از شایع ترین روش های تهاجمی است که کودکان تجربه می کنند. معمولا رویه های تهاجمی برای کودکان علاوه بر درد، اضطراب را به همراه دارد. بنابراین تشخیص عوامل خطر در ایجاد اضطراب قبل از رویه های تهاجمی بسیار مهم می باشد. این مطالعه با هدف تاثیر تمرینات تنفسی منظم بر اضطراب ناشی از رویه های تزریقی در کودکان سن مدرسه مبتلا به تالاسمی انجام شد. مواد و روش ها: این پژوهش یک مطالعه نیمه تجربی از نوع کارآزمایی بالینی است که در طی آن 40 کودک 12- 6 ساله مبتلا به تالاسمی در مرکز تالاسمی شهر کرمان که واجد شرایط ورود به مطالعه بودند از طریق نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و سپس به صورت تصادفی در دو گروه 20 نفره آزمون و کنترل قرار گرفتند. برای گروه آزمون روش انحراف فکر اسباب بازی حباب ساز اعمال شد. ابزارهای جمع آوری کننده اطلاعات پرسشنامه اطلاعات دموگرافیک، مقیاس خود گزارشی چهره ای اضطراب بودند. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از آمار توصیفی و استنباطی شامل آزمون های کای دو، تست دقیق فیشر، من ویتنی و ویلکاکسون و نرم افزار اس پی اس اس نسخه 16 استفاده گردید. یافته ها: میانگین نمره اضطراب قبل از تزریق در گروه حباب ساز 1.5±2.9 و بعد از تزریق 1.1±1.0 بود آزمون آماری تی زوج تفاوت معنی داری بین نمره اضطراب در دو گروه قبل از تزریق نشان داد (0.000=P) میانگین نمره اضطراب قبل از تزریق در گروه کنترل 2.2±3.1 و بعد از تزریق 2.1±2.4 بود آزمون آماری تی زوج تفاوت معنی داری بین نمره اضطراب در دو گروه قبل از تزریق نشان نداد (0.02=P). نتیجه گیری: نتایج این پژوهش نشان داد که انحراف فکر با استفاده از اسباب بازی حباب ساز در کاهش اضطراب ناشی از رویه های تزریقی موثر بوده است.

زمینه و هدف: استفراغ به عنوان یکی از آثار جانبی شیمی درمانی، در اکثر موارد سبب امتناع از ادامه یا تاخیر درمان می گردد. امروزه پژوهشگران جهت کنترل این آثار جانبی در صدد استفاده از روش های غیر تهاجمی، ایمن، کم هزینه و با آثار جانبی کمتر به جای داروهای گران قیمت با آثار جانبی شدید برآمده اند. این مطالعه به منظور تعیین تاثیر بازتاب درمانی بر کاهش استفراغ بیماران مبتلا به سرطان تحت شیمی درمانی در بخش انکولوژی- هماتولوژی بیمارستان علی ابن ابیطالب (ع) زاهدان در سال 1388 صورت گرفت.مواد و روش ها: این پژوهش، یک کارآزمایی بالینی از نوع قبل و بعد یا طرح پیش آزمون و پس آزمون با یک گروه بود. 37 بیمار به روش نمونه گیری مبتنی بر هدف و بر اساس نتایج مطالعه راهنما انتخاب و یک بار در گروه کنترل (دریافت کننده داروی ضد استفراغ گرانیسترون) و برای بار دوم بعد از 15 الی 20 روز در گروه مداخله (دریافت کننده بازتاب درمانی به مدت 10 دقیقه جهت هر پا) قرار گرفتند. در این پژوهش گردآوری داده ها با پرسشنامه ای که توسط پژوهشگر از ترکیب خلاصه پرسشنامه مورو و نسخه 2 راهنمای استاندارد معیارهای مسمومیت موسسه ملی سرطان آمریکا تدوین شده بود، انجام گردید. روایی پرسشنامه با روش بررسی روایی صوری و محتوی و پایایی آن از طریق بررسی همسانی درونی با ضریب آلفا کرونباخ (0.73) مورد تایید قرار گرفت. داده های مربوط پس از گردآوری با استفاده از شاخص های مرکزی و پراکندگی و آزمون های ویلکاکسون، من- ویتنی و مدل سازی حاشیه ای (معادلات برآوردی تعمیم یافته) مورد قضاوت آماری قرار گرفتند. یافته ها: میانگین سنی نمونه ها 44.73±13.38 سال و اکثریت آنها زن و متاهل بودند. بیماران در دوره های 2 الی 15 شیمی درمانی بودند و درصد بالایی از آنها داروهای سیس پلاتین-جمزار یا آدریامایسین- سیکلوفسفامید دریافت می نمودند و اکثرا مبتلا به سرطان پستان بودند. در بررسی شدت و تعداد دفعات استفراغ طی 24 ساعت، در 4 ساعت اول، شدت و تعداد دفعات استفراغ در گروه کنترل بیش از گروه آزمایش (P<0.001) اما در 4 ساعت سوم (P<0.001) و 12 ساعت دوم (0.006=P) شدت و تعداد دفعات در گروه آزمایش بیش از گروه کنترل بود و طی 4 ساعت دوم از نظر شدت (0.313=P) و تعداد دفعات استفراغ (0.118=P) بین دو گروه تفاوت معنی داری وجود نداشت. در مجموع، نتایج آزمون ها نشان داد که بین دو روش درمانی طی 24 ساعت (به طور همزمان) از نظر شدت (0.153=P) و تعداد دفعات استفراغ (0.239=P) اختلاف آماری معنی داری وجود ندارد.نتیجه گیری: بازتاب درمانی اگرچه در طولانی مدت تاثیر مثبتی روی استفراغ بیماران تحت شیمی درمانی نشان نداد، ولی موجب کاهش شدت و تعداد دفعات استفراغ در 4 ساعت اول پس از شروع شیمی درمانی در بیماران با رژیم دارویی استفراغ آور متوسط و شدید گردید. لذا، انجام مطالعه ای تجربی با استفاده از بازتاب درمانی در جلسات متعدد توصیه می گردد.