پرستاری و مامایی جامع نگر (journal of HOLISTIC NURSING AND MIDWIFERY)
سال:1390 | دوره:21 | شماره:1 (پی در پی 65) |تعداد مقالات:9

مقدمه: مولتیپل اسکلروزیس (MS) بعد از تروما دومین عامل شایع ناتوانی عصبی در جوانان است. دستیابی به یافته های اپیدمیولوژیک، اطلاعات جامعی را از این بیماری در اختیار برنامه ریزان بهداشتی درمانی جامعه قرار خواهد داد.هدف: هدف از این مطالعه تعیین برخی از متغیرهای اپیدمیولوژیک بیماران مبتلا به MS مراجعه کننده به بیمارستان های استان زنجان می باشد.روش کار: این مطالعه یک تحقیق توصیفی است که در آن تعداد  96بیمار مبتلا به MS به عنوان نمونه های پژوهش و به روش سرشماری انتخاب شدند و از طریق تماس تلفنی با نمونه های پژوهش پرسشنامه ای مشتمل بر خصوصیات دموگرافیک، سابقه ابتلاء به MS در اعضای خانواده، سن اولین مراجعه، شکایت اصلی، تعداد دفعات و فصل مراجعه، هزینه بستری در بیمارستان، مصرف داروهای آونکس و ربیف در منزل تکمیل گردید.نتایج: میانگین سن بیماران مورد مطالعه  33.5سال، طول مدت بیماری 6.2 سال می باشد. اکثریت واحدهای مورد پژوهش (%72.9) مونث، (%66.7) متاهل، (%70.8) ساکن شهر زنجان، (%72.9) دارای منزل شخصی، (%74) بیکار و (%7.3) دارای سابقه بیماری MS در اعضای خانواده بودند. بروز این بیماری در زنان نسبت به مردان 2.7 به 1 می باشد. میزان هزینه درمانی (%46.9) واحدها بین 250-100 هزار تومان بوده است و (%34.4) از داروهایی مثل آونکس یا ربیف استفاده می کردند.نتیجه گیری: MS در استان زنجان نادر نیست. لذا به منظور بررسی این بیماران و ارتقاء سلامت زندگی آنان نیاز به مطالعات جامع تری در مورد اطلاعات بالینی و دموگرافیک این بیماران می باشد.

مقدمه: افسردگی بعد از حوادث ترافیکی یکی از شایعترین اختلالات روانی است که در سالهای اخیر افزایش یافته است وقوع این رویداد در سال های اولیه عمر، نه تنها بر زندگی روزمره و بهره وری افراد بلکه بر خانواده و جامعه نیز تاثیرگذار است. از این رو لازم است که افسردگی پس از حوادث ترافیکی را هر چه سریعتر شناسایی نموده و برای اقدامات تشخیصی و درمانی به روانپزشک ارجاع داد.هدف: این مطالعه با هدف تعیین میزان افسردگی در هفته اول و دوم ماه پس از حوادث ترافیکی صورت گرفته است.روش کار: این پژوهش یک مطالعه توصیفی مقطعی از نوع تحلیلی است. جامعه پژوهش در این مطالعه بیماران بستری در بخشهای ارتوپدی و ترومای مرکز آموزشی درمانی پورسینای رشت می باشد. داده ها در دو مقطع زمانی (هفته اول و دو ماه پس از حوادث ترافیکی) برای 89 بیمار با استفاده از پرسشنامه های جمعیت شناختی و BDI (آزمون افسردگی بک) جمع آوری گردید و با آزمون آماری تی تست مورد تجزیه تحلیل قرار گرفت.نتایج: نتایج پژوهش نشان داد که اکثریت واحدهای پژوهش (%37.1) در هفته اول از میزان افسردگی خفیف برخوردار بودند اما میزان افسردگی بطور معنی داری در دو ماه پس از تصادف بیشتر شده بود به طوریکه اکثریت واحدهای مورد پژوهش (%38.5) افسردگی شدید داشتند. نتایج تفاوت معنی دار آماری در میزان افسردگی (P<0.01) بین هفته اول تا دو ماه بعد را نشان داد.بحث و نتیجه گیری: طبق شواهد بدست آمده در این مطالعه درصد قابل توجهی از بیماران مصدوم، افسردگی پس از حوادث ترافیکی را تجربه می نمایند که با تداوم علائم تا دو ماه بعد ارتباط دارد. نظر به این که تشخیص زودرس و ارجاع بیماران متعاقب حوادث ترافیکی می تواند از مزمن شدن افسردگی پیشگیری بعمل آورد، یافته های پژوهش ضرورت توجه ویژه به کارکنان خدمات بهداشتی درمانی در اورژانسها و سایر بخشها را در بررسی این علائم در بیماران پذیرش شده مطرح می نماید.

مقدمه: امروزه واکنشهای هیجانی نامناسب مثل استرس، اضطراب و افسردگی بعنوان جزء شناخته شده و لاینفک پرستاری مدرن مطرح می باشد که موجب مشکلات عدیده ای برای پرستاران و بیماران می گردد.هدف: این مطالعه با هدف تعیین میزان افسردگی، اضطراب و استرس در پرستاران شاغل در بیمارستانهای تابعه یک دانشگاه منتخب انجام پذیرفته است.روش کار: در یک مطالعه توصیفی مقطعی 413 پرستار شاغل در بیمارستانهای آموزشی دانشگاه منتخب با استفاده از پرسشنامه ای مشتمل بر دو بخش مشخصات جمعیتی و پرسشنامه وضعیت افسردگی، اضطراب و استرس مورد بررسی قرار گرفتند.نتایج: یافته های این پژوهش نشان می دهد که (%25.8) از پرستاران از افسردگی، (%21.6) از اضطراب و (%47.6) از استرس رنج می برند. یافته ها پژوهش مبین آن بود که بین میزان افسردگی، اضطراب، استرس و وضعیت تاهل پرستاران ارتباط معناداری وجود دارد (P<0.05). بعلاوه رابطه بین میزان افسردگی، استرس و جنسیت نیز معنادار بود (P<0.05).نتیجه گیری: با توجه به یافته های پژوهش می توان نتیجه گرفت که وجود عوامل تنش زای شغلی و محیطی در حرفه پرستاری، احتمال بروز واکنش های هیجانی نظیر افسردگی، اضطراب و استرس را افزایش می دهد. نظر به اینکه پرستاران نقش مهمی در بهبود و ارتقاء سلامت افراد جامعه دارند رفع عوامل زمینه ساز، ایجاد کننده و تداوم بخش واکنشهای هیجانی در پرستاران، به عنوان یک اولویت بهداشتی مطرح می گردد.

مقدمه: شیوع بالای اختلالات عضلانی- اسکلتی ناشی از کار به ویژه در مشاغلی چون پرستاری که با فعالیتهایی چون تغییر وضعیت بیماران همراه است، توجه متخصصان بهداشت حرفه ای را به لزوم کاربرد علم ارگونومیک جلب نموده است.هدف: مطالعه حاضر با هدف تعیین ارگونومیک وضعیت بدن حین انجام تغییر وضعیت بیماران توسط پرستاران بخشهای مراقبت ویژه انجام گرفته است.روش کار: در این مطالعه توصیفی مقطعی از نوع تحلیلی، 91 پرستار شاغل در بخشهای مراقبت ویژه 4 مرکز آموزشی درمانی شهر رشت به روش سرشماری انتخاب و با استفاده از ابزاری دو بخشی شامل پرسشنامه مرتبط با مشخصات فردی و ابزار استاندارد بررسی سریع کل بدن (REBA) از نظر وضعیت ارگونومیک بررسی شدند. داده ها با استفاده از روش خود ایفاء (در بررسی مشخصات فردی) و مشاهده (در بررسی ارگونومیک وضعیت بدن) گردآوری و با استفاده از آزمون های توصیفی و استنباطی در نسخه 16 SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.نتایج: نتایج این مطالعه بیانگر آن است که نمره کسب شده اکثریت (%77.7) واحدهای مورد پژوهش، در مقیاس ابزار ربا، در محدوده 7- 4 بوده است که تراز خطر متوسط و نیاز ضروری به تغییر وضعیت را نشان می دهد. تنها (%19.4) از واحدهای مورد پژوهش در حین انجام تغییر وضعیت بیماران وضعیت ارگونومیک مطلوب داشتند که با سمت پرستار (P<0.007) و سابقه کار کمتر در بخش ویژه (P<0.0001) دارای ارتباط مستقیم معنی دار بوده است.نتیجه گیری: با توجه به نامطلوب بودن ارگونومیک کار در بیش از (%80) موارد تغییر وضعیت بیماران توسط پرستاران، ضرورت توجه بیشتر به این مقوله، تعیین عوامل موثر بر آن و برنامه ریزی های ضروری در زمینه ارتقای اصول ارگونومیک بدن جهت بهبود وضعیت بدن حین کار و در نتیجه کاهش صدمات در پرستاران مشخص می گردد.

مقدمه: بیماری های عفونی منتقله از راه خون (هپاتیت B، هپاتیت C و ایدز) از خطرات شغلی هستند که سلامت کارکنان بهداشتی- درمانی را تهدید می کنند. آسیب ناشی از اجسام تیز و سوزن از جمله رایج ترین آسیب ها می باشند که پرستاران را دچار مشکل می نمایند. آسیب با اجسام تیز و سوزن به طور متعدد برای پرسنل درمانی رخ می دهد اما در بسیاری از موارد این اتفاق گزارش نمی گردد.هدف: این تحقیق به منظور تعیین عوامل مرتبط با گزارش دهی صدمات ناشی از فرو رفتن سر سوزن و اجسام تیز انجام گرفته است.روش کار: در این مطالعه مقطعی که از نوع توصیفی تحلیلی بوده، 500 پرستار شاغل در مراکز آموزشی درمانی رشت به شیوه نمونه گیری طبقه بندی تصادفی با استفاده از پرسشنامه مورد بررسی قرار گرفتند. با استفاده از آزمون کای دو و تست دقیق فیشر و آزمون من ویتنی و رگرسیون لجستیک چندگانه به تعیین روابط بین متغیرها پرداخته شد و عوامل موثر بر گزارش دهی مورد ارزیابی قرار گرفت.نتایج: یافته های پژوهش نشان داد که 386 نفر (%77.2) واحدهای مورد مطالعه با اجسام تیز آسیب دیده بودند که 209 نفر (%54.1) آسیب را گزارش نموده اند. عواملی از قبیل توصیه دیگران 4.37 برابر، اطلاع از روند گزارش دهی 1.59 برابر و مشغله کاری 1.54 برابر شانس گزارش دهی را افزایش و وجود فرد خاصی جهت گزارش دهی، 2.3 برابر گزارش دهی را کاهش داده است.نتیجه گیری: عدم گزارش آسیب با اجسام تیز در محیط کار مشکل عمده ای است که کارکنان بهداشتی با آن مواجه هستند. به نظر می رسد با افزایش آگاهی پرستاران در زمینه با خطرات آسیب و احتمال انتقال عفونت های ویروسی از راه خون و همچنین بهبود خدمات کنترل عفونت در موارد پس از مواجهه می توان از میزان گزارش دهی پایین جلوگیری به عمل آورد.

مقدمه: بیماری های قلبی عروقی سردسته علل مرگ و میر در بسیاری از کشورهای صنعتی می باشد. این بیماری در ایران نیز جزء شایع ترین، جدی ترین و کشنده ترین بیماری ها می باشد.هدف: این پژوهش جهت تعیین برخی از عوامل خطر رفتاری مرتبط با بیماری های قلبی عروقی در کارمندان شهرستان بناب انجام شد.روش کار: مطالعه حاضر یک مطالعه توصیفی مقطعی بود و جامعه پژوهش کلیه کارمندان شهرستان بناب بودند. نمونه گیری به روش خوشه ای انجام و با توجه به معیارهای ورودی، مجموعا 241 کارمند واجد شرایط انتخاب شدند. داده ها به وسیله پرسشنامه محقق ساخته که اعتبار و اعتماد آن از طریق اعتبار محتوی و آلفای کرونباخ تایید شده بود، جمع آوری گردید. سپس داده ها با استفاده از آمار توصیفی و استنباطی (کای دو، آزمون t مستقل) و با نرم افزار آماری SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.نتایج: یافته های پژوهش نشان داد (%65.2) از نمونه ها از اصول تغذیه ای خاص تبعیت نمی کردند، نوع روغن مصرفی در (%70) موارد اشباع شده بود، (%47.1) از نمونه ها دارای اضافه وزن و (%11) چاق بودند. (%19.5) سیگاری بودند و (%6.2) مصرف مرتب قلیان و (%49.5) تماس محیطی با دود سیگار را ذکر نمودند. (%43.8) از واحدهای مورد پژوهش تا زمان مطالعه غربالگری دیابت و هیپرلیپیدمی را انجام نداده بودند و (%54.8) از موارد فعالیت ورزشی نداشتند. آزمون آماری کای دو تفاوت آماری معنی داری را بین دو جنس در متغیرهای استعمال سیگار (P= 0.006)، انجام فعالیت های ورزشی (P= 0.001) و تبعیت از اصول تغذیه ای خاص (P= 0.006) نشان داد.نتیجه گیری: با توجه به نتایج تحقیق در مورد عوامل خطر قابل تعدیل و پایین بودن حساسیت نمونه ها در خصوص دنبال نمودن شیوه های سالم زندگی و غربالگری دیابت و هیپرلیپیدمی لزوم آموزش های برنامه ریزی شده برای تعدیل عوامل خطر رفتاری، تغییر آگاهی و نگرش افراد نسبت به سلامتی خود و نهایتا اصلاح شیوه زندگی ضروری به نظر می رسد.

مقدمه: در دوران پیری، سالمندان بدلیل ناتوانی جسمی، ذهنی استقلال فردیشان مورد تهدید قرار می گیرند. ناتوانی در فعالیتهای روزمره از جمله شرایط مزمنی می باشد که در جامعه منجر به صرف هزینه شده و کیفیت زندگی افراد مسن را کاهش می دهد.هدف: هدف از این مطالعه تعیین توانایی انجام فعالیتهای روزانه زندگی سالمندان بازنشسته بر حسب مشخصات دموگرافیک در شهر رشت می باشد.روش کار: این پژوهش یک مطالعه توصیفی مقطعی می باشد که در آن 194 نفر سالمند بازنشسته از موسسات دولتی به روش نمونه گیری تصادفی منظم، انتخاب و مورد مطالعه قرار گرفتند. ابزار جمع آوری اطلاعات پرسشنامه می باشد. در این پرسشنامه توانایی انجام فعالیتهای روزانه زندگی به وسیله پرسشنامه استاندارد 7 آیتمی کتز و فعالیتهای ابزاری روزمره زندگی بوسیله پرسشنامه 9 آیتمی لوتون بررسی گردید. داده ها پس از جمع آوری با استفاده از SPSS نسخه 16 مورد بررسی قرار گرفت.نتایج: یافته ها نشان داد با اینکه در حیطه فعالیتهای روزمره زندگی تعدادی از سالمندان در اموری نظیر حمام کردن، راه رفتن و حفظ وضعیت ظاهر نیازمند کمک بودند ولی بعد از اعمال نمره، هیچ کدام از سالمندان در گروه نیازمند کمک و کاملا وابسته قرار نداشتند. در حیطه استقلال در فعالیتهای ابزاری روزمره (%86.6) مستقل، (%10.3) نیازمند کمک و (%3.1) کاملا وابسته بودند. در زمینه ارتباط مشخصات دموگرافیک با استقلال در فعالیتهای ابزاری زندگی نتایج نشان داد که ارتباط سن، وضعیت تاهل، تحصیلات و ابتلا به بیماری با استقلال در فعالیتهای ابزاری زندگی معنادار بود.نتیجه گیری نهایی: با توجه به اینکه بین ناتوانی در انجام فعالیتهای روزمره با افزایش سن، جنس مونث و ابتلا به بیماری ارتباط معناداری وجود دارد، لذا برنامه ریزی جهت برگزاری دوره های آموزشی، تهیه پوستر و پمفلت آموزشی با محوریت تصحیح سبک زندگی و نحوه پیشگیری از بیماریهای عضلانی اسکلتی همچنین تهیه امکانات ورزشی می تواند گامی در راستای رسیدن به سالمندی فعال و سالم باشد.

مقدمه: رضایت از زندگی هدف برتر زندگی افراد بشر است که زمینه ای مناسب و مطمئن برای پیشرفت و دستیابی به مراتب بالاتر فراهم می کند، به بیانی دیگر رضایت از زندگی عامل شکوفایی و موفقیت افراد است. مطالعات متعدد نشان داده اند که عوامل مختلفی از جمله عوامل فردی می توانند بر رضایت از زندگی افراد تاثیر بگذارند. با توجه به نقش پرستاران به عنوان عضو کلیدی تیم ارائه دهنده خدمات بهداشتی شناخت عوامل موثر بر رضایت مندی آنان می تواند تاثیر مستقیمی بر کیفیت خدمات بهداشتی و همچنین سلامت جامعه داشته باشد.هدف: این مطالعه با هدف تعیین نقش عوامل فردی بر رضایت از زندگی در پرستاران انجام گرفت.روش کار: در این مطالعه توصیفی همبستگی، 309 پرستار شاغل در هشت مرکز آموزشی درمانی وابسته به دانشگاه علوم پزشکی گیلان به روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای انتخاب گردیدند. اطلاعات با استفاده از پرسشنامه ای دو قسمتی شامل پرسشنامه رضایت از زندگی و پرسشنامه اطلاعات فردی جمع آوری گردید. اطلاعات به دست آمده با استفاده از نرم افزار آماری SPSS و آزمون های آمار توصیفی و استنباطی (رگرسیون چندگانه، اسپیرمن، من ویتنی یو و کروسیکال والیس) مورد تجزیه و تحلیل قرارگرفتند.نتایج: یافته ها بیانگر آن است که اکثر واحدهای مورد پژوهش (%79.6) رضایت از زندگی دارند و بین رضایت از زندگی با جنس (P<0.01) و متوسط درآمد ماهیانه فرد (P<0.008) ارتباط آماری معنی دار وجود دارد، در صورتیکه بین رضایت از زندگی با سایر عوامل فردی (سن، میزان تحصیلات، نوع استخدام، سمت، سابقه کاری، بخش محل خدمت، سابقه کار در بخش فعلی و شیفت کاری) ارتباط آماری معنی دار مشاهده نشد.نتیجه گیری: با توجه به یافته های این مطالعه که اهمیت نسبی عوامل فردی (جنس و متوسط درآمد ماهانه) را بر رضایت از زندگی پرستاران نشان می دهد، به نظر می رسد بکارگیری یک برنامه جامع برای بهبود میزان درآمد می تواند رضایت از زندگی پرستاران را ارتقاء دهد.