مدیریت کنترل تلفیقی آفات (Integrated pest management) مستلزم شناخت کمی و کیفی اکوسیستم می باشد. شناخت کمی و تنوع گیاهی و جانوری (Biodiversity) از طریق بررسیهای فونستیک (Faunestic) و فلورستیک (Florestic) قابل حصول است. شناخت کیفی اکوسیستم، کشف روابط موجود و حاکم میان عوامل زنده (Biotic factors) و بررسی تاثیر عوامل غیر زنده محیطی (Abiotic factors) در تغییرات جمعیت اعضای زنده اکوسیستم بخش دیگری از اطلاعات لازم برای تدوین برنامه کنترل را فراهم خواهد نمود. مطالعه روشها و شیوه های گوناگون و مرسوم برای کنترل آن دسته از عواملی که خسارت آنها زیادتر از سطح زیان اقتصادی تعیین شده و آفت محسوب میگردند، از دیگر نیازهای مدیریت کنترل تلفیقی آفات به شمار می رود. در این برنامه شیوه های کنترل در برنامه عملی و اجرایی قابل توصیه است که ضمن کاهش جمعیت آفات و رساندن خسارات به زیر سطح زیان اقتصادی در مقایسه با سایر روشها، کمترین عارضه نامطلوب زیست محیطی را دارا بوده و از نظر اقتصادی مقرون به صرفه می باشد. برنامه مدیریت کنترل تلفیقی آفات صنوبر در استانهای شمالی کشور مبتنی بر تحقیقات و بررسیهایی است که روی گونه ها و کلنهای مختلف صنوبر بعمل آمده است. در نتیجه این بررسیها بخشی از فون بند پایان صنوبر که بالغ بر 200 گونه است در این منطقه جمع آوری و شناسایی شده است، به علاوه مهمترین آفات صنوبر در این منطقه مشخص شده اند. پروانه گالزای صنوبر و پروانه زنبور مانند، کرم سفید ریشه و پروانه کرم جگری به عنوان آفات چوبخوارParanthrane tabaniformis Rott, Melolontha. Cossus cossus Melolontha سنک صنوبر Monosteira unicostata، شته ساقه صنوبرPterocomma populnea، به عنوان آفات مکنده و سوسک برگخوار صنوبر .Melasoma populi L و گونه های پروانه ای Amorpha populi و Dicranura=(Cerura) Vinula و Nycteola asiatica و Gypsonema aceriana از برگخواران مهم صنوبر در این منطقه تعیین شده اند. زیست شناسی و چرخه زندگی، رفتار تغذیه ای و تغییرات فصلی انبوهی جمعیت برخی از آفات مهم صنوبر نظیر Paranthrane tabaniformis Rott، پروانه توری تبریزی Nycteola asiatica و شته ساقه صنوبرPterocomma populeum (Kalt) و زنبور برگخوار صنوبر Steraunematus compressicornis در استانهای گیلان و مازندران مورد مطالعه قرار گرفته اند. گونه هایی از دشمنان طبیعی آفات صنوبر متعلق به خانواده های Chrysopidae و Miridae و Coccinellidae ، Anthocoridae در منطقه شناسایی شده و کارآیی برخی از آنها نظیر کفشدوزک کرویOenopia .conglobata L و بالتوری سبز Chrysoperla carnea روی سنک صنوبر و شته های صنوبر بررسی شده اند. این بررسیها زمینه های استفاده عملی و کاربردی و یا از آنها به عنوان ابزارهای کنترل بیولوژیک در تلفیق با سایر روشهای کنترل فراهم نموده است. بررسیهای صحرایی و آزمایشگاهی انجام شده در زمینه شناسایی گونه ها و کلنهای مقاوم صنوبر در برابر آفات اقتصادی و مهم نظیر Paranthrane tabaniformis, Rott در استان گیلان، حاکی از وجود درجات مختلف از حساسیت تا مقاومت گونه ها و کلنهای مختلف صنوبر در برابر این آفات می باشند. با توجه به مجموعه اطلاعات موجود که از طریق بررسی منابع، ارتباط با سازمانهای اجرایی و نتایج چندین طرح تحقیقاتی که در زمینه آفات و بیماریهای صنوبر در استانهای مختلف کشور از جمله استانهای گیلان و مازندران بعمل آمده، در این مقاله با مرور فون بندپایان صنوبر و آفات مهم آن در استانهای شمالی کشور به معرفی اجمالی پاره ای از خصوصیات مهم بیولوژیک آفات مهم صنوبر در شمال کشور پرداخته می شود و در پایان دستورالعمل و برنامه ای عملی برای کنترل آفات مهم صنوبر که خسارت آنها بیشتر از سطح زیان اقتصادی برآورد میشود ارایه میگردد.