نشریه جراحی ایران
سال:1396 | دوره:25 | شماره:1 |تعداد مقالات:23

من یک استاد بازنشسته قدیمی جراحی دانشگاه علوم پزشکی تهران هستم. با سابقه جراحی طولانی در بخش های بیمارستان های دانشگاهی و خصوصی و سابقه تدریس چهل ساله دانشجویان، کارورزان و دستیاران. همینطور حضور مداوم در کنفرانس ها، سمینارها و کنگره های داخلی و خارجی و مشارکت فعال در کنفرانس های هفتگی بیمارستان سینا تا اسفند ماه 1395. در دیدارها، شنیده ها و گفتگوها با مسوولین و روسای بخش های جراحی متوجه شدم که از حضور متخصصین طب اورژانس در بخش های دانشگاهی رضایت چندانی ندارند و آن را خیلی کارساز نمی بینند. ...

عارضه در جراحی و یا درمان بیماران همیشه مساله ای آزاردهنده برای پزشکان و جراحان بوده و هست. جراحان سخت تلاش و کوشش کرده و در اعمال جراحی طولانی سلامت جسم خود را چه از طریق ایستادن متمادی در وضعیت های غیرعادی و ناموزون و یا از طریق تماس با اجسام برنده و ترشحات آلوده به خطر می اندازند و در تمام مدت درمان و یا پس از عمل جراحی و دوران نقاهت با همه دقتی که می کنند، شب ها با هر تلفنی دچار اضطراب و نگرانی از عارضه دار شدن بیمارشان می شوند. گاه دچار تردید می شوند که اگر روش درمان را تغییر دهیم شاید بهتر باشد و همچنان این دغدغه و اضطراب از عارضه و ناهموار بودن روند بهبودی بیمار در ذهن آنهاست و عمیقا با خون و رگ و پوست جراحان آشنا است. به همین جهت است که طبق آمار جراحان نسبت به افراد غیر از حرفه خود با توجه به یکسان بودن وضعیت جسمی ده سال کمتر زنده می مانند. این کاهش ده ساله در اثر فشار و اضطرابی است که شغلشان ایجاد کرده است. ...

زمینه و هدف: آمپوتاسیون های اندام تحتانی از جمله انواع شایع عوارض مورد مشاهده در بیماران دیابتی محسوب می گردند. بیماری دیابت احتمال خطر آمپوتاسیون های اندام تحتانی را افزایش می دهد، اگرچه مطالعات اپیدمیولوژیک رابطه مثبت بین بالا بودن قند خون و احتمال آمپوتاسیون های اندام تحتانی را نشان داده اند، وسعت اثرات عدم کنترل مناسب قند خون بر این عارضه، که یکی از پرهزینه ترین عوارض دیابت است، را به خوبی بررسی نکرده اند. مواد و روش ها: در این مطالعه مشاهده ای که به صورت یک بررسی توصیفی تحلیلی مقطعی انجام گردید. تعداد 100 نفر از بیماران مبتلا به پای دیابتی مراجعه کننده به بیمارستان شهدای تجریش (مرکز ارجاعی بیماران پای دیابتی) در سال های 93 و 94 به صورت در دسترس انتخاب شدند و ارتباط بین میزان هموگلوبین A 1 C و نیاز به انجام آمپوتاسیون اندام تحتانی در آنها بررسی گردید. یافته ها: با توجه به نتایج به دست آمده، میانگین مدت بیماری در افراد مورد بررسی 12.09±4.9 سال بود. در مطالعه پیش رو 26 درصد از بیماران منجر به آمپوتاسیون اندام تحتانی شده اند. میانگین هموگلوبین A 1 C در گروهی که آمپوتاسیون داشتند 8.5±1.3 و در گروه بدون آمپوتاسیون 7.9±1.1 بود که اختلاف آماری معناداری را نشان می داد (P=0.016). توزیع فراوانی محل آمپوتاسیون بر اساس هموگلوبین A 1 C در بیماران مورد بررسی تفاوت آماری معناداری نشان نمی داد (P>0.05). نتیجه گیری: بر اساس نتایج حاصل از مطالعه پیش رو که به صورت توصیفی انجام شده است، نشان داده شده که میزان هموگلوبین A 1 C بصورت معناداری در بیماران منجر به آمپوتاسیون اندام تحتانی بالاتر بوده است. اگرچه با توجه به نحوه طراحی مطالعه نمی توان رابطه کمی میان هموگلوبین A 1 C و پیشرفت به سمت آمپوتاسیون اندام تحتانی را گزارش کرد، ولیکن به خوبی نشان داده شده که ارتباط معناداری میان هموگلوبین A 1 C و آمپوتاسیون اندام تحتانی وجود دارد. پیشنهاد می شود که در مطالعات آتی میزان اثر پایین آوردن هموگلوبین A 1 C بر روی کاهش میزان آمپوتاسیون اندام تحتانی بررسی گردد، تا از این مارکر سرمی در دسترس در مراکز درمانی جهت پیش بینی آمپوتاسیون اندام تحتانی بهره برداری شده و در نهایت کاهش این عارضه را شاهد باشیم.

فلج عصب صورت همه سنین، نژادها و جنس ها را تحت تاثیر قرار می دهد. پیامدهای روانی و عملکردی حاصل از این فلج به عنوان یک مشکل بزرگ در افراد مبتلا تلقی می گردد. فلج عصب صورت به دنبال تروما، جراحی و یا به دلایل ایدیوپاتیک (ناشناخته)، سلامت چشم را به خطر می اندازد. از شایعترین عوارض فلج عصب صورت از دست دادن عملکرد پلک است که ناتوانی در پلک زدن و حفاظت از قرنیه منجر به التهاب قرنیه، خراشیدگی قرنیه و حتی از دست دادن بینایی می شود. به این دلیل درمان عوارض چشمی به دنبال فلج عصب صورت از اهمیت عمده ای برخوردار می باشد. روش های مختلفی از قبیل درمان های پزشکی (سم بوتولینوم)، یا جراحی (وزنه های داخلی یا خارجی در پلک فوقانی یا تارسورافی) استفاده می شوند. بنابراین برنامه ریزی دقیق و طولانی مدت برای احیاء پلک و نیز صورت لازم است. در این مطالعه به مرور مشکلات چشم و راه های مختلف درمان آن می پردازیم.

زمینه و هدف: غیرقرینگی یافته ای شایع در حیوانات (Bilaterian) و خصوصا انسان می باشد. مشاهده و معاینه بسیاری از بیماران و فتوگرافی آنها در طی عمل جراحی راینوپلاستی که عملی متداول در منطقه جغرافیای ما به علت داشتن بزرگترین بینی ها و هامپ نسبت به هر مکان دیگری می باشد، ما را به این نتیجه رسانده است که در بسیاری از بیماران صورت و بینی در سمت چپ پهن تر می باشد. این مشاهدات این شک را برمی انگیزد که شاید این قانون در مورد تمام بدن صدق کند، بنابراین نویسندگان، این مقاله را برای رسیدن به نتیجه در 3 قسمت طراحی کردند. مواد و روش ها: روش 1 شرح عمل 50 بیماری که تحت عمل راینوپلاستی قرار گرفته بودند، مطالعه شد تا سمت پهن تر یک سوم فوقانی، میانی و تحتانی بینی مشخص شود. روش 2 عرض صورت و قفسه سینه در 31 بیمار اندازه گیری شد تا ارتباط بین آسیمتری صورت و بدن مشخص شود. در همین گروه انتقال تصویر نیمه راست و چپ هر کدام از بیماران بر روی عکس هر کدام از بیماران انجام شد تا تفاوت سمت راست و چپ مورد بررسی قرار گیرد. روش 3 چهل و هشت سی تی اسکن قفسه سینه و لگن مربوط به 48 بیمار مورد مطالعه قرار گرفت و عرض هر نیمه قفسه سینه و لگن اندازه گیری شد. یافته ها: 1- عرض قاعده پره بینی (Alar Base) در 17 بیمار برابر بود و در 5 بیمار (10%) قاعده پره بینی (Alar Base) در سمت راست پهن تر بود که این آمار در خصوص سمت چپ 28 بیمار (56%) بود (P.value= 0.001). استخوان جانبی بینی در 22% بیماران در سمت راست و چپ برابر و در 78% موارد در سمت چپ پهن تر بود (P.value= 0.03). در 11 مورد در سمت راست و در 5 مورد در سمت چپ جهت تقویت LLC (Lower Lateral Cartilage) از الار استرات (Alar Strut) استفاده شد. (P.value= 0.001).ناحیه اسکرول (Scroll Area) در 21 مورد در سمت چپ که پهن تر بود، تحت اصلاح (Trimming) قرار گرفت که در مورد سمت راست در هیچ موردی نیاز به این اقدام نشد. 2- در گروه تنه و صورت 5/64% از موارد در سمت چپ پهن تر بودند که البته این نتیجه آماری معنی دار نبود، (P.value= 0.2، >0.05) و انتقال تصویر چپ به چپ و راست به راست نیز نشان دهنده همسو بودن پهنای بیشتر صورت و بدن در 68% موارد بود. 3 - در گروه سی تی اسکن 85.35% بیماران غیرقرینگی در قفسه سینه و لگن به صورت هم جهت دیده می شد که 68.75% موارد مجددا سمت چپ عرض بیشتری نسبت به سمت راست داشت (P.value= 0.0015). نتیجه گیری: غیرقرینگی صورت و بدن در همه افراد جامعه یک قانون است، اما ارتباط این آسیمتری بین صورت، بدن و همچنین عریض تر بودن سمت چپ یافته جدیدی بود که از اندازه گیری های فوق نتیجه گیری شد. اهمیت این یافته می تواند، ایجاد نگرش جدید در جراح و همچنین بیمار جهت پیش بینی و برنامه ریزی بهتر جهت حصول پیامد بهتر اعمال جراحی می باشد.

زمینه و هدف: سنگ کیسه صفرا و عوارض آن جزء شایعترین بیماری های گوارشی است که در اکثر موارد منجر به بستری در بیمارستان و کوله سیستکتومی می گردد. لذا هدف از این مطالعه بررسی شاخص توده بدنی در بیمارانی است که به علت سنگ کیسه صفرا و عوارض ناشی از آن تحت کوله سیستکتومی قرار گرفتند. مواد و روش ها: مطالعه حاضر یک مطالعه از نوع مقطعی بود. تمام بیمارانی که به دلیل سنگ کیسه صفرا و عوارض ناشی از آن تحت کوله سیستکتومی قرار گرفتند، 351 بیمار انتخاب شدند. 201 بیمار (53.3%) که به دلایل غیرصفراوی به درمانگاه جراحی مراجعه کرده بودند به عنوان گروه شاهد و 150 بیمار (42.7%) در گروه مورد قرار گرفتند. یافته ها: کوله سیستیت مزمن با 110 مورد (73.3%) بیشترین تعداد را به خود اختصاص داد. در مورد متغیر شاخص توده بدنی در گروه مورد 9 نفر (6%) و در گروه شاهد 15 نفر (7.5%) بیماران شاخص توده بدنی بیشتر از 30 کیلوگرم بر متر مربع (چاقی مرضی) داشتند ولی این ارتباط از نظر آماری معنادار نبوده است (0.784=P). در بررسی LDL و HDL، کلسترول و تری گلیسرید بیماران گروه مورد با نوع بیماری هیچ اختلاف معناداری مشاهده نشد. نتیجه گیری: نتایج حاصل از این مطالعه نشان داد که شیوع سنگ کیسه صفرا در بیماران با شاخص توده بدنی نرمال بیشتر از افراد دارای اضافه وزن و چاق است. در این منطقه جغرافیایی شیوع سنگ کیسه صفرا به عوامل دیگری نظیر تعداد بارداری، بیماری های زمینه ای و خونی بستگی دارد.

زمینه و هدف: مقاومت های میکروبی یکی از مشکلات عمده است که هزینه های بسیاری را به بیماران مبتلا به زخم های سوختگی تحمیل می نماید. بنابراین انتخاب روش های جدیدتر جهت برخورد با عوارض مانند عفونت یا تاخیر بهبود زخم مورد نیاز است. هدف ما در این مطالعه مقایسه میزان سرمی نقره و اثرات حاد سمی نانو نقره بر هیستو پاتولوژی ارگان های (ریه، کبد، کلیه، مغز) در دو نوع پانسمان آجی کت و آکتی کت در سوختگی درجه 2 عمقی در مدل حیوانی موش صحرائی بوده است. مواد و روش ها: این مطالعه از نوع تجربی بوده و در آزمایشگاه حیوانات بیمارستان حضرت فاطمه (س) در آبان ماه سال 1394 انجام شده است. جهت انجام این آزمایش 24 سر موش صحرائی نر از نژاد Sprague Dawley و با وزن 300 تا 350 گرم به صورت تصادفی به دو گروه تقسیم شدند. پس از ایجاد سوختگی در موش های صحرائی هر سه روز یک بار پانسمان در گروه اول با آجی کت و گروه دوم با آکتی کت انجام گردید. بعد از طی 14 روز نمونه خون از قلب، ارگان های کبد، کلیه ها، ریه و مغز و همچنین نمونه ای از پوست پشت موش صحرائی جهت انجام آزمایشات هسیتوپاتولوژی به آزمایشگاه ارسال شدند. سپس داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS ویرایش 20 و آزمون های تی تست تک گروهی، گروه های مستقل و آنالیز واریانس ANOVA مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته ها: میزان سرم نقره در گروه آجی کت در هر میکروگرم بر لیتر 17.644±20.371 و در گروه اکتی کت 21.800±12.199 بوده است. نتایج حاصل از این مطالعه نشان داد میزان سرمی نقره در هر دو گروه بالاتر از میزان کنترل (1.22 میکروگرم بر لیتر) و این اختلاف معنادار بوده است (آجی کت: P=-0.017) (اکتی کت: P<0.001). اما در مقایسه دو گروه اختلاف معناداری بین سطح سرمی نقره وجود نداشت (P=0.551). همچنین در بررسی ارتباط بین سطح سرمی نقره و تغییرات هیستوپاتولوژیک کبدی. نشان داده شد که پانسمان آجی کت نسبت به گروه اکتی کت سمیت کبدی بیشتری داشته است و این اختلاف معنادار بوده است (P=0.002).نتیجهگیری : پانسمان مورد مطالعه قابلیت ایجاد سمیت کبدی را دارد. اما به نظر نمیرسد که تنها پانسمان منجر به سمیت و ایجاد پاتولوژی در کبد شده باشد و فاکتورهای دیگری از جمله وزن، مقاومت میزبان، ایمنی و... در این مورد نقش دارد. اما با افزایش میزان نقره خون شدت آسیب هم افزایش مییابد. لذا پیشنهاد میشود، مطالعات دیگری روی این پانسمان و محصولات مشابه صورت گیرد.

زمینه و هدف: هموروئید یکی از شایعترین بیماری های جراحی در ناحیه آنورکتال است که با درد و خونریزی و خروج توده از ناحیه آنوس خود را بروز می دهد و یکی از مهمترین دلایلی که باعث می شود بیماران از انجام جراحی خودداری نمایند، ترس از درد است. کنترل درد به ویژه در 24 ساعت اول بعد از عمل علاوه بر افزایش رضایت بیمار منجر به کاهش احتباس ادرار و یبوست نیز خواهد شد و کاهش درد باعث استقبال بیشتر بیماران از عمل جراحی خواهد شد. مطالعه ارائه شده بررسی تاثیر بلوک عصب پودندال بر کاهش درد بعد از هموروئیدکتومی در دو گروه بلوک شده در کنار بیهوشی عمومی و بیهوشی عمومی به تنهایی می باشد. مواد و روش ها: در این مطالعه کارآزمایی بالینی دنباله ای از بیماران کاندید جراحی پری آنال تعداد 42 بیمار با میانگین سنی 40.35 انحراف معیار 25.20 که به طور اتفاقی به بیمارستان های بوعلی، رسالت و میلاد در تهران مراجعه کردند، به صورت تصادفی به دو گروه بیهوشی عمومی به همراه بلوک عصبی (21 نفر) و بیهوشی عمومی (21 نفر) تقسیم شدند. در گروه اول بیهوشی عمومی و بلوک عصب انجام شد و در گروه دوم بیهوشی عمومی به تنهایی انجام شد سپس نمرات درد 6 و 24 ساعت بعد از عمل با روش Pain Scale Chart در هر گروه محاسبه شد. اعداد بدست آمده با تست آماری کای اسکوار مقایسه شدند و نتایج مورد ارزیابی قرار گرفتند. یافته ها: میانگین نمرات درد در 6 و 24 ساعت بعد از عمل درگروه بیهوشی عمومی و بلوک شده به ترتیب برابر با 2.4 و 2.7 و در گروه بیهوشی عمومی به تنهایی به ترتیب برابر با 3.23 و 3.05 بود. ارزش P در دو گروه در ساعات فوق برابر با 0.004 و 0.048 و برای مقایسه کلی دو گروه 0.05 بود. نتیجه گیری: طی این مطالعه مشخص شد که بلوک عصب پودندال باعث کاهش درد آشکاری بعد از هموروئیدکتومی در ساعات اول پس از عمل می شود.

زمینه و هدف: کوله سیستیت به التهاب کیسه صفرا گفته می شود که اغلب به دلیل انسداد مجرای سیستیک به وسیله سنگ ایجاد می شود. بیماری های کیسه صفرا به صورت سنگ های صفراوی یا کارسینوم کیسه صفرا تظاهر پیدا می کنند و 10 تا 15 درصد از جمعیت بزرگسالان را تحت تاثیر خود قرار می دهند. هدف از این مطالعه بررسی شیوع کله سیستیت به صورت حاد، مزمن و کارسینوم کیسه صفرا در افراد مبتلا که تحت عمل جراحی قرار گرفتند، می باشد. مواد و روش ها: این مطالعه بر روی بیمارانی که در طول سال 1394 در بیمارستان امیرالمومنین زابل با تشخیص کله سیستیت بستری و تحت عمل جراحی قرار گرفته بودند، انجام گرفت. تقسیم بندی بیماران در سه گروه کله سیستیت حاد و مزمن و کارسینوم کیسه صفرا بر اساس یافته های جراحی و پاتولوژی بیمار بر اساس سن، جنس و محل زندگی افراد انجام گرفت و داده ها توسط آزمون مجذور کای و با استفاده از نرم افزار 21 SPSS تجزیه و تحلیل گردید. یافته ها: از 271 بیمار بررسی شده در این مطالعه 199 (73.44 درصد) مورد زن و 72 (26.56 درصد) مورد مرد، 131 (48.3 درصد) نفر روستایی و 140 (51.7 درصد) نفر شهرنشین بودند. 39 (51.3 درصد) مورد کله سیستیت مزمن، 124 (45.8 درصد) مورد کله سیستیت حاد و 8 (3 درصد) مورد مبتلا به کارسینوم کیسه صفرا بودند. بالاترین میزان شیوع کله سیستیت در سنین بین 40 تا 50 سالگی (24.7%) مشاهده شد. نتیجه گیری: بر اساس نتایج مورد مطالعه میزان کارسینوم کیسه صفرا در زنان بیشتر از مردان است و عمدتا در مراحل پیشرفته تشحیص داده می شود، بنابراین بررسی پاتولوژیک همه نمونه های کوله سیستکتومی توصیه می شود.

زمینه و هدف: هدف از پژوهش حاضر بررسی رابطه بین حمایت اجتماعی ادراک شده و مولفه های آن با بهزیستی روانشناختی و سازگاری زناشویی در زنان مبتلا به سرطان پستان، شش ماه پس از ماستکتومی بوده است. مواد و روش ها: طرح پژوهش حاضر توصیفی از نوع همبستگی بود و جامعه آماری شامل کلیه زنان مبتلا به سرطان پستان، که تحت جراحی قرار گرفته و برای پیگیری به درمانگاه مرکز آموزشی درمانی و مرکز انکولوژی شهر شیراز در سال 1395 مراجعه نمودند، بود. نمونه مورد نظر 134 نفر بودند که به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شده و مورد مطالعه قرار گرفتند. ابزارگردآوری اطلاعات شامل پرسشنامه حمایت ادراک شده، پرسشنامه سازگاری زناشویی و پرسشنامه بهزیستی روانشناختی ریف بود. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار اس پی اس اس از آزمون همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه به شیوه همزمان در سطح معناداری 0.05 استفاده شد. یافته ها: نتایج تحلیل داده ها توسط آزمون رگرسیون خطی نشان داد که حمایت اجتماعی پیش بینی کننده سازگاری زناشویی و بهزیستی روانشناختی بوده است به این صورت که از بین ابعاد حمایت اجتماعی تنها حمایت خانواده توانسته است واریانس سازگاری زناشویی را به میزان 0.17 در سطح معناداری 0.001 پیش بینی کند. همچنین از بین ابعاد حمایت اجتماعی حمایت خانواده توانسته است واریانس بهزیستی روان شناختی را در سطح معناداری 0.01 پیش بینی کند. یافته ها نشان می دهد که متغیر بهزیستی روان شناختی با ابعاد حمایت خانواده (ضریب همبستگی برابر با 0.52) و افراد مهم (ضریب همبستگی برابر با 0.42) رابطه مثبت و معناداری دارد. همچنین متغیر سازگاری با ابعاد حمایت خانواده، حمایت دوستان و افراد مهم به ترتیب با ضرایب همبستگی 0.80، 0.21 و 0.61 رابطه مثبت و معناداری دارد. نتایج نشان می دهد که بین دو متغیر بهزیستی روان شناختی و سازگاری زناشویی با ضریب همبستگی 0.80 در سطح 0.05 رابطه مثبت و معناداری وجود دارد. نتیجه گیری: این پژوهش نشان دهنده نقش موثر حمایت اجتماعی در پیش بینی سازگاری زناشویی و بهزیستی روانشناختی در زنان مبتلا به سرطان پستان بود که در مشاوره روانشناختی و درمان در این بیماران بایستی مد نظر قرار گیرد.

زمینه و هدف: درد در محل برش استرنوتومی بعد از جراحی پیوند عروق کرونر مشکل شایعی است که اثرات سویی بر کیفیت زندگی و در نتیجه پیگیری روند درمان بیماران دارد، لذا هدف از این مطالعه تعیین تاثیر ماساژ استروک سطحی بر رضایت و کیفیت کنترل درد تحت جراحی پیوند عروق کرونر می باشد. مواد و روش ها: مطالعه حاضر یک مطالعه نیمه تجربی است که در آن 72 بیمار بطور تصادفی در دو گروه آزمون و شاهد قرار گرفتند. بیماران گروه آزمون ماساژ استروک سطحی به مدت 20 دقیقه و به مدت 4 جلسه دریافت کردند و بیماران گروه شاهد تنها مراقبت های روتین را دریافت کردند. متغیرهای رضایت و درک بیماران از کیفیت کنترل درد قبل و بعد از مداخله با استفاده از پرسشنامه های کیفیت کنترل درد ایدوال (Idvall) ابزار عددی [Brief Pain Inventory (BPI)] ثبت گردید. برای تجزیه و تحلیل اطلاعات از نرم افزار SPSS نسخه 18 و روش های آماری توصیفی و استنباطی (تی مستقل، تی زوج، کای اسکوار) استفاده گردید. یافته ها: میانگین (انحراف معیار) نمرات رضایت و درک بیماران از کیفیت کنترل درد قبل از مداخله در گروه آزمون به ترتیب 5.402±1.601 و 49.324±2.569 و در گروه کنترل به ترتیب 4.452±2.123 و 48.425±2.505 بود که تفاوت آماری معنی داری را نشان نمی داد (P>0.05). پس از مداخله، میانگین (انحراف معیار) نمرات رضایت و درک بیماران از کیفیت کنترل درد در گروه آزمون به ترتیب 8.402±1.200 و 64.612±2.004 و در گروه کنترل به ترتیب 5.321±1.500 و 51.513±2.234 بود که تفاوت آماری معنی داری را نشان می داد (P<0.001). نتیجه گیری: با توجه به نتایج حاصل از مطالعه می توان گفت، استفاده از ماساژ استروک سطحی می تواند باعث افزایش رضایت از کنترل درد بعد از عمل بیماران تحت جراحی پیوند عروق کرونر شود و با توجه به سادگی و کم هزینه بودن این روش، شاید بتوان به عنوان مکمل مناسبی برای دارو درمانی و مداخلات بعد از عمل در این بیماران مورد استفاده قرار بگیرد.

درمان اورژانس های شکمی از جمله کوله سیستیت حاد در زنان باردار همواره چالش برانگیز بوده است. اگرچه در سال های اخیر با پیشرفت های به دست آمده، لاپاروسکوپی در درمان این بیماران بسیار مورد توجه قرار گرفته است، اما با توجه به تغییرات فیزیولوژیک و آناتومیک بدن زنان باردار، بسیاری از جراحان از انجام کوله سیستکتومی لاپاروسکوپیک [Laparoscopic Cholecystectomy (LC)] در سنین بالای بارداری نگرانند. ما در این مقاله به معرفی یک بیمار پرداختیم که در هفته 34 بارداری با پانکراتیت و کوله سیستیت حاد مراجعه نمود و پس از درمان دارویی برای پانکراتیت، تحت LC برای درمان کوله سیستست قرار گرفت و در حال حاضر پس از 3 سال، حال عمومی مادر و کودک کاملا ایده آل است.

الاستوفایبروما دورسی یک تومور خوش خیم در ناحیه خلفی جداره قفسه سینه می باشد. در بعضی از بیماران این ضایعه به صورت دو طرفه و قرینه بروز می کند. در این مقاله آقای 62 ساله کشاورزی که با شکایت توده در قسمت خلفی قفسه سینه و زیر کتف راست مراجعه کرده معرفی می گردد که پس از انجام بررسی های تصویر برداری و پاتولوژیک با تشخیص تومور جداره قفسه سینه مورد عمل جراحی رزکسیون توده قرار گرفت. تومور با ابعاد 6×6 سانتیمتر به طور کامل و با مارژین سالم برداشته شد که پاتولوژی الاستوفایبروما دورسی گزارش گردید. پس از گذشت یک سال مشابه همان تومور در سمت چپ رشد کرد و ام آر آی نیز تشخیص را تایید کرد. لذا با توجه به بدون علامت بودن بیمار، درمان جراحی در دستور کار قرار نگرفت. با توجه به نادر بودن ضایعه و برنامه های تشخیصی و درمانی متعددی که برای این بیماران پیشنهاد می شود به ارایه این مورد پرداختیم. همچنین در این بیمار دو روش مختلف درمانی، جراحی و درمان محافظه کارانه برای دو تومور در نظر گرفته شد که می تواند سیر طبیعی بیماری را نشان داده و نتایج دو روش درمانی را مقایسه کند.

همزمانی دو وضعیت ولولوس سیگموئید که یکی از علل انسداد روده ای به شمار می آید و اونتراسیون دیافراگم که هر یک به تنهایی پدیده هایی نه چندان شایعی اند، بسیار نادر است. ولولوس سیگموئید وضعیتی است که قوسی از کولون سیگموئید حول مزانتر خود دچار چرخش می گردد و نوع راجعه آن به دوره های عود کننده ولولوس کامل یا نسبی ناحیه سیگموئید اطلاق می شود که در بیشتر موارد در افراد مسن مشاهده می گردد. کشور ایران هم در کمربند ولولوس جهان قرار گرفته است. اونتراسیون نیز وضعیتی است که به علت نقصی ساختاری در دیافراگم باعث اختلال عملکرد و رانده شدن احشای داخل شکمی به داخل قفسه سینه می گردد. در این مقاله به معرفی مردی 65 ساله با ولولوس راجعه سیگموئید پرداخته می شود که بیماری اش با اونتریشن همی دیافراگم چپ همراهی داشت به طوری که منجر به گانگرن سیگموئید در داخل حفره توراکس شده بود.

زمینه و هدف: توسعه استفاده از روش های کنترل فرآیند آماری، در حوزه های مختلف پزشکی، امروزه یکی از موضوعات جذاب برای محققین است. تجزیه و تحلیل های اطلاعات بیماران با رویکرد کنترل فرآیند آماری، می تواند در پایش اثربخش، و بهبود کیفیت فرآیندهای جراحی و دیگر خدمات درمانی نقش مهمی را ایفا نماید. در میان روش های کنترل فرآیند آماری، نمودارهای جمع تجمعی به سبب تفسیر آسان و حساسیت بالا در تشخیص تغییرات کوچک و متوسط، بیش از دیگر روش ها از سوی محققین مورد استفاده قرار گرفته است. این مطالعه جامع درصدد است که تاثیر مثبت و استثنایی استفاده از این نوع نمودارها را در فرآیند جراحی، فرآیند درمان بیماران و دیگر فرآیندهای بیمارستانی نشان دهد. مواد و روش ها: مطالعه حاضر، یک پژوهش جامع مروری است که با بهره برداری از منابع علمی معتبر منتشر شده، بدون محدودیت زمانی، به بررسی جامع تحقیقات و نتایج حاصل از استفاده از نمودارهای کنترل جمع تجمعی در بخش های مختلف بهداشت و درمان می پردازد. یافته ها: این تحقیق نشان می دهد که از مدل های مختلف نمودارهای کنترل جمع تجمعی، می توان به صورت اثربخش در بهبود و کنترل فرآیندهای جراحی و درمانی، استفاده کرد. روش های تعدیل ریسک که با در نظر گرفتن مخاطرات پیش از عمل بیماران، به همگن سازی و تعدیل تاثیر شرایط جسمانی و فیزیولوژیکی بیماران می پردازد، از موثرترین نمودار های جمع تجمعی بکارگرفته شده می-باشد. نتیجه گیری: نمودارهای جمع تجمعی، باید با توجه نقاط ضعف و قوت هر یک از نمودارها و توزیع چگالی احتمال داده ها، مورد استفاده قرار گیرد. این تحقیق نشان می دهد که بکارگیری روش های تعدیل ریسک در نمودارهای جمع تجمعی می تواند نتایج عملکرد بخش جراحی را با دقت بیشتری منعکس نماید. همچنین استفاده از روش جمع تجمعی در منحنی های یادگیری نیز می تواند بخوبی و به صورت کارآ سطح عملکرد کارآموزان پزشکی را پایش کند.

زمینه و هدف: اتاق عمل مکانی محفوظ، ایزوله و تخصصی است که برای انجام اعمال جراحی مختلف، در شرایط متفاوت، بویژه در فوریت ها و برای بیماران، بیماری ها و سنین مختلف مجهز شده است. ارباب رجوع و ولی نعمتان آن بیمارانی هستند که شفای آلام خود را نزد خداوند تبارک و تعالی، به واسطه اعمال جراحی در این مکان مقدس بدست می آورند. خادمین این معبد شفابخش پزشکان، پرستاران، تکنیسین ها و کادر دیگری هستند که با آرمان ها و اهداف خداپسندانه و انسان دوستانه جمع می شوند و با تعاون و همیاری، حیاتی ترین وظایف حرفه ای و حیات بخش ترین خدمات انسانی را انجام می دهند. ...