زمینه و هدف: اختلال های رفتاری کودکان، اختلال های شایع و ناتوان کننده ای هستند که برای معلمان، خانواده و خود کودکان مشکلات بسیاری ایجاد می کنند و با بسیاری از معضلات اجتماعی، همراه اند. هدف از پژوهش حاضر مقایسه اثر بخشی آموزش مهارت های ارتباطی و مهارت های عاطفی بر استرس والدگری مادران دارای کودکان طیف اوتیسم بود. روش بررسی: این مطالعه یک طرح نیمه آزمایشی با پیش آزمون، پس آزمون و گروه کنترل بود. 45 نفر از مادر کودکان 6 تا 12 ساله دارای اختلال اوتیسم به شیوه ی هدفمند انتخاب و به صورت تصادفی در سه گروه 15 نفری، دو گروه مداخله و یک گروه کنترل قرار گرفتند. والدین در ابتدا از نظر استرس والدگری مورد ارزیابی قرار گرفتند؛ سپس، گروه های مداخله طی 8 جلسه ی 90 دقیقه ای، آموزش مهارت های ارتباطی و مهارت های عاطفی را دریافت کردند، ولی گروه کنترل آموزشی دریافت نکرد. سپس آزمون انجام شد. داده ها با روش تحلیل کواریانس چند متغیری با استفاده از نرم افزار SPSS-16 تحلیل گردید. یافته ها: نتایج نشان داد که پس از انجام آموزش مهارت های ارتباطی تفاوت معناداری بین گروه های مداخله و کنترل در میزان استرس والدگری مادران وجود داشت (01/0>P). همچنین آموزش مهارت های عاطفی باعث کاهش میزان استرس والدگری مادران در گروه مداخله نسبت به گروه کنترل گردید (01/0>P). اما آموزش مهارت های عاطفی تاثیر بیشتری نسبت به مهارت های ارتباطی داشت. نتیجه گیری: با توجه به اهمیت آموزش مهارت های ارتباطی و به خصوص مهارت های عاطفی بر کاهش میزان استرس مادران دارای کودکان مبتلا به اوتیسم پیشنهاد می شود، برنامه های آموزشی یاد شده، در مراکز درمانی ویژه ی کودکان اوتیستیک، از طریق کلاسهای آموزشی استفاده شود.