در این مطالعه، هم گرایی اقتصادی بین منتخبی از کشورهای عضو سازمان کنفرانس اسلامی (36 کشور) بررسی می شود. بر این اساس، فرضیه هم گرایی با کمک سه رویکرد هم گرایی بتا، هم گرایی سیگما، و سری زمانی، آزمون می شود. به منظور تخمین مدل مقطعی، از روش حداقل مربعات معمولی و برای بررسی مدل توزیعی، از روش واریانس مقطعی استفاده شده است. آزمون دیکی فولر تعمیم یافته نیز برای تحلیل مدل سری زمانی به کار رفته است. بر اساس مدل هم گرایی بتا، فرضیه هم گرایی بین 36 کشور عضو سازمان کنفرانس اسلامی پذیرفته شد. نتایج مدل هم گرایی سیگما حاکی از آن است که هم گرایی سیگما بین 36 کشور کل نمونه تایید شده است. مدل سری زمانی حاکی از آن است که کشورهای سازمان کنفرانس اسلامی چندین باشگاه هم گرایی را تشکیل داده اند. گروهی از بالا به سمت میانگین مقطعی هم گرایند، درحالی که از امریکا واگرا شده اند. گروهی دیگر از پایین به میانگین مقطعی هم گرا هستند. گروه سوم از میانگین مقطعی و از درامد ناخالص داخلی سرانه امریکا واگرا شده اند. این واگرا یی به نوعی حاکی از واقع شدن این کشورها دریک تله فقر است.