نشریه پرستاری ایران
سال:1397 | دوره:31 | شماره:116 |تعداد مقالات:10

کار گروهی موثر عنصر اساسی محیط کار بهداشتی است و همواره چالش هایی برای برآوردن انتظارات کارفرمایان و کارکنان وجود دارد. با این وجود، مصرف کنندگان یا کاربران خدمات بهداشتی اغلب گمان می کنند که کار گروهی موثر در مراکز بهداشتی الزاما وجود دارد. وظیفه سیاست گذاران، کلینیسین ها و مدیران نظام بهداشتی این است که راه هایی برای بهبود شرایط کاری کارکنان و برآوردن انتظارات بیماران بیابند. در برخی کشورها، مدیران نظام بهداشتی، سیاست گذاران و آموزش دهندگان در تلاش هستند تا برای دستیابی به مراقبت ادغام یافته و با کیفیت، محیط کار بهداشتی را به محیط کار گروهی موثر تبدیل کنند. از سوی دیگر، توسعه ی سریع و مداوم تکنولوژی پزشکی و پیچیدگی ارایه مراقبت های بیمار-محور در قرن بیست و یکم، کار گروهی و همکاری بین حرفه های بهداشتی را می طلبد. این مقاله اهمیت توسعه مهارت های اجتماعی و کار گروهی در محیط های آموزشی و بالینی را بررسی می کند و به معرفی راهبردهایی برای ایجاد و تقویت کار گروهی موثر از طریق تغییر برنامه های آموزشی رشته پرستاری و سایر حرفه های بهداشتی می پردازد...

زمینه و هدف زخم فشاری یکی از شاخص های کیفیت مراقبت های سلامت محسوب می شود. پرستاران به عنوان یکی از اعضای اصلی تیم سلامت نقش مهمی در پیشگیری از زخم فشاری در مراکز مراقبت سلامت دارند؛ بنابراین این مطالعه با هدف تعیین دانش و نگرش پرستاران در مورد پیشگیری از زخم فشاری انجام شده است. روش بررسی این پژوهش یک مطالعه مقطعی توصیفی است که در سال 1397 انجام گردید. پرستاران مراقبت ویژه شاغل در مراکز آموزشی-درمانی وابسته به دانشگاه علوم پزشکی ایران به صورت تمام شماری مورد بررسی قرار گرفتند. از مجموعه 328 پرسشنامه، 308 پرسشنامه توسط مشارکت کنندگان تکمیل و بازگردانده شد. جهت جمع آوری داده ها از پرسشنامه سنجش دانش زخم فشاریPieper Pressure Ulcer Knowledge Test (PPUKT) و نگرش در مورد زخم فشاری Beeckman و همکاران استفاده شد. تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 16 و با آزمون های آماری t مستقل، کای دو، دقیق فیشر، و آنالیز واریانس یک طرفه انجام شد. یافته ها بر اساس نتایج، میانگین نمره دانش و نگرش پرستاران در مورد پیشگیری از زخم فشاری به ترتیب 31/47 ± 10/63 و 22/10 ± 40/39 بود و دانش و نگرش بیشتر پرستاران در زمینه پیشگیری از زخم فشاری در سطح نامطلوب قرار داشت. بین نمره دانش پرستاران در گروه های مختلف از نظر جنسیت، سابقه آموزش مداوم، سابقه کاری و سابقه خدمت در بخش مراقبت ویژه تفاوت معنی دار آماری وجود داشت. همچنین تفاوت نمره نگرش پرستاران در گروه های مختلف از نظر جنسیت، ساعت کاری در هفته، سابقه کاری و سابقه کاری در بخش مراقبت ویژه معنی دار بود. نتیجه گیری کلی با توجه به سطح نامطلوب دانش و نگرش پرستاران در زمینه استانداردهای پیشگیری از زخم فشاری و اهمیت ارتقای ایمنی بیماران بستری در بخش مراقبت ویژه، پیشنهاد می شود برنامه ریزی آموزشی مناسب برای ارتقای سطح دانش و نگرش مراقبین سلامت به ویژه پرستاران در زمینه پیشگیری از زخم فشاری صورت گیرد.

زمینه و هدف زایمان واقعه ای دردناک است و مدیریت درد زایمان از اهمیت ویژه ای برخوردار است. پژوهش حاضر با هدف تعیین تاثیر مصرف خوراکی شربت خرما بر شدت درد زایمان و طول فاز فعال زایمان زنان نخست زا انجام شد. روش بررسی این کارآزمایی بالینی تصادفی در مرکز آموزشی-درمانی عسلی شهر خرم آباد بر روی 64 زن نخست زای داوطلب سالم واجد معیارهای ورود به مطالعه (در هر گروه 32 نفر) به شیوه تصادفی بدون جایگزینی در دو گروه مداخله شربت خرما و گروه کنترل انجام شد. ابزار گردآوری داده ها شامل سه بخش پرسشنامه مشخصات فردی، ثبت معاینات واژینال در لیبر و ثبت شدت درد با استفاده از مقیاس دیداری درد بود. شدت درد طی مرحله فعال هر 30 دقیقه ثبت گردید. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 16 تحلیل شد. یافته ها میانگین شدت درد در گروه مداخله شربت خرما به طور معنی داری کمتر از گروه کنترل بود (05/0>P). همچنین، میانگین طول فاز فعال زایمان در گروه مداخله به طور معنی داری کمتر از گروه کنترل بود (01/0>P). نتیجه گیری کلی مصرف شربت خرما به طور معنی داری شدت درد و طول مدت زایمان را کاهش داده بود، به گونه ای که علیرغم کاهش درد زایمان، لیبر طولانی نشده بود و طول فاز فعال زایمان نیز بطور معنی داری کاهش یافته بود. بنابراین، با توجه به اهمیت پژوهش مبتنی بر شواهد و استفاده از آن در عملکرد، انجام مطالعات بیشتر در زمینه فوق ضروری به نظر می رسد.

زمینه و هدف پرستاران از اصلی ترین عوامل مراقبت از بیمار می باشند که در تماس مستقیم با بیماران قرار دارند. تعهد حرفه ای علاوه بر ماندگاری افراد در حرفه پرستاری و رضایت شغلی آنان، سبب افزایش ایمنی بیمار و کیفیت مراقبت از بیمار می گردد. این مطالعه با هدف تعیین همبستگی عدالت سازمانی و تعهد حرفه ای و ارتباط آن ها با متغیرهای جمعیت شناختی در پرستاران بیمارستان های آموزشی وابسته به دانشگاه علوم پزشکی شهر زاهدان در سال 1397 انجام شد. روش بررسی در این مطالعه توصیفی-همبستگی 298 پرستار به روش نمونه گیری طبقه ای از بیمارستان های شهر زاهدان انتخاب شدند. داده ها توسط پرسشنامه تعهد حرفه ای پرستاران Linو پرسشنامه عدالت سازمانی Niehoff و Moorman جمع آوری شد. داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS نسخه 21 و آزمون های آماری آنالیز واریانس یک طرفه، تی مستقل و ضریب همبستگی پیرسون در سطح معنی داری 05/0 P

زمینه و هدف سرمایه روانشناختی یک حالت روانشناسی مثبت و رویکرد انعطاف پذیر و واقع گرا نسبت به زندگی است که به طور چشمگیری با پیامدهای عملکردی فرد در ارتباط است. با توجه به اهمیت ارتقاء ابعاد سرمایه روانشناختی پرستاران و نقش کلیدی آن بر کیفیت ارائه خدمات پرستاری، محققان بر آن شدند تا پژوهشی با هدف تعیین ابعاد سرمایه روانشناختی در پرستاران انجام دهند. روش بررسی مطالعه حاضر یک پژوهش توصیفی مقطعی است که در سال 1397 انجام گردیده است. تعداد 95 پرستار واجد شرایط با روش نمونه گیری در دسترس وارد مطالعه شدند. گردآوری داده ها توسط پرسشنامه جمعیت شناختی و سرمایه روانشناختی McGee انجام گرفت. جهت تجزیه و تحلیل از ضریب همبستگی پیرسون و آزمون t مستقل استفاده شد. تحلیل ها در سطح معنی داری پنج درصد و با استفاده از نسخه 22 نرم افزار SPSS انجام شد. یافته ها میانگین نمره کل سرمایه روانشناختی در افراد مورد بررسی 89/116 با انحراف معیار 86/17 به دست آمد که حاکی از بالا بودن سطح سرمایه روانشناختی است. یافته ها نشان داد که سرمایه روانشناختی 44 نفر از پرستاران (8/46%) در سطح متوسط و 50 نفر (2/53%) در سطح بالا بود. یافته ها ارتباط آماری معنی داری بین سرمایه روانشناختی و سن و سابقه کار را نشان نداد و نیز میانگین نمره سرمایه روانشناختی بین مردان و زنان اختلاف معنی دار نداشت (05/0P>). نتیجه گیری کلی نتایج این پژوهش می تواند مسئولین را جهت شناسایی و درک بیشتر هر یک از مولفه های سرمایه روانشناختی و در نتیجه توجه به آن ها به عنوان راهکاری برای ارتقای کیفیت مراقبت بیماران بخش های روانپزشکی کمک نماید.

زمینه و هدف مواجه مکرر پرستاران با شرایط دردناک و رنج آور بیماران در بخش های ویژه می تواند منجر به کاهش کیفیت زندگی حرفه ای در آنان گردد که خود می تواند زمینه ساز آسیب های روانی، همچون افت کیفیت مراقبت و برآیندهای مراقبت از بیماران شود. با توجه به اهمیت تاب آوری در تحمل شرایط دشوار، پژوهش حاضر با هدف تعیین تاب آوری و ارتباط آن با کیفیت زندگی حرفه ای در پرستاران بخش های ویژه انجام شده است. روش بررسی این پژوهش یک مطالعه توصیفی-همبستگی است که در آن 200 نفر از پرستاران شاغل در بخش های ویژه بیمارستان های آموزشی وابسته به دانشگاه علوم پزشکی بیرجند در استان خراسان جنوبی به روش سرشماری در سال 1397 وارد مطالعه شدند. جهت جمع آوری داده ها از پرسشنامه تاب آوری Connor و Davidson و پرسشنامه کیفیت زندگی حرفه ای Stamm استفاده شد. تحلیل داده ها با استفاده از آمار توصیفی و استنباطی شامل (تی تست، آنالیز واریانس و کروسکال والیس) در SPSS نسخه 16 انجام گرفت. یافته ها میانگین نمره کل تاب آوری 39/20 ± 31/60 بود. میانگین نمره سه بعد کیفیت زندگی حرفه ای، خستگی از شفقت 13/9 ± 54/34، فرسودگی شغلی 70/5 ± 06/24 و استرس آسیب زای ثانویه 86/7 ± 49/26 بود. همچنین بین تاب آوری و خستگی از شفقت ارتباط معکوس و معنی داری مشاهده شد (r=-0/44)(p=0/001) نتیجه گیری کلی با توجه به سطح متوسط ابعاد کیفیت زندگی حرفه ای، توجه بیشتر به عوامل موثر بر کیفیت زندگی حرفه ای ضروری است. همچنین نظر به ارتباط معنی دار بین تاب آوری و خستگی از شفقت کیفیت زندگی حرفه ای آموزش راهکارهای تقویت تاب آوری در برنامه آموزشی پرستاران و دانشجویان پرستاری توصیه می شود.

زمینه و هدف یکی از موثرترین راهبردهای ارتقاء سلامت در سالمندان، رسیدن به اهداف "سالمندی موفق" است. مفهوم "سالمندی موفق و سالم" مولفه های مهمی نظیر رضایت از زندگی، ادراک مثبت از تغییرات دوران سالمندی، طول عمر، فقدان ناتوانی و استقلال در زندگی را شامل می شود. هدف این مطالعه تعیین وضعیت سالمندی موفق در بعد رضایت از زندگی و درک از سالمندی در سالمندان مراجعه کننده به مرکز بهداشت غرب تهران می باشد. روش بررسی پژوهش حاضر یک مطالعه ی مقطعی-توصیفی می باشد. نمونه های پژوهش شامل 200 نفر از سالمندان مراجعه کننده به مرکز بهداشت غرب تهران در سال 1396 بودند که بر اساس معیارهای ورود و به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و وارد مطالعه شدند. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه ای مشتمل بر فرم کوتاه آزمون شناختی AMT، فرم مشخصات دموگرافیک، پرسشنامه رضایت از زندگی LSI-Z و پرسشنامه درک از سالمندی B_APQ بود. اطلاعات با آزمون های آماری تی مستقل و آنالیز واریانس یک طرفه در نرم افزار SPSS نسخه 20 و به روش آمار توصیفی و استنباطی در سطح معنی داری P≤ 0. 05 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها میانگین رضایت از زندگی سالمندان مورد پژوهش 2/2 ± 2/15 بود که حاکی از رضایت بالا از زندگی است. رضایت از زندگی با سن، جنس، تحصیلات، وضعیت اقتصادی، اشتغال، تاهل، ترکیب زندگی، استقلال در امور روزانه زندگی و وضعیت سلامتی و روانشناختی ارتباط آماری معنی داری داشت. میانگین ادراک از سالمندی در سالمندان مورد پژوهش 9/3 ± 08/53 بود. ادراک از سالمندی با سن، وضعیت تاهل، تحصیلات، وضعیت زندگی، وضعیت اقتصادی، وضعیت سلامتی و استقلال در امور روزانه ی زندگی ارتباط آماری معنی داری داشت (05/0>P). بحث و نتیجه گیری با توجه به این که بیشتر نمونه های پژوهش حاضر از میان سالمندان جوان (60-75 سال) برگزیده شده بودند و درصد قابل توجهی از شرکت کنندگان از زندگی رضایت داشته و درک مثبت و مطلوبی از سالمندی خود داشتند، به نظر می رسد این امر با راهبردهای مدیریت زندگی به صورت مثبت به همراه سبک زندگی سالم ارتباط داشته و در راستای سالمندی سالم و موفق، شعار افزودن زندگی به تعداد سال ها و نه فقط افزودن تعداد سال ها به زندگی مورد تاکید قرار می گیرد.

زمینه و هدف آلودگی صوتی در حال تبدیل شدن به یک مشکل جدی برای بیماران بستری در بخش های مراقبت ویژه است. توصیه ی پژوهشگران برای کاهش آلودگی صوتی در بیمارستان ها استفاده از راهکارهایی چون آموزش و استفاده از پروتکل ها است. هدف این مطالعه تعیین تاثیر آموزش پرستاران در بخش های مراقبت ویژه بر کاهش آلودگی صوتی است. روش بررسی این مطالعه یک کار آزمایی بالینی بود. دانشگاه علوم پزشکی تهران و ایران به صورت تصادفی به ترتیب به عنوان گروه مداخله و گروه کنترل انتخاب شدند. قبل از انجام مداخله، شدت صدا در چهار مکان داخل بخش های مراقبت ویژه منتخب دو دانشگاه (درب ورود و خروج، ایستگاه پرستاری، مرکز بخش و در کنار بالین بیمار) اندازه گیری شد. سپس، آموزش روش های کنترل آلودگی صوتی برای پرستاران گروه مداخله به صورت کارگاه اجرا شد. دو ماه بعد از مداخله شدت صدا در بخش های گروه مداخله و گروه کنترل اندازه گیری شد. شدت صدا با استفاده از دستگاه صدا سنج، بر حسب دسی بل (Decibel)، تراز فشار صوت در شبکه وزنی A (صدای منطبق با شنوایی انسان) به مدت سه روز متوالی هر دو ساعت اندازه گیری شد. یافته ها بررسی تاثیر آموزش با استفاده از آزمون تی زوجی در درون هر گروه در رابطه با میانگین و انحراف معیار تراز فشار صوت در شبکه وزنی A بر حسب دسی بل در گروه مداخله قبل از آموزش / ± / و بعد از آموزش / ± / بود که با اختلاف معنی داری همراه بود (/>P) و در گروه کنترل قبل از آموزش / ± / و بعد از آموزش / ± / بود که با اختلاف معنی داری همراه بود (/>P). برای بررسی مقایسه بین دو گروه مداخله و کنترل با انجام آزمون تی مستقل نتایج نشان داد که اختلاف معنی داری بین دو گروه قبل و بعد از آموزش نیز وجود داشت (/>P). همچنین نتیجه آزمون کواریانس در گروه مداخله و گروه کنترل معنی دار نبود. نتیجه گیری کلی: نتایج نشان داد آموزش کنترل آلودگی صوتی به پرستاران در کاهش آلودگی صوتی موثر است. پیشنهاد می شود جهت کاهش آلودگی صوتی، علاوه کارگاه های آموزش ضمن خدمت، از حضور پرستار ترویج سکوت و خواب، همچنین علامت سکوت در بخش های مراقبت ویژه بهره گرفته شود.