تغییرات اقلیمی جهان که وابسته به افزایش فعالیت های انسان که ماحصل آن افزایش آلودگی محیط زیست در کره زمین را باعث شده است زنگ خطر را برای آینده زندگی بشر به صدا در آورده است. تعامل میان اقلیم و معماری برای نیل به هدف کاهش آلودگی محیط از طریق کاهش مصرف انرژی و الگو قرار دادن ساختمان های سبز و پایداری در معماری از اهداف مهم این موضوع می باشد دقت در مکان یابی در مقیاس خرد و کلان همچنین احترام و مراقبت از ویژگی های محلی گیاهان و موجودات زنده همچنین هماهنگی و همسو بودن گسترش طرح ها با ویژگی های بومی منطقه از مهمترین رکن های معماری سبز است. این پژوهش تلاش می کند براساس رده بندی محل طراحی در استانداردLeed آنرا در غالب دستورالعمل مقررات ملی ایران با روش تحلیلی و مقایسه تطبیقی با توجه به مطالعات اسناد و پژوهش های کتابخانه ای بیاورد.