مجله علمی پزشکی جندی شاپور
سال:1392 | دوره:12 | شماره:3 (مسلسل 84) |تعداد مقالات:15

زمینه و هدف: AgRP یک پپتید اشتهاآور قوی است که از هسته های کمانی هیپوتالاموس ترشح می شود و در کنترل وزن نقش مهمی ایفا می کند. هدف از انجام پژوهش حاضر مقایسه تاثیر دو نوع برنامه: 1. کاهش وزن طبق برنامه دوازده روزه پیشنهاد شده توسط محققان، 2. کاهش وزن سنتی (به همراه سونا) بر مقادیر AgRP پلاسمای کشتی گیران تمرین کرده بود.روش بررسی: 30 کشتی گیر تمرین کرده (سن 24.33±3.33 سال، شاخص توده بدنی 24.90±2.38 کیلوگرم ]وزن بدن بر مجذور قد[ به متر و درصد چربی بدن 12.92±3.01)، به طور تصادفی به سه گروه تقسیم شدند. گروه تجربی یک، برنامه رژیم غذایی دوازده روزه پیشنهادی به همراه سه جلسه تمرین کشتی در هفته و گروه تجربی دو، برنامه رژیم غذایی سنتی و سونا را تجربه کردند و گروه کنترل بدون رژیم غذایی بودند. از آزمودنی ها در 2 نوبت، قبل و پس از اجرای برنامه، خون گیری به عمل آمد. درصد چربی بدن آزمودنی ها به روش سه نقطه ایی اندازه گیری شد.یافته ها: دو گروه تجربی کاهش معنا دار در وزن خود داشتند (P<0.001)، کاهش معنا دار درصد چربی بدن، فقط در گروه تجربی یک مشاهده شد (P<0.001)، مقادیر پلاسمایی AgRP در گروه تجربی دو نسبت به گروه کنترل افزایش معنادار داشت (P<0.01).نتیجه گیری: برنامه کاهش وزن دوازده روزه پیشنهاد شده، بهتر از برنامه کاهش وزن سنتی است. این برنامه علاوه بر اینکه تغییر معنادار در سطوح پلاسمای AgRP آزمودنی ها به وجود نیاورد، همچنین باعث کاهش معنادار درصد چربی بدن آنان شد.

زمینه و هدف: هدف از این مطالعه یافتن دقت تشخیصی سی تی آنژیوگرافی مولتی اسلایس 64 در مقایسه با آنژیوگرافی مرسوم در انسداد و تنگی عروق پیوندی پس از عمل پیوند عروق کرونری می باشد.روش بررسی: این مطالعه به صورت گذشته نگر و آینده نگر انجام شد. اطلاعات مربوط به بیماران در سالهای1387-1390 از پرونده آنان در بیمارستان های دانشگاهی و غیر دانشگاهی اهواز، به دست آمد و اطلاعات سال های 1390-1391 از بیماران مراجعه کننده به بیمارستان امام خمینی با علایم درد قفسه سینه و یا ایسکمی در تست غیر تهاجمی به دست آمد. در این مطالعه، 143 گرافت شریانی و وریدی از 53 بیمار که تحت CABG قرار گرفته بودند، مورد بررسی با سی تی آنژیوگرافی قرار گرفته و با آنژیوگرافی مقایسه شدند و نتایج با نسخه 17 نرم افزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.یافته ها: میانگین سنی مردان 59.4±10 و زنان 59.9±8 سال بود. 34% بیماران زن و 66% مرد بودند. حساسیت، ویژگی، ارزش مثبت، ارزش منفی و دقت تشخیصی به دست آمده توسط سی تی آنژیوگرافی مولتی اسلایس در مقایسه با آنژیوگرافی مرسوم از قسمت های پروگزیمال، میدل و دیستال گرافت هایوریدی و شریانی به ترتیب: 95%، 100%، 100%، 86%، 96% و 100%، 100%، 100%، 100%، 100% و 71%، 96%، 93%، 83%، 86% بود.نتیجه گیری: استفاده از سی تی آنژیوگرافی در تشخیص انسداد و تنگی گرافت های وریدی و شریانی موثر بوده و می تواند میزان آنژیوگرافی مرسوم را در بیماران پس از CABG کاهش دهد.

زمینه و هدف: تحلیل داخلی ریشه در مراحل اولیه ممکن است که نمای رادیوگرافی نداشته باشد. معمولا برای ارزیابی این ضایعه از رادیوگرافی های پری اپیکال داخل دهانی استفاده می شود که یکی از مشکلات بزرگ آن کسب اطلاعات تشخیصی محدود می باشد. با توجه به محدودیت های تکنیک های داخل دهانی در کشف زودرس ضایعات تحلیل داخلی ریشه، در این مطالعه دقت توموگرافی کامپیوتری با اشعه مخروطی (CBCT) که روشی جدید در ارزیابی فک و صورت است، در مقایسه با رادیوگرافی پری اپیکال در تشخیص این ضایعات مورد ارزیابی قرار گرفت.روش بررسی: 60 دندان پرمولر تک ریشه ای به صورت مزیودیستال برش داده شد و با فرز روند در 30 دندان در نواحی کرونال و اپیکال (به صورت تصادفی) تحلیل داخلی ایجاد شد و 30 دندان باقیمانده به عنوان گروه کنترل منظور شد. دندان ها در آکریل خودپخت مانت شدند. از هر دندان رادیوگرافی پری اپیکال و CBCT گرفته شد. دو متخصص رادیولوژی فک و صورت وجود یا عدم وجود تحلیل در تصاویر پری اپیکال و CBCT از هر دندان را مورد بررسی قرار دادند.یافته ها: CBCT در تمام موارد توافق کامل با واقعیت دارد، اما رادیوگرافی پری اپیکال در برخی موارد خصوصا در ضایعات 1.3 اپیکال ریشه توافق متوسطی با واقعیت داشته و نتایج آن تفاوت معناداری با واقعیت دارد.نتیجه گیری: با توجه به نتایج مطالعه حاضر به نظر می رسد که خصوصا در نواحی اپیکال، CBCT نسبت به رادیوگرافی پری اپیکال دقت تشخیصی بالاتری در کشف ضایعات تحلیل داخلی ریشه دارا می باشد.

زمینه و هدف: چاقی یک مشکل جدی برای سلامت عمومی است. بسیاری از بیماری ها از جمله بیماری ریوی با پدیده چاقی ارتباط مستقیم دارند و درصد قابل ملاحظه ای از مرگ و میرهای سالانه را موجب می شود. بنابراین به نظر می رسد که چاقی و درصد چربی بدن با مشکلات تنفسی همراه است. لذا هدف این مطالعه بررسی پارامترهای اسپیرومتری دانش آموزان دختر راهنمایی چاق در مقایسه با وزن طبیعی آنهاست.روش بررسی: 283 دانش آموز دختر راهنمایی شهرستان اصفهان (سن 12.79±0.88 سال، شاخص توده بدنی 20±39.9 کیلوگرم بر متر مربع) به طور تصادفی خوشه ای انتخاب و بر اساس صدک های شاخص توده بدنی (CUT OFF، BMI) و سن انتخاب و در سه گروه چاق (50 نفر) برابر با صدک 95£BMI، اضافه وزن (62 نفر) برابر با صدک 85³BMI£95، و وزن مطلوب (171 نفر) برابر با 15³BMI£85 قرار گرفتند. پارامترهای اسپیرومتری با استفاده از اسپیرومتری مدل جی گر اندازه گیری شد.یافته ها: میانگین ظرفیت ها و حجم های ریوی در سه گروه دانش آموزان با وزن طبیعی، اضافه وزن و چاق متفاوت بود، بطوری که افزایش معناداری در عملکرد ریوی دانش آموزان با وزن طبیعی و کاهش معناداری در گروه های اضافه وزن و چاق مشاهده شد. نتایج آزمون تعقیبی LSD نیز نشان داد که عملکرد ریوی دانش آموزان گروه طبیعی بزرگتر از دانش آموزان اضافه وزن و چاق است.نتبجه گیری: نتایج نشان داد که چاقی بر روی عملکرد ریوی تاثیر ویژه ای دارد و باعث کاهش ظرفیت ها و حجم های ریوی می شود. با این حال هنوز مکانیسم دقیق آن به خوبی مشخص نشده است و نیاز به تحقیقات بیشتری در این حیطه می باشد.

زمینه و هدف: هدف از رادیوتراپی رساندن دوز لازم به تومور و حفاظت ارگانهای سالم اطراف تومور است. بدین منظور و جهت ایجاد توزیع دوز مناسب از تعدیل کننده ها و یا جبران کننده های اشعه استفاده می شود. بنابراین دانستن ضریب تضعیف ماده مورد استفاده برای محاسبات درمان ضروری است.روش بررسی: در این مطالعه، جیوه به عنوان ماده ای مناسب برای شیلدینگ در رادیوتراپی معرفی شده است و همچنین یک روش جدید برای محاسبه ضریب تضعیف خطی مواد بر اساس فیزیک برهمکنش فوتون با ماده و محاسبات انتگرالی پیچیده ارائه شده است که به وسیله آن می توان ضریب تضعیف هر ماده دلخواه را با توجه به ضخامت ماده و انرژی مورد استفاده، محاسبه نمود. در قسمت عملی، دوزیمتری در حضور شیلد و بدون شیلد در میدانها با ابعاد مختلف (15x15, 10x10, 6x6) برای شیلدهای جیوه با ضخامتهای متفاوت در انرژی 6Mv دستگاه شتاب دهنده زیمنس انجام شد.یافته ها: تغییر ضخامت ماده جاذب، کیفیت اشعه را تغییر می دهد. تغییرات ضریب تضعیف با ضخامت ماده جاذب را طبق رابطه ارائه شده در این مقاله می توان به دست آورد و همچنین تغییرات آن را به ازای هر ضخامت می توان بیان نمود، اما تغییر میدان درمانی تاثیر محسوسی بر ضریب تضعیف ندارد.نتیجه گیری: تغییرات ضریب تضعیف با ضخامت ماده جاذب قابل صرف نظر کردن نیست و برای درمان دقیق در رادیوتراپی بایستی لحاظ گردد. به عبارت دیگر استفاده از یک عدد به عنوان ضریب تضعیف برای ضخامتهای مختلف جبران کننده ها یا تعدیل کننده های اشعه در رادیوتراپی صحیح نیست و تغییرات ضریب تضعیف با ضخامت ماده جاذب بایستی در سیستمهای طراحی درمان مد نظر قرار گیرد.

زمینه و هدف: هدف از این مطالعه، بررسی اپیدمیولوژیک شکستگی های هیپ می باشد. شکستگی هیپ یکی از انواع شایع شکستگی اندام تحتانی است که عوارض مهمی دارد. به نظر می رسد که تفاوت های اقلیمی، فرهنگی، نژادی و اقتصادی بر میزان شیوع آن موثر است به همین علت تهیه آمار مطابق با منطقه ما می تواند مقدمه بررسی علل زمینه ساز آن باشد.روش بررسی: با مراجعه به بایگانی بیمارستان های امام خمینی (ره) و رازی شهر اهواز تعداد 594 پرونده مربوط به بیماران مبتلا به شکستگی هیپ در سال های 1380- 1386 بررسی شد و اطلاعات مورد نیاز در فرم هایی ثبت گردید و سپس نتایج این اطلاعات از طریق نسخه 13 نرم افزار SPSS استخراج گردید.یافته ها: میانگین سنی بیماران 64.99 با انحراف معیار 21.9 سال بود. 55% بیماران را مردان و 45% را زنان تشکیل می دهند. مکانیسم حادثه در 83% بیماران افتادن ساده و در 16% تصادف بود. 46% بیماران شکستگی اینترتروکانتریک و %53.9 شکستگی گردن فمور داشتند. 56% از بیماران سن زیر 75 سال داشتند، %10.5 نیز شکستگی همراه در اندام داشتند. طبق آمارهای به دست آمده، ارتباط معناداری بین جنسیت (p=0.018) و مکانیسم حادثه (p=0.036) با نوع شکستگی وجود دارد.نتیجه گیری: میانگین سنی شکستگی هیپ در مطالعه ما نسبت به کشورهای غربی 10 سال کمتر است و درصد مردان بیشتر از زنان می باشد. در سنین پایین تروماهای با انرژی بالا، با شکستگی هیپ ارتباط معنادار دارد.

زمینه و هدف: اشکال پروتکل انجمن فیزیک پزشکی آمریکا (AAPM، TG43) برای دزیمتری براکی تراپی این است که اثر وجود ناهمگنی های بافتی (استخوان، ریه،...) بر توزیع دوز به هنگام به کارگیری پارامترهای دزیمتری حاصله در نرم افزارهای طراحی درمان در نظر گرفته نمی شود. هدف از این تحقیق بررسی اختلافات دوز با و بدون وجود این ناهمگنی ها در براکی تراپی با چشمه ایریدیم-192 است.روش بررسی: با استفاده از روش شبیه سازی مونت کارلو کد MCNP4C توزیع دوز چشمه ایریدیم-192 میکروسلکترون با آهنگ دوز بالا جاگذاری شده در مرکز فانتوم همگن آب محاسبه شد. در شبیه سازی جداگانه ناهمگنی های استخوان، ریه، هوا و بافت نرم در نظر گرفته شد. تاثیر فاصله ناهمگنی ها از چشمه و اثر موقعیت چشمه در داخل فانتوم بر توزیع دوز ارزیابی شد.یافته ها: کاهش دوز بعد از ناهمگنی استخوان و افزایش دوز بعد از ناهمگنی های هوا و ریه محاسبه گردید. ناهمگنی بافت نرم تاثیر معناداری بر توزیع دوز نشان نداد. ولی با افزایش فاصله چشمه از مرکز فانتوم، به دلیل کاهش پراکندگی میزان دوز کاهش پیدا می کرد.نتیجه گیری: وجود ناهمگنی های استخوانی، ریه و هوا به خصوص در نزدیکی محل کاشت چشمه ایریدیم-192 می تواند توزیع دوز را در مقایسه با فانتوم همگن آب تغییر دهد. در نرم افزارهای طراحی درمان آینده برای تخمین دقیق تر دوز می بایستی اثر این ناهمگنی ها بر توزیع دوز در نظر گرفته شود. به علاوه برای دستیابی به دوز دقیق، دزیمتری باید در فانتوم با اندازه کافی بزرگ برای ایجاد میزان صحیح پراکندگی انجام شود.

زمینه و هدف:سرطان سینه شایع ترین سرطان در بین زنان می باشد. یکی از روش های درمان این بیماری رادیوتراپی می باشد. مکانیسم های مختلف شامل تنظیم سیکل سلولی، ترمیم DNA و آپوپتوزیس در پاسخ به تابش پرتویی در سلول ها فعال می شوند. با بررسی وضعیت مکانیسم ها و مارکرهای بیولوژیکی، می توان پاسخ سلول های فرد به پرتوتابشی (حساسیت پرتویی) را ارزیابی کرد و با توجه به حساسیت پرتویی فرد، برنامه درمانی متناسب با بیمار تنظیم نمود هدف از این مطالعه ارزیابی حساسیت پرتویی در بیماران مبتلا به سرطان سینه و کمک به طراحی دقیق ترپروتوکل های درمانی در رادیو تراپی است.روش بررسی: در این پژوهش با استفاده از روش RT-qPCR، میزان بیان ژن RAD51 درسلول های لنفوسیت خونی در بیماران مبتلا به سرطان سینه و افراد سالم به دست آورده شد. ارتباط بیان ژن RAD51 در بیماران با پارامترهای کلینیکی به کمک آزمون های آماری غیر پارامتریک (Mann-Whitney and Kruskal-wallis tests) در نرم افزار SPSS17 مورد بررسی قرار گرفت.یافته ها: بیان ژن RAD51 در بیماران بعد از تابش پرتویی افزایش معنا داری (P:0.006، 8 برابر) نسبت به افراد سالم نشان داد. رابطه معناداری بین بیان ژن RAD51 با گیرنده رشد اپییدرمال (P:0.024) HER2/Neu، و سن بیماران (P:0.03) یافت شد.نتیجه گیری: بیان ژن RAD51 در سلول های لنفوسیت خونی می تواند مارکر بیولوژیکی مناسبی جهت سنجش حساسیت پرتویی در بیماران سرطان سینه باشد.

زمینه و هدف: امروزه استفاده از اعمال جراحی مثل لاپاراسکوپی که دارای ریسک کمتری هستند، رواج بیشتری پیدا کرده است، به همین دلیل بیماران سریعتر ترخیص میشوند. اما تهوع و استفراغ بعد از آن به علت کشش پرده پریتوئن و تحریک دیافراگم بسیار آزاردهنده است. لازم است که شیوه های درمانی مناسبی برای کاهش تهوع و استفراغ بعد از عمل جراحی لاپاراسکوپی بکار برده شود. در این مطالعه اثر تزریق بوپی واکائین در حفره پریتوئن در کاهش تهوع و استفراغ بعد از عمل جراحی لاپاراسکوپی کوله سیستکتومی با نرمال سالین بررسی شد.روش بررسی: این مطاله یک کار آزمایی بالینی دوسوکور تصادفی، 50 بیمار وارد مطالعه شدند. بیماران به طور تصادفی به دو گروه تقسیم شدند. بعد از اتمام عمل جراحی در حفره پریتوئن، در گروه اول 0.5 سی سی به هر کیلوگرم نرمال سالین %0.45 و در گروه دوم 0.5 mg بوپیواکائین %0.5 به هر کیلوگرم وزن بدن تززریق شد. سپس در ساعت 1 و 2 و 6 و 12 میزان تهوع و استفراغ بررسی شد.یافته ها: هر دو گروه از نظر میزان تهوع و استفراغ با هم مقایسه شدند. میزان تهوع در گروه بوپی واکایین در ساعت 1 و 2 کاهش یافت (Pv=0.01). ولی در ساعت 6 و 12 تغییری مشاهده نشد. در ضمن در میزان استفراغ بعد از عمل هیچ گونه تغییری دیده نشد.نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد که بوپی واکائین بر کاهش میزان تهوع بعد از عمل موثر بوده است. این دارو نیز به راحتی در دسترس می باشد. لذا توصیه می شود که در لاپاراسکوپی کله سیستکتومی از آن استفاده گردد.

زمینه و هدف: در برهمکنش های فوتون با ماده، افزایش عدد اتمی ماده هدف و کاهش انرژی فوتون تابشی جذب فوتوالکتریک را در آن ماده افزایش می دهد. در مطالعه حاضر فاکتور افزایش دوز (Dose Enhancmenet Factor) تومور پر شده با نانوذرات (Nano Particles) برای براکی تراپی با چشمه ایریدیم- 192 مطالعه شد.روش بررسی: محاسبات مونت کارلو برای تعیین افزایش دوز ناشی از چشمه ایریدیم- 192 با کد MCNP4C انجام شد. مدل مخلوط آب- نانوذرات برای توزیع یکنواخت نانوذرات طلا، گادلینیوم، آهن و تیتانتیوم با غلظت های 7، 18 و 30 mgr/gr در حجم توموری که در فاصله 1.5 cm از چشمه در مرکز فانتوم آب قرار داده شده در نظر گرفته شد.یافته ها: فاکتور افزایش دوز برای نانوذرات طلا برابر با 1.049، 1.122، 1.201 و برای نانوذرات گادلینیوم برابر با 1.033، 1.083 و 1.136 به ترتیب با غلظت های 7، 18 و 30 mrg/gr تخمین زده شد. میزان افزایش دوز برای آهن و تیتانیوم قابل ملاحظه نبود. افزایش فاصله شعاعی تومور از چشمه (از 1.5 تا 5 cm) فاکتور افزایش دوز را (تا %22.3) افزایش می دهد.نتیجه گیری: نتایج ما پیش گویی می کند که پرکردن تومور با نانوذرات با اعداد اتمی بالا مانند طلا به دنبال پرتوگیری از چشمه براکی تراپی با آهنگ دوز بالای ایریدیم-192 دوز جذبی تومور را به دلیل افزایش برهمکنش های فوتوالکتریک افزایش داده و منجر به بهبود بهره درمانی می شود. فاصله شعاعی تومور از چشمه به دلیل کاهش انرژی میانگین در اثر تضعیف و افزایش غلظت نانوذرات و نیز به دلیل افزایش جذب فوتوالکتریک فاکتور افزایش دوز را افزایش می دهد.

زمینه و هدف: اینترفرون ها وسیله دفاعی بدن علیه ویروس ها هستند که به سرعت در بدن تولید شده، سلول های اطراف را به تولید پروتئین هایی که تکثیر ویروس را مهار، یا پاسخ ایمنی و رشد سلولی را کنترل می کنند، تحریک می کنند. با توجه به اهمیت دارویی اینترفرون آلفا 2b انسانی در ایران و جهان، تولید این دارو در داخل کشور و از طریق بیوشیمیایی امکان پذیر اما بسیار مشکل می باشد. زیرا تولید این پروتئین توسط سلول های سالم بسیار کم انجام می شود. هدف از این تحقیق، همسانه سازی (Cloning) و بیان ژن اینترفرون آلفا 2b انسانی در باکتری اشرشیاکلی در یک سیستم بیانی مناسب جهت امکان هدایت پروتئین تولید شده به فضای پریپلاسمی باکتری است. بیان در پریپلاسم، فضای عالی برای تشکیل پیوندهای صحیح و پیچش صحیح ایجاد می کند. ناخالصی پروتئین و فعالیت پروتئازها در پریپلاسم کمتر از سیتوپلاسم است و تخریب و تجزیه پروتئین ها در پریپلاسم کمتر اتفاق می افتد.روش بررسی: ژن اینترفرون آلفا 2b پس از تکثیر با آغازگرهای اختصاصی در ناقل بیانی pET-26b(+) تحت کنترل پروموتور T7 و پپتید نشانه پریپلاسمی pelB و با استفاده از آنزیم های برشی NcoI و XhoI کلون گردید و به باکتری اشرشیاکلی سویه BL21 (DE3) منتقل گردید. همسانه سازی ژن اینترفرون آلفا در ناقل بیانی (+) pET-26b با استفاده از Colony PCR، هضم آنزیمی و تعیین توالی، تایید شد. سپس بیان ژن اینترفرون آلفا با استفاده از آنالیز بلات نقطه ای در فضای پریپلاسمی و به صورت پروتئین کل در زمان های مختلف پس از القاء با IPTG مورد بررسی قرار گرفت.یافته ها: با استفاده از آنالیز بلات نقطه ای تایید شد که پروتئین نوترکیب اینترفرون آلفا 2b در سیستم بیانی اشرشیاکلی تولید و وارد فضای پریپلاسمی باکتری شده است.نتیجه گیری: این تحقیق می تواند امکان تولید پروتئین مهم اینترفرون آلفا 2b انسانی نوترکیب را در شکل صحیح خود و با صرف هزینه های بسیار پائین تر فراهم آورد.

زمینه و هدف: MTA سفید و سمان پرتلند دارای ساختار شیمیایی مشابه هستند. هدف از این تحقیق بررسی واکنش التهابی بافت استخوانی خرگوش نسبت به این دو ماده می باشد.روش بررسی: در این مطالعه آزمایشگاهی 20 عدد خرگوش نر ایرانی یکساله به 5 گروه 4 تایی تقسیم شده و در داخل استخوان تیبیای آنها مواد MTA سفید و سمان پرتلند کاشته شد. به این صورت که در بافت نرم 3 سوراخ با فاصله 2 سانتی متر و عمق و قطر 2 میلی متر ایجاد شد که در سوراخ اول و دوم مواد مذکور کاشته و سوراخ سوم به عنوان گروه کنترل در نظر گرفته شد. سپس نمونه ها دردوره های زمانی 7، 15، 30، 60 و 90 روز مورد بررسی بافت شناسی قرار گرفتند و از هر گروه قبل از نمونه گیری 5cc خون جهت آزمایش ESR گرفته شد. نتایج حاصله توسط تست های Kruskal-Wallis و Mann-Whitney مورد ارزیابی آماری قرار گرفتند.یافته ها: در دوره های زمانی مشابه، آنالیز آماری نشان داد که بین مواد کاشته شده در سوراخهای اول و دوم با سوراخ کنترل از نظر واکنش بافتی دارای اختلاف معنادار هستند، ولی در ارزیابی دوبه دو مواد کاشته شده اختلاف معنادار به دست نیامد. در دوره های زمانی مختلف واکنش بافتی استخوان دارای اختلاف معنادار هستند.نتیجه گیری: از مشاهدات می توان نتیجه گرفت که مواد به کار برده شده (MTA و Portland cement) از نظر واکنش بافتی دارای سازگاری نسجی مشابهی بوده و گذشت زمان باعث بهبود التهاب پس از کاربرد مواد می شود.