مجله علوم تغذیه و صنایع غذایی ایران
سال:1391 | دوره:7 | شماره:2 (پی در پی 25) |تعداد مقالات:16

سابقه و هدف: مطالعات اولیه، کاهش مرگ و میر سلولی را در ایسکمی مغز با درمان ایسکمی با آنتی اکسیدان ها نشان دادند. در این مطالعه، رابطه بین مصرف روغن زیتون و مرگ و میر نورون های هیپوکامپ و نیز تغییرات حافظه متعاقب ایسکمی مورد بررسی قرار گرفت. مواد و روشها: آزمایش ها روی 3 گروه سالم ((n=7، ایسکمی کنترل ((n=7 و گروه تحت درمان (n=7) انجام شد. روغن زیتون قبل از درمان به مدت یک هفته به صورت گاواژ به موش ها داده شد. سپس ایسکمی با بستن شریان کاروتید مشترک القا شد و سپس با کاهش التهاب ناحیه ایسکمیک (به مدت یک هفته)، دوباره روغن زیتون به مدت یک هفته به موش ها داده شد. بررسی های بافتی با روش های رنگ آمیزی نیسل برای شمارش سلول های نکروتیک و تست تانل برای نشان دادن سلول های آپوپتوتیک و بررسی حافظه کوتاه مدت با روش شاتل باکس انجام شد. یافته ها: در نمونه های ایسکمی کنترل میزان نکروز و آپوپتوز شدیدی مشاهده شد که با اختلال در حافظه کوتاه مدت در موش ها همراه بود. این میزان مرگ و میر در گروه تحت درمان بسیار کمتر از گروه ایسکمی کنترل بود که با نتایج تست حافظه همخوانی داشت. نتیجه گیری: ایسکمی – ریپرفیوژن به مدت 15 دقیقه باعث آسیب و مرگ نورونی وسیع و آسیب دائمی در هیپوکامپ به ویژه ناحیه CA1 می شود. مصرف روغن زیتون به طور معنی داری باعث کاهش تعداد نورون های تخریب شده و کاهش اختلالات حافظه می شود.

سابقه و هدف: فنیل کتونوری یک بیماری ارثی است که افراد مبتلا به آن در طول زندگی باید یک رژیم غذایی با فنیل آلانین کم داشته باشند. گلیکوماکروپپتید می تواند به عنوان یک منبع غذایی یکتا برای بیماران مبتلا به فنیل کتونوری به کار رود؛ زیرا این پپتید فاقد اسید آمینه فنیل آلانین است. این پژوهش با هدف استخراج و خالص سازی پپتید با ارزش گلیکوماکروپپتید از آب پنیر با خلوص بالا و با حداقل مقدار اسید آمینه فنیل آلانین انجام شد. فناوری غشاهای فراپالایش به منظور جداسازی گلیکوماکروپپتید از محلول کنسانتره پروتئین آب پنیر در مقادیر مختلف pH به کار گرفته شد. مواد و روش ها: در این تحقیق از دو غشای مدور فراپالایش 50 و 10 کیلودالتونی برای استخراج گلیکوماکروپپتید از محلول 10% (وزنی/حجمی) کنسانتره پروتئینی آب پنیر استفاده شد. آزمایش ها در دمای محیط (25±2 °C) و در سه سطح3.5) pH ، 4 و 4.5) با سه تکرار انجام شد. برای خالص سازی گلیکوماکروپپتید در هر دو مرحله از فراپالایش از فرایند دیافیلتراسیون استفاده شد. در پایان، مقدار پروتئین، اسید آمینه فنیل آلانین و نیتروژن غیرپروتئینی انداز ه گیری شد. یافته ها: در pH=4 مقدار اسید آمینه فنیل آلانین محلول آب پنیر فراپالایش شده در پایین ترین سطح و مقدار نیتروژن غیرپروتئینی در بالاترین سطح ممکن قرار داشت که خلوص و درصد بازیافت بالای گلیکوماکروپپتید را نشان می دهد.نتیجه گیری: در راستای هدف تولید یک منبع غذایی جدید برای بیماران مبتلا به فنیل کتونوریا، آب پنیر شیرین که بخش اعظم آب پنیر تولیدی کشور را به خود اختصاص می دهد، بهترین گزینه موجود است.

سابقه و هدف: با افزایش شیوع دیابت نوع دو در سطح جهان به عنوان یک بیماری مزمن در سال های اخیر، تحقیقات فراوانی جهت یافتن و بررسی اثر مواد و روش هایی که بتوانند این بیماری را کنترل کنند، صورت گرفته است. یافته های برخی از این تحقیقات به نقش موثر مخمر آبجو از طریق «فاکتور تحمل گلوکز» موجود در آن و تاثیر روی گیرنده های انسولین در کنترل این بیماری اشاره می کنند. پژوهش حاضر با هدف تعیین اثر مکمل یاری با مخمر آبجو بر کنترل فشار خون و لیپوپروتئین های سرم در افراد دیابتی نوع دو صورت گرفت. مواد و روش ها: این بررسی به صورت یک کارآزمایی بالینی دوسو کور روی 84 بیمار مبتلا به دیابت نوع دو انجام شد. بیماران به صورت تصادفی ساده انتخاب و به 2 گروه دریافت کننده قرص مخمر آبجو (42 نفر) و دارونما (42 نفر) تقسیم شدند و به ترتیب روزانه 6 عدد قرص مخمر آبجو 300 میلیگرمی و دارونما به مدت 12 هفته دریافت کردند. وزن، قد و نمایه توده بدن، مصرف موادغذایی هر دو گروه با استفاده از پرسشنامه یادآمد خوراک 24 ساعته، فشارخون سیستولیک و دیاستولیک، کلسترول تام، تری گلیسیرید،  LDL-cو  HDL-cسرم ناشتا، قبل و بعد از مداخله اندازه گیری و محاسبه شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار SPSS18 و آزمون های آماری Tمستقل و  Tزوج، کولموگروف اسمیرنوف و آنالیز کوواریانس استفاده شد. یافته ها: در این مطالعه، 84 بیمار (21 مرد و 63 زن) با میانگین سنی 6.1±46.3 سال شرکت کردند. پس از 12 هفته مکمل یاری، فشارخون دیاستولیک به میزان0.6 ±5.7 میلی مترجیوه p=0.001)) و فشارخون سیستولیک به میزان 1.5±4.1 میلی مترجیوه (p=0.007) در گروه دریافت کننده مخمر آبجو کاهش یافت. پس از مداخله، میزان فشار خون سیستولیک و دیاستولیک در بین دو گروه دریافت کننده مخمر آبجو و دارونما اختلاف معنی داری داشتند (به ترتیب P=0.05 و P=0.03)، ولی تغییر معنی داری در میزان تری گلیسیرید، LDL-c، کلسترول تام و HDL-c مشاهده نشد. نتیجه گیری: مصرف مکمل مخمر آبجو در کنار درمان معمول بیماری دیابت نوع دو موجب کاهش فشار خون سیستولیک و دیاستولیک در بیماران دیابتی نوع دو می شود.

سابقه و هدف: امروزه، کمبود سلنیوم در رژیم غذایی با وجود اهمیت تغذیه ای آن در بسیاری از جوامع مطرح است. مخمر غنی شده با سلنیوم که حاصل رشد ساکارومایسس سرویزیه در محیط کشت غنی از سلنیوم است، به عنوان یک منبع غنی از شکل آلی سلنیوم راه حل مناسبی برای جبران کمبود این عنصر به حساب می آید. زیرا زیست دسترسی، پایداری بالا، قابلیت هضم و جذب و کاربرد وسیعی در گروه های مختلف غذایی دارد. مواد و روش ها: در مطالعه حاضر با استفاده از طراحی پلاکت برمن اثر شرایط مختلف کشت شامل دما (28°C و 30°C)، 4.5) pHو 5.8)، دور همزن (130 و 160 دور در دقیقه)، مدت تخمیر (24 و 48 ساعت)، میزان تلقیح (30 و 60 گرم در لیتر)، غلظت منبع سلنیوم ( 15 µg/mlو 25) و زمان افزودن منبع سلنیوم به محیط کشت (0 و 9 ساعت) در بیوترانسفورماسیون سلنیوم در مخمر مورد بررسی قرار گرفت. مقدار سلنیوم در مخمر به روش جذب اتمی کوره ای انجام شد. یافته ها: نتایج نشان داد که غلظت منبع سلنیوم، میزان تلقیح، دمای کشت و زمان افزودن منبع سلنیوم به محیط کشت هم چنین مدت تخمیر به ترتیب عوامل موثر بر بازده نهایی بیوترانسفورماسیون سلنیوم و تشکیل سلنیوم آلی هستند. با تغییر سطوح این متغیرها بیوترانسفورماسیون سلنیوم و تجمع سلنیوم آلی در سلول های مخمر در محدوده 287.6-107.9، 93.27-269.05 mg/kgحاصل شد. نتیجه گیری: بهترین شرایط تولید با حداکثر جذب و تجمع سلنیوم آلی در مخمر عبارت است از: دمای کشت28°C ؛ pH=5.8؛ دور همزن 130 rpm؛ مدت تخمیر 48 ساعت؛ میزان تلقیح30 g/l ؛ غلظت منبع سلنیوم 25 µg/ml و زمان افزودن منبع سلنیوم به محیط کشت 9 ساعت پس از شروع تخمیر.

سابقه و هدف: در مورد تاثیر ترکیب تمرین قدرتی با مکمل پروتئینی بر کنترل وزن، رشد عضلات و ترکیب بدنی مطالعات محدودی انجام شده است. هدف از تحقیق حاضر، ارزیابی تاثیر ترکیب 6 هفته تمرین قدرتی همراه با مکمل پروتئینی Whey بر کاهش وزن، ترکیب بدنی، قدرت و هیپرتروفی عضلانی در مردان دارای اضافه وزن بود. مواد و روش ها: 30 نفر از افرادی که دارای نمایه توده بدن بین 25-30 kg/m2 بودند، به عنوان نمونه آماری در نظر گرفته شدند. سپس به شکل تصادفی به 3 گروه 10 نفره تقسیم شدند: گروه تجربی 1: مصرف مکمل + 6 هفته تمرین قدرتی(W) ، گروه تجربی2 : مصرف دارونما + 6 هفته تمرین قدرتی (D) و گروه کنترل .(C) قدرت بیشینه و هیپرتروفی عضلانی آزمودنی ها به ترتیب با استفاده از آزمون یک تکرار بیشینه در حرکات پرس سینه، خم کردن آرنج، اسکات و محیط اندام سینه، بازو و ران اندازه گیری شد. ضخامت چین پوستی نواحی پشت بازو، فوق خاصره، شکم و ران با کالیپر لانژه اندازه گیری شد. داده ها با استفاده از آزمون آنالیز واریانس تکراری (Repeated Measure ANOVA) و آزمون تعقیبی بونفرونی (Bonferroni) تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: هیچ تغییر قابل ملاحظه ای در وزن بدن و BMI رخ نداد ((P>0.05 و نسبت دور کمر به دور باسن در همه گروه ها بدون تغییر باقی ماند ((P>0.05. در هر دو گروه مکمل و دارونما درصد چربی بدن، توده چربی کاهش معنی داری یافت و توده بدون چربی، قدرت و حجم عضلانی طی 6 هفته تمرین قدرتی افزایش معنی داری نشان داد ((P<0.05.نتیجه گیری: تمرین قدرتی به تنهایی قدرت، حجم و توده عضلانی را افزایش می دهد و ترکیب بدنی را در افراد کم تحرک دارای اضافه وزن بهبود می بخشد. یافته های این تحقیق نشان داد که مکمل یاری پروتئین برای تغییرات ترکیب بدنی و قدرت ضروری نیست.

سابقه و هدف: جلوگیری از ناپایداری فیزیکی شیر کاکائو یکی از چالش های بزرگ صنایع شیر است. در پژوهش حاضر، تاثیر تیمار فراصوت به عنوان یک روش فیزیکی جدید بر افزایش پایداری شیر کاکائو در حضور و عدم حضور پایدارکننده مورد بررسی قرار گرفت. مواد و روش ها: تاثیر امواج فراصوت در توان های 24، 72 و 120 وات، زمان های 2، 6 و 10 دقیقه و دماهای 25، 45 و 65 درجه سانتی گراد طی 30 روز ارزیابی شد. کاپا-کاراگینان در غلظت های صفر، 0.010، 0.015 و 0.020 درصد، در حضور شکر (7 درصد) و عدم حضور آن به نمونه ها اضافه شد. یافته ها: با افزایش شدت و زمان تیمار فراصوت، حجم فاز شیری کاهش و فاز کاکائویی افزایش یافت. کاپا-کاراگینان در بیشترین غلظت (0.020 درصد) به مدت 30 روز از ایجاد رسوب و دوفاز شدن جلوگیری کرد، در حالی که نمونه شاهد با 0.040 درصد کاراگینان بعد از 30 روز رسوب کرد. شکر نیز سبب بهبود پایداری شیر کاکائو شد. حجم فاز شیری در حضور 0.020 درصد کاپا-کاراگینان بعد از 30 روز در دمای 45 ºC کمتر از دماهای دیگر بود. نتیجه گیری: به نظر می رسد که امواج فراصوت سبب شکستن شبکه کاپا-کاراگینان می شود. این تاثیر با افزایش دما بیشتر شد. کاویتاسیون (حفره زایی) با به دام انداختن ملکول های هوا در شبکه کاپا-کاراگینان به تضعیف قدرت شبکه منجر شد.

سابقه و هدف: کراتین و بی کربنات سدیم از جمله مکمل های انرژی زایی هستند که جهت کاهش خستگی و افزایش برون ده توان در تمرینات شدید و کوتاه مدت مانند دویدن های سریع و حرکات انفجاری استفاده می شوند. هدف اصلی این مطالعه، بررسی مقایسه اثرات مصرف کراتین منوهیدرات، بی کربنات سدیم و توام آن ها بر اجراهای بی هوازی و لاکتات خون کشتی گیران بود. مواد و روش ها: در این مطالعه 21 کشتی گیر با میانگین سنی 4.7± 17.48سال، قد 7.1± 168.5سانتی متر، وزن 6.8±70.66 کیلوگرم، BMI برابر 1.92± (kg/m2) 23.17از کشتی گیران نخبه ملی و باشگاهی در رده سنی نوجوان و جوانان انتخاب شدند. همه آزمودنی ها 2 روز پس از مصرف دارونما (روزانه 20 گرم نشاسته)، آزمون های پیاپی وینگیت شامل 6 آزمون 10 ثانیه ای را با فاصله زمانی یک دقیقه اجرا کردند. 10 روز پس از اولین جلسه آزمون گیری (مصرف دارونما) آزمودنی ها بر اساس وزن و توان بی هوازی دسته بندی شدند و در یک طرح دوسوکور به صورت تصادفی و مساوی در سه گروه مکمل کراتین به همراه بی کربنات(Cr-Sb) ، مکمل کراتین (Cr) و بی کربنات (Sb) تقسیم شدند. گروه Cr روزانه 20 گرم مکمل کراتین منوهیدرات، گروه Sb روزانه 0.065 گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن بی کربنات سدیم، گروه ترکیبی Cr-Sb روزانه 20 گرم مکمل کراتین منوهیدرات و 0.065 گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن بی کربنات سدیم به همراه آب زیاد مصرف کردند. آزمودنی ها مکمل ها و دارونما را روزانه در چهار وعده در ساعات 9، 12، 18 و 22 مصرف کردند. 2 روز پس از مصرف مکمل های ذکر شده آزمودنی ها اجراهای پیاپی وینگیت را تکرار کردند. توان بیشینه، میانگین نسبی و شاخص خستگی کشتی گیران طی 6 اجرای پیاپی وینگیت 10 ثانیه ای اندازه گیری شد. پیش، بلافاصله و 3 دقیقه پس از اجراهای پیاپی وینگیت میزان لاکتات خون به صورت نمونه گیری از انگشتان دست اندازه گیری شد. یافته ها: یافته ها نشان دهنده افزایش معنی داری در توان بیشینه و میانگین نسبی بی هوازی حاصل از میانگین 6 اجرای پیاپی آزمون 10 ثانیه ای وینگیت و لاکتات خون پس از 6 اجرای پیاپی وینگیت درگروه های مکملCr-Sb ، Cr و Sb نسبت به دارونما بود ((P£0.05، در حالی که در توان بی هوازی بیشینه، میانگین نسبی و شاخص خستگی و لاکتات خون مرحله استراحت، بلافاصله و 3 دقیقه پس از 6 اجرای پیاپی وینگیت بین گروه های مکملCr-Sb ، Cr و Sb تفاوت معنی داری مشاهده نشد. نتیجه گیری: مصرف کوتاه مدت مکمل هایCr-Sb ، Cr و Sb به طور نسبتا یکسانی باعث افزایش معنی داری توان بی هوازی طی اجراهای پیاپی وینگیت 10 ثانیه ای و افزایش لاکتات خون کشتی گیران شد.

سابقه و هدف: روش های کاهش و مهار تشکیل آکریلامید می تواند به ارتقای سلامت محصولات غذایی و به دنبال آن، ایمنی غذای انسان کمک کند. در این مقاله، نقش مهارکنندگی عصاره رزماری و ویتامین های B3 و B6 بر تشکیل آکریلامید در سیب زمینی سرخ شده بررسی شد. مواد و روش ها: برای هر نمونه سیب زمینی سرخ شده سه آزمایش با تاثیر هر یک از افزودنی ها ترتیب داده شد. نمونه های فراورده سرخ شده سیب زمینی با تاثیر عصاره رزماری و ویتامین های B3 و B6 با سطوح مختلف (2.5، 1، 0.2 گرم در کیلوگرم از محصول) در سیستم غوطه وری به مدت 15، 30 و 60 دقیقه با نسبت وزنی مختلف و دمای سرخ کردن 180 °C به مدت 4 دقیقه تهیه شد. ارزیابی مقدار آکریلامید با Gc/Ms انجام شد. یافته ها: وقتی که عصاره رزماری و ویتامین های گروه B به اندازه 1 و 2.5 گرم در کیلوگرم به محصول افزوده شد، مقدار آکریلامید در حدود 82.7% و 50.9% کاهش یافت. اثرات آنتی آکسیدانتی عصاره رزماری و ویتامین های B3 و B6 در تشکیل آکریلامید با افزایش سطوح افزودنی به حدود 1 و 2.5 گرم در کیلوگرم قابل ملاحظه بود. میزان کاهش آکریلامید درگروه های مورد بررسی تحت شرایط ثابت مقدار قندهای احیاکننده، آسپاراژین و آکریلامید معین، با هم تفاوت معنی داری داشت. نتیجه گیری: استفاده از ترکیب عصاره رزماری و ویتامین های B3 و B6 می تواند در کاهش قابل توجه یا مهار تشکیل آکریلامید موثر باشد، بدون این که تغییری در طعم و تردی محصول ایجاد کند. با توجه به قابلیت استفاده از این مواد در صنایع استفاده از آن ها برای کاهش مقدار آکریلامید در چیپس و فراورده های دیگر سیب زمینی و انواع محصولات غذایی غنی از کربوهیدرات مثل نان و بیسکویت پیشنهاد می شود.

سابقه و هدف: صبحانه به عنوان مهم ترین وعده غذایی، بیش از سایر وعده ها توسط کودکان و نوجوانان نادیده گرفته می شود. این مطالعه با هدف تعیین وضعیت مصرف صبحانه در دانش آموزان شهر قم و عوامل پیش بینی کننده آن بر اساس سازه های الگوی ارتقای سلامت پندر انجام شد. مواد و روش ها: این مطالعه توصیفی- تحلیلی روی 100 دانش آموز دختر مقطع دوم راهنمایی در سال تحصیلی 1390- 1389 صورت پذیرفت. نمونه گیری به صورت تصادفی طبقه بندی شده از میان مدارس راهنمایی شهر قم بود. چارچوب نظری مورد استفاده در این پژوهش، استفاده از سازه های الگوی ارتقای سلامت پندر بود. گردآوری اطلاعات از طریق پرسشنامه انجام شد. داده ها پس از گردآوری با نرم افزار SPSS17 و آزمون های همبستگی و تحلیل رگرسیون مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: میانگین تعداد دفعات مصرف صبحانه در دانش آموزان مورد مطالعه 1.5)3±) بار در هفته بود. نمایه توده بدنی، ساعت بیدار شدن در صبح و سازه تاثیر گذارنده های بین فردی، همبستگی معنی داری با میانگین دفعات مصرف صبحانه در هفته نداشتند. از بین عوامل فردی و سایر سازه های الگوی ارتقای سلامت پندر دارای همبستگی معنی دار با رفتار، سازه های رفتارهای مرتبط پیشین، موانع درک شده، خودکارآمدی، اولویت ها و تقاضاهای رقابت کننده 69% تغییرات مصرف صبحانه در دانش آموزان دختر را پیش بینی کردند ((R2=0.69 ,F=12.68 ,p<0.0001.نتیجه گیری: در طراحی مداخلات تغذیه ای برای افزایش مصرف صبحانه در دانش آموزان دختر بهتر است بر استراتژی های افزایش خودکارآمدی و کاهش موانع درک شده تاکید شود. در نظر داشتن رفتارهای مرتبط پیشین و اولویت ها و تقاضاهای رقابت کننده با مصرف صبحانه می تواند در طراحی مداخلات اثربخش، کمک کننده باشد.

سابقه و هدف: نوع و میزان ترکیبات شیمیایی موجود در روغن زیتون از جمله ترکیب اسیدهای چرب، ترکیبات آنتی اکسیدانی و رنگدانه ها نماد کیفیت آن است که خود به چندین عامل مانند رقم، شرایط اقلیمی، روش استخراج و مرحله رسیدگی میوه زیتون بستگی دارد. تحقیقات نشان داده است که میزان توکوفرول ها به نوع رقم، میزان پلی فنل ها به منطقه کشت گیاه، و میزان اسیدهای چرب به هر دوی این عوامل بستگی دارد. روغن های زیتون ایرانی دارای ساختار شیمیایی و به تبع آن، پایداری اکسایشی متفاوتی هستند. از این رو، پژوهش حاضر با هدف بررسی خواص فیزیکی شیمیایی و ساختار شیمیایی انواع روغن های رایج زیتون ایرانی اعم از بکر و تصفیه شده اجرا شد. مواد و روش ها: روغن های زیتون ایرانی شامل چهار نمونه بکرC) ، D، F و (H و پنج نمونه بی بو شدهA) ، B، E، G و (I و دو نمونه خارجی بکر (1 و 2) از فروشگاه های محلی خریداری شدند. برای تعیین ساختار اسید چربی و اندازه گیری شاخص های ساختاری، شیمیایی و فیزیکی نمونه ها از روش های آزمایشگاهی مطابق استانداردهای ملی و بین المللی استفاده شد. همه آزمایش ها سه بار تکرار و میانگین آن ها گزارش شد. یافته ها: ساختار اسید چربی روغن های زیتون تجاری ایران عمدتا حاوی به ترتیب انواع تک غیراشباع (MUFA) به خصوص اسید اولئیک، C18:1، اشباع (SFA) به خصوص اسید پالمیتیک، C16:0 و چند غیراشباع (PUFA) به خصوص اسید لینولئیک،  C18:2بود، اما شاخص های ساختاری، فیزیکی و شیمیایی آن ها به طور معنی داری با یکدیگر متفاوت بود؛ مانند: شاخص های عدد پراکسید، عدد اسیدی ترکیبات قطبی، مواد صابونی ناشونده، ترکیبات فنلی و توکوفرول ها که پایداری اکسایشی روغن ها و چربی ها را تحت تاثیر قرار می دهند. نتیجه گیری: بررسی ها حاکی از فقدان انجام تحقیقی جامع در خصوص خواص فیزیکی شیمیایی روغن های تجاری زیتون در کشور است. در حالی که تولید داخلی روغن زیتون به لحاظ جایگاه ارزشمند آن در بین سایر روغن های خوراکی از نظر ساختار اسید چربی و اجزای ریزساختاری منحصر به فرد با رشدی روزافزون مواجه شده است. از این رو، بررسی اثر شرایط اقلیمی و زراعی بر خواص یاد شده و آگاهی بیشتر نسبت به ویژگی های ماده اولیه، تولید روغن های خوراکی با کیفیت و پایداری بیشتر را در پی خواهد داشت.

سابقه و هدف: کوتاه بودن عمر انباری میوه ازگیل ژاپنی و حساسیت بالا به از دست دادن آب و قهوه ای شدن از عوامل اصلی محدودیت عرضه میوه ها به بازارهای دورتر است. هدف از پژوهش حاضر، بررسی اثر بسته بندی با فیلم سلوفان به همراه نگهداری در دمای پایین بر طولانی کردن عمر انبارداری و حفظ کیفیت میوه ازگیل ژاپنی بود. مواد و روش ها: میوه های مورد استفاده پس از یکنواختی در بسته های جداگانه با پوشش فیلم سلوفانی و شاهد (بدون پوشش) قرار داده شدند و در دمای 7 °C با رطوبت نسبی 5±85% انبارداری شدند. ویژگی هایی مانند کاهش وزن میوه ها، قهوه ای شدن بافت خارجی، مواد جامد محلول، اسیدیته، ویتامینC ، فنل کل، ظرفیت آنتی اکسیدانی و ترکیبات فلاونوئیدی (کوئرستین و کاتچین) میوه ها طی 28 روز انبارداری اندازه گیری شد. یافته ها: میوه های بسته بندی شده با فیلم سلوفان شاخص قهوه ای شدن کمتر و کیفیت ظاهری بهتری در پایان انبارداری داشتند، ولی میوه های بدون پوشش، بازار پسندی خود را در مدت کوتاهی از دست دادند. کاهش وزن میوه های با پوشش سلوفان به طور معنی داری کمتر از میوه های شاهد بود. افزایش مواد جامد محلول و کاهش اسیدیته قابل تیتراسیون میوه های بدون پوشش به طور معنی داری بیشتر از میوه های با پوشش در طی انبارداری بود. میزان آسکوربیک اسید، فنل کل و ظرفیت آنتی اکسیدانی میوه ازگیل در پایان انبارداری کاهش یافت، اما فیلم سلوفان مانع از کاهش شدید آن ها جلوگیری کرد. کاهش میزان فلاونوئیدها (کوئرستین و کاتچین) در پایان انبارداری در میوه های پوشانده شده با سلوفان کمتر بود. نتیجه گیری: بسته بندی با سلوفان به همراه انبارداری در دمای پایین می تواند روشی برای افزایش عمر انباری میوه های ازگیل ژاپنی و عرضه طولانی تر آن ها به بازار معرفی شود.

سابقه و هدف: یکی از مشکلات عمده تحقیق، نداشتن اطلاعات جامع و به هنگام از تحقیقات گذشته است. با ایجاد بانک اطلاعاتی علوم و صنایع غذایی کشور (80-1357) و تکمیل آن در مرحله بعد، بهره گیری کامل و سریع پژوهشگران و متخصصان از منابع اطلاعاتی موجود در کشور به زبان فارسی امکان پذیر شد. در این مقاله، نحوه گردآوری و طبقه بندی مدارک علمی بانک اطلاعاتی علوم و صنایع غذایی کشور در سال های 85-1381 ارائه و به بررسی و تجزیه و تحلیل این مدارک پرداخته می شود. مواد و روش ها: با مراجعه مستقیم تیم گردآوری اطلاعات به مراکز آموزشی، پژوهشی و اجرایی فعال در حوزه علوم و صنایع غذایی، کاربرگه مشخصات کتابشناختی هفت نوع مدرک زیر پوشش طرح، شامل مقاله نشریه، مقاله گردهمایی، طرح تحقیقاتی، پایان نامه، کتاب، استاندارد و پروانه ثبت اختراع طی سال های 85-1381 تکمیل شد. طبقه بندی موضوعی مدارک با تعیین گروه اصلی و زیرگروه با استفاده از الگوی بین المللی پایگاه اطلاعاتی علوم و صنایع غذایی (FSTA) انجام شد. با کد گذاری، تعیین کلید واژه های مناسب و با استفاده از نرم افزار طراحی شده در محیطVisual Basic ، مرحله ورود اطلاعات به رایانه و پردازش آن ها انجام و در نهایت، لوح فشرده (CD) بانک اطلاعاتی علوم و صنایع غذایی کشور در سال های 85-1357 تولید و آماده بهره برداری شد. توزیع فراوانی نسبی مدارک علمی برحسب نوع مدرک، تاریخ انتشار، موضوع، نقش نشریات و گردهمایی های علمی و مشارکت مراکز آموزشی و پژوهشی در تولید مدارک در سال های 85-1381 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: تعداد 5428 مدرک منتشر شده در سال های 85-1381 گردآوری شد که شامل 767 مقاله نشریه (14.1%)، 2083 مقاله گردهمایی (38.4%)، 421 طرح تحقیقاتی (7.8%)، 939 پایان نامه (17.3%)، 263 کتاب (4.8%)، 693 استاندارد (12.8%)، و 262 پروانه ثبت اختراع (4.8%) بود. به طور کلی، تعداد کل مدارک در سال های 85-1381 روندی صعودی داشت. بیشترین تعداد مدارک به ترتیب در گروه های میوه ها، سبزی ها و مغزها (17.1%)، شیر و فراورده های آن (13.7%)، مواد افزودنی، ادویه ها و چاشنی ها (11.0%) و کمترین تعداد به گروه های کاکائو، شکلات و فراورده های قنادی (0.5%)، تخم مرغ و فراورده های آن (0.6%) و اقتصاد (1.2%) تعلق داشت. نشریات، گردهمایی ها و مراکز علمی عمده در تولید مدارک علمی معرفی و بر سهم و نقش مهم دانشگاه های کشور در انتشار مقالات تاکید شد. رتبه های اول تا پنجم را در انتشار مقالات نشریه به ترتیب دانشگاه های تهران، تربیت مدرس، علوم پزشکی شهید بهشتی، شیراز و فردوسی مشهد کسب کردند. نتیجه گیری: با بهره گیری از نتایج بررسی مدارک بانک اطلاعاتی علوم و صنایع غذایی کشور و مشخص شدن وضعیت موجود، نیازها و کمبودها، برنامه ریزی آموزشی و پژوهشی دقیق تر و صحیح تر برای رشته علوم و صنایع غذایی امکان پذیر خواهد شد.