بیشتر پژوهشگران در ارزیابی رفتار سازه ها، مقاومت افزون از حد تسلیم اولین عضو تا تسلیم کلی سازه را ناشی از نامعینی دانسته اند و در برخی پژوهش ها این بخش از مقاومت افزون به عنوان ضریب نامعینی معرفی شده است. از طرفی برخی دیگر از پژوهشگران، ضریبی را به عنوان ضریب نامعینی به طور مستقل از مقاومت افزون در فرمول بندی ضریب رفتار لحاظ کرده اند، که مبتنی بر تعداد قاب های لرزه بر و تئوری قابلیت اعتماد سازه هاست. هدف از این پژوهش، پاسخ به این پرسش است که آیا افزایش نامعینی به واسطه تاثیری که در افزایش مقاومت افزون دارد، پدیده یی مطلوب به حساب می آید یا اینکه به صرف افزایش تعداد قاب های لرزه بر و افزایش قابلیت اعتماد سیستم، سازه رفتار مطلوب تری خواهد داشت. نتایج حاصل از این پژوهش نشان می دهد که افزایش نامعینی در صورتی که مقاومت افزون بیشتری در سازه ایجاد نکند، همواره نمی تواند موجب بهبود رفتار سازه های قاب خمشی شود.