مقاله حاضر پس از معرفی عناصر آموزش و پرورش با طرح این پرسش که آموزش و پرورش با تکیه بر کدام یک از عناصر یا مولفه های خود، بیشترین تاثیر را در ایفای نقش خود در توسعه پایدار نشان می دهد، به بررسی فرایند یاددهی ـ یادگیری، رویکردهای مختلفی که در این فرایند مورد استفاده قرار می گیرند، و معرفی رویکرد جدید ساختارگرایی و تاثیر آن در محیط یادگیری می پردازد. آن گاه موضوع فرصتهای یادگیری و یاددهی ـ یادگیری مشارکتی را مورد توجه قرار داده و با ارایه الگوی این نوع یادگیری به نقش دادن باز خورد سریع به یادگیرندگان به عنوان عامل موفقیت در یادگیری اشاره می کند. محیط جدید یادگیری، نظام چندرسانه ای و چالشهای جدید پداگوژیکی برای استادان دانشگاههای باز و از راه دور آینده از موضوعات مهم دیگری است که در این مقاله مورد بحث قرار گرفته اند.