مقادیر گم شده، در پژوهش های مربوط به بسیاری از شاخه های علمی، مانند علوم اجتماعی، پزشکی، و اقتصاد، رخ می دهند. مکانیسم گم شدن در این پژوهش ها باید با دقت بیش تری مورد بررسی قرار گیرد. در این مقاله، برخی از مدل هایی که در نوشتگان آماری در خصوص داده های طولی با الگوی انصراف پیشنهاد شده اند، مورد بازبینی و مقایسه قرار گرفته اند. در یک مثال عملی نشان داده شده است که دو مورد از پرکاربردترین مدل ها در زمینه پژوهش های اقتصادی و پزشکی برای داده های طولی با الگوی انصراف، مدل انتخاب هاسمن و وایز ((Hausman and Wise, 1979, Econometrica 47, pp. 455-473 مدل با پارامتر مشترک فولمن و وو (Follman and Wu, 1995, Biometrics 51, pp. 151-168) نمی توانند به خوبی رابطه بین متغیرهای پاسخ و مکانیسم گم شدن را در نظر بگیرند. در این مقاله، مدل انصراف فولمن و وو با افزودن پاسخ زمان پیشین، تعمیم داده شده است. با اصلاح این مدل، در داده های طولی با دو دوره زمانی، شکل کلی از این مدل به دست آمده، که قادر است همه روابط بین پاسخ و مکانیسم گم شدن را در نظر گیرد. این امر به روش جبری ثابت شده است. روشی نیز برای آزمون فرض گم شدن تصادفی در مدل تعمیم یافته هکمن (Crouchley and Ganjali, 2002, Stat. Model. 2, pp. 39-62) پیشنهاد شده است که در آن با کمک روش دلتا، واریانس آماره آزمون محاسبه می شود.