QOM UNIVERSITY OF MEDICAL SCIENCES JOURNAL
Year:2013 | Volume:7 | Issue:2|Papers Count:9

زمینه و هدف: انفارکتوس حاد قلبی عارضه نادر تنگی دریچه میترال است، که در موارد بسیار نادر در پی مصرف قرص های ضد بارداری خوراکی (ocp) رخ می دهد.معرفی مورد: بیمار خانم 28 ساله ای است که با شکایت درد قفسه سینه شدید و تیپیک ایسکمی به اورژانس بیمارستان مراجعه کرده بود. الکتروکاردیوگرام؛ ST elevation را در لیدهای avf،III ، II وST Depression  را در لیدهای قدامی نشان داد. همچنین تروپونین I تا 16mg/l افزایش داشت. در این بیمار تشخیص MI سطح تحتانی و لترال قلب داده شد. بیمار سابقه تنگی نفس را بعد از فعالیت فیزیکی در 2 سال گذشته نیز ذکر کرد، و از بیماری دریچه ای خود آگاه بود. همچنین بیمار اظهار داشت در 3 ماه اخیر قرص ضد بارداری مصرف کرده است.اکوی ترانس توراسیک؛ تنگی شدید دریچه میترال (سطح دریچه زیر 1cm) و هیپوکینزی شدید دیواره لترال و اینفریور را نشان داد. عروق کرونر در آنژیوگرافی نرمال بود، که به نظر می رسید MI حاد در این بیمار با بیماری دریچه ای قلب، سابقه مصرف OCP و کرونر نرمال به علت ترمبو آمبولی از ترمبوس دهلیز چپ بوده است.

زمینه و هدف: افسردگی پس از زایمان یکی از مهم ترین مشکلات سلامت زنان است. این مطالعه با هدف مقایسه میزان بروز افسردگی پس از زایمان با دو سبک مقابله با تنیدگی هیجان مدار و مساله مدار در حاملگی های کم خطر انجام گرفت.روش بررسی: پژوهش حاضر به روش تحلیلی از نوع هم گروهی بر روی 200 زن باردار مبتلا به تنیدگی (کم و زیاد) انجام شد. نمونه های مورد نظر، زنان باردار مراجعه کننده به تمامی مراکز بهداشتی- درمانی اردبیل بودند که به روش نمونه گیری چند مرحله ای انتخاب و بر اساس راهبرد مقابله به دو گروه هیجان مدار و مساله مدار تقسیم شدند. زنان باردار با حاملگی کم خطر در هفته 42-38 بارداری پرسشنامه های دموگرافیک، تنیدگی ادراک شده، راهبردهای مقابله ای Belingezomous و در هفته سوم تا چهارم پس از زایمان، پرسشنامه افسردگی Edinburgh را تکمیل کردند. داده ها با استفاده از آزمون کای دو و تی تجزیه و تحلیل شدند. P<0.05 معنی دار در نظر گرفته شد.یافته ها: در این بررسی 170 نفر از زنان شرکت کننده در مطالعه (85%) از راهبرد هیجان مدار و 30 نفر (15%) از راهبرد مساله مدار استفاده کردند. میزان بروز افسردگی در گروه مقابله مساله مدار 6.7% و در گروه مقابله هیجان مدار 8.2% بود. میزان افسردگی پس از زایمان در زنان با راهبردهای مقابله ای هیجان مدار و مساله مدار تفاوت معنی داری نداشت. میزان خطر نسبی ابتلا به افسردگی بعد از زایمان در زنان بارداری که راهبرد هیجان مدار را استفاده کرده بودند نسبت به زنانی که راهبرد مساله مدار را به کار گرفته بودند، 1.2 برابر گزارش شد (p<0.05).نتیجه گیری: طبق نتایج این مطالعه، افسردگی پس از زایمان با دو راهبرد مقابله با تنیدگی هیجان مدار و مساله مدار ارتباطی ندارد. این امر می تواند به علت تاثیر بیشتر عوامل هورمونی خاص پس از زایمان در اتیولوژی این نوع افسردگی نسبت به سایر افسردگی ها باشد.

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (PDF) مراجعه فرمایید.

زمینه و هدف: افزایش توانمند سازی بیماران مبتلا به بیماری عروق کرونر در جهت ارتقای رفتارهای بهداشتی آنان، نقشی اساسی دارد. یکی از راههای افزایش این مهارت، ارتقای خودکارآمدی بیماران است که می تواند در بهبود وضعیت بیماری، پیشگیری از عوارض و بستری شدن مجدد تاثیر به سزایی داشته باشد. هدف از این مطالعه تعیین عوامل پیش بینی کننده خودکارآمدی عمومی، فعالیت جسمانی و رفتار تغذیه ای بیماران مبتلا به بیماری عروق کرونر بوده است.روش بررسی: در این مطالعه توصیفی- مقطعی، 195 بیمار مبتلا به بیماری عروق کرونر مراجعه کننده به درمانگاه مرکز آموزشی، درمانی قلب دکتر حشمت رشت به شیوه نمونه گیری در دسترس انتخاب و با استفاده از پرسشنامه های درک از بیماری، خودکارآمدی عمومی، خودکارآمدی فعالیت جسمانی و رفتار تغذیه ای بررسی شدند. جهت تعیین روابط بین متغیرها از آزمون کای دو و تعیین پیش بینی کننده ها از رگرسیون لجستیک استفاده شد. سطح معنی داری مساوی یا کمتر از 0.05 در نظر گرفته شد.یافته ها: در این مطالعه 74.9% واحدها دارای خودکارآمدی عمومی مطلوب، 86.2% دارای خودکارآمدی رفتار تغذیه ای مطلوب و 28.2% دارای خودکارآمدی جسمانی مطلوب بودند. به علاوه متغیرهای سن، جنس، تشخیص بیماری قلبی و درک از بیماری بیش از سایر عوامل، پیش بینی کننده خودکارآمدی عمومی بود. متغیرهای وضعیت اشتغال و درک از بیماری؛ پیش بینی کننده خودکارآمدی فعالیت جسمانی و متغیر درک از بیماری؛ پیش بینی کننده خودکارآمدی رفتارهای تغذیه ای را تشکیل می داد.نتیجه گیری: با توجه به نتایج این تحقیق به نظر می رسد برنامه ریزی های دقیق تری جهت ارتقای خودکارآمدی فعالیت جسمانی بیماران مبتلا به بیماری عروق کرونر مورد نیاز است.

زمینه و هدف: افزایش توانمند سازی بیماران مبتلا به بیماری عروق کرونر در جهت ارتقای رفتارهای بهداشتی آنان، نقشی اساسی دارد. یکی از راههای افزایش این مهارت، ارتقای خودکارآمدی بیماران است که می تواند در بهبود وضعیت بیماری، پیشگیری از عوارض و بستری شدن مجدد تاثیر به سزایی داشته باشد. هدف از این مطالعه تعیین عوامل پیش بینی کننده خودکارآمدی عمومی، فعالیت جسمانی و رفتار تغذیه ای بیماران مبتلا به بیماری عروق کرونر بوده است .روش بررسی: در این مطالعه توصیفی- مقطعی، 195 بیمار مبتلا به بیماری عروق کرونر مراجعه کننده به درمانگاه مرکز آموزشی، درمانی قلب دکتر حشمت رشت به شیوه نمونه گیری در دسترس انتخاب و با استفاده از پرسشنامه های درک از بیماری، خودکارآمدی عمومی، خودکارآمدی فعالیت جسمانی و رفتار تغذیه ای بررسی شدند. جهت تعیین روابط بین متغیرها از آزمون کای دو و تعیین پیش بینی کننده ها از رگرسیون لجستیک استفاده شد. سطح معنی داری مساوی یا کمتر از 0.05 در نظر گرفته شد.یافته ها: در این مطالعه 74.9% واحدها دارای خودکارآمدی عمومی مطلوب، 86.2% دارای خودکارآمدی رفتار تغذیه ای مطلوب و 28.2% دارای خودکارآمدی جسمانی مطلوب بودند. به علاوه متغیرهای سن، جنس، تشخیص بیماری قلبی و درک از بیماری بیش از سایر عوامل، پیش بینی کننده خودکارآمدی عمومی بود. متغیرهای وضعیت اشتغال و درک از بیماری؛ پیش بینی کننده خودکارآمدی فعالیت جسمانی و متغیر درک از بیماری؛ پیش بینی کننده خودکارآمدی رفتارهای تغذیه ای را تشکیل می داد. نتیجه گیری: با توجه به نتایج این تحقیق به نظر می رسد برنامه ریزی های دقیق تری جهت ارتقای خودکارآمدی فعالیت جسمانی بیماران مبتلا به بیماری عروق کرونر مورد نیاز است.