مجله میکروب شناسی پزشکی ایران
سال:1388 | دوره:3 | شماره:2-3 |تعداد مقالات:16

زمینه و اهداف: رنگ آمیزی زیل نلسون نمونه خلط، روش ابتدایی تشخیص بیماری سل ریوی است. تشخیص بیماری با کشت تایید می شود. در برخی مطالعات، رشد سریع تر میکروارگانیسم و حساسیت و ویژگی بالای محیط کشت مایع، نشان داده شده است. هدف از این مطالعه تعیین همبستگی نتیجه روشMicroscopic-observation drug susceptibility (MODS)  با روش های استاندارد در مبتلایان به سل ریوی بود.روش بررسی: این مطالعه توصیفی به روش مشاهده ای - مصاحبه ای بود. بررسی بر روی 100 بیمار مشکوک به سل ریوی بستری در بیمارستان مسیح دانشوری انجام شد. از هر بیمار یک نمونه خلط صبحگاهی جهت رنگ آمیزی زیل نلسون، کشت در محیط لون اشتاین جانسن و روش MODS جمع آوری شد. مقاومت مایکوباکتریوم توبرکولوزیس جدا شده به روش MODS تعیین گردید.یافته ها: رنگ آمیزی زیل نلسون در 40 نفر (%40)، کشت در محیط لون اشتاین جانسن در 30 نفر (%30) و روشMODS  در 47 نفر (%47) مثبت شد. بین نتایج روش MODS و کشت رابطه معنی دار و همبستگی بین آن ها مستقیم و معنی دار بود (r=+0.39, P<0.0001). رابطه بین وجود پلورزی با نتیجه روش MODS معنی دار و همبستگی بین آن دو معکوس و معنی دار بود (r=-0.23, P<0.05). مقاومت چند دارویی (Multidrug resistance: MDR) %55 بود. میزان مثبت شدن روش های تشخیصی فوق در موارد MDR کمتر بود. همبستگی ابتلا به سل مقاوم و نتیجه روش MODS معنی دار، مستقیم و قوی بود .(r=+0.96, P<0.0001)نتیجه گیری :با افزایش MDR، تسریع در شناخت وضعیت مقاومت حایز اهمیت است.  این امر با روشMODS  ممکن می باشد. ولی با توجه به شیوع کمتر مثبت شدن این روش در بیمارانMDR ، بایستی کشت استاندارد نیز در بیماران مشکوک به سل ریوی انجام شود.

زمینه و اهداف: در حال حاضر روش استاندارد برای تشخیص لیستریا مونوسیتوژنز کشت می باشد. به علت این که در خوراک دام از آنتی بیوتیک استفاده می شود و این باکتری داخل سلولی می باشد حساسیت کشت به شدت کاهش می یابد. به علاوه، تشخیص با این روش بیشتر از 36 ساعت طول می کشد. لذا، دست یابی به آزمونی که بتواند در هر شرایطی وجود لیستریا مونوسیتوژنز را در نمونه بالینی نشان دهد، ارزشمند می باشد. هدف این مطالعه تشخیص سریع مولکولی لیستریا مونوسیتوژنز به روش PCR با استفاده از ژن hlyA بود.روش بررسی: ژن hlyA به عنوان ژن اختصاصی برای شناسایی لیستریا مونوسیتوژنز انتخاب گردید. به منظور بهینه سازی آزمایش از سویه استاندارد لیستریا مونوسیتوژنز PTCC: 1163 استفاده شد. برای بررسی اختصاصیت از باکتری های سالمونلا تیفی PTCC: 1609، لیستریا مونوسیتوژنز PTCC: 1163 و اشریشیاکلی ATCC: 35218، استفاده شد. برای استخراج DNA از روش فنل - کلروفرم استفاده شد و محصول 210bp پس از الکتروفورز در ژل آگارز %1 در دمای اتاق با رنگ اتیدیوم بروماید رنگ آمیزی و مورد شناسایی قرار گرفت.یافته ها: نتایج این مطالعه نشان داد که سویه استاندارد محصول مورد نظر را تولید می نماید. در حقیقت، جفت پرایمر انتخاب شده محصولی در اندازه 210bp تولید می کند. آزمایش اختصاصیت نشان داد که روش حاضر با هیچ یک از باکتری های غیرهدف واکنش نشان نمی دهد. بررسی حساسیت نشان داد که حد نهایی تشخیص DNA لیستریا مونوسیتوژنز در این روش 500fg می باشد.نتیجه گیری: نتایج بهینه سازی نشان داد که روش PCR به کار رفته در این مطالعه از سرعت، حساسیت و اختصاصیت لازم برخوردار است و نتیجه نهایی در کمتر از سه ساعت بدست می آید. به کارگیری این روش در آزمایشگاه ها تشخیص لیستریا مونوسیتوژنز را امکان پذیر می نماید.

زمینه و اهداف: هرچند هلیکوباکتر پیلوری عامل گاستریت می باشد، اما با توجه به خصوصیات آن به نظر می رسد که بتواند در دستگاه تناسلی کلونیزه و خطر ناباروری را افزایش دهد. هدف از این مطالعه مقایسه فراوانی هلیکو باکتر پیلوری در زنان بارور و نابارور به روش های ELISA و  PCRبود. تا بتوان به ارتباط بین هلیکوباکتر پیلوری با نازایی در زنان پرداخت.روش بررسی: در این مطالعه توصیفی - مقطعی 250 زن شامل (%52.4) 131 نابارور (مورد) و (%47.6) 119 بارور (شاهد) مراجعه کننده به مرکز تحقیقات درمانی ناباروری یزد بررسی شدند. پس از جمع آوری نمونه خون آزمایش الیزا انجام شد و میزان IgG و IgM در افراد مشخص گردید. همزمان دو سوآب از واژن افراد جهت انجام آزمون PCR تهیه گردید. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون های T-test و مجذور کای استفاده شد.یافته ها: از 250 نفر تیتر آنتی بادی در 158 نفر (%63.2) شامل 78 نفر گروه مورد (%65.54) و 80 نفر (%61.1) گروه شاهد، مثبت بود (P=0.463). IgM در کلیه نمونه ها منفی بود. ننایج نشان داد که در 3 نفر (%100) از افرادی که علت نازایی آنها Ovarian Factor بود، در 26 نفر (%70.2) با علت Polycystic Ovarian، در 18 نفر (%52.5) با علت Tubal Factor و در 21 نفر (%50) با علت نازایی نامشخص تیتر آنتی بادی مثبت بود. بیشترین موارد مثبت تیتر آنتی بادی در گروه های سنی 39-30 سال بود (گروه های شاهد و مورد به ترتیب %61.2 و %63.6)، که معنی دار نبود نتیجه گیری: هر چند میانگین تیتر IgG در زنان نابارور بیشتر است اما معنی دار نیست. بنابراین، به نظر می رسد که عفونت هلیکوباکتر پیلوری با نازایی ارتباط نداشته باشد. اما، موارد مثبت تیتر آنتی بادی در صورتPolycystic Ovarian  بیشتر است. آیا ممکن است که باکتری مزبور در ایجاد آن نقش داشته باشد؟

زمینه و اهداف: در طی دهه اخیر، انتروکوکوس مهم ترین پاتوژن بیمارستانی بوده، و دومین عامل عفونت های ادراری می باشد. این افزایش شیوع همراه با وقوع سویه های مقاوم به چند دارو بوده است. هدف از این مطالعه تعیین مقاومت چند دارویی در انتروکوکوس فکالیس جداشده از نمونه های بالینی در بیمارستان شهید بهشتی و زایشگاه شبیه خوانی کاشان بود.روش بررسی: این مطالعه به صورت توصیفی بر روی 106 سویه انتروکوکوس فکالیس از نمونه های بالینی بیمارستان های کاشان در سال 1387 انجام پذیرفت. تست حساسیت آنتی بیوتیکی با روش دیسک دیفیوژن (محصول شرکت بکتون دیکینسون) و طبق دستورالعمل (Clinical and laboratory standards institute) CLSI انجام شد. حداقل غلظت مهاری به ونکومایسین با روش E test (AB Biodisk, Solna) تعیین گردید.یافته ها: مقاومت انتروکوکوس فکالیس به اریترومایسین در 56 سویه (%52.8)، سیپروفلوکساسین 43 سویه (%40.6)، جنتامایسین 41 سویه (%38.7)، لوفلوکساسین 36 سویه (%34)، پنی سیلین 31 سویه (%29.2)، نیتروفورانتوئین 20 سویه (%18.8)، آمپی سیلین 12 سویه (%11.3)، ایمی پنم 11 سویه (%10.4) و به ونکومایسین در 6 سویه (%4.7) مشاهده گردید. همه سویه ها به لاینزولید حساس بودند. فنوتیپ مقاوم به چند دارو (مقاومت به سه یا بیش از سه کلاس آنتی بیوتیکی) در 40 سویه (37.7 درصد) مشاهده شد.نتیجه گیری: ظهور مقاومت به چند آنتی بیوتیک و میزان مقاومت بالا به ونکومایسین در سویه های انتروکوکوس فکالیس شایان توجه است. زیرا انتخاب درمان مناسب جهت عفونت های ایجاد شده توسط انتروکوک کاهش می یابد.

زمینه و اهداف: مونولورین یکی از معروف ترین گلیسرول مونواسـتر های اسـید لوریـک است که بر روی طیـف گستـرده ای از باکتری ها تاثیرات قابل ملاحظه مهاری دارد. جهت تقویت و گسترش اثرات مهاری آن از مواد شلاته کننده نظیر EDTA و مواد اسید کننده استفاده می شود. هدف از این مطالعه ارزیابی خاصیت مهاری مونولورین بر استافیلوکوکوس اورئوس و اثرات کاهش دهندگی مواد آلی موجود در گوشت بر خواص ضدباکتریایی آن بود.روش بررسی: حداقل غلظت مهاری مونولورین به تنهایی و همراه با EDTA و اسید لاکتیک بر استافیلوکوکوس اورئوس در محیط نورینت براث بررسی گردید. در مرحله بعد خواص ضد میکروبی مونولورین به تنهایی و همراه با اسید لاکتیک در گوشت استریل و همچنین خواص ضد میکروبی آن همراه با EDTA در گوشت غیر استریل ارزیابی شد. یافته های بدست آمده با استفاده از آزمون آنالیز واریانس یک طرف (ANOVA) ارزیابی شدند.یافته ها: یافته ها نشان داد حداقل غلظت کننده مونولورین بر روی استافیلوکوکوس اورئوس برابر 32 میکروگرم در میلی لیتر بوده است. این میزان در اثر EDTA و اسید لاکتیک به طور معنی دار و به ترتیب به 16 و 8 میکروگرم در میلی لیتر کاهش یافته است (p<0.05). یافته های حاصل از شمارش میکروبی در نمونه های گوشت استریل و غیر استریل موید تاثیر معنی دار افزودن EDTA و اسید لاکتیک در افزایش قدرت ضد میکروبی مونولورین بود (p<0.05).نتیجه گیری: مونولورین می تواند به عنوان یک ماده نگهدارنده و ممانعت کننده از فساد به گوشت گاو افزوده گردد. همچنین مواد آلی موجود در فرآروده های گوشتی می توانند خواص ضد میکروبی مونولورین را بر علیه استافیلوکوکوس اورئوس کاهش دهند. در مقابل افزودن مواد شلاته کننده و اسید کننده به محیط های گوشتی می تواند به طور معنی دار سبب افزایش قدرت ضد میکروبی مونولورین بر علیه استافیلوکوکوس اورئوس در مواد غذایی گردد.

زمینه و اهداف: آلپروسید (AlproCid) فرآورده ضدعفونی کننده جدید با فرمولاسیون آلکیل آمین نوع سوم و آمونیوم چهار ظرفیتی است، که به دلیل اثر بخشی بالا مورد توجه قرار گرفته است. هدف از این مطالعه تعیین اثر ضدعفونی وسایل و سطوح آلپروسید در دندانپزشکی بود.روش بررسی: در این مطالعه آزمایشگاهی 30 نمونه از سطوح دندانپزشکی قبل و بعد از اثر دهی آلپروسید جمع آوری شد. نمونه های جمع آوری شده توسط سوآب استریل مرطوب به آب مقطر، بر روی محیط های کشت بلاد آگار و شکلات آگار کشت داده شدند. بعد از انکوباسیون به مدت 24 ساعت در دمای 37 درجه سانتی گراد، نتایج بررسی گردید. پس از تعیین هویت باکتری ها، تعداد کلونی های میکروبی پس از مواجهه با آلپروسید شمارش شدند. دیسک های آغشته به محلول آلپروسید استفاده شد و هاله عدم رشد اندازه گیری شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار آماری SPSS نگارش 14 و آزمون مجذور کای استفاده شد. حد معنادار بودن p<0.05 در نظر گرفته شد.یافته ها: پس از ضدعفونی با AlproCid کاهش معناداری در میزان آلودگی های میکروبی محیط و ابزار کار دندانپزشکی از نظر تعداد کل کشت های مثبت (از %86.7 به %0) و آلودگی چند میکروبی (از %42.6 به %0) مشاهده شد. نتایج شمارش کلونی در مورد کلیه باکتری های مورد استفاده در این مطالعه کمتر از 105 در هر میلی لیتر را نشان داد. در کلیه نمونه ها هاله عدم رشد به قطر حداقل 10 میلی متر بود. نتایج مطالعه in-vitro در مورد اثربخشی AlproCid بر سویه های مقاوم آزمایشگاهی نشان دهنده میزان پایـین کلـونی میکروارگانیسـم های استـاندارد (شـامل اشریـشیاکلی، کلبسـیلا، پروتئــوس، انــتروکوک مـقاوم به ونـکومایسـین، استافیلوکوکوس اورئوس مقاوم به متی سیلین) پس از مواجهه با AlproCid بود. این امر حاکی از اثر باکتریسیدال این محصول بر سویه های استاندارد مورد آزمایش است.نتیجه گیری:  AlproCidفرآورده ایده ال برای ضدعفونی کردن سطوح کاری در محیط دندانپزشکی است. زیرا علیرغم توان ضد عفونی بسیار بالا، به دلیل عدم خاصیت خورنـدگی و عـدم ایجـاد بـقایا، می تـوان به راحتی و به سرعت برای ضد عفونی کلیه سطوح بکاربرد.

زمینه و اهداف: Methicillin resistant Staphylococcus.aureus (MRSA)، مشکل عمده بخش های ICU است. نظر به اهمیت جهانی این سویه لازم بود تا جایگاه آن در بخش های ICU تبیین شود. این مطالعه با هدف تعیین شیوع کلونیزاسیون بیماران بستری در بخش های ICU دانشگاهی قزوین با استافیلو کوکوس اورئوس مقاوم به متی سیلین انجام پذیرفت.روش بررسی: از کلیه بیماران بستری در بخش های ICU چهار مرکز آموزشی درمانی (شهید رجایی، بوعلی سینا، کوثر و قدس) قزوین، در مدت 6 ماه هنگام پذیرش و ترخیص، به روش سرشماری نمونه سواب بینی جمع آوری شد. نمونه ها در محیط های اختصاصی کشت و انکوبه شـدند. در صـورت جدا شدن S.aureus بـرای تعیین مقاومـت به متـی سیـلین از روشOxacillin Screening Plate  طبق دستورالعمل Clinical and laboratory standards institute (CLSI) استفاده شد. سایر اطلاعات (سن، جنس، سابقه بستری، بیماری زمینه ای، علت بستری، مدت بستری، مصرف آنتی بیوتیک و سرانجام بیمار) توسط پرسش نامه، مصاحبه با بیمار و مراجعه به پرونده بیمار جمع آوری شد. اطلاعات با نرم افزار SPSS پردازش و داده ها با آزمون های مجذور کای و تست دقیق فیشر تحلیل شد.یافته ها: محدوده سنی 265 بیمار مورد بررسی از یک روز تا 88 سال بود. بیشترین علت بستری در 37 نفر (%27.5) مالتیپل تروما، شایع ترین بیماری زمینه ای در 11 نفر (%11.8) دیابت، بیشترین مدت بستری مربوط به 104 نفر (%52.8) تا 4 روز بود. بیشترین آنتی بیوتیک تجویز شده سفتریاکسون برای 52 نفر (%19.6) و بیشترین وسیله حمایتی تعبیه شده کاتتر ادراری برای 218 نفر (%82.3) بود. 210نفر (%79.2) بهبود یافتند. به هنگام پذیرش، 52 نفر (%19.6) با سویه Methicillin sensitive S. aureus (MSSA) و 32 نفر (%12.4) حامل سویه MRSA شناخته شدند و کشت 174 نفر (%65.7) منفی بود. از میان 174 نفر اخیر به هنگام ترخیص، 11 نفر (%6.3) با سویه MSSA و 40 نفر (%23) با سویه MRSA کلونیزه شدند. فقط بین کلونیزاسیون MRSA و متغیر اقامت در بخشICU  رابطه معنی دار(P<0.05)  یافت شد.نتیجه گیری: وجود حاملین حکایت از حضور سـویه  MRSAدر خـارج از بخـش ICU دارد. در پی بستری در بخش ICU دانشگاهی، کلونیزاسیون در مقایسه با حاملین همین سویه 1.9 برابر افزایش می یابد. بخش های ICU دانشگاهی به این سویه آلوده اند و از آن طریق در جامعه منتشر می شود. کلونیزاسیون با اقامت در بخش ICU رابطه دارد.

زمینه و اهداف: عفونت های بیمارستانی با افزایش طول مدت بستری و هزینه های درمان و مقاومت آنتی بیوتیکی باکتری های مسوول عفونت همراه است. این عفونت ها از معضلات عمده بیماران بستری در بخش مراقبت ویژه بیمارستان ها می باشند. این مطالعه با هدف تعیین فراوانی و مقاومت آنتی بیوتیکی باکتری های گرم منفی مسئول عفونت های بیمارستانی در بخش مراقبت ویژه بیمارستان بعثت تهران صورت گرفت.روش بررسی: مطالعه به روش مقطعی - توصیفی به مدت یک سال از ابتدای اردیبهشت 1386 تا پایان اردیبهشت 1387 بر روی باکتری های گرم منفی مسوول عفونت بیمارستانی در بخش مراقبت ویژه بیمارستان بعثت انجام گرفت. پس از شناسایی ایزوله های باکتریایی در حد جنس و گونه، آزمون حساسیت میکروبی به روش دیسک دیفیوژن انجام شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون مجذور کای استفاده شد.یافته ها: از 165 بیمار بستری در بخش مراقبت ویژه، 65 نفر (%39.3) مبتلا به عفونت بیمارستانی توسط باکتری های گرم منفی شدند. شایع ترین باکتری های گرم منفی جدا شده کلبسیلا پنومونیه با 30 ایزوله (%46.2) بود. فراوانترین موارد عفونت، 51 مورد پنومونی (%78.5) بود. موثرترین آنتی بیوتیک ها سفوتاکسیم کلاونیک اسید، سفتازیدیم کلاونیک اسید، آمیکاسین و ایمی پنم شناخته شدند. تمام ایزوله ها به آمپی سیلین مقاومت بین 80 تا %100 نشان دادند. سابقه جراحی و مصرف آنتی بیوتیـک با ابـتلا به عفونـت بیمارسـتانی رابطه معنی دار وجود داشت (P<0.05).نتیجه گیری: شایع ترین باکتری کلبسیلا پنومونیه و شـایع ترین عفونت پنومونی می باشد. مقاومت آنتی بیوتیکی در بین ایزوله ها بالا است. ابتلا به عفونت با برخی متغیرها مانند سابقه جراحی و مصرف آنتی بیوتیک رابطه معنی دار دارد.

زمینه و اهداف: آلودگی دست نقش مهمی در ایجاد عفونت های بیمارستانی دارد. اسکراب جراحی نیز یکی از عوامل مهم کنترل عفونت های بیمارستانی است. هدف از انجام این مطالعه مقایسه دو نوع اسکراب با بتادین (روتین) و مالش جراحی بر میزان کاهش بار میکروبی دست های تیم جراحی بود.روش بررسی: این مطالعه با طراحی کارآزمایی بالینی در طی سال 1378 انجام شد. نمونه ها از بین اعضا تیم جراحی در 4 مرکز آموزشی درمانی با روش نمونه گیری سهمیه ای به صورت تصادفی انتخاب شدند. افراد مورد نظر به دو گروه روش روتین و روش مالش جراحی (hand rub) تقسیم شدند. ابتدا از نوک انگشتان و شست (در محیط بلاد آگار) و نیز نمونه دست (از طریق قرار دادن در محیط کشت مایع) نمونه برداری شد. سپس گروه روتین اسکراب دست را طبق معمول انجام داد، و گروه مالش جراحی طبق آموزش پژوهشکر (مالش دست ها به مدت 3 دقیقه با اتانول %70) انجام داد. در انتها از دست های هر دو گروه نمونه برداری شد. با بررسـی نتـایج تاثیر روش هـای مـذکور بر مـیکروارگانیسم های دسـت مورد مـقایسه قرار گرفت. داده ها با آزمـون های آماری chi-square، t زوج،MC Nemar  و پیرسون تجزیه و تحلیل شدند.یافته ها: آزمون های آماری بین میزان کلنی های نوک انگشتان در قبل و بعد از هر دو روش تفاوت معنی دار (P=0.00) را نشان داد. مطالعه نشان داد مقایسه میزان بار میکروبی بعد از شستشو در هر دو روش اختلاف معنی داری با یکدیگر ندارد (P=0.53). هر دو روش می توانند در کاهش بار میکروبی دست ها موثر باشند .نتیجه گیری: بین شمارش میکروبی دست ها بعد از دو روش تفاوت معنی داری وجود ندارد. با توجه به شلوغی و تعداد زیاد اعمال جراحی در هر شیفت کاری و کمبود پرسنل در بیمارستان ها جایگزین کردن مالش جراحی به جای اسکراب روتین و سنتی در بخش ها می تواند روش بسیار مناسبی باشد.

زمینه و اهداف: ویروس سیتومگال (CMV) از مهم ترین پاتوژن هایی است که حضورآن در دریافت کنندگان پیوند عضو بررسی شده است. این ویروس می تواند بیماری و مرگ و میر چشمگیر ایجاد کند. شیوع عفونت CMV در دریافت کنندگان پیوند اعضا از کشوری به کشور دیگر متفاوت گزارش شده است. روش ایمونوفلورسانس غیرمستقیم نشان دهنده تکثیر ویروس و عفونت فعال است، و روش PCR حضور ویروس را نشان می دهد. هدف از این مطالعه تعیین شیوع عفونت فعال CMV در دریافت کنندگان پیوند کلیه با روش های PCR و ایمونوفلورسانس غیرمستقیم و بروز آن بر اساس متغیرهای فصل، سن و جنس بود.روش بررسی: نمونه های ارسال شده بیماران داوطلب پیونداز مراکز پیوند کلیه سراسر کشور، از سال 1385 تا 1386، به آزمایشگاه قلهک بررسی شدند. این بررسی با روش های PCR و ایمونوفلورسانس غیرمستقیم (pp65 antigenemia) انجام گرفت. نتایج با آزمون های کای دو و رگرسیون لجستیک تجزیه و تحلیل شدند.یافته ها: در مجموع 923 نمونه بررسی شد. شیوع عفونت CMV با روش های آنتی ژنمیا pp65 و PCR، به ترتیب در (%7.7) 71 و (%35) 323 نمونه بود. ارتباط معنی داری بین میزان مثبت بودن حضور CMV و سن و جنس مشاهده نشد (P>0.05). بین مثبت بودن حضور CMV و فصل انجام آزمایش ارتباط معنی داری یافت شد (p=0.01). بیشترین نتایج مثبت به هر دو روش در فصل بهار بود.نتیجه گیری: نتایج به روش PCR بیشتر از نتایج روش  pp65 antigenemiaاست. هیچ کدام از روش ها ارتباط با سن و جنس را نشان نمی دهند. عفونت در فصل بهار افزایش معنی دار دارد.

زمینه و اهداف: یکی از شایع ترین مشکلات در بیمارستان ها ظهور عفونت های مقاوم به عوامل ضد میکروبی است. باکتریوفاژها هیچ فعالیتی علیه سلول های حیوانی و گیاهی ندارند و تنها در باکتری ها قادر به رشد هستند. بنابراین می توانند بدون زیان رساندن به سلول های آلوده به باکتری، به عنوان جایگزین آنتی بیوتیک استفاده شوند. هدف از این مطالعه غنی سازی و جداسازی باکتریوفاژهای لیتیک علیه ایزوله های پسودوموناس آئروژینوزا مقاوم به آنتی بیوتیک بود.روش بررسی: نمونه های بالینی بیماران سرپائی و بستری در بخش های مختلف بیمارستان قائم (عج) مشهد جمع آوری شد. پس از کشت، تعیین هویت و مقاومت آنتی بیوتیکی، تعداد 43 ایزوله پسودوموناس آئروژینوزا مقاوم به آنتی بیوتیک شناسایی گردید. باکتریوفاژهای لیتیک مناسب از فاضلاب تصفیه شده حوضچه سوم بخش سپتیک همان بیمارستان جداسازی شد. اثر باکتریسیدی آنها در دو فاز مایع و جامد بر روی ایزوله های مقاوم و جداسازی شده، بررسی گردید. همه نمونه ها برای غلظت های مختلف فاژ تحت شرایط مختلف سه بار ارزیابی شدند. نتایج با استفاده از آزمون آماری من ویتنی تجزیه و تحلیل شد.یافته ها: در هر دو روش لوله و کشت جامد دو لایه، باکتریوفاژها در غلظت بالا، اثرات کامل باکتریسید بر روی باکتری های جداسازی شده مقاوم به آنتی بیوتیک داشتند (P<0.0001).نتیجه گیری: نتایج نشان داد اثرات باکتریسید باکتریوفاژها کفایت بالایی دارد و در غلظت های بالای فاژی این اثرات بیشتر نمایان می شود.

زمینه و اهداف: توکسوپلاسموز مادرزادی، جنین زنانی که قبل از بارداری به توکسوپلاسما آلوده نشده باشند را تهدید می کند. عیار سرولوژیک سابقه عفونـت نشـان دهنـده میزان جمـعیت زنـان در معـرض خـطر اسـت. این مطـالعه با هدف تعیین شیوع توکسوپلاسما در زنان باردار پذیرش شده در بخش زایمان مرکز آموزشی درمانی کوثر قزوین در سال 1386 انجام گردید.روش بررسی: نمونه خون وریدی 255 زن باردار پذیرش شده در بخش زایمان طی ماه های تیر تا آذر 1386 جمع آوری شد. نمونه ها جهت جستجوی آنتی بادی های ضد توکسوپلاسما گوندی با روش ایمونوفلئورسانس غیر مستقیم(IFA)  در هشت رقت مختلف (1:6400 تا 1:20) آزمایش شد. اطلاعات مورد نیاز (سن، محل سکونت، گروه خونی وRh ، سابقه سقط جنین، دفعات حاملگی، تماس با گربه) از طریق پرسشنامه جمع آوری شدند. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون های T-test و مجذور کای استفاده شد.یافته ها: تیتر آنتی بادی ضد توکسوپلاسما در 160 نمونه 1:20 (%62.7) یا بالاتر بود. ارتباط شیوع آلودگی به توکسو پلاسما با متغیرهای مورد بررسی به سطح معنی دار آماری نرسید (P>0.05).نتیجه گیری: تعداد زنان باردار سرم منفی نسبت به توکسوپلاسما در این مطالعه %37.3 بود. این زنان به طور بالقوه در معرض ابتلا به توکسوپلاسوز اکتسابی حاد طی دوران حاملگی و انتقال آن به جنین خود می باشند. آموزش و ارتقا آگاهی این زنان نسبت به معیارهای پیشگیری و مراقبت از خود واجد اهمیت فراوان است.