در آثار به جای مانده از اطبای مسلمان، به ویژه محمدبن زکریای رازی، نکات مهمی در ارتباط با اخلاق پزشکی مطرح شده است که میتوان آنها را در سه بخش عمده مطرح کرد: 1- رعایت موازین اخلاقی در پرداختن به حرفه پزشکی: رازی با توجه به نظریات پزشکان برجسته معاصر و پیش کسوت خود، تاکید زیادی بر ویژگیهای شخصیتی متعددی می کند که پزشک باید از آنها برخوردار باشد تا بتواند شایسته طبابت باشد. به عنوان مثال، وارستگی و آراستگی در ظاهر و رفتار، رازداری، پرداختن به مطالعه، خودداری از اتلاف وقت در کارهای بیهوده و ناشایست، عدم توجه به مادیات و استفاده از طبابت به عنوان تجارت، داشتن اعتماد به نفس مناسب در هنگام کار و احترام گذاشتن به بیمار، از ویژگیهای پزشک خوب به شمار می آیند.2- رعایت موازین اخلاقی در امور پژوهشی: یکی از ویژگیهایی که رازی را نسبت به اکثریت پزشکان - و حتی ابن سینا - ممتاز می کند، رعایت اخلاق در پژوهش است. رازی، هر جمله و نقل قولی را با ذکر ماخذ می آورد و حتی مطالبی را که از ماخذ ناشناخته می آورد، تاکید می کند که از کتابی با نویسنده مجهول آورده ام. وی به پزشکانی خرده می گیرد که مطالب دیگران را به گونهای نقل کرده اند که گویی خودشان آن را انجام داده اند و میگوید که این کار، شایسته پزشک نیست.3- رعایت موازین اخلاقی در امور درمانی: رازی برای هر اقدام درمانی، خود را موظف به رعایت اخلاق، دقت، امانت و احساس تعهد نسبت به بیمار می داند. به عنوان مثال، تاکید می کند که هیچگاه نباید پیش از شناسایی عامل درد، داروهای ضد درد را تجویز کرد، بلکه باید عامل را شناسایی کرده، به اقدام برای زدودن آن پرداخت. در همین راستا تاکید می کند که در برخی از موارد پزشکان، درد چشم را با تریاک یا دیگر داروها درمان کرده اند که منجر به کوری شده است. همچنین تاکید کرده که زیاده روی در مصرف برخی داروهای به ظاهر سودمند- همچون زعفران که رنگ رخسار را نیکو می گرداند- ممکن است به عوارض وخیم و حتی غیر قابل جبرانی بینجامد. همچنین می افزاید که باید از به کار بردن داروهای متعدد برای برطرف کردن علامتهای مختلف خودداری کرد، زیرا ممکن است چند علامت، همگی مربوط به یک عامل باشند و با درمان عامل، همه آن علایم زدوده شوند. در اصل مقاله هر کدام از موارد فوق به تفصیل مورد بحث قرار گرفته است.