علوم باغبانی
سال:1391 | دوره:26 | شماره:4 |تعداد مقالات:16

با استفاده از روش تلاقی دی آلل می توان ترکیب پذیری عمومی و خصوصی والدین و نتاج حاصل از آنها و همچنین میزان هتروزیس را برای صفات مورد نظر بررسی نمود. ترکیب پذیری و هتروزیس صفات کیفی میوه لاینهای خیار (Cucumis sativus L.) در قالب آزمایش دی آلل ناقص 6×6 به منظور تعیین نحوه عمل ژنها طی سالهای زراعی 1389-1387 مورد بررسی قرار گرفت. نتایج تجزیه واریانس اختلاف زیادی را در نسل F1 نشان داد و ارزش هر یک از والد ها در هیبرید ها مورد بررسی قرار گرفت. مقادیر ترکیب پذیری عمومی و خصوصی نیز اختلاف معنی داری را نشان داد. میزان ترکیب پذیری خصوصی صفت اندازه حفره بذر از ترکیب پذیری عمومی آنها بیشتر بود که نشان دهنده عمل توام افزایشی و غیر افزایشی ژنها است. رنگ میوه با توجه به ترکیب پذیری عمومی بالا توسط عمل افزایشی ژن ها کنترل می شود. شکل میوه و ظاهر کلی میوه با توجه با ترکیب پذیری عمومی بالای این صفت به صورت افزایشی و غیر افزایشی کنترل می شود. لاینهای 605 و 118 با توجه به ترکیب پذیری عمومی و خصوصی بالا برای تولید بذر هیبرید خیار مطلوب است و توصیه می گردد.

اسید هومیک دارای فعالیت شبه هورمونی است و نه تنها رشد گیاه و جذب عناصر غذایی را افزایش می دهد بلکه مقاومت گیاه به تنش ها را نیز بهبود می بخشد. به منظور بررسی تاثیر اسید هومیک بر رشد و عملکرد گوجه فرنگی رقم Isabela آزمایشی در سال 1387 در گلخانه پلاستیکی دانشکده علوم کشاورزی دانشگاه گیلان اجرا شد. این آزمایش در قالب طرح کاملا تصادفی با سه تکرار انجام شد. تیمارها شامل اسید هومیک در چهار سطح (صفر، 1، 2 و 3 میلی گرم در لیتر)، بود که به صورت محلول پاشی برگی، سه هفته پس از کاشت در چهار زمان در طول دوره رویشی به فاصله ده روز از یکدیگر اعمال گردید. نتایج آزمایش نشان داد که بین تیمارهای مختلف اسید هومیک از نظر ارتفاع، قطر طوقه، شاخص کلروفیل برگ و تعداد میوه اختلاف معنی داری در سطح 5% وجود دارد. بیشترین ارتفاع (2.37 متر) و شاخص کلروفیل برگ (60.38 Spad) با تیمار سه میلی گرم بر لیتر و کمترین آن به ترتیب با 1.99 متر و 53.2 Spad در تیمار شاهد به دست آمد، اما اسید هومیک بر روی تعداد برگ و وزن خشک ریشه گیاه تاثیری نداشت. از نظر تعداد میوه (133) و میزان عملکرد در بوته (8.990 کیلوگرم) نیز تیمار سه میلی گرم بر لیتر اسید هومیک نسبت به سایر تیمارها برتری داشت. نتایج این مطالعه نشان داد که محلول پاشی اسید هومیک مخصوصا در غلظت سه میلی گرم بر لیتر موجب افزایش عملکرد، تعداد میوه، ارتفاع و شاخص کلروفیل برگ گردید.

میخک به عنوان سومین گل شاخه بریده دنیا مطرح است و تکنیک های کشت بافت روش مناسبی را برای تکثیر این گیاه زینتی فراهم کرده است. با این وجود، یکی از مشکلات کشت درون شیشه ای میخک پدیده شیشه ای شدن می باشد. نسبت آمونیوم به نیترات و غلظت آگار در محیط کشت از عوامل موثر بر این پدیده می باشند. لذا این آزمایش به منظور بررسی تاثیر این دو عامل بر میزان تکثیر و پدیده شیشه ای شدن میخک رقم Mondeo Kgr، صورت گرفت. در این بررسی، ریزنمونه های جوانه جانبی در محیط کشت MS حاوی 1 میلی گرم در لیتر BA و 0.1 میلی گرم در لیتر NAA همراه با تیمارهای مختلف (غلظت های متفاوت آگار و نسبت های مختلف نیترات به آمونیوم) کشت گردیدند.نتایج آزمایش نشان داد که با افزایش غلظت آگار تا 12 گرم در لیتر، درصد شیشه ای شدن کاهش می یابد. در عین حال میزان باززایی ریزنمونه ها نیز کاهش می یابد، زیرا افزایش غلظت آگار باعث محدودیت در جذب مواد غذایی توسط گیاه می شود. همچنین با کاهش نسبت آمونیوم به نیترات میزان پدیده شیشه ای شدن کاهش یافت، ولی اثر نامطلوبی بر میزان باززایی گیاهچه ها نداشت. همچنین رگرسیون چند متغیره نشان داد که اثر نسبت آمونیوم به نیترات بسیار بیشتر از غلظت آگار در پدیده شیشه ای شدن موثر می باشد.لذا با درنظر گرفتن میزان شاخه زایی ریزنمونه های کشت شده و میزان شیشه ای شدن آنها، برای بدست آوردن بیشترین شاخه طبیعی، غلظت 10 گرم در لیتر آگار و نسبت 6:1 آمونیوم به نیترات توصیه می شود.

به منظور بررسی اثرات آهن و روی و منگنز و روش مصرف آن ها بر عملکرد و اجزای عملکرد ذرت شیرین (Zea mays saccharata)، آزمایشی به صورت فاکتوریل بر پایه طرح بلوک های کامل تصادفی در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه ارومیه با 4 تکرار انجام شد. فاکتورها شامل روش مصرف کود (مصرف خاکی و محلول پاشی) و نوع کود ریز مغذی (بدون کاربرد کود به عنوان شاهد، کود سولفات روی، سولفات آهن، سولفات منگنز) بودند. مصرف خاکی ریز مغذی ها قبل از کاشت و محلول پاشی این عناصر طی دو مرحله (مرحله ساقه رفتن و مرحله قبل از ظهور گل تاجی) در حین داشت انجام گرفت. نتایج نشان داد که، اثر متقابل فاکتورهای آزمایشی بر عملکرد بیولوژیک، عملکرد پروتئین و کارایی مصرف ریز مغذی ها در عملکرد دانه معنی دار شد. همچنین تحت تاثیر روش مصرف ریز مغذی ها، محلول پاشی این عناصر باعث افزایش عملکرد دانه، کلروفیل برگ، عملکرد قندهای محلول دانه، شاخص برداشت قند و کارایی مصرف ریز مغذی ها در عملکرد قند نسبت به کاربرد خاکی شد. در مورد صفات کلروفیل برگ، عملکرد قند های محلول دانه و شاخص برداشت قند هر سه نوع کود بکار رفته باعث افزایش معنی دار آن ها نسبت به شاهد شدند. شاخص برداشت دانه تحت تاثیر هیچ کدام از فاکتورهای آزمایش قرار نگرفت. بر اساس نتایج به دست آمده، استفاده از عناصر ریز مغذی موجب افزایش کیفیت و عملکرد اقتصادی در ذرت شیرین شد و محلول پاشی نسبت به مصرف خاکی نتایج بهتری را نشان داد.

استفاده از ترکیبات طبیعی برای کنترل پاتوژن های گیاهی باعث کاهش استفاده از قارچ کش ها می گردد.کیتوزان با قابلیت دوگانه کنترل میکروارگانیسم های بیماری زا و فعال سازی پاسخ های دفاعی القایی، به عنوان ماده غیرسمی قابل اطمینان در برخورد با پاتوژن ها شناخته شده است. هدف از این تحقیق بررسی اثرات پوشش کیتوزان و کلرورکلسیم بر پوسیدگی و ویژگی های کیفی گیلاس رقم سیاه مشهد بود. این آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح کامل تصادفی در 5 تکرار انجام گرفت. تیمارهای مورد نظر شامل کیتوزان در 3 سطح (صفر، 0.5 و 1 درصد)، کلرورکلسیم در 3 سطح (صفر، 1 و 2 درصد) بودند. ارزیابی در دو زمان متفاوت (20 و 40 روز) صورت گرفت. صفات مورد بررسی شامل مواد جامد محلول، اسیدهای آلی، شاخص رسیدگی، pH، درصد کاهش وزن و درصد آلودگی میوه ها بودند. نتایج نشان دادند که تیمار کیتوزان 0.5 درصد باعث تثبیت مواد جامد محلول، اسیدهای آلی، pH، وزن میوه و کاهش شاخص رسیدگی و آلودگی میوه شده و کلرورکلسیم در دوره کوتاه انباری باعث تثبیت اسیدهای آلی و وزن میوه می شود و شاخص رسیدگی را کاهش داده و باعث کاهش pH، تلفات وزن و آلودگی میوه می گردد ولی مواد جامد محلول میوه را افزایش می دهد و نیز در کل تیمارهای کیتوزان و کلرورکلسیم به تنهایی نسبت به تیمارهای ترکیبی بر روی پارامترهای اندازه گیری شده نتایج بهتری نشان دادند.

از آنجایی که کاشت چمن فرآیندی است پر زحمت، استفاده از روشهای جدید و سریع کاشت نظیر قطعه کاری، جهت احیاء و ترمیم فضای سبز ضروری به نظر می رسد. نوع بسترکاشت و همچنین انواع شبکه ها که به منظور استحکام بخشیدن به قطعات چمن به کار می روند می توانند روی ویژگی های کیفی تولید چمن قطعه ای تاثیر بگذارند. این تحقیق به منظور بررسی اثر چهار ترکیب خاکی شامل خاک رس، (30% کمپوست + 70% رس)، (30% کمپوست + 30% رس + 40% ماسه) و (10% پیت ماس + 90% رس) و چهار نوع شبکه شامل توری پلاستیکی، توری فلزی، گونی پلاستیکی و بدون شبکه (شاهد) در تولید چمن قطعه ای بصورت آزمایش فاکتوریل در قالب طرح پایه کاملا تصادفی با 16 تیمار و در سه تکرار طی دو سال (1388 و 1389) به اجرا در آمد. چمن مورد استفاده از نوع چمنهای ورزشی و مخلوطی از سه گونه و پنج رقم بود. نتایج نشان داد میانگین صفات رنگ، کلروفیل a، مجموع کلروفیل و میزان کلروفیل کل پس از اولین یخبندان زمستان در بستر (30% کمپوست + 70% رس) به طور معنی داری بیشتر از بقیه بستر ها بود. از طرفی بستر های دارای درصد رس بالاتر حائز یکنواختی و تراکم علفهای هرز بیشتری بودند.از نظر رنگ، کلروفیل b و میزان کلروفیل کل پس از اولین یخبندان زمستان بستر های دارای کمپوست نسبت به بقیه بسترها برتری داشتند. بالاترین استحکام در شبکه گونی پلاستیکی بدست آمد و میزان علفهای هرز در این تیمار نسبت به بقیه شبکه های مورد استفاده به طور معنی داری کمتر بود.

تعیین نیاز سرمایی رقم های موجود جهت تولید رقم های با نیاز سرمایی کم با استفاده از برنامه های به نژادی به دلیل پدیده گرم شدن جهانی کره زمین و تمایل به پرورش درختان میوه معتدله در مناطق گرم، امری ضروری است. در این مطالعه مقدار نیاز سرمایی رقم های عسگری، رطبی، یاقوتی، ریش بابا و منقا مورد بررسی قرار گرفتند. قلمه های یکنواخت از رقم های یاد شده در پاییز هنگام ریزش برگ ها جمع آوری شد و سپس در یخچال و در دمای 2 درجه سلسیوس قرار گرفتند. قلمه ها به مدت زمان های صفر (شاهد بدون تیمار سرمایی)، 100، 200، 300، 400 و 500 ساعت در معرض سرمادهی قرار گرفتند. سپس قلمه ها از یخچال خارج و در دمای اتاق، شرایط نوری مداوم و در آب مقطر قرار گرفتند. تعداد جوانه های شکفته شده، مدت زمان تا شکفتن اولین جوانه و همچنین شکفتن آخرین جوانه یادداشت شدند. کمترین میزان شکفتن جوانه (25 درصد) را ارقام عسگری و رطبی در تیمار شاهد (بدون تیمار سرمایی) داشتند و بالاترین میزان شکفتن جوانه در رقم های عسگری، رطبی و یاقوتی به ترتیب در تیمار 500 ساعت سرمادهی (100 درصد)، 400 و500 ساعت سرمادهی (100 درصد) و 400، 500 ساعت سرمادهی مشاهده شد (100 درصد). بین تیمار های 200، 300 و 500 ساعت سرمادهی در رقم منقا تفاوت معنی داری وجود نداشت و همگی 100 درصد شکفتن جوانه را نشان دادند.بالاترین میزان شکفتن جوانه در رقم ریش بابا درتیمار 400 و500 ساعت سرمادهی بود. کمترین مدت زمان جهت شکفتن نیمی از جوانه ها در رقم عسگری در تیمار 400 ساعت سرمادهی (23 روز)، رقم رطبی 500 ساعت (23 روز)، یاقوتی 400 ساعت سرمادهی (13 روز)، رقم ریش بابا در تیمار 400 ساعت سرمادهی (18 روز) و در رقم منقا در تیمار 200 ساعت سرمادهی (16 روز) بود. بنابراین نیاز سرمایی رقم های منقا200 ساعت، رقم رطبی 300 ساعت، عسگری 300 ساعت، ریش بابا و یاقوتی 400 ساعت سرمادهی گزارش می شود.

این تحقیق به منظور بررسی اثر پاکلوبوترازول و مقادیر مختلف آب آبیاری در عکس العمل نهالهای یک ساله رقم زیتون مانزانیلا در سال 1379 در دانشکده کشاورزی دانشگاه تربیت مدرس به انجام رسید. تیمارهای آبیاری شامل 60، 70، 80، 90 و 100 درصد تبخیر و تعرق پتانسیل (ETp) و 60 درصد با مصرف پاکلوبوترازول بودند. تاثیر آب آبیاری و پاکلوبوترازول بر وزن تر و خشک ریشه، شاخه و برگ، ارتفاع نهال، سطح و تعداد برگ، مواد معدنی موجود در برگ و نسبت وزن تر و خشک ریشه به قسمت های هوایی نهال مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج نشان داد که با افزایش میزان آب آبیاری از 60 درصد به 100 درصد بر میزان وزن تر و خشک ریشه و شاخه، تعداد و سطح برگ، ارتفاع نهال، میزان نیتروژن و پتاسیم موجود در برگ افزوده شد. تفاوت معنی داری بین تیمار 90 و 100 درصد تبخیر و تعرق پتانسیل مشاهده نگردید ازاین رو در میزان آب مصرفی 10 درصد صرفه جویی به عمل آمد. اثرات پاکلوبوترازول باعث کاهش رشد شاخه، کاهش اندازه سطح برگ، کاهش ارتفاع نهال و کم شدن طول میانگره، کاهش وزن تر و خشک برگ، کاهش طول ریشه، کاهش نیتروژن و پتاسیم موجود در برگ در مقایسه با نهال های شاهد شد. همچنین پاکلوبوترازول باعث قطورتر شدن ریشه نهال های زیتون و افزایش نسبت وزن تر و خشک ریشه به وزن تر و خشک قسمت های هوایی نهال گردید. از این رو می-توان گفت که مصرف پاکلوبوترازول باعث تعدیل اثرات کمبود آب از طریق کاهش رشد عمومی گیاه می شود.

مطالعه پاسخ فیزیولوژیکی گوجه فرنگی زراعی به عنوان یک گیاه مدل مطلوب، همراه با گونه های وحشی مقاوم به خشکی آن در شرایط تنش کم آبی، می تواند به درک بهتر مکانیسم های مقاومت به خشکی و همچنین اصلاح گوجه فرنگی زراعی کمک کند. به منظور بررسی اثر تنش خشکی بر روی محتوای آب نسبی برگ، میزان نشت الکترولیت و پارامترهای فتوسنتزی در چهار گونه گوجه فرنگی (یک گونه زراعی و سه گونه وحشی) در دو سطح آبیاری (ظرفیت زراعی و 40درصد ظرفیت زراعی) و چهار دوره زمانی (قبل از تنش، 10 روز بعد از تنش، 20 روز بعد از تنش و بازیابی) آزمایشی فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی با سه تکرار در اتاقک رشد انجام شد. نتایج نشان داد که محتوای آب برگ گیاهان گوجه-فرنگی در حین تنش به طور معنی داری کاهش می یابد، اما بعد از بازیابی دوباره به حالت اولیه باز می گردد. در بین گونه های مورد آزمایش گونه زراعی بیشترین کاهش محتوای نسبی آب برگ را نشان داد. میزان نشت الکترولیت در شرایط تنش نسبت به عدم تنش افزایش معنی داری داشت. گونه زراعی و گونه وحشی مقاوم pennellii کم ترین تغییر نشت الکترولیت را نشان دادند. میزان نشت الکترولیت گونه pennellii بعد ازآبیاری مجدد کاهش یافت و به شرایط طبیعی بازگشت که این نشان دهنده قدرت بالای این گونه در حفظ و بازیابی غشای سلولی است. میزان فتوسنتز و عملکرد کلروفیل فلورسانس در دو گونه وحشی مقاوم به خشکی بر خلاف گونه زراعی در تنش افزایش یافت. نتایج نشان داد که هر یک از گونه مورد بررسی با توجه به مکانیسمی که جهت مقابله با تنش خشکی استفاده می کند در یک یا چند خصوصیت نسبت به سایر گونه ها برتری دارند. بنابراین پشنهاد می شود جهت بررسی های آتی (مولکولی) برای خصوصیات مختلف از گونه های متفاوت استفاده شود.

پژوهش حاضر به منظور مطالعه اثر غلظت های مختلف تو، فور- دی (2, 4-D) و بنزیل آدنین (BA) بر القاء، توسعه و بلوغ جنین انجام شد. برای این منظور ریز نمونه اندام های رویشی پهنک برگ، دمبرگ و گره و اندام های زایشی جوانه گل و پرچم ارقام کردستان، پاروس و کامارسا بر روی محیط کشت MS حاوی 2, 4-D در چهار غلظت مختلف 0.25، 0.5، 1 و 2 میلی گرم در لیتر به تنهائی یا همراه با BA در سه غلظت 0.25، 0.5 و 1 میلی گرم در لیتر به همراه شاهد بدون BA، کشت شدند. نوع و غلظت تنظیم کننده های رشد، نوع ریزنمونه و رقم قویا بر روی القاء، توسعه و بلوغ جنین موثر می باشند. همه ریزنمونه ها به استثنای ریزنمونه های دمبرگ و پرچم در همه تیمارهای هورمونی کالوس جنین زا تولید نمودند.بیشترین تعداد جنین های کروی در محیط حاوی 1 میلی گرم 2, 4-D و 0.25 میلی گرم BA حاصل شد. بالاترین درصد توسعه جنین های کروی به جنین های لپه ای در محیط حاوی 0.5 میلی گرم 2, 4-D و 0.25 میلی گرم BA ثبت شد. در بین انواع ریزنمونه ها و ارقام، بیشترین تعداد جنین های کروی و بیشترین درصد توسعه جنین های کروی به جنین های لپه ای در ریزنمونه پهنک برگ و رقم پاروس تعلق داشت.

هدف از این پژوهش بررسی دو شیوه متفاوت کاربرد هورمون های اکسینی بر ریشه زایی قلمه های درختچه دارایی در دو آزمایش جداگانه و در دو زمان بهمن و اسفندماه 1386 و مقایسه نتایج آن با نتایج سایر پژوهش های انجام شده بر روی این گونه بود. آزمایش به صورت فاکتوریل دو عاملی در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی و مقایسه میانگین ها با آزمون دانکن در سطح احتمال 1 و 5 درصد انجام شد. فاکتور اول روش کاربرد هورمون و فاکتور دوم سطوح مختلف هورمون های IBA و NAA (0، 100 و 200 میلی گرم در لیتر) بود. در روش اول هورمون های IBA و NAA بر درختچه های مادری 24 ساعت قبل از تهیه قلمه اسپری شدند و روش دوم اسپری قلمه های برگ دار بعد از استقرار در بستر کشت بود. نتایج آزمایش نشان داد که روش دوم برای تمامی صفات اندازه گیری شده برتر از روش اول بود اما مقایسه این دو روش با نتایج پژوهش سایر محققین نشان داد که شیوه سنتی فروبری سریع انتهای قلمه در محلول های ریشه زا موثرتر در میزان ریشه دهی قلمه های دارایی است.

ریحان (Ocimum basilicum) گیاهی علفی، یکساله و متعلق به خانواده نعناعیان است. از ریحان به عنوان گیاه دارویی، ادویه ای و همچنین به عنوان سبزی تازه استفاده می شود. یکی از بخش های مهم بیوتکنولوژی، کشت بافت می باشد که کاربردهای زیادی در زمینه گیاهان داروئی، نظیر باززایی و تکثیر گیاهان در شرایط آزمایشگاهی و تولید داروهای گیاهی با کیفیت بالا دارد. مطالعه حاضر به منظور بررسی اثر نوع ژنوتیپ (4 ژنوتیپ مختلف شامل ارومیه، اردبیل، همدان و مجارستانی) و محیط کشت (محیط MS تکمیل شده با بنزیل آدنین در چهار سطح صفر، 2.5، 5 و 7.5 میلی گرم در لیتر) بر باززایی مستقیم شاخساره و مشخص نمودن بهترین نوع ژنوتیپ و تیمار هورمونی برای به دست آوردن بیشترین بازده در تولید گیاهچه های درون شیشه ای گیاه ریحان، در آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی و در محیط کشت پایه MS انجام گردید. نتایج این آزمایش نشان داد که بین ژنوتیپ ها اختلاف معنی داری از لحاظ باززایی وجود دارد. حداکثر باززایی از نظر درصد و تعداد باززایی در ریزنمونه، در غلظت 2.5 میلی گرم در لیتر بنزیل آدنین و در ژنوتیپ مجارستانی مشاهده گردید. همچنین با افزایش غلظت بنزیل آدنین ریشه زایی کاهش و درصد شیشه ای شدن نمونه ها افزایش یافت.

سمیت بور یک عارضه مهم است که می تواند رشد گیاهان را در محیط های خشک و نیمه خشک محدود نماید. استفاده از پایه های متحمل که مانع از جذب یا انتقال بور به قسمت های هوایی گیاهان می شوند، سمیت بور در پیوندک را کاهش داده و به تبع آن تحمل مقادﻳر بیش از حد بور در منطقه ریشه افزایش می ﻳابد. بدین منظور، جهت ارزیابی اثرات سمیت بور بر رشد رویشی، خصوصیات فیزیولوژیکی و توزیع بور درخت بادام رقم فراگنس، آزمایشی با سه سطح بور (20 mg/ L، 10، 0.25) از اسید بوریک و دو پایه بادام (GF677، Tuono) به صورت فاکتوریل و در قالب طرح کاملا تصادفی با چهار تکرار در محیط کنترل شده به اجرا درآمد. نتایج نشان داد که سمیت بور اثرات معنی داری بر رشد رویشی، خصوصیات فیزیولوژیکی و توزیع بور در درخت بادام داشت. با افزایش سطوح بور در محلول غذایی، صفات رویشی شامل درصد تولید برگ و رشد طولی شاخه اصلی به صورت معنی داری کاهش یافت. هر چند، ترکیب Fr/ Tuono نسبت به Fr/GF677 کمتر تحت تاثیر قرار گرفت. همچنین، خصوصیات فیزیولوژیکی نظیر درصد نشت الکترولیت، محتوای پرولین و درصد نکروز برگ به صورت معنی داری در هر دو ترکیب پایه- پیوندک افزایش یافت. بر اساس نتایج حاصله، پایه GF677 به دلیل عدم کاهش جذب و یا انتقال مقادیر بیش از حد بور از سیستم ریشه به قسمت های هوایی پیوندک، حساسیت بالایی به سمیت بور داشته، در حالی که پایه Tuono از طریق مکانیسم توزیع ترجیحی بور در ریشه ها، مانع افزایش تجمع بور در برگ های جوان و بافت مریستمی شده و تا حدودی این اندام های حساس را در مقابل صدمات ناشی از سمیت بور حفظ کرده است.در نهایت، به نظر می رسد که در شرایط مقادیر بیش از حد بور پایه Tuono تحمل بالاتری نسبت به پایه GF677 دارد.

به دلیل عمر پایین پس از برداشت زردآلو، این تحقیق با هدف ارائه راه حلی برای بهبود عمر پس از برداشت رقم مورد مطالعه زردآلو صورت گرفته است. در این تحقیق اثر کاربرد غلظت های مختلف محلول پاشی اسید سالیسیلیک بر روی خصوصیات کیفی و فعالیت آنتی اکسیدانی زردآلو در طی دوره انبارداری مورد بررسی قرار گرفته است. زردآلو رقم «نوری» سه هفته قبل از بلوغ تجاری با غلظت های 1، 2، 3 و 4 میلی مولار اسید سالیسیلیک و همچنین آب مقطر (شاهد) محلول پاشی شدند. در زمان بلوغ تجاری میوه ها برداشت و بلافاصله به آزمایشگاه منتقل شدند. سپس میوه ها در جعبه های پلی اتیلنی بسته بندی، و در دمای 4 درجه سانتی گراد و رطوبت نسبی 95 درصد برای مدت 20 روز انبار شدند. میزان تغییرات کاهش وزن، سفتی بافت میوه، مواد جامد محلول، اسیدیته قابل تیتراسیون، pH، شاخص طعم، اسید آسکوربیک و فعالیت آنتی اکسیدانی در روزهای صفر، 5، 10، 15 و 20 اندازه گیری شدند.نتایج نشان داد که طی دوره انبارداری، میزان کاهش وزن، مواد جامد محلول، pH و شاخص طعم افزایش معنی داری، در حالی که سفتی بافت میوه، اسیدیته قابل تیتراسیون، اسید آسکوربیک و فعالیت آنتی اکسیدانی کاهش معنی داری داشته است.در طی دوره انبارداری تفاوت معنی داری بین تیمار شاهد و اسید سالیسیلیک در تمام فاکتورهای اندازه گیری شده، مشاهده شد. تیمار اسید سالیسیلیک به طور معنی داری مانع از کاهش وزن و همچنین باعث حفظ سفتی بافت میوه ها گردیده است. در این شرایط، بیشترین میزان اسیدیته قابل تیتراسیون، اسید آسکوربیک و فعالیت آنتی اکسیدانی در تیمارهای 4 میلی مولار اسید سالیسیلیک و کمترین آن ها در تیمار شاهد مشاهده شد.نتایج نشان داد که کیفیت میوه های زردآلو با استفاده از تیمار اسید سالیسیلیک به دلیل تاخیر انداختن فرآیند رسیدگی، بهبود یافته است.