پژوهشهای علوم و صنایع غذایی ایران
سال:1395 | دوره:12 | شماره:1 |تعداد مقالات:19

هدف از این پژوهش طراحی ظروف خودگرم کننده و بررسی اثر میزان و نوع ترکیبات گرمازا بر دمای تولید شده، می باشد. شش ترکیب بازی-اسیدی هیدروکسیدسدیم+ اسید سیتریک، هیدروکسیدسدیم+ اسید تارتاریک، هیدروکسید پتاسیم+ اسید سیتریک، هیدروکسید پتاسیم + اسید تارتاریک، اکسیدکلسیم + اسید سیتریک و اکسیدکلسیم + اسیدتارتاریک به نسبت 1: 1.5 در سه میزان 150، 200 و 250 گرم تهیه و در فضای خالی بین دو جداره قوطی های طراحی شده، تعبیه شدند. آب به میزان 0.75 وزن ترکیب گرمازا نیز در لفاف قرار داده شد و در فضای مذکور جاسازی شد. برای تعیین بهترین میزان و نوع ترکیب، دمای جدار قوطی و غذا (کنسرو لوبیا و کنسرو خاویاربادنجان) و همچنین پروفایل دما-زمان ترکیبات مختلف ترسیم گردید. نتایج نشان داد، میزان ترکیب قلیا-اسید بر حرارت تولیدی موثر است و بهترین نتیجه در میزان 250 گرم حاصل شد. نوع ترکیب تاثیر معنی داری (p<0.05) بر حرارت تولیدی داشت. بهترین ترکیب هیدروکسیدسدیم- اسیدسیتریک بود. بین انتخاب اسیدسیتریک و اسیدتارتاریک تفاوت معنی داری دیده نشد. با مقایسه میزان و سرعت گرم شدن در کنسرو لوبیا وکنسرو خاویاربادنجان نتایج نشان داد گرمای ایجاد شده در کنسرو بادنجان به طور معنی داری بیش تر از کنسرو لوبیا است. پروفایل دمایی نشان داد 6 دقیقه طول می کشد تا دما به حداکثر خود برسد، 6-10 دقیقه نیز دما ثابت باقی ماند. به این ترتیب مشخص شد، ترکیبات گرمازا انتخاب شده به خوبی توانستند حرارت مناسبی برای گرم کردن مواد غذایی ایجاد کنند و بهترین ترکیب گرمازا هیدروکسیدسدیم - اسیدسیتریک به میزان 250 گرم بود.

امروزه افزودنی های رنگی در طیف گسترده ای از محصولات غذایی به منظور ایجاد ظاهر مطلوب و مورد پسند مصرف کننده مورد استفاده قرار می گیرند. عصاره آناتو یک رنگ طبیعی ایمن برای کاربردهای خوراکی است که می تواند به عنوان جایگزین رنگ های سنتزی بکار رود. همچنین عصاره آناتو دارای ویژگی های ضدمیکروبی و آنتی اکسیدانی است و کاربرد آن در محصولات غذایی، لزوم استفاده از نگهدارنده های سنتزی را کاهش می دهد. در این پژوهش از طرح مرکب مرکزی بمنظور بررسی تاثیر دما (60-5 درجه سانتی گراد)، زمان (10-2 ساعت)، نسبت دانه به حلال (20-4 درصد) و مخلوط حلال های کلروفرم و استون (100-0 درصد) بر میزان استخراج رنگ از دانه آناتو و بهینه سازی فرایند استخراج رنگ، استفاده شد. از رویه سطح پاسخ نیز جهت یافتن برآورد بهترین شرایط فرایند با کمترین میزان آزمون استفاده گردید. نتایج آنالیز واریانس نشان داد، فاکتورهای دما و نسبت دانه به حلال بر استخراج رنگ بیشترین اثر را دارند. شرایط عملیاتی بهینه جهت حصول بیشینه مقدار رنگ آناتو در فرآینداستخراج شامل دمای 48 درجه سانتی گراد، زمان 2 ساعت، نسبت دانه به حلال 12.9 و 100 درصد کلروفرم تعیین گردید که در این شرایط راندمان استخراج رنگ آناتو 3.95 درصد و میزان جذب نوری 0.597 یافت شد که میزان مطلوبیت برای هر دو پاسخ 100 درصد بود.

Spirulina platensis یکی از بهترین ریزجلبک های غذایی است که از سوی سازمان بهداشت جهانی به عنوان غذایی برتر شناخته شده است و می تواند جهت تولید غذاهای عملگر استفاده شود. در این پژوهش تولید فرآورده ای نوین از کیوی تحت عنوان پاستیل کیوی و غنی سازی آن با ریزجلبک Spirulina platensis مورد مطالعه قرار گرفت. اثر سطوح مختلف Spirulina platensis در پنج سطح (صفر، 0.25، 0.5، 1 و 2 درصد) بر میزان رطوبت، پارامترهای بافت، خصوصیات حسی، ترکیبات شیمیایی و مغذی بررسی گردید. نتایج نشان داد در اثر افزودن اسپیرولینا رطوبت به شکل معنی داری افزایش یافت. نتایج آنالیز بافت نشان داد که با افزایش اسپیرولینا سختی و قابلیت جویدن افزایش یافت، در حالی که پیوستگی نمونه ها روند کاهشی داشت. با افزایش اسپیرولینا میزان پروتئین، ویتامین ث، خاکستر تام، آهن و کلسیم افزایش یافت. نتایج تصاویر میکروسکوپ الکترونی ریز ساختار نشان داد افزودن اسپیرولینا منجر به کاهش یکنواختی ساختار نمونه ها شده و شبکه ژلی با منافذ بزرگتری تشکیل گردید. نتایج ارزیابی حسی نشان داد نمونه های حاوی 0.25 درصد اسپیرولینا ویژگی های حسی (رنگ، آروما، طعم و پذیرش کلی) بهتری نسبت به سایر نمونه ها داشتند.

در این پژوهش ویژگی های فیزیکوشیمیایی، بافتی، حسی و رئولوژیکی سس مایونز کم کالری با استفاده از ماست مورد بررسی قرار گرفت. چربی مایونز در سطوح 25، 50 و 75 درصد با استفاده از ماست جایگزین گردید و نمونه های مایونز به ترتیب با اسامی SM1 (25 درصد جایگزینی چربی)، SM2 (50 درصد جایگزینی چربی) و SM3 (75 درصد جایگزینی چربی) نام گذاری شدند. نمونه حاوی 66 درصد روغن نیز به عنوان شاهد درنظر گرفته شد. نتایج حاصل از آزمایش های شیمیایی نشان داد که میزان کالری محاسباتی تمامی نمونه های مایونز کم چرب به طور معنی داری کم تر از نمونه شاهد بود اما حاوی مقادیر بیشتری رطوبت بودند. از نظر ویژگی های بافتی کم ترین میزان سفتی مربوط به نمونه SM3 بود. میزان ویسکوزیته نمونه های مایونز کم چرب نیز در مقایسه با نمونه شاهد کمتر بود. به لحاظ ویژگی های رئولوژیکی در تمامی نمونه ها مدول ذخیره بیشتر از مدول افت بود در نتیجه همه نمونه ها در گروه مواد ویسکوالاستیک جامد طبقه بندی شدند. همچنین تانژانت افت در نمونه های مایونز کم چرب بیشتر از نمونه شاهد بود که بیانگر گرایش رفتار این نمونه ها به رفتار شبه مایع می باشد. در ارزیابی حسی بالاترین میزان پذیرش کلی مربوط به نمونه SM3 و SM2 بود، این مطلب بیانگر این موضوع می باشد که ماست می تواند جایگزین چربی مناسبی در فرمولاسیون سس مایونز باشد.

در این پژوهش امکان استفاده از پودر آب پنیر و صمغ کتیرا بعنوان جایگزین تخم مرغ در سس مایونز مورد مطالعه قرار گرفت. بمنظور بهینه یابی فرمولاسیون سس مایونز کم کلسترول، از طرح آماری مخلوط استفاده شد. تیمارها با ترکیب تخم مرغ (0-10 گرم)، پودر آب پنیر (0-10 گرم) و ژل صمغ کتیرا (0-10 گرم) با استفاده از نرم افزار مینی تب تعیین شد و پایداری، ویسکوزیته، ویژگی های حسی و بافتی سس مایونز کم کلسترول مورد بررسی قرار گرفت. نتایج آزمون پایداری نشان داد که به استثنای نمونه های M5 (تخم مرغ صفر، صمغ کتیرا صفر و 10 گرم پودر آب پنیر)، M8 (تخم مرغ صفر، 10 گرم صمغ کتیرا و پودر آب پنیر صفر) و M10 (تخم مرغ صفر، 5 گرم صمغ کتیرا و 5 گرم پودر آب پنیر) سایر نمونه ها صد در صد پایدار بودند. به لحاظ ویسکوزیته بیشترین و کمترین مقدار به ترتیب در نمونه های M6 (3.33 گرم تخم مرغ، 3.33 گرم صمغ کتیرا و 3.33 گرم پودر آب پنیر) و M5 (تخم مرغ صفر، صمغ کتیرا صفر و 10 گرم پودر آب پنیر) مشاهده شد. از نظر سفتی و چسبندگی بیشترین مقدار متعلق به نمونه M6 (3.33 گرم تخم مرغ، 3.33 گرم صمغ کتیرا و 3.33 گرم پودر آب پنیر) و کمترین مقدار در نمونه M5 (تخم مرغ صفر، صمغ کتیرا صفر و 10 گرم پودر آب پنیر) بود. بیشترین میزان روشنی نیز در نمونه M1 (5 گرم تخم مرغ، 5 گرم صمغ کتیرا و پودر آب پنیر صفر) مشاهده شد. در نهایت نتایج حاصل از بهینه یابی فرمولاسیون نشان داد که مقادیر 2.17 گرم تخم مرغ، 5.28 گرم صمغ کتیرا و 2.74 گرم پودر آب پنیر، ترکیب مناسبی جهت جایگزینی تخم مرغ در سس مایونز و تولید فرآورده کم کلسترول می باشد.

در این پژوهش تولید فراورده ژله ای بر پایه پوره خرما با استفاده از نسبت های مختلف هیدروکلوئیدهای ژلاتین در دو سطح (6 و 8 درصد) و زانتان در دو سطح (0.25 و 0.75 درصد) و آب پنیر تغلیظ شده در سه سطح (5، 10 و 20 درصد) مورد مطالعه قرار گرفت. متغیرهای وابسته شامل میزان رطوبت، فعالیت آب، pH، بریکس، پروتئین و خاکستر بود. ویژگی های بافتی و پارامترهای رنگی اندازه گیری و ارزیابی حسی نیز انجام شد. این پژوهش در قالب طرح کاملا تصادفی انجام شد. نتایج نشان داد با افزایش آب پنیر تغلیظ شده در فرمولاسیون pH کاهش یافت، اما بریکس، خاکستر، رطوبت، فعالیت آب و میزان پروتئین نمونه ها به شکل معنی داری افزایش یافت. اثر زانتان و ژلاتین بر میزان رطوبت، خاکستر و فعالیت آب معنی دار و مثبت بود. آنالیز بافت نشان داد با افزایش ژلاتین سختی، قابلیت جویدن و پیوستگی بافت افزایش یافت اما چسبندگی روند کاهشی داشت. افزایش زانتان در فرمولاسیون منجر به افزایش الاستیسیته و صمغی بودن بافت و کاهش قابلیت جویدن نمونه ها گردید. نتایج پردازش تصویر نشان داد اثر هیچ یک از متغیرها بر پارامترهای رنگی معنی دار نبود. ارزیابی حسی نشان داد نمونه های حاوی بالاترین درصد هیدروکلوئید امتیاز طعم و آرومای کمتری را به خود اختصاص دادند.

نرم کننده ها (پلاستی سایزرها) از جمله مواد افزودنی مورد استفاده در پلاستیک ها هستند که می توانند بطور بالقوه طی نگهداری مواد غذایی در بسته بندیهای پلاستیکی، به مواد غذایی مهاجرت کرده و مشکلاتی را در ایمنی و کیفیت حسی مواد غذایی ایجاد کنند. استرهای فتالات ازجمله این نرم کننده ها هستند که در تولید پلی اتیلن ترفتالات (PET) بکار می روند. در این تحقیق، مهاجرت مهمترین آنها شامل دی متیل فتالات (DMP)، دی اتیل فتالات (DEP)، دی اتیل هگزیل فتالات (DEHP)، دی ایزوبوتیل فتالات (DIBP) و دی بوتیل فتالات (DBP) از پلی اتیلن ترفتالات PET به مدل غذایی آبلیمو (اسید استیک (%3 (w/v) بررسی گردید. مدل غذایی (سیمولانت) تهیه شده در دماهای 5، 25 و 40oC به مدت 3 ماه در بطریهای PET نگهداری شدند و در بازه های زمانی 10، 30، 60 و 90 روز، توسط روش کروماتوگرافی گازی (GC) مورد آنالیز قرار گرفتند. نتایج نشان داد که با افزایش دما و زمان نگهداری، مقدار مهاجرت این مواد افزایش یافت و در تمامی دماهای نگهداری، بعد از 90 روز، مقادیر مهاجرت بیش از حد مهاجرت ویژه (SML) (تعیین شده توسط استانداردکمیسیون اروپایی) بود که نشان می داد بطری PET نمی تواند بسته بندی مناسبی برای آبلیمو باشد. ضریب انتشار مهاجرت استرهای فتالات، به داخل مدل غذایی با استفاده از قانون فیک محاسبه شد. ضریب انتشار در دماهای 5، 25 و 40oC برای DEHP به ترتیب 0.159، 0.115 و 0.115×10-9 cm2/s و برای DBP به ترتیب 0.084، 0.105 و 0.138×10-9 cm2/s به دست آمد. DIBP در دمای 5oC مهاجرتی نشان نداد و ضریب انتشار آن در دماهای 25 و 40oC به ترتیب 0.177 و 0.125×10-9 cm2/s بود. همچنین در تمامی دماها، مهاجرتDEP بعد از گذشت 90 روز تشخیص داده نشد و DMP مقادیر بسیار جزئی را نشان داد. وابستگی ضریب انتشار به دما با استفاده از قانون آرنیوس محاسبه شد و مقدار انرژی فعالسازی برای DIBP، DBP و DEHP به ترتیب 2.82، 2.06 و 1.302J/molL به دست آمد.

در تحقیق حاضر بمنظور بهبود خواص فیزیکی و مکانیکی فیلم های زیست تخریب پذیر خوراکی ترکیب کردن دو پلیمر کربوکسی متیل سلولز (CMC) و کتیرا مورد مطالعه قرار گرفت. کربوکسی متیل سلولز و کتیرا با نسبت های 25:75، 50:50 و 75:25 با یکدیگر ترکیب شده و میزان نفوذپذیری به بخار آب، درصد حلالیت، خواص مکانیکی و ریزساختار آنها ارزیابی گردید. نتایج نشان داد که در میان سه نسبت مرکب دو پلیمر، میزان استحکام کششی در نسبت 50:50 نسبت به دو ترکیب دیگر بیشتر بود طوری که مقدار آن در نسبت های 50:50، 25:75 و 75:25، به ترتیب 44.59، 32.82 و 26.59 مگاپاسکال بوده است. نفوذپذیری به بخار آب در ترکیب 50:50 و 75:25 نسبت به ترکیب 25:75 از شرایط بهتری برخوردار بود. ویژگی حلالیت در آب در سه فیلم ترکیبی تفاوتی با یکدیگر نداشتند ولیکن دارای کیفیت بهتری نسبت به فیلم خالص CMC بودند طوری که مقدار 52 الی 58 درصد نسبت به فیلم خالص CMC کاهش معنی داری را در میزان حلالیت به نمایش گذاشتند. همچنین، ترکیب کردن دو پلیمر در نسبت های مختلف توانست از میزان حساسیت فیلم ها نسبت به رطوبت بکاهد. بطورکلی، از نتایج این تحقیق دریافت می شود که ترکیب کردن دو پلیمر می تواند برخی ویژگی های فیزیکی- مکانیکی فیلم خوراکی تهیه شده از کربوکسی متیل سلولز- کتیرا را بهبود بخشد.

در این پژوهش، تاثیر دو سازگارکننده مالئیک انیدرید پلی اتیلن (MAPE1) و پلی اتیلن گلیکول (PEG2) بر ویژگی های مکانیکی (خمشی و کششی) و فیزیکی (زیست تخریب پذیری و جذب آب) کامپوزیت طبیعی ساخته شده از 50 درصد پلی اتیلن با دانسیته پایین و 40 درصد آرد کاه گندم مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد که تاثیر نوع سازگارکننده بر ویژگی های فیزیکی و مکانیکی معنی دار است (p<0.05). با توجه به یافته ها مشاهده شد که میزان تخریب پذیری و جذب آن نمونه های بدون سازگار کننده به ترتیب به میزان 7.8 درصد و 16 درصد از تمامی نمونه ها و میزان تخریب پذیری و جذب آب نمونه های حاوی PEG به ترتیب به میزان 13.1 درصد و 6.5 درصد از انواع دارای MAPE بیشتر بود، لذا هنگامی که زیست تخریب پذیری زیاد مد نظر باشد، نمونه های حاوی PEG و هنگامی که مقاومت به جذب آب مدنظر است، نمونه های حاوی MAPE مناسب هستند. همچنین نتایج آزمون های مکانیکی نشان می دهد که نمونه حاوی سازگار کننده MAPE بالاترین میزان استحکام خمشی و کششی به ترتیب 41.36 مگاپاسکال و 365.5 مگاپاسکال را نسبت به سایز نمونه ها داشت.

مدل سازی فرایند سرخ کردن در جهت آگاهی از روابط بین متغییرهای مختلف، می تواند گامی مناسب در جهت بهبود کیفیت محصول باشد. در این پژوهش، اثر پیش تیمار اولتراسوند تحت فرکانس های 28 و 40 کیلوهرتز به مدت 15 دقیقه و پیش تیمار مایکروویو با توان های 3 و 6 وات بر گرم به مدت 10 دقیقه بر میزان رطوبت سیب زمینی سرخ شده در درجه حرارت های 150، 170 و 190 درجه سانتی گراد به مدت 60، 120، 180 و 240 ثانیه مورد بررسی قرار گرفت. برازش داده های تجربی افت رطوبت نمونه ها در طی فرآیند سرخ کردن با استفاده از شش مدل تجربی پیشنهادی و قانون فیک انجام شد. نتایج نشان داد که هر دو پیش تیمار اولتراسوند و مایکروویو در کلیه سطوح مورد استفاده، میزان رطوبت نهایی نمونه ها را به طور معنی داری در سطح احتمال 5 درصد کاهش دادند. همچنین، با افزایش دما، میزان رطوبت نمونه های سیب زمینی به شکل غیرمعنی دار در سطح احتمال 5 درصد کاهش یافت. از طرف دیگر، با افزایش زمان فرایند، میزان رطوبت نمونه ها به طور معنی دار و بصورت نمایی کاهش پیدا کرد. همچنین، مدل های پیشنهادی در این پژوهش، با داشتن ضریب تبیین بالا (R2) و ریشه میانگین مربعات خطا (RMSE) پایین، به خوبی داده های تجربی را برازش نمودند. ضریب انتشار موثر رطوبت برای نمونه های مختلف در دامنه 3.57×10-8 الی 11.08×10-8 متر مربع بر ثانیه به دست آمد. اعمال پیش تیمارهای اولتراسوند و مایکروویو موجب افزایش ضریب انتشار موثر رطوبت و کاهش انرژی فعال سازی نمونه ها شدند.

کاربرد آنتی اکسیدان های طبیعی به جای انواع سنتزی در مطالعات اخیر بسیار مورد توجه قرار گرفته است. هدف از این تحقیق بررسی عملکرد فیلم های پلیمری پوشانده شده با آلفا- توکوفرول در جلوگیری از اکسایش چربی در کره بود. محلول اتانولی آلفا- توکوفرول با سه غلظت متفاوت (0.1%، 0.15%، 0.2%) بر روی سطح فیلم های پلیاتیلن با دانسیته پایین (LDPE)3 و پلی پروپیلن خطی شده (BOPP)4 پوشانده شد. از فیلم های فاقد آلفا- توکوفرول به عنوان شاهد استفاده شد. مهاجرت آلفا- توکوفرول از سطح فیلمها به اتانول 95% (ماده مشابه چربی) در دمای 22 درجه سانتی گراد اندازه گیری شد. با افزایش زمان و غلظت آلفا- توکوفرول، مهاجرت به اتانول افزایش یافت (P<0.05). ثبات اکسایشی قطعات کره سنتی بستهبندی شده با فیلمهای پلیاتلین و پلیپروپیلن (فاقد و حاوی آلفا- توکوفرول) در دمای یخچال (4oC) طی 30 روز بررسی شد. مقدار شاخص پراکسید، اسیدهای چربآزاد و ویژگیهای حسی نمونهها در مدت نگهداری مورد ارزیابی قرار گرفت. در دمای یخچال فیلم LDPE در ثبات اکسایشی محصول و حفظ کیفیت آن به طور معنی دار بهتر از فیلمBOPP با غلظت یکسان بود (P<0.05). فیلم های فاقد آلفا- توکوفرول از این نظر اختلاف معنی داری نداشتند. در دمای یخچال پوشش آلفا- توکوفرول با غلظت 0.15% در هر دونوع فیلم مطلوب ترین ثبات اکسایشی و ویژگی های حسی را ایجاد کرد. بر اساس نتایج پوشش آلفا- توکوفرول روی سطح فیلم های پلیمری در حفظ پایداری و ثبات اکسایشی کره و حفظ ویژگی های حسی کره موثر بود.

موز میوه ای سرشار از مواد مغذی است که به علت داشتن محتوای رطوبتی بالا استفاده از روش های نگهداری مناسب بمنظور افزایش زمان ماندگاری آن ضروری است. آبگیری اسمزی یک فرآیند غیرحرارتی برای کاهش رطوبت و بهبود ویژگی های خوراکی محسوب می شود. با این وجود، این فرآیند کند بوده و همچنین بافت میوه طی فرآیند دچار تغییرات نامطلوبی می گردد. در این پژوهش از لاکتات کلسیم (در غلظت های 0%، 2%، 3% و 4%) و اسید سیتریک (در غلظت های 0%، 0.5%، 1% و 1.5%) برای بهبود استحکام بافت میوه و افزایش سرعت فرآیند طی آبگیری با محلول اسمزی ساکارز استفاده گردید و الگوریتم ژنتیک بمنظور بهینه سازی شرایط فرآیند بکار گرفته شد. نتایج نشان داد استفاده از لاکتات کلسیم و اسید سیتریک سبب کاهش میزان جذب مواد جامد و تغییرات رنگ، افزایش افت رطوبت و همچنین بهبود مقاومت مکانیکی بافت میوه می گردد. شرایط بهینه فرآیند نیز برای حصول بیشترین مقدار افت رطوبت و مقاومت مکانیکی و کمترین مقدار جذب مواد جامد و تغییرات رنگ در نظرگرفته شد (غلظت های پیش بینی شده به ترتیب 3.99% و 0.86% برای لاکتات کلسیم و اسید سیتریک بود). شرایط بهینه با استفاده از داده های آزمایشگاهی اعتبارسنجی گردید. مقادیر شاخص های آماری MSE، NMSE و AME (به ترتیب برابر با 2.062، 0.021 و 1.099) بیانگر توانایی بالای الگوریتم ژنتیک برای بهینه سازی فرآیند آبگیری اسمزی بود.

شناسایی و جداسازی محصولات کشاورزی تازه و سالم از محصولات مانده و آسیب دیده موجب کاهش تلفات و ضایعات ناشی از گسترش بیماری نمونه های ناسالم می شود. هدف از این مقاله بررسی کیفیت ماندگاری انار دانه طی دوره نگهداری 15 روزه با استفاده از سامانه تصویربرداری حرارتی می باشد. برای دریافت تصاویر حرارتی، انار دانه ها با استفاده از روش گرمانگاری فعال در معرض منبع سرد با دمای -2oC به مدت 60 ثانیه قرار گرفتند. بمنظور استخراج مقادیر دمایی دو روش بخش بندی بر مبنای آستانه یابی تصاویر حرارتی و ترکیب تصاویر رنگی و حرارتی به روش ثبت تصویر استفاده شد. از ویژگی های دمایی مستخرج برای ارزیابی و طبقه بندی انار دانه های چهار دوره نگهداری در سه بازه زمانی 60 ثانیه ای از تصویربرداری (مجموعا 180 ثانیه تصویربرداری حرارتی) از روش آنالیز تفکیک خطی استفاده شد. میانگین دقت طبقه بندی اناردانه ها در سه بازه زمانی 60 ثانیه اول، دوم و سوم از تصویربرداری حرارتی 62.1%، 72% و 79.85 بدست آمد. برای طبقه بندی دوره ها نیز در سه بازه زمانی60 ثانیه بهترین دقت طبقه بندی در 60 ثانیه سوم که برای روز اول 98.7%، روز پنجم 69.23%، روز دهم 65.38% و روز پانزدهم 89.85% بدست آمد. نتایج بدست آمده تایید می کند که تصویربرداری حرارتی می تواند به عنوان یک روش غیر مخرب برای شناسایی درجه تازه بودن انار دانه در زمان های متفاوت نگهداری مورد استفاده قرار گیرد.

موسیلاژ دانه به از جمله هیدروکلوئیدهای بومی است که استخراج آن به علت ویسکوزیته بالا نیازمند روشی است که علاوه بر کاهش زمان و مصرف انرژی، از بازدهی بالایی نیز برخوردار باشد. استخراج به کمک فراصوت به عنوان یکی از روش های نوین می تواند در دستیابی به این هدف نقش داشته باشد. به این منظور در ابتدا شرایط استخراج رایج (زمان 45 دقیقه، دمای 47oC و نسبت آب به دانه 1: 32.5)، با هدف تعیین بهترین شرایط هیدراسیون بهینه سازی گردید. در این پژوهش از فراصوت (پروب با فرکانس 24KHz و توان 400W) با شدت ها (20، 60، 100 درصد) و زمان های مختلف صوت دهی (5، 15 و 30 دقیقه) استفاده شد. نتایج حاکی از آن بود که طی 30 دقیقه استخراج با شدت 100 درصد، بازده نسبت به نمونه کنترل 42.7 درصد افزایش داشت. مدل هرشل بالکی بهترین مدل رئولوژیکی برای توصیف رفتار جریان نمونه ها انتخاب شد. به علت شکست ساختار پلی ساکاریدی موسیلاژ توسط امواج فراصوت، حلالیت نمونه ها بین 66 تا 92 درصد متغیر بود اما در مقایسه با نمونه کنترل به شدت افزایش یافت. در شدت 60 درصد نیز بالاترین پایداری نمونه ها مشاهده شد. پایداری کف نمونه ها نسبت به نمونه کنترل 17.31 درصد افزایش نشان داد. با وجود کاهش جذب آب موسیلاژهای استخراج شده طی زمان طولانی با شدت بالا، اما این پارامتر تقریبا در بسیاری از تیمارها فراتر از نمونه کنترل بود. نتایج این پژوهش نشان داد استفاده از فراصوت به دلیل تاثیر مثبت بر بسیاری از خواص علمکردی می تواند روش مناسبی برای استخراج موسیلاژ دانه به معرفی گردد.

در این مقاله شیوه ای برای طبقه بندی اناردانه های خارج شده از میوه انار بر مبنای کیفیت رنگ ارائه شده است. هدف از این مقاله استخراج و استفاده از ویژگی های مبتنی بر تصویر برای درجه بندی اناردانه ها در سه گروه رنگی (قرمز، صورتی، سفید) و غشاء می باشد. طی مراحل پیش پردازش با ارزیابی کیفی فیلترهای رنگی برای بخش بندی بر مبنای آستانه، مناسب ترین فیلتر ارائه گردید. در این مطالعه از مجموع 26 ویژگی مورد استفاده، 10 ویژگی ریخت شناسی و شکلی، 10 ویژگی طیفی و رنگی مستخرج از فضاهای RGB، HIS، Lab و 6 ویژگی بافتی مستخرج از ممان های آماری تصویری استفاده گردید. برای طبقه بندی و شناسایی چهار گروه تعریف شده از روش تحلیل تفکیک خطی (Linear Discriminant Analysis) استفاده گردید. دقت طبقه بندی بر مبنای ویژگی های شکلی و اندازه برای جداکردن اناردانه و غشاء 96.3%، بر مبنای ویژگی ها رنگی RGB، HSI، Lab بیشترین دقت به ترتیب 87%، 84%، 89.1% همچنین نتایج دقت طبقه بندی بر مبنای ویژگی های بافتی 93.3% بدست آمد. در پایان با استفاده از روش ترکیب ویژگی ها بعنوان ورودی مدل طبقه بند، دقت طبقه بندی 99% بدست آمد.

شیرین بیان یکی از مهمترین گیاهان دارویی و صنعتی است که در بسیاری از صنایع کاربرد دارد. ریشه شیرین بیان ترکیبات متنوعی دارد. عصاره آبی ریشه شیرین بیان بدلیل خواص فیزیکی عملکردیش کاربردهای متنوعی در دارو سازی و صنایع غذایی پیدا کرده است. رفتار رئولوژیکی عصاره شیرین بیان و مطالعه اثر درجه حرارت و مواد جامد محلول بر ویسکوزیته عصاره در محدوده دمایی 70-10 درجه سانتی گراد و غلظت 50-5 درصد با استفاده از دستگاه ویسکومتر بروکفیلد بررسی شد. نتایج، رابطه خطی تنش برشی-سرعت برشی را در غلظت های مختلف و دماهای مورد مطالعه نشان داد که بیانگر نیوتنی بودن سیال بود. همچنین کاهش ویسکوزیته در اثر افزایش دما در نمونه ها مشاهده شد و همچنین افزایش درصد غلظت نمونه ها موجب افزایش ویسکوزیته شد.