گیاهان دارویی
سال:1398 | دوره:18 (دوره4) | شماره:ویژه نامه شماره 12 |تعداد مقالات:32

عروسک پشت پرده (L. Physalis alkekengi) گیاه دارویی مهم از خانواده Solanaceae است که در طب سنتی ایران و در اکثر نقاط جهان کاربرد درمانی دارد و برای این گیاه خواص متعددی نظیر تب بر، ضد التهاب، ضد درد، ضد باکتری و ضد ویروس گزارش شده است. عروسک پشت پرده در طب چینی کاربرد فراوانی دارد و از میوه آن، برای درمان آبسه، سرفه و رفع تب و گلودرد استفاده می شود. همچنین جوشانده و دم کرده گل آن برای درمان دیابت مناسب است و از ریشه این گیاه نیز برای درمان مشکلات ادراری و التهابات پوستی و دفع اسیداوریک، درمان نقرس، آرتروز، بواسیر، هپاتیت، برونشیت و تقویت کبد استفاده می شود. سابقه مطالعات فیتوشیمیایی عروسک پشت پرده به سال 1965 برمی گردد. تقریباً تاکنون 124 ترکیب شامل استروئیدها، فلانوئیدها، فنیل پروپانوئیدها و آلکالوئیدها از قسمت های مختلف این گیاه استخراج شده است که استروئیدها و فلانوئیدها از اهمیت بیشتری برخوردار هستند. حدود 58 ترکیب استروئیدی با بیشترین مقدار ترکیب فیزالین در اندام های مختلف این گیاه گزارش شده است. همچنین 19 ترکیب فلاونوئیدی در فرم های فلاون و فلاونول از کاسبرگ های عروسک پشت پرده استخراج شده است. به طور کلی، نتایج این مطالعه نشان می دهد که عروسک پشت پرده به دلیل خواص فیتوشیمیایی مؤثر در تغذیه و درمان برخی از بیماری های متابولیکی می تواند به عنوان یک گیاه دارویی مؤثر در صنایع دارویی و بهداشتی استفاده شود.

پژوهشگران همواره به دنبال الگوهای ترکیبی مناسبی از تغذیه و فعالیت های بدنی برای پیشگیری و درمان بیماری ها، افزایش تندرستی و بهتر شدن عملکرد بدنی بوده اند. هدف این مطالعه ارائه یک مقاله مروری از بررسی های انجام شده درباره تأثیر تعاملی زعفران و فعالیت بدنی است. در این مطالعه، اطلاعات مربوط به تعامل مصرف زعفران و فعالیت بدنی از پایگاه های اطلاعاتی فارسی و انگلیسی معتبر تا سال 2019 دستی بررسی شد. از 29 مطالعه یافت شده با در نظر گرفتن معیارهای ورود و خروج، درنهایت 23 مطالعه انتخاب و بررسی شد. از بین این مطالعات، 8 مورد تعامل مصرف زعفران و فعالیت ورزشی کوتاه مدت را مطالعه کرده اند که نتایج آنها تقویت دستگاه آنتی اکسیدانی، افزایش عملکرد قلبی تنفسی و کاهش کوفتگی عضلانی را در پی داشته است. 9 مورد، تعامل مصرف زعفران و فعالیت ورزشی مقاومتی درازمدت را بررسی کرده اند که نتایج آنها افزایش هورمون های تستوسترون، FSH، LH، استرادیول، بهتر شدن ترکیب بدنی، کاهش عوامل خطر قلبی عروقی، کنترل گلوکز ناشتایی و افزایش عملکرد دستگاه تولیدمثل را نشان می دهد. 6 مورد، تعامل مصرف زعفران و فعالیت ورزشی هوازی درازمدت را بررسی کرده که تقویت دستگاه آنتی اکسیدانی، بهتر شدن گلوکز خون، بهتر شدن بیماری های تنفسی و بهتر شدن شاخص های گلایسیمیک را نشان می دهند. در مجموع، تعامل مصرف زعفران و فعالیت بدنی موجب ارتقای دستگاه های بدنی و تنظیم توابع سوخت و سازی می شود. بخش اعظم پژوهش ها علت آن را همبستگی و هم افزایی این دو بویژه وجود متابولیت های زعفران خصوصاً فلانوئیدها (کروستین و کروسین) و نیز ترکیبات پلی فنولی و افزایش دستگاه دفاعی آنتی اکسیدانی توسط زعفران را ذکر کرده اند.

کرفس کوهی (Kelussia odoratissima Mozaff. ) یک گیاه دارویی اندمیک زاگرس مرکزی ایران است. به دلیل برداشت بیش از حد آن در اوایل دوره رویشی و زمان نسبتاً زیاد مورد نیاز برای استقرار و تولید بذر، این گیاه فرصت تجدید حیات و تولید بذر را نداشته و در معرض انقراض می باشد. کرفس کوهی دارای دو گروه ترکیبات اسانس و فلاونوئید می باشد. فلاونوئیدها بخش مهمی از ترکیبات این گیاه هستند که دارای اثرات ضدالتهابی، ضد ویروسی، ضد دیابت و ضدسرطان می باشند. مهم ترین ترکیب موجود در اسانس کرفس کوهی بوتیلیدن دی هیدروفتالید و نیز بوتیلیدن فتالید است. فتالیدها به طور عمده در بذر گیاه یافت می شوند. همچنین، اسیدهای چرب مهم آن اسید پتروسلینیک، اسید لینولئیک و اسید پالمیتیک می باشد. در طب سنتی برای اندام های هوایی گیاه کرفس کوهی، خواصی همچون ضدالتهاب، ضددرد، درمان روماتیسم و تصفیه خون ذکر شده است. کرفس کوهی همچنین، دارای خاصیت آنتی اکسیدانی و اثر حفاظت از بافت ها می باشد. در این مقاله، کرفس کوهی از جنبه های مختلف از قبیل مشخصات گیاه شناسی، کشت و تولید، موارد مصرف در طب سنتی و پژوهش های بالینی بررسی می شود.

مقدمه: نفخ یکی از علل درد بعد از عمل جراحی کوله سیستکتومی است. مطالعات نشان می دهد که با وجود مسکن های مختلف ٧ ٧ درصد بیماران بستری در بخش های جراحی و داخلی دچار درد هستند. برای کاهش این درد می توان از داروهای مختلف استفاده کرد. از جمله داروهای گیاهی مورد استفاده در درمان نفخ گیاه نعنا می باشد. با توجه به اینکه نعنا اثر ضدنفخ، ضدالتهاب و ضددرد دارد، در بهبود کرامپ های شکمی مؤثر است. هدف: این مطالعه با هدف تعیین تأثیر فرآورده نعنا بر کاهش شدت درد پس از جراحی کوله سیستکتومی انجام شد. روش بررسی: این پژوهش یک مطالعه کارآزمایی بالینی دو سوکور بود که به مدت 6 ماه از آذرماه 95 تا اردیبهشت 96 در بیمارستان امداد شهرستان سبزوار انجام گرفت. در این تحقیق ١ ٠ ٧ بیمار که کاندید جراحی کوله سیستکتومی باز بودند (٤ ٧ نفر گروه دارونما، ٦ ٠ نفر گروه دارو) مورد مطالعه قرار گرفتند. دارو و دارونما بعد از برگشت هوشیاری و یا تحریک رفلکس بلع (gag) و شروع درد بیمار، به میزان ٤ ٠ قطره هر ٢ ٠ دقیقه تا سه بار به بیمارانی که دچار درد بعد از عمل شده بودند، تجویز شد و با استفاده از مقیاس دیداری درد میزان تأثیر فرآورده نعنا بر شدت درد ارزیابی شد. نتایج: نتایج پژوهش نشان داد که میزان شدت درد در گروه دارو نسبت به گروه دارونما در ٢ ٠ دقیقه دوم و ٢ ٠ دقیقه سوم و ١ ٢ ٠ دقیقه بعد از مداخله به طور معنی داری کاهش داشت (001/0 P>). نتیجه گیری: با توجه به اثر ضدالتهاب و ضددرد نعنا استفاده از این داروی گیاهی به جای مسکن های غیراستروییدی که عوارض گوارشی دارند در درمان درد پس از جراحی توصیه می شود.

مقدمه: یکی از مشکلات شایع زنان سندرم پیش از قاعدگی است. این اختلال با علایم جسمانی و روانی آزار دهنده ای همراه است. به علت مشخص نبودن علت، روش های درمانی زیادی از جمله گیاهان دارویی برای درمان توصیه شده است. یکی از گیاهان مورد استفاده برای سندرم پیش از قاعدگی گیاه بومادران می باشد. هدف: مطالعه ی حاضر با هدف بررسی تأثیر عصاره گیاه بومادران بر سندرم پیش از قاعدگی انجام شد. روش بررسی: مطالعه کارآزمایی بالینی از نوع دو سوکور بر روی دانشجویان مؤنث مجرد ساکن خوابگاه دانشگاه علوم پزشکی شهر قزوین در سال 1395 انجام شد. ابتدا برای افراد فرم تشخیص موقت سندرم پیش از قاعدگی ارائه شد. سپس جهت تشخیص عدم ابتلا به افسردگی آزمون بِک انجام شد. افراد انتخاب شده به دوگروه مداخله (167 نفر) و کنترل (167 نفر) تخصیص داده شدند. به گروه آزمون 200 سی سی عصاره بومادران و شاهد دارونما به مدت 3 ماه داده شد و با فرم ثبت وضعیت روزانه و شدت درد پیگیری شدند. تحلیل داده ها با آزمون های آنالیز واریانس، t مستقل و کای دو انجام شد. نتایج: نتایج نشان داد روند تغییرات نمرات میانگین شدت کلی علائم طبق فرم ثبت روزانه و شدت درد در یک ماه، 2 ماه و 3 ماه پس از مداخله سه مرحله در گروه آزمون از لحاظ آماری معنادار بود. ولی در کنترل معنی دار نبود. میانگین شدت کلی علائم و شدت درد قبل از مداخله و سه ماه بعد در گروه مداخله و کنترل اختلاف معناداری داشت. نتیجه گیری: مطالعه نشان داد که عصاره بومادران بر روی علایم سندرم پیش از قاعدگی و شدت درد اثر دارد و باعث کاهش علایم می شود. بنابراین می توان از این گیاه در درمان علایم سندرم پیش از قاعدگی استفاده کرد.

مقدمه: کورکومین دارای اثرات کلینیکی ارزشمندی بر کبد است اما جذب ضعیف، متابولیسم سریع و عوارض جانبی دوزهای بالای آن در اثربخشی آن جهت پیشگیری و درمان بیماری ها محدودیت فراوانی ایجاد نموده است. هدف: در این تحقیق، اثرات حفاظتی و ترمیم کنندگی نانومیسل کورکومین بر آسیب کبدی ناشی از مصرف مزمن اتانول، با کورکومین و سیلی مارین در مدل موش سوری مقایسه شد. روش بررسی: تعداد 42 سر موش سوری ماده، در 8 گروه تقسیم بندی شدند و وضعیت این گروه ها بر اساس شاخص های کلینیکی، بیوشیمیایی (ALT، AST، ALP و LDH) و هیستوپاتولوژیک پس از 60 روز در پایان مطالعه مورد مقایسه و ارزیابی قرار گرفت. نتایج: سطوح سرمی ALT و AST در گروه های تحت درمان با نانوکورکومین (mg/kg 100)، کورکومین (mg/kg 100) و سیلی مارین (mg/kg 25) نسبت به گروه مصرف کننده اتانول کاهش معنی داری یافت (05/0 >P ) که بیانگر کاهش آسیب کبدی ناشی از اتانول می باشد. علاوه بر شاخص های بیوشیمیایی، یافته های هیستوپاتولوژیک نیز هم ارزی نانوکورکومین، کورکومین و سیلی مارین را در کنترل شاخص های سمیت کبدی ناشی از اتانول پس از قطع مواجهه با اتانول و در دوران نقاهت مسمومیت با الکل تأیید نمودند لیکن در این مقایسه، نانوکورکومین تنها ترکیبی بود که توانست به طور اختصاصی باعث کاهش معنی دار سطح LDH پس از قطع اتانول شود. نتیجه گیری: نانوکورکومین با کنترل افتراقی سطح LDH نسبت به کورکومین و سیلی مارین می تواند قابلیت های کلینیکی ویژه ای در کنترل آسیب های کبدی ناشی از سمیت زینوبیوتیک ها در صورت انجام مطالعات تکمیلی داشته باشد.

مقدمه: در زمان خارج کردن شیت آنژیوگرافی به دلیل هوشیار بودن بیمار و مشاهده فرآیند توسط ایشان سطوح بالایی از اضطراب و استرس توسط بیمار تجربه می شود. هدف: تعیین تأثیر استنشاق اسانس اسطوخودوس بر استرس و اضطراب ناشی از خارج کردن شیت در بیماران پس از آنژیوگرافی عروق کرونر. روش بررسی: در یک مطالعه نیمه تجربی، تعداد 70 بیمار کاندید آنژیوگرافی عروق کرونر به روش در دسترس، بین سال های 1395-1394 انتخاب و به روش تصادفی ساده به دو گروه آزمون و کنترل تخصیص یافتند. پس از خروج شیت (4 ساعت پس از اتمام آنژیوگرافی) پرسشنامه اضطراب اشپیل برگر توسط بیماران دو گروه پر شد. 70 دقیقه بعد، بیماران گروه آزمون، پنبه آغشته به دو قطره اسانس اسطوخودوس و گروه کنترل پلاسبو را به مدت 20 دقیقه استشمام کردند. پس از پایان 20 دقیقه، مجدداً داده های سطح اضطراب و استرس بیماران بررسی و با مرحله قبل از مداخله مقایسه شد. نتایج: بعد از اجرای مداخله، اضطراب (001/0 = P) و استرس (001/0 > P) بیماران گروه آزمون به طور معناداری کمتر از گروه کنترل بود. همچنین اضطراب و استرس بیماران گروه آزمون در مرحله بعد از مداخله، به طور معنی داری کمتر از قبل از مداخله بود (001/0 > P). آزمون دقیق فیشر نیز اختلاف معناداری را بین دو گروه از نظر سطوح اضطراب، بعد از مداخله نشان داد (001/0 = P)؛ به طوری که گروه آزمون بیشتر سطح خفیف اضطراب را نشان دادند (9/67 درصد). نتیجه گیری: استفاده از اسانس اسطوخودوس در زمان خارج کردن شیت، در بیماران پس از آنژیوگرافی می تواند موجب کاهش استرس و اضطراب بیماران شود.

مقدمه: خشخاش کبیر Papaver bracteatum Lindl. از خانواده شقایقیان است که حاوی آلکالوئید مهمی مانند تبائین می باشد. هدف: بررسی تنوع ژنتیکی و ساختار جمعیت خشخاش کبیر در رویشگاه رشته کوه البرز. روش بررسی: 36 ژنوتیپ از سه جمعیت خشخاش (12 فرد از هر جمعیت) انتخاب و بعد از استخراج DNA ژنومی به روش دویل و دویل با استفاده از 26 آغازگر نشانگر مولکولی SCoTمورد پایش قرار گرفتند. محتوای تبائین کپسول با استفاده از روش کروماتوگرافی HPLC و مقایسه با منحنی استاندارد مورد اندازه گیری قرار گرفت. نتایج: از مجموع 26 آغازگر، توسط 12 آغازگر 181 نوار قابل امتیاز تکثیر شد. دامنه و میانگین شاخص محتوای اطلاعات چندشکل (PIC) به ترتیب برابر 233/0 تا 335/0 و 289/0 بود. شاخص قدرت تفکیک(RP) آغازگرها بین 61/2 تا 5/6 متغیر بود. واریانس درون و بین جمعیت ها به ترتیب 57 و 43 درصد بود. تجزیه خوشه ای مبتنی بر UPGMA، 36 ژنوتیپ را به سه گروه تقسیم و تجزیه به مختصات اصلی (PCoA)نیز آن را تأیید نمود. بیشترین شباهت (86/0) بین جمعیت (پلور-سیاه بیشه) و کمترین شباهت (76/0) بین جمعیت (تهم-سیاه بیشه) بود. میان جمعیت ها از نظر محتوای تبائین تفاوت وجود داشت. پلور بیشترین و تهم کمترین مقدار تبائین را داشتند. نتیجه گیری: نتایج نشان داد که نشانگر مولکولی SCoTقابلیت تفکیک جمعیت های خشخاش کبیر را دارد و ابزاری کارآمد در مطالعه تنوع ژنتیکی و ساختار جمعیت های این گیاه می باشد. همچنین نتایج کلی نشان داد که تولید متابولیت ثانویه تبائین تحت تأثیر عوامل محیطی و ژنتیکی قرار دارد.

مقدمه: مالاریا یکی از مهم ترین بیماری های انگلی در انسان است که روزانه منجر به مرگ 1200 نفر می شود. این بیماری توسط پلاسمودیوم ایجاد می شود. انگل پلاسمودیوم، هموگلوبین موجود در گلبول قرمز را به هِم (Heme) آزاد و اسیدهای آمینه، هیدرولیز می کند. این انگل برای سمیت زدایی هِم آزاد تولید شده، مجهز به سیستم اختصاصی دفع سمیت هِم می باشد که مهم ترین مکانیسم، پلیمریزه شدن هِم می باشد. لذا پی بردن به ترکیبات مهارکننده ی پلیمریزاسیون هِم، دارای اهمیت بسزایی در کشف ترکیبات ضد مالاریا می باشد. هدف: بررسی مکانیسم مهار پلیمریزاسیون هِم برخی از گیاهان خانواده نعناییان با پتانسیل اثر ضدمالاریایی هدف کلی این تحقیق می باشد. روش بررسی: در این مطالعه، هفت گیاه از خانواده نعناییان با متانول بوسیله روش ماسراسیون عصاره گیری شدند. برای بررسی فعالیت مهار پلیمریزاسیون هِم عصاره های گیاهی از روش ITHD (Inhibition Test of Heme Detoxification) استفاده شد. هِمین کلراید: تویین 20 و نمونه ها با نسبت 9: 9: 2 در پلیت 96 چاهکی مخلوط و به مدت 24 ساعت در دمای º C60 انکوبه شدند. جذب محلول ها با دستگاه الایزاریدر در طول موج nm405 بررسی و درصد مهار پلیمریزاسیون هِم آنها محاسبه شد. از کلروکین دی فسفات به عنوان کنترل مثبت استفاده شد. گیاهان مؤثر با روش ماسراسیون توسط حلال های اتردوپترول، کلروفرم، متانول، متانول 70: آب 30 (هیدروالکلی 70%) و آب فرکشنه و اثر مهار هم زدایی آنها نیز مورد بررسی قرار گرفت. نتایج: عصاره متانولی Marrubium astracanicum Jacq. وPhlomis caucasica Rech. f. قادر به مهار پلیمریزاسیون هِم به ترتیب 40 و 35% می باشند. بررسی فرکشن ها نشان داد فرکشن آبی P. caucasica به طور کامل (100%) پلیمریزاسیون هِم را مهار می کند. نتیجه گیری: فرکشن آبی گیاه گوش بره قفقازی (P. caucasica) با مکانیسم اختصاصی مهار هم زدایی، برای رسیدن به ترکیبات مهارکننده ی پلیمریزاسیون ماده هم در روند کشف داروی ضدمالاریا معرفی می شود.

مقدمه: عملیات پیش خشک و روش های خشک کردن تاثیر قابل توجهی بر میزان و ترکیبات اسانس گیاهان دارویی دارند. هدف: تأثیر عملیات پیش خشک و خشک کردن با خلاء بر میزان و ترکیبات اسانس گیاه به لیمو در این تحقیق مورد بررسی قرار گرفت. روش بررسی: این تحقیق به صورت یک آزمایش فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی در سه تکرار انجام شد. دو فاکتور مورد مطالعه عبارت بودند از (1) عملیات پیش خشک کردن در دو سطح (انجام عملیات پیش خشک و عدم انجام آن) و همچنین (2) روش خشک کردن در 5 سطح شامل شاهد (نمونه خشک نشده)، خشک کردن در سایه و آون خلاء در 3 دمای 35، 45 و 55 درجه سانتی گراد با فشار اتمسفری 5/0 بار. در این تحقیق، مقدار رنگیزه های گیاهی، میزان اسانس و ترکیبات تشکیل دهنده اسانس مورد سنجش قرار گرفتند. نتایج: نتایج نشان داد که بیشترین مقدار کلروفیل مربوط به تیمار آون خلاء با دمای 55 درجه سانتی گراد با عملیات پیش خشک کردن می باشد، در حالی که بیشترین مقدار اسانس حاصل خشک کردن در دمای 45 درجه سانتی گراد بدون عملیات پیش خشک می باشد. بیشترین میزان مونوترپن های هیدروکربنی و مونوترپن های اکسیژن دار و ژرانیال در خشک کردن با دمای 55 درجه سانتی گراد حاصل شد ولی بیشترین میزان سزکوئی ترپن های هیدروکربنی و سزکوئی ترپن های اکسیژن دار و نرال در دمای پایین تر خشک کردن مشاهده شد. نتیجه گیری: به طور کلی نتایج نشان داد که خشک کردن برگ گیاه به لیمو با آون خلاء در دمای 45 درجه سانتی گراد بهترین روش خشک کردن برای حصول حداکثر میزان اسانس و ترکبیات مؤثره می باشد.

مقدمه: از دیرباز تاکنون گیاهان دارویی به صورت خودرو یا کاشته شده به عنوان منبع دارویی مهمی مورد استفاده ی بشر و حتی جانوران قرار می گرفته اند. گیاه شناسی سنتی روش های ارزشمندی را برای یافتن گیاهان دارویی جدید و داروهای گیاهی عرضه می کند. هدف: هدف از این مطالعه شناسایی گیاهان دارویی بومی و غیربومی مهمی است که به طور گسترده بوسیله ی ساکنان محلی، در درمان بیماری های پوستی در منطقه ی اَلَموت قزوین مورد استفاده قرار می گیرند. روش بررسی: در این پژوهش از پرسشنامه جهت گردآوری اطلاعات محلی در مورد نحوه ی استفاده، زمان جمع آوری، نحوه ی جمع آوری و خواص دارویی گیاهان و همچنین اطلاعات دموگرافیک افراد استفاده شده است. اطلاعات با مصاحبه ی شخصی با گیاه شناسان سنتی توسط مصاحبه گرها تکمیل شدند. نتایج: بیشترین کاربرد داروها در درمان 9 بیماری مدنظر شامل برگ گزنه در بیماری میخچه و اگزما، میوه درخت هلیله سیاه در زگیل و فلوس در سالک، زعفران در کک و مک، علف چشمه در پسوریازیس، زنیان و غازیاقی در برص، بابونه در آکنه و سوختگی را دارا می باشند و به طور کلی، بیشترین گیاهان دارویی در بیماری سوختگی استفاده می شوند. از میان روش های دارویی مورد استفاده، فرم موضعی مرهم بیشترین کاربرد و دوز درمانی 2 گرم از گیاه، 2-1 نوبت در روز بیشترین فراوانی ها را دارا می باشند. نتیجه گیری: به طور کلی یافته های این پژوهش می تواند بنیانی برای انتخاب گیاهان دارویی مفید برای مطالعات فارماکولوژی و فیتوشیمی و دست آوردی برای کشف داروهای جدید باشد.

مقدمه: بیماری کبد چرب غیرالکلی طیفی از آسیب های کبدی از استئاتوز تا سیروز کبدی را شامل می شود. اگرچه شیوع این بیماری در جهان رو به افزایش است، با این حال هنوز درمان مناسبی برای آن وجود ندارد. هدف: در این مطالعه به بررسی تأثیر مخلوط عصاره های گیاهان عناب، کاسنی و خارمریم بر کبدچرب غیرالکلی ایجاد شده با رژیم غذایی پرچرب در موش های صحرایی پرداخته شده است. روش بررسی: در این مطالعه تجربی از 40 سر موش صحرایی نر استفاده شد. 8 سر موش به عنوان کنترل منفی در نظرگرفته شده و بقیه حیوانات (32 سر موش) با یک رژیم پرچرب تغذیه شدند. پس از 4 ماه تغذیه با رژیم پرچرب، موش های مبتلا به کبد چرب به 4 گروه 8 تایی شامل گروه تغذیه با رژیم پرچرب و 3 گروه دریافت کننده رژیم پرچرب به همراه عصاره با دوزهای 100، 200 و 400 میلی گرم بر کیلوگرم وزن تقسیم و به مدت 2 ماه تحت تیمار با عصاره قرار گرفتند. در پایان پروفایل لیپیدی، فعالیت آنزیم های کبدی و بافت کبد مورد بررسی قرار گرفت. نتایج: دریافت رژیم پرچرب موجب افزایش مقادیر کلسترول تام، تری گلیسرید، و LDL و کاهش HDL شد. همچنین باعث افزایش فعالیت آنزیم های کبدی و تجمع چربی در بافت کبد شد. دریافت عصاره به صورت وابسته به دوز موجب بهبود وضعیت لیپیدها (05/0 > P) و فعالیت آنزیم های کبدی (05/0 > P) شد. یافته های آسیب شناسی کبد تغییرات ناشی از رژیم غذایی پرچرب و درمان با عصاره را تایید نمود. نتیجه گیری: تغذیه با رژیم پرچرب سبب ایجاد کبدچرب غیرالکلی شده و تیمار با عصاره ترکیبی گیاهان عناب، کاسنی و خارمریم باعث بهبود پروفایل لیپیدی، فعالیت آنزیم های کبدی و آسیب بافت کبدی در موش صحرایی با تغذیه با رژیم پرچرب شد.

مقدمه: اثر زیره کوهی (Bunium persicum (Boiss. ) B. Fedtsch. ) بر سندروم متابولیکی و آمادگی جسمانی افراد کمتر فعال، تحت مطالعه قرار گرفته است. هدف: هدف از تحقیق حاضر بررسی تأثیر مصرف زیره کوهی بر شاخص های سندرم متابولیکی، قدرت عضلانی و عملکرد قلبی-تنفسی زنان میانسال فعال بود. روش بررسی: روش تحقیق حاضر از نوع نیمه تجربی بود و 20 زن میانسال فعال انتخاب شده و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش (10=n) و کنترل (10=n) قرار گرفتند. ارزیابی ها در دو مرحله (قبل از مکمل سازی و پس از مکمل سازی) صورت گرفت. دوره مکمل سازی هشت هفته (روزانه 5/3 گرم پودر زیره کوهی) بود. ویژگی های عمومی آزمودنی ها، عملکرد قلبی-تنفسی، قدرت عضلانی، نیمرخ چربی، قند خون ناشتا، فشار خون و دور کمر اندازه گیری شد. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون تحلیل واریانس دو عاملی با اندازه گیری های مکرر در سطح معنی داری 05/0>P استفاده شد. نتایج: مصرف زیره کوهی سطح تری گلیسرید را کاهش داد، اما بر وزن بدن، درصد چربی بدن، شاخص توده بدن، دور کمر، قند خون ناشتا، HDL-c، کلسترول تام، فشار خون سیستولیک، فشار خون دیاستولیک، قدرت عضلانی بالا تنه، قدرت عضلانی پایین تنه و عملکرد قلبی تنفسی تأثیر معنی داری نداشت. نتیجه گیری: مصرف زیره کوهی به مدت هشت هفته و روزانه 5/3 گرم سطوح تری گلیسرید را در زنان میانسال فعال بهبود می بخشد، اما به نظر نمی رسد تأثیری بر سایر شاخص های سندروم متابولیکی و اجزای منتخب آمادگی جسمانی داشته باشد.

مقدمه: پیش سازهای مونوترپنی جهت بیوسنتز منتول از مسیر پلاستیدی متیل اِریتریتول فسفات (MEP) تأمین می شوند. هدف: به منظور درک بهتر متابولسیم ترپن ها در گیاه نعنا فلفلی، اثر سالیسیلیک اسید و آبسیزیک اسید در تغییر الگوی بیان ژن های مؤثر در بیوسنتز و ترشح مونوترپن ها مورد بررسی قرار گرفت. روش بررسی: فراوانی رونوشت ژن های مسیر MEP، برخی فاکتورهای رونویسی منتسب به خانواده های C2H2، WRKY، MYB وAP2 و همچنین دو نوع پروتئین انتقال دهنده لیپید (LTP1, LTP2) در پاسخ به الیسیتورهای سالیسیلیک و آبسیزیک اسید توسط تکنیک PCR در زمان واقعی (qRT-PCR) در زمان های 12، 24، 48، 72 و 120 ساعت بعد از اعمال تیمار در مقایسه با شاهد مورد بررسی قرار گرفت. همچنین ارزیابی کمّی و کیفی اسانس توسط دستگاه GC/MS انجام شد. نتایج: بازده اسانس و محتوای منتول تحت اثر هر دوی الیسیتورها افزایش یافت. همچنین بیان ژن های MCT و CMK در پاسخ به تیمار سالیسیلیک اسید تقویت شد و تیمار آبسیزیک اسید نیز توانست به طور مؤثری سطح mRNA ژن های MCT و HDRرا تقویت نماید اما بیان سایر ژن های مسیر MEP به طور مثبتی تحت تأثیر این دو تیمار قرار نگرفت. از سوی دیگر بیان LTP1 و برخی عناصر تنظیمی القاء تریکوم نظیر C2H2 و MYB نیز در پاسخ به هر دو تیمار افزایش یافت. این یافته ها نشان می دهد علاوه بر سهم پیش سازهای ایزوپرنی، افزایش کمی و کیفی اسانس در پاسخ به هر دو تیمار بوسیله مکانیسم های دیگری کنترل شده است. نتیجه گیری: این مطالعه فرصت جدیدی را در آینده جهت بررسی مکانیسم تنظیم رونویسی ترپنوئیدها در راستای بهبود خواص دارویی نعنا فلفلی فراهم می آورد.

مقدمه: درماتیت یکی از شایع ترین عوارض پرتودرمانی در بیماران مبتلا به سرطان سینه می باشد که می تواند کیفیت زندگی این بیماران را مختل نماید و اثرات مخربی بر روح و روان این بیماران وارد سازد. هدف: این مطالعه با هدف بررسی تأثیر Aloe vera (L. ) Burm. f. بر پیشگیری از بروز درماتیت در زنان مبتلا به سرطان پستان تحت رادیوتراپی مراجعه کننده به بیمارستان خوانساری اراک انجام شد. روش بررسی: مطالعه حاضر یک کارآزمایی بالینی دو سوکور است که در آن 76 نفر از بیماران مبتلا به سرطان پستان تحت درمان با پرتودرمانی طبق معیارهای ورود وارد مطالعه شدند، به روش تصادفی در دو گروه مداخله و کنترل جای گرفتند. سپس گروه های مداخله و کنترل از یک هفته قبل از شروع جلسات پرتودرمانی به ترتیب ژل آلوئه ورا و دارونما به صورت دوبار در روز بر روی ناحیه تحت تابش استفاده کردند. هر روز پوست ناحیه تحت تابش بررسی می شد و زمانی که هر یک از علائم درماتیت درجه یک بر اساس معیار RTOG مشاهده می شد، مداخله خاتمه می یافت. تعداد جلساتی که پس از شروع پرتودرمانی، درماتیت ایجاد نشده نیز ثبت شد. نتایج: میانگین زمان ایجاد درماتیت بر اساس تعداد جلسات در گروه کنترل 45/6 و در گروه مداخله 26/12 بود. در مقایسه دو گروه از نظر میانگین زمان ایجاد درماتیت اختلاف معنادار آماری پیدا شد (0001/0 P =) نتیجه گیری: این مطالعه نشان داد که استفاده موضعی ژل آلوئه ورا در پیشگیری از بروز و به تأخیر انداختن زمان بروز درماتیت ناشی از پرتودرمانی مؤثر بوده است.

مقدمه: کاهش دادن سطح گلوکز در بیماران دیابتی از اهمیت بالینی زیادی برخوردار می باشد. با توجه به عوارض جانبی داروها، یافتن گیاهان و مواد گیاهی با خواص مشابه بسیار مفید خواهد بود. هدف: هدف از مطالعه حاضر تعیین تاثیر عصاره هیدروالکلی گیاهان ترشک و آلبالو بر روی گلوکز، چربی های خون و تغییرات بافتی در موش های صحرایی دیابتی می باشد. روش بررسی: در این مطالعه 24 سر موش صحرایی نر ویستار به طور تصادفی در چهار گروه شش عددی شامل گروه های شاهد سالم، شاهد دیابتی، دیابتی تیمار شده با ترشک (mg/kg 200)، دیابتی تیمار شده با آلبالو (mg/kg 250) قرار گرفتند. کلیه تیمارها روزانه و از طریق گاواژ معدی در مدت 21 روز انجام شد. در پایان، سطح سرمی گلوکز و لیپیدهای خون موش ها اندازه گیری شد. ارزیابی آسیب شناسی بافتی پانکراس، کبد و کلیه نیز انجام شد. نتایج: عصاره هیدروالکلی ترشک به طور معنی داری سطح سرمی گلوکز، کلسترول، تری گلیسرید، LDL و VLDL را در موش های دیابتی شده با استرپتوزوتوسین، کاهش داد (05/0 P<) و همچنین سبب افزایش HDL در موش ها شد ولی این افزایش از نظر آماری معنی دار نبود. عصاره هیدروالکلی آلبالو تاثیر معنی داری بر روی گلوکز و لیپیدهای سرم موش های دیابتی نداشت. همچنین عصاره هیدروالکلی ترشک آسیب بافتی ناشی از دیابت را بهتر از آلبالو بهبود بخشید. نتیجه گیری: در پژوهش حاضر مصرف ترشک و گنجاندن آن در رژیم غذایی افراد مبتلا می تواند در بهبود عوارض ناشی از بیماری های دیابت و دیس لیپیدمی و تنظیم و کنترل سطح گلوکز و لیپیدهای خون در این بیماران تاثیر گذار باشد.

مقدمه: سیلیکون دومین عنصر ساختاری در زمین است که در گیاهان علاوه بر القا فرآیندهای فیزیولوژیکی باعث مقاومت به تنش های زیستی و غیر زیستی می شود. هدف: ﺑ ﺮ رﺳ ﻲ پیش تیمار بذر با نانو ذرات سیلیکون ﺑ ﺮ ﺗ ﻐ ﻴ ﻴ ﺮ ات مورفولوژیکی، ﻓ ﻴ ﺰ ﻳ ﻮ ﻟ ﻮ ژﻳ ﻜ ﻲ ، فنل و ﻓ ﻼ وﻧ ﻮ ﺋ ﻴ ﺪ ، میزان کوئرستین و ﻇ ﺮ ﻓ ﻴ ﺖ آﻧ ﺘ ﻲ اﻛ ﺴ ﻴ ﺪ اﻧ ﻲ ﮔ ﻴ ﺎ ه دارویی همیشه بهار تحت ﺳ ﻄ ﻮ ح ﻣ ﺨ ﺘ ﻠ ﻒ ﺗ ﻨ ﺶ ﺧ ﺸ ﻜ ﻲ . روش بررسی: اﻳ ﻦ آزﻣ ﺎ ﻳ ﺶ ﺑ ﻪ ﺻ ﻮ رت ﻓ ﺎ ﻛ ﺘ ﻮ رﻳ ﻞ در ﻗ ﺎ ﻟ ﺐ ﻃ ﺮ ح ﻛ ﺎ ملاً ﺗ ﺼ ﺎ دﻓ ﻲ تحت سطوح مختلف تنش خشکی (25، 50، 75 و 100 درصد ظرفیت زراعی) اجرا و از نانو ذرات سیلیکون (0، 100، 200 و 500 میلی گرم بر لیتر) به عنوان ماده پیش تیمارکننده بذر استفاده شد. ﻧ ﺘ ﺎ ﻳ ﺞ : ﻧ ﺘ ﺎ ﻳ ﺞ ﻧ ﺸ ﺎ ن داد ﻛ ﻪ سطوح تنش خشکی و پیش تیمار با نانو سیلیکون در غلظت های مختلف باعث تغییرات معنی دار (05/0 > P) بر صفات مورد ارزیابی شد. ﺑ ﻴ ﺸ ﺘ ﺮ ﻳ ﻦ ﻣ ﻴ ﺰ ان ﻓ ﻌ ﺎ ﻟ ﻴ ﺖ آﻧ ﺘ ﻲ اﻛ ﺴ ﻴ ﺪ اﻧ ﻲ عصاره در گیاهان تحت پیش تیمار نانو سیلیکون در غلظت 200 میلی گرم بر لیتر و تنش 25 درصد ظرفیت زراعی مشاهده شد. اعمال تنش 50 درصد ظرفیت زراعی و پیش تیمار نانوسیلیکون در غلظت 100 میلی گرم در لیتر بیشترین اثر را بر میزان کوئرستین داشت. همچنین، بیشترین و کمترین میزان فلاونوئید کل به ترتیب در پیش تیمار بذر با نانو ذرات سلیکون در غلظت 200 میلی گرم بر لیتر و شاهد (بدون پیش تیمار) در تنش خشکی 25 درصد ظرفیت زراعی مشاهده شد. ﻧ ﺘ ﻴ ﺠ ﻪ گیری: استفاده از نانو سیلیکون به صورت پیش تیمار در غلظت های کم (200-100 میلی گرم بر لیتر) و تنش خشکی متوسط (50 درصد ظرفیت زراعی) شاخص های فیزیولوژیکی و متابولیتی گیاه همیشه بهار را بهبود بخشید.

مقدمه: از عوارض بیماری دیابت تاخیر التیام زخم ها است. از روش های رایج درمانی بیماران دیابتی مبتلا به بیماری عروق کرونر، جراحی بای پس عروق کرونراست که زخم بزرگی در استرنوم ایجاد می شود. هدف: با توجه به اثرات التیام بخش بابونه شیرازی (Maticaria recutita) در زخم، پژوهشی با هدف تعیین تاثیر پماد بابونه شیرازی در التیام زخم جراحی بای پس عروق کرونر بیماران دیابتی انجام شد. روش بررسی: این پژوهش از نوع نیمه تجربی تصادفی شده با گروه کنترل می باشد. 60 بیمار دیابتی که جهت جراحی عروق کرونر به بیمارستان مراجعه کرده بودند به طور تصادفی در دو گروه 30 نفره مداخله و کنترل قرار گرفتند و از روز دوم، ناحیه زخم بیماران گروه مداخله پس از شستشو توسط بتادین با پماد بابونه شیرازی روزانه پانسمان شد. در گروه کنترل فقط شستشو با بتادین و پانسمان انجام شد. مداخله تا 14 روز بعد از جراحی انجام شد. التیام زخم در روزهای 4، 7 و 14 بعد از جراحی با مقیاس التیام زخم (Bates-jensen) ارزیابی شد. نتایج: دو گروه از نظر مشخصات فردی همگن بودند. میانگین نمره التیام زخم بین دو گروه روز چهارم بعد از مداخله با آزمون من ویتنی یو تفاوت معنی داری وجود نداشت (75/0P=) ولی 7 روز بعد از مداخله تفاوت معنی داری در میانگین نمره التیام زخم در دو گروه مشاهده شد (001/0 P<) همچنین 14 روز بعد از مداخله در دو گروه تفاوت معنی دار دیده شد (002/0P=). نتیجه گیری: پماد بابونه شیرازی پس از حداقل یک هفته استفاده می تواند التیام زخم جراحی بای پس عروق کرونر را در بیماران دیابتی تسریع کند.

مقدمه: عوامل محیطی و تنظیم کننده های زیستی بر صفات مرفوفیزیولوژیک و فیتوشیمیایی گیاهان تأثیر دارند. هدف: هدف از این مطالعه، بررسی رشد و عملکرد گیاه رزماری (Rosmarinus officinalis) در همزیستی با ریزوباکتری های محرک رشد گیاه (PGPR) تحت آبیاری با فاضلاب تصفیه شده شهری بود. روش بررسی: این مطالعه در گلخانه تحقیقاتی دانشگاه کاشان بر اساس آزمایش فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی (RCBD) با سه تکرار انجام شد. تیمارها شامل القای باکتری (PGPR (Pseudomonas putida Strain R112) در دو سطح تلقیح و عدم تلقیح و همچنین تصفیه فاضلاب تصفیه شده شهری در پنج سطح صفر (شاهد)، 25، 50، 75 و 100 درصد در دقیقه بود. نتایج: بیشترین میزان وزن تر و خشک اندام هوایی در گیاهان تلقیح شده با باکتری و تیمار شاهد آبیاری و نیز کمترین مقادیر آن در گیاهان تلقیح نشده و آبیاری با 100 درصد پساب تصفیه شده حاصل شد. چنان که وزن تر و خشک اندام هوایی به ترتیب به میزان 44/53 و 35/71 درصد نسبت به گیاهان تلقیح شده با باکتری و عدم استفاده از پساب تصفیه شده کاهش یافت. همچنین بالاترین درصد اسانس رزماری در گیاهان تلقیح شده با باکتری و تیمار 50 درصد پساب شهری حاصل شد. نتیجه گیری: رشد و عملکرد رزماری با افزایش درصد فاضلاب افزایش یافت و تلقیح باکتری های تقویت کننده گیاه باعث افزایش تحمل گیاه شد.

مقدمه: از آنجا که آنزیم آلفا گلوکوزیداز باعث تجزیه کربوهیدرات های غذایی و به دنبال آن جذب و افزایش سطح گلوکز خون می شود، از مهارکننده های این آنزیم به عنوان دارو جهت درمان برخی از اشکال بیماری دیابت استفاده می شود. داروهایی که امروزه برای کنترل میزان گلوکز خون مصرف می شوند دارای عوارض جانبی متعددی هستند. لذا از آنجا که گیاهان منبع بسیار مناسبی از لحاظ ترکیبات فعال زیستی هستند. هدف: هدف از این مطالعه یافتن مهارکننده های قوی و جدید آنزیم آلفاگلوکوزیداز با استفاده از منابع گیاهی می باشد. روش بررسی: عصاره های متانولی 32 گونه گیاهی جمع آوری شده از مناطق مرکزی استان کردستان، به منظور بررسی فعالیت مهاری آنها بر روی آنزیم آلفاگلوکوزیداز در غلظت های 1، 1/0، 01/0 و 001/0 میلی گرم بر میلی لیتر مورد ارزیابی قرار گرفتند. از آکاربوز محلول در بافر فسفات به عنوان کنترل مثبت استفاده شد. همه سنجش ها در سه تکرار انجام شدند. نتایج: مطابق نتایج این مطالعه عصاره گیاهان Campanula involucrata Auch. ex DC.، Hypericum scabrum L.، Salvia suffruticosa Montbr. & Auch. و Silene ampulata Bioss.، فعالیت مهار کنندگی بالای 60 درصد بر روی آنزیم آلفاگلوکوزیداز از خود نشان دادند. در این میان فعالیت مهاری عصاره گیاهان گل استکانی برگه دار (Campanula involucrata) و سیلن حبابی (Silene ampulata ) به طور چشم گیری بالا، و IC50 آنها 02/0 میلی گرم بر میلی لیتر بود. نتیجه گیری: می توان نتیجه گرفت که عصاره گیاهان گل استکانی برگه دار (Campanula involucrata) و سیلن حبابی (Silene ampulata )، به دلیل درصد مهار بالا و شاخص IC50پایین می توانند جهت مطالعات دقیق تر موضوع جالبی باشند.

مقدمه: درد التهابی در اثر آسیب و التهاب بافت به وجود می آید. از مهم ترین مواد مورد استفاده برای القا التهاب، فرمالین است. در حال حاضر شناخت و توسعه داروهای ضد التهابی که منشأ طبیعی داشته باشند، مورد توجه بسیار قرار گرفته است. زیره از گیاهان دارای پتانسل ضد التهابی است. هدف: با توجه به اهمیت درک دقیق تر مکانیسم های ایجادکننده و پیش برنده التهاب به منظور یافتن راهکارهای بهتر، کامل تر و کم عارضه تر بهبود التهاب و درد التهابی، عوارض زیاد و بعضاً شدید درمان های شیمیایی، اهمیت روزافزون گیاهان دارویی در حیطه های مختلف علوم پزشکی و اهمیت و کاربردهای فراوان و متنوع گیاه زیره در علوم پزشکی، هدف از این مطالعه بررسی رفتاری اثر ضد التهابی عصاره آبی میوه گیاه زیره سبز در موش صحرایی نر قرار گرفت. روش بررسی: تعداد 36 سر رت در گروه های مختلف مورد استفاده قرار گرفتند. عصاره آبی میوه زیره در دوزهای 500، 200، 1000 mg/kg تهیه شد. با تزریق زیر جلدی فرمالین در کف پای حیوان، التهاب القا و درد التهابی ایجاد شده ارزیابی شد. برای آنالیز داده ها از ANOVA یک طرفه استفاده شد. نتایج: دوزهای مختلف عصاره، التهاب حاد و مزمن را کاهش دادند. بیشترین اثر کاهشی در فاز حاد، مربوطه به دوز 200 و در فاز مزمن مربوط به دوز 1000 بود. نتیجه گیری: عصاره آبی میوه گیاه زیره سبز دارای اثر ضد التهابی حاد و مزمن بوده و این اثر وابسته به دوز است.

مقدمه: آنزیم تیروزیناز دو مرحله ی اول ملانوژنز را در پستانداران کاتالیز می کند و مسئول واکنش سیاه شدگی آنزیمی میوه های آسیب دیده و سبزیجات می باشد. با مهار آنزیم تیروزیناز می توان این بیماری ها را تا حد زیادی درمان کرد. هدف: یافتن مهارکننده های قوی، جدید و دارای عوارض کمتر برای آنزیم تیروزیناز در عصاره های گیاهی. روش بررسی: در این پژوهش اثر مهاری عصاره ی متانولی 70 گونه ی گیاهی بر روی تیروزیناز قارچی سنجیده شده است. اثر مهاری عصاره ها در غلظت های نهایی 400، 100، 25 و 2/6 میکروگرم در میلی لیتر مورد سنجش قرار گرفت. از کوجیک اسید به عنوان کنترل مثبت استفاده شده است. سنجش ها در سه تکرار با استفاده از دستگاه میکروپلیت ریدر در طول موج 492 نانومتر انجام شد. نتایج: عصاره ی نه گیاه با غلظت 400 میکروگرم بر میلی لیتر شامل Bongardia chrysogonum، Heptaptera anatolica، Hyoscyamus kurdicus، Hypericum scabrum، Marrubium cuneatum، Nonea hypoleia، Salvia suffruticosa، Scrophularia pruinosa و Verbascum phoenicumو دو گیاه با غلظت 25 میکروگرم بر میلی لیتر شامل Asperugo procumbens و Astragalus siliquosus subsp. siliquosus دارای مهار بالای 60 درصد می باشند. میزان مهار آنزیم توسط عصاره ی گیاه مریم گلی بوته ای Saliva suffruticosa، 62/92 درصد و IC50 آن 77/94 میکروگرم در میلی لیتر و نوع مهار نارقابتی بود. نتیجه گیری: عصاره هگزانی گیاه مریم گلی بوته ای (Saliva suffruticosa) به دلیل درصد مهار بالا و IC50 پایین می تواند با هدف جداسازی و تعیین ماهیت عامل مهارکننده آنزیم تیروزیناز قارچی، مورد استفاده قرار گیرد.

مقدمه: خرنوب Ceratonia siliqua گونه ای از گیاهان دارویی از تیره باقلاییان است که دارای خاصیت آنتی اکسیدانی بسیار قوی می باشد. هدف: نظر به این که تاکنون مطالعه ای روی سمیت تجویز خرنوب صورت نگرفته است. لذا در این مطالعه اثرات دوزهای مختلف خرنوب بر هیستوپاتولوژی کبد و کلیه و نیز سطوح آنزیم های کبدی و اوره و کراتینین در موش نر بالغ بررسی شد. روش بررسی: در این مطالعه تجربی 35 سر موش نر بالغ نژاد بالب سی به طور تصادفی به 5 گروه (کنترل، شم، 200C تا 800 C) تقسیم شدند. گروه 200C تا 800 C دوزهای 200، 400 و 800 میلی گرم در کیلوگرم عصاره آبی خرنوب را به صورت داخل صفاقی و به مدت 14 روز دریافت کردند. سپس از قلب موش، خون گرفته شد و پس از سانتریفوژ سرم برای بررسی آنزیم های کبدی و اوره و کراتینین استفاده شد. به علاوه کبد و کلیه بعد از رنگ آمیزی هماتوکسیلین و ائوزین، مورد بررسی هیستوپاتولوژی قرار گرفت. نرم افزار SPSS و آزمون آنالیز واریانس یک طرفه برای تجزیه و تحلیل داده ها استفاده شد. نتایج: آزمون آماری اختلاف معنی داری بین میانگین سطح اوره و کراتینین در گروه های دریافت کننده خرنوب نسبت به گروه کنترل نشان نداد (05/0 < P). به علاوه، تفاوت معنی داری در میانگین سطح آنزیم های آلانین آمینو ترانسفراز و آسپارتات آمینوترانسفراز در گروه تجویز شده با خرنوب نسبت به گروه کنترل مشاهده نشد (05/0 < P). در مقاطع کبد هپاتوسیت ها به همراه ورید سنتری لوبولار و پورت به صورت نرمال قابل مشاهده بود. در مقاطع کلیه، گلومرول ها به همراه توبول های کلیه به صورت نرمال دیده می شد. نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد که عصاره خرنوب در دوزهای ذکر شده اثر سمی بر کبد و کلیه موش ندارند.

مقدمه: یکی از اهداف درمان علم پزشکی، ترمیم زخم در زمان کوتاه تر، با عوارض جانبی کمتر می باشد. اهمیت و اثربخشی استفاده از گیاهان دارویی در سالیان اخیر افزایش یافته است. هدف: مطالعه حاضر جهت بررسی اثر سینرژیک مصرف موضعی اسانس نعنا و عسل در ترمیم پذیری بستر زخم باز پوستی رت انجام شده است. روش بررسی: این مطالعه تجربی روی 75 سر رت نژاد Wistar انجام گرفت. تحت بیهوشی، زخمی مربع به ابعاد 15 × 15 میلی متر ایجاد شد. برای توزیع موش ها روش تصادفی اعمال شد. سطح زخم ها در گروه های تجربی روزانه یک بار با نعنا، عسل، ترکیبی از هر دو و پماد فنی توئین پوشانیده شد. درگروه شاهد هیچ گونه تیماری انجام نشد. در بررسی ماکروسکوپی و اندازه گیری سطح زخم، در روزهای 1، 4، 7، 10 و 14 ارزیابی شد. در بررسی های هیستوپاتولوژیکی، یک نمونه از بستر زخم از تمام گروه های مورد مطالعه برداشته شد و مورد پردازش بافتی قرار گرفت. برای بررسی اختلاف معنی داری بین گروه ها آنالیز واریانس یک طرفه و یا دوطرفه استفاده شد. جهت آنالیز داده ها از نرم افزار SPSS نسخه ی 21 استفاده شده و نیز مقدار 05/0 P < از نظر آماری معنی دار درنظر گرفته شد. نتایج: در گروه درمانی ترکیب عسل و نعنا در مقایسه با گروه های دیگر (درصد بهبودی بیشتر و مساحت زخم کمتر) اثربخشی بر روی تسریع ترمیم زخم، به طور معنی داری بیشتر بود (001/0 < P). نتیجه گیری: مصرف ترکیب اسانس نعنا و عسل در ترمیم پذیری زخم باز پوستی مؤثر بوده و باعث تسریع ترمیم زخم شده است.

مقدمه: هیپرتروفی بطن چپ (LVH) ناشی از هیپرتانسیون، پاسخی سازشی به اورلود فشار است که در صورت عدم درمان به سمت نارسایی قلبی پیش می رود. افزایش فعالیت کمپلکس NADPH اکسیداز نقش مهمی در پیشرفت LVH دارد. هدف: هدف از این مطالعه بررسی اثر فنل طبیعی، رزوراترول، بر میزان نسخه برداری ساب یونیت های NADPH اکسیداز در بافت قلب هیپرتروف شده بود. روش بررسی: موش های صحرایی نر نژاد ویستار به گروه های زیر تقسیم شدند: کنترل (دست نخورده)، شم (H+DMSO)، هیپرتروف بدون تیمار (H) و هیپرتروف تیمار شده با رزوراترول. (R+H) LVH توسط تنگی آئورت شکمی القا شد. فشار خون از طریق کانولاسیون شریان کاروتید اندازه گیری شد. بیان ژن های هدف توسط Real time RT-PCR تعیین شد. نتایج: فشار سیستولی (SBP) و دیاستولی (DBP) در گروه H در مقایسه با کنترل به طور معناداری بیشتر بود (001/0 > P). در گروه R+H، SBP و DBP نسبت به گروه H کاهش یافت (001/0 > P). در گروه H سطح mRNA سابیونیت هایgp91Phox، P22Phox، P67Phox و Rac1 در مقایسه با کنترل به ترتیب به میزان 5/14 ± 4/98، 8/8 ± 7/64، 5 ± 4/36 و 8/10 ± 2/73 درصد افزایش یافت (001/0 > P، 001/0 > P، 05/0 > P، 001/0 > P). اما در گروه R+H سطح gp91Phox، P22Phox و Rac1 mRNA به 5/4 ± 2/43، 7/5 ± 6/28 و 8/5 ± 5/30 درصد رسید که بیانگر اختلاف معنی داری با گروه H می باشد (01/0 > P، 05/0 > P، 05/0 > P). نتیجه گیری: سطح نسخه برداری ساب یونیت های کمپلکس NADPH اکسیداز در میوکارد هیپرتروف شده افزایش می یابد. رزوراترول می تواند با کاهش میزان نسخه برداری ساب یونیت های مذکور قلب را در برابر هیپرتروفی ناشی از اورلود فشار محافظت نماید.

مقدمه: پنومونی وابسته به ونتیلاتور یک عفونت بیمارستانی شایع در بیمارانی است که در بخش های مراقبت ویژه بستری می شود که منجر به اقامت طولانی در بخش ویژه، افزایش هزینه های بیمارستانی و مورتالیتی می شود. هدف: بررسی تأثیر اکالیپتوس استنشاقی بر پنومونی وابسته به ونتیلاتور در بیماران تحت تهویه ی مکانیکی. روش بررسی: این یک مطالعه از نوع کارآزمایی بالینی تصادفی است که در آن 70 بیمار که بیش از 72 ساعت تحت تهویه مکانیکی قرار داشتند با نمونه گیری هدفمند وارد مطالعه شده و به طور تصادفی در دو گروه اکالیپتوس استنشاقی (35 نفر) و دارونما (35 نفر) قرار گرفتند. بیماران گروه اکالیپتوس 4 میلی لیتر از اکالیپتوس 5 درصد در 6 میلی لیتر نرمال سالین در زمانی که تحت تهویه مکانیکی قرار داشتند، استنشاق نمودند و به بیماران گروه دارونما، فقط مقدار 10 میلی لیتر نرمال سالین به همان صورت داده می شد پنومونی وابسته به ونتیلاتور در روز پنجم، نهم و قبل از خارج سازی لوله تراشه بر اساس معیار بالینی عفونت ریوی تعدیل شده سنجیده شد. نتایج: میانگین و انحراف معبار مدت زمان لوله گذاری در جمعیت مورد مطالعه 75/3 ± 4/9 (با دامنه 14-3) روز بود. پنومونی وابسته به ونتیلاتور در 10 بیمار گروه اکالیپتوس استنشاقی (5/28 درصد) و 23 بیمار گروه دارونما (7/65 درصد) دیده شد (004/0P = ). مدت لوله گذاری در بیمارانی که به پنومونی مبتلا شده بودند، بیشتر از بیماران غیر مبتلا بود (001/0 =P ). نتیجه گیری: استنشاق اکالیپتوس می تواند پنومونی وابسته به ونتیلاتور را در بیماران تحت تهویه ی مکانیکی کاهش دهد.