Iranian Journal of Breast Diseases
Year:2015 | Volume:7 | Issue:4|Papers Count:6

مقدمه: مسیر انتقال پیام فسفاتیدیل اینوزیتول 3- کیناز (PI3K) تنظیم کننده طیف گسترده ای از فرایندهای مهم سلولی از جمله تکثیر سلولی، بقا، آپوپتوز، جنبش سلولی، مهاجرت سلولی و متابولیسم انسولین است. زیر واحد کاتولیتیکی آلفا انسانی بوسیله ژن فسفوتیدیل اینوزیتول 5، 4 بیس فسفات (PIK3CA) کد می شود. بر اساس اطلاعات ما این اولین گزارش در مورد پلی مورفیسم تکرار دی نولئوتید CA در ژن PIK3CA و ارتباط آن با سرطان می باشد. در این مطالعه پلی مورفیسم ریز ماهواره دو نوکلئوتید CA در اینترون 1 ژن PIK3CA بین بیماران سرطان پستان و افراد سالم تعیین و ارتباط بین تکرارهای CA با سرطان پستان مورد بررسی قرار می گیرد.روش بررسی: پژوهش حاضر یک مطالعه مورد شاهدی بود که بر روی 200 زن مبتلا به سرطان پستان و 200 زن سالم انجام شد. پس از استخراج DNA از خون افراد مورد مطالعه، توالی مورد نظر توسط تکنیک PCR تکثیر گردید و نمونه هایی با اندازهای متفاوت تعیین توالی شدند و به عنوان مارکر مورد استفاده قرار گرفتند. تعداد تکرار CA و توالی آن بوسیله الکتروفورز بر روی ژل پلی اکریل در مقایسه با مارکرهای تعین توالی شده به دست آمد.یافته ها: پنج طول متفاوت از تکرار CA بین 10 تا 14 تکرار و 10 ترکیب آللی (ژنوتیپ) مختلف در بین بیماران و افراد کنترل مشاهده شد. بیشترین فراوانی آللی در میان افراد بیمار و کنترل مربوط به آلل 13 تکرار بود. زنانی که حامل یک آلل یا دو آلل کوچک تر از 13 تکرار CA باشند به طور معناداری (P=0.003) در خطر فزاینده ای برای ابتلا به سرطان پستان قرار دارند (OR=2.05). بیشترین خطر ابتلا به سرطان برای حاملین کوچکترین آلل (CA10) با نسبت افزاینده 4.26 است (P=0.006، OR=4.26)، برعکس زنان با یک آلل یا دو آلل بزرگتر از 12 در خطر کمتری برای ابتلا به سرطان پستان هستند.نتیجه گیری: یافته های این مطالعه نشان می دهد که بین تعداد توالی تکراری اینترون 1 ژن PIK3CA و خطر ابتلا به سرطان پستان رابطه مستقیمی وجود دارد.

مقدمه: تمرینات تناوبی هوازی و منظم از طریق سازوکارهای مختلف در سطح تومور اثرات پیشگیرانه و کمک درمانی در سرطان پستان دارد. لذا هدف پژوهش حاضر بررسی اثرات تمرینات تناوبی هوازی و مصرف داروی تاموکسیفن بر سطوح بافتی IL-6 و IL-10 موش های حامل سرطان پستان است.روش بررسی: در این مطالعه تجربی 40 سر موش بالب سی ماده در 4 گروه، تومور - کنترل (CT) تومور - تمرین (ET)، تومور - تاموکسیفن (TT) تومور - تاموکسیفن - تمرین (ETT) به صورت تصادفی قرار گرفتند. پس از آشناسازی، به هر موش یک میلیون سلول سرطانی تزریق شد. به گروه (TT) داروی تاموکسیفن خورانده شد. گروه (ET) به مدت 6 هفته (5 روز در هفته) تمرینات تناوبی هوازی را انجام دادند. گروه (ETT) همانند گروه (ET) تمرین ورزشی را انجام می دادند و همانند گروه (TT) داروی تاموکسیفن را مصرف می کردند. حجم تومور به صورت هفتگی توسط کولیس دیجیتالی اندازه گیری شد در پایان موش ها قربانی شدند، بافت تومور استخراج و فریز شد و در دمای 70- درجه سلسیوس نگهداری شد.یافته ها: بین گروه ها اختلاف معنی دار در میزان IL-6 و IL-10 وجود داشت (p£0.05). به گونه ای که یک دوره تمرین تناوبی هوازی منجر به کاهش سایتوکاین التهاب آور IL-6 شد. از طرف دیگر میزان IL-10 که اثرات ضدالتهابی دارد افزایش یافت. این نتایج با میزان رشد تومور هم خوانی داشت. به گونه ای که ارتباط مثبت و منفی معنی دار به ترتیب بین تغییرات IL-6 و IL-10 با میزان رشد تومور وجود داشت (p£0.05).نتیجه گیری: تمرینات ورزشی و مصرف داروی تاموکسیفن به ترتیب باعث کاهش و افزایش بیان IL-6 و IL-10 بافت تومور می شود. با توجه یافته های پژوهش حاضر می توان ادعا کرد که تمرینات تناوبی از طریق کاهش مقادیر IL-6 و افزایش IL-10 می تواند نقش کمک درمانی در سرطان پستان داشته باشد.