فقدان زنجیره یکپارچه از تحقیق، فناوری، توسعه و همچنین فاصله قابل توجه بین تبدیل ایده های علمی و تحقیقاتی به محصولات و خدمات از واقعیتهای جهان کنونی است. کشورهای توسعه یافته جهان برای حل این چالش، کل نظام علمی و فناوری و صنعتی جامعه، از ایجاد ایده تا تجاری سازی محصول نهایی را در یک نظام کلی تحت عنوان نظام نوآوری در کنار هم و در تعامل با هم در نظر می گیرند، یکی از اجزای این نظام پارک های علمی و فناوری است که نقشی مهم در یکپارچه سازی تولید دانش و تجلی آن در محصولات و خدمات دارد.در این نظام وجود رویکرد مدیریت دانش، نقش مهمی در پیوند دادن دانش و فناوری ایفا می کند. پارکها که از مزایای نزدیکی به منابع مهم سرمایه معنوی، زیرساختهای مناسب و سیاستهای راهنمایی کننده بهره مند می شوند و شرکتهای مبتنی بر فناوری و موسسات دولتی را در یک محیط مدیریت شده حمایت می کنند از طریق تلفیق با مدیریت دانش تعامل، توسعه فناوری و رشد اقتصادی را تسهیل می کنند. در این مقاله پس از مرور مختصری بر تعاریف مدیریت دانش از دید اندیشمندان، مبحث پارک های علمی و فناوری با تمرکز بر نوع شناسی پارکها مطرح می شود. به دنبال آن دسته بندی انواع پارکها به لحاظ هدف از شکل گیری بررسی می شود.