چکیده فارسی:یکی از مهم ترین مسائل فلسفی ـ و شاید مهم ترین آن ها ـ بحث ماهیت و وجود و رابطه آن ها با یکدیگر است. ابن سینا پس از فارابی، ماهیت و چگونگی تعلق وجود به آن را در آثار خویش به تفصیل آورده است. بعدها نصیرالدین طوسی در تایید دیدگاه شیخ، اعتراضات فخر رازی نسبت به نظرات بوعلی را پاسخ می دهد. در این میان ابن رشد انتقاداتی بر دیدگاه های ابن سینا و غزالی داشته است.به نظر می رسد طرح بحث ماهیت و وجود، مولود خلط معرفت شناسی و هستی شناسی است. تبیین چگونگی پیدایش صور ذهنی از راه علیت و تاثیر میان اشیاء خارجی ـ خواه حسی و خواه فراحسی ـ و اندام های حسی و قوای ادراکی نفس، به خوبی نشان می دهد که فقط «خارج» هست و صورت های ذهنی پدید آمده از آن، در ذهن. به این ترتیب برای طرح بحث ماهیت مصطلح و رابطه آن با وجود و اتصاف آن به وجود و مسائل فراوان برخاسته از این بحث، دیگر جایی باقی نمی ماند.
چکیده عربی:من المواضیع المهمة فی علم الفلسفة و لعل من أهمها هو موضوع الماهیة و الوجود و علاقتهما ببعض، و قد ذکر اب نسیناء بعد الفارابی موضوع الماهیة و کیفیة تعلق الوجود بها فی آثاره بالتفصیل. و قام نصیرالدین طوسی من بعده بالإجابة علی انتقادات فخر الرازی علی آراء ابن سیناء مؤیدا وجهات نظر الشی خالرئیس، و فی هذا الأثناءنتقد ابن رشد أحیانا آراء ابن سیناء و الغزالی. و علی مایبدو طرح قضیة الماهیة و الوجود هو نتاج خلط ما بین نظریة المعرفة و علم الوجود، و تبیین کیفیة تکوین الصور الذهنیة عن طریق قانون العلة، و تأثیر الأشیاء الخارجیة (سواء الحسیة أو ما فوق الحسیة) علی الاجسام الحسیة و قوی النفس الادراکیة؛ظهر لنا بوضوح أن الخارج هو موجود، و الصورة الذهنیة مستوحاة منه فی الذهن فحسب.و علی هذا الأساس لایبقی أی مجال لطرح موضوع مصطلح الماهیة و علاقته و اتصافه بالوجود و المواضیع العدیدة المتشعبة من هذه القضیة.