زمینه و هدف: خودباوری یک پندار روانشناختی است که در طول دوران رشد در وجود هر کس شکل می گیرد و به سادگی و سرعت قابل تغییر نیست. هدف از این مطالعه ارزشیابی خودباوری مدیران پرستاری در بیمارستان های دانشگاه علوم پزشکی تهران و رابطه آن با رضایتمندی بیماران بود.روش بررسی: بر طبق یک مطالعه مقطعی، 400 نفر (شامل 200 مدیر پرستاری و 200 بیمار) از بخش های مختلف بیمارستان های دانشگاه علوم پزشکی تهران مورد مصاحبه قرار گرفتند. با استفاده از پرسشنامه های استاندارد، میزان خودباوری مدیران پرستاری و رضایت عمومی بیماران مورد بررسی قرار گرفت. داده ها پس از ورود به نرم افزار آماری Stata با استفاده از آزمون های ناپارامتری آنالیز واریانس و ضریب همبستگی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت و P<0.05 بعنوان سطح معنی داری در نظر گرفته شد.یافته ها: از میان 200 مدیر پرستاری مورد مطالعه، 58 نفر (29%) مرد و 142 نفر (71%) زن بودند. میانگین و انحراف معیار امتیاز خودباوری مدیران پرستاری 134.9±19.8 بدست آمد همچنین از 200 بیمار مورد مطالعه، 81 (%40.5) مرد و 118 (59.5) زن بودند. میانگین و انحراف معیار امتیاز رضایت بیماران برابر 57±18.2 بدست آمد که سطح تحصیلات (P=0.005) و وضعیت بیمه (P<0.0001) بیماران تنها عوامل فردی موثر بر میزان رضایت آنان شناخته شد. در آنالیزهای چند متغیره، مشخص گردید که خودباوری مدیران پرستاری رابطه عکسی با رضایت بیماران داشته است (P=0.04).نتیجه گیری: یافته های این مطالعه نشان داد که مدیران پرستاری زن، نسبت به همکاران مرد خود، خودباوری کمتری دارند. خودباوری مدیران پرستاری باعث کاهش رضایتمندی بیماران می گردد.