یاخته
سال:1386 | دوره:9 | شماره:4 (36) |تعداد مقالات:9

هدف: ارزیابی کارایی دو روش HA-binding و گرادیان پیور اسپرم جهت جداسازی اسپرم با پروتامین طبیعی،  DNAسالم و مورفولوژی طبیعی .مواد و روش ها: در این مطالعه 29 زوج نابارور مراجعه کننده به مرکز باروری و ناباروری اصفهان جهت انجام عمل ICSI مورد بررسی قرار گرفتند. آنالیز روتین مایع سیمن طبق معیار WHO انجام شد. سپس نمونه های سیمن به سه بخش تقسیم شدند: گروه کنترل، گروه اسپرم های متصل به اسید هیالورونیک (Hyaluronic acid binding: HA) و گروه اسپرم های آماده سازی شده توسط گرادیان پیور اسپرم. سپس بر روی هر یک از گروه های مذکور، ارزیابی مورفولوژی اسپرم (توسط رنگ آمیزی پاپانیکولائو)، کمبود پروتامین (توسط رنگ آمیزی (CMA3 و فراگمنتاسیون DNA با استفاده از تست (SCD) انجام گرفت. نتایج به دست آمده با استفاده از نرم افزار SPSS11.5 آنالیز و مقایسه شد.یافته ها: نتایج نشان می دهد درصد اسپرم با مورفولوژی غیرطبیعی، کمبود پروتامین و درصد فراگمنتاسیون DNA در دو گروه اسپرم های متصل به HA و آماده سازی شده توسط گرادیان پیور اسپرم نسبت به گروه سیمن از لحاظ آماری کاهش یافته است (p=0.001) به علاوه روش آماده سازی اسپرم توسط گرادیان پیور نسبت به جداسازی اسپرم با مورفولوژی و پروتامین طبیعی و DNA سالم بهتر از روش HA-binding عمل کرده است.نتیجه گیری: نتایج نشان می دهد که هر دو روش گرادیان پیور و HA-binding به طور معنی داری قادر به جدا نمودن اسپرم با مورفولوژی و پروتامین طبیعی و سلامت DNA می باشد. اگرچه روش گرادیان پیور اسپرم نسبت به روش HA-binding در جداسازی اسپرم با کیفیت بهتر، کارایی بیشتری دارد.

هدف: بررسی نقش کانال های پتاسیمی وابسته به ولتاژ سریع نوع A در الگوی فعالیت الکتریکی سلول های پورکنژ موش های آتاکسیک.مواد و روش ها: در این مطالعه از موش صحرایی نر بالغ جوان در محدوده وزنی 60-40 گرم از نژاد Sprague-Dawley استفاده شد. برای ایجاد آتاکسی از نوروتوکسین 3-استیل پیریدین (PA-3) با دوز 65 میلی گرم بر کیلوگرم به صورت داخل صفاقی استفاده شد. 3 روز پس از القای آتاکسی، مطالعه الکتروفیزیولوژی با استفاده از تکنیک ثبت داخل سلولی از سلول های پورکنژ برش های ورمیس مخچه انجام شد و رفتار و الگوی فعالیت الکتریکی قبل و بعد از کاربرد 4-آمینوپیریدین (PA-4)، مهار کننده کانال های پتاسیمی غیر فعال شونده سریع نوع A، مورد مقایسه قرار گرفت.یافته ها: در این مطالعه از 21 سلول پورکنژ ثبت گرفته شد که 81/23 درصد از سلول ها الگوی فعالیت تونیک، 05/19 درصد فعالیت انفجاری و 14/57 درصد از سلول ها الگوی خاموش را نشان دادند. کاربرد PA-4 در سلول های خاموش، بلافاصله سبب شلیک پتانسیل عمل در 33/83 درصد از موارد شد. PA-4 در سلول های با الگوی فعالیت انفجاری (Burst)، مدت زمان برست، دوره فعال و همچنین شمار اسپایک های سدیمی در هر برست را به طور معنی داری افزایش داد. همچنین مدت زمان دوره غیر فعال (Interburst)، متعاقب کاربرد PA-4 به طور معنی داری کاهش یافت.نتیجه گیری: جریان پتاسیمی حساس به PA-4 در تنظیم الگوی شلیک سلول پورکنژ موش آتاکسیک نقش داشته است و PA-4 فعالیت خود به خودی را تقویت می کند که می تواند موجب بروز فعالیت انفجاری در سلول های پورکنژ خاموش شود.

هدف: بررسی اثر هم کشتی سلول های vero بر روی توان تکامل آزمایشگاهی تخمک های نابالغ گاومواد و روش ها: توده سلول های کومولوس- اووسیت (Cumulus Oocyte Complexes: COCs) گاوی در حضور (گروه درمان) و بدون حضور (کنترل) سلول های vero بالغ شد. تخمک های بالغ شده پس از لقاح به مدت 9 روز کشت داده شدند. درصد کلیواژ روز دوم بعد از لقاح و پیشرفت جنینی به صورت روزانه بررسی شد. جنین های بلاستوسیست که به مرحله اتساع و شکوفایی (expanding/expand و Hatching/hatched) رسیده بودند برای شمارش سلولی استفاده شدند.یافته ها: درصد کلیواژ تخمک هایی که در حضور سلول های vero بالغ شده اند به طور چشمگیری بالاتر از گروه کنترل بود (86 درصد در مقابل 76 درصد p£0.05). بررسی روزانه موید درصد بالاتر تکوین جنینی در گروه درمان نسبت به گروه کنترل بود. هر چند این اختلاف در حد چشم گیری نبود. همچنین تعداد سلول های توده داخلی، تروفکتودرم و تعداد کل سلول بالاتری در جنین های متسع و شکوفا نسبت به گروه کنترل مشاهده شد.نتیجه گیری: نتایج حاصله بیانگر آن است که هم کشتی COCهای گاو طی بلوغ آزمایشگاهی توان آنها را برای تسهیم (کلیواژ) و تولید بلاستوسیست های با کیفیت بالاتر افزایش می دهد.

هدف: بررسی اثر شارش پلاسمای اتمسفری تولید شده با دو الکترود تخت و شانه ای بر حیات باکتری  Escherichia coliمواد و روش ها: گاز پلاسما با استفاده از منبع های تغذیه (Direct Current: DC) با توان (20 وات) و (Alternative Current: AC) با توان (500 وات)، الکترودهای آلومینیومی در دو آرایش تخت و شانه ای، عایق ها و اکسیژن تولید شد. سپس اثرات کشندگی شارش گاز پلاسمای تولید شده در رقت 3 مک فارلند باکتری E.coli در پلیت های استریلی که روی یخ قرار داشت، مورد بررسی قرار گرفت.یافته ها: شارش 15 دقیقه ای پلاسمای تولید شده با الکترود تخت و منبع AC سبب کاهش 100 درصدی جمعیت باکتری های E.coli شد. اما اثر باکتری سایدی شارش پلاسمای الکترود شانه ای بعد از 15 دقیقه به 12 درصد و 30 دقیقه به 51 درصد رسید. همچنین اثر باکتری سایدی شارش 30 دقیقه ای پلاسمای کم توان تولید شده با منبع DC و الکترودهای تخت و شانه ای به ترتیب سبب کاهش 50 و 17 درصدی در رشد توده باکتریایی شد. نتایج آنالیز آماری با آزمونt-test ، اختلاف معنی داری (005/ (p<0را بین اثر باکتری سایدی با شارش پلاسمای الکترود شانه ای و تخت هنگامی که از منبع های DC و AC در دو زمان 15 و 30 دقیقه استفاده شد، نشان داد.نتیجه گیری: آرایش الکترود تخت در هر دو توان پلاسمای پایین و بالا نقش موثری در استریل کردن و کنترل جمعیت E.coli دارد. استفاده از طیف جذبی به روش اسپکتروفتومتری می تواند یک روش مناسب و سریع برای تعیین جمعیت باکتری ها باشد. پیشنهاد می شود در مدیریت استفاده از خاصیت باکتری سایدی پلاسما، بررسی پارامترهای تاثیرگذار در تولید پلاسمای اتمسفری از جمله توان منبع تغذیه، ساختار هندسی الکترودها و اثر باکتری سایدی آنها بر دیگر باکتری ها از جملهStaphylococcus aureus  و Bacillus subtilis  نیز مورد توجه قرار گیرد.

هدف: بررسی اثر عصاره سرخارگل ایران بر پاسخ ازدیاد حساسیت تاخیریمواد و روش ها: به این منظور ابتدا اثر کشندگی مقادیر مختلف عصاره پس از تزریق داخل صفاقی در موش BALB/c تعیین شد. سپس گروه های ده تایی از موش ها به مدت دو هفته و هر هفته دو بار با تزریق داخل صفاقی مقادیر 50، 10 ، 2 و 4/0 میلی گرم بر میلی لیتر از عصاره در حجم یک میلی لیتر تیمار شدند. سنجش پاسخ تکثیری (پرولیفراسیون) سلول های طحال نسبت به عصاره در محیط کشت به روش MTT انجام شد. همچنین پاسخ ازدیاد حساسیت تاخیری (Delayed- Type Hypersensitivity: DTH) نسبت به گلبول قرمز گوسفند (Sheep Red Blood Cell: SRBC) ارزیابی شد.یافته ها: بر اساس نتایج به دست آمده تغییر معنی داری در وزن و اندیکس طحال موش های مورد مطالعه مشاهده نشد. پاسخ پرولیفراسیون سلول های طحال به عصاره در گروه های آزمایش در مقایسه با گروه کنترل به طور معنی داری (P<0.05) افزایش داشت. همچنین پاسخ ازدیاد حساسیت تاخیری در تمام گروه های آزمایش به طور معنی داری (P<0.05) افزایش نشان می داد.نتیجه گیری: بر اساس این یافته ها، مشاهده شد عصاره سرخارگل ایران سبب افزایش تکثیر سلول های طحال در in vivo و in vitro می شود، همچنین پاسخ ازدیاد حساسیت تاخیری را به شدت برمی انگیزد. پیشتر گزارشی درباره افزایش معنی دار پاسخ ازدیاد حساسیت تاخیری ارایه نشده بود. به نظر می رسد ترکیبات موثره این گیاه عامل اصلی بروز تفاوت باشد، از این رو بررسی تفاوت این ترکیبات با انواع غیربومی آن مفید خواهد بود.

هدف: تمایز سلول های بنیادی رویانی موش به سلول های اندوتلیال.مواد و روش ها: سلول های بنیادی رویانی CCE به مدت 4 روز در دیش های آغشته به کلاژن، در معرض محیط کشت Alpha-MEM محتوی 10درصد سرم جنینی گاوی کشت داده شدند تا سلول های Flk-1 مثبتFlk-1: Vascular Endothelial Growth Factor Receptor 2) ) حاصل شوند. جهت تمایز سلول های به دست آمده به سلول های پیش ساز اندوتلیال از محیط کشت مخصوص رشد سلول های اندوتلیال ((EGM-2: Growth Medium-2 Endothelial استفاده شد. به طوری که سلول های Flk-1 مثبت تا پایان آزمایش در محیط کشت مذکور کشت داده شدند. جهت تایید سلول های تمایز یافته از ارزیابی های ایمونوسیتوشیمی، RT-PCR و تشکیل ساختارهای شبه مویرگی (Tube Formation Assay) استفاده شد.یافته ها: با کشت سلول ها در دیش های آغشته به کلاژن و محیط کشت Alpha-MEM محتوی 10 درصد سرم جنینی گاوی، سلول های Flk-1 مثبت حاصل شدند. بعد از انتقال سلول های مذکور به محیط کشت مخصوص رشد سلول های اندوتلیال، به تدریج مورفولوژی سلول های اندوتلیال را کسب کرده و تکثیر شدند. نتایج ارزیابی های ایمونوسیتوشیمی و RT-PCR نشان داد سلول های تمایز یافته قادر به جذب لیپوپروتئین با چگالی پایین و بیان ژن های ‍CD31 و Flk-1 هستند و نیز به لکتین (BS-1: Bandeiraea Simplicifolia Lectin) متصل می شوند. زمانی که سلول های تمایز یافته به ماتریکس خارج سلولی یا ماتری ژل منتقل شدند ساختارهای شبه مویرگی که از مشخصه های سلول های اندوتلیال است را تشکیل دادند.نتیجه گیری: سلول های اندوتلیال تمایز یافته از سلول های بنیادی رویانی موش که در محیط آزمایشگاه نیز قادر به تکثیرند مدل مناسبی جهت بررسی مکانیسم های تکاملی سلول های اندوتلیال فراهم می کنند و ممکن است منجر به ابداع روش های درمانی نوین شوند.

هدف: تعیین دخالت احتمالی گیرنده های اپیوئیدی ناحیه هیپوکامپ در اثرات سیستمیک گلوکوکورتیکوئیدها بر تثبیت و به خاطر آوری حافظه فضایی در مدل ماز آبی موریس در موش صحراییمواد و روش ها: در این مطالعه تجربی از 120 سر موش نر نژاد ویستار با وزن 250 تا 300 گرم استفاده شد. ابتدا به صورت دو طرفه روی ناحیه هیپوکامپ کانون راهنما قرار داده شد. یک هفته بعد موش ها در مدل ماز آبی موریس (8 بار در مدت یک روز برای روند تثبیت و 6 روز متوالی و هر روز 6 بار برای روند به خاطر آوری) تحت آموزش قرار گرفتند. به خاطرآوری حیوانات، 24 ساعت پس از اجرای آخرین مرحله آموزش ارزیابی شد. داروی کورتیکوسترون 1 میلیچگرم (بهترین دوز به دست آمده طی مطالعات قبلی) و یا حلال آن به طور داخل صفاقی بلافاصله بعد از آموزش و همچنین 30 دقیقه قبل از تست به خاطر آوری تزریق شد. ضمنا هم زمان یا 60 دقیقه قبل از تست به خاطرآوری نالتروکسان (10 و 20 میکروگرم در یک میکرولیتر به ازای هر طرف) یا سالین به داخل هیپوکامپ تزریق شد.یافته ها: نتایج نشان داد، تزریق کورتیکوسترون در دوز 1 میلی گرم به ترتیب موجب تقویت تثبیت و اختلال به خاطرآوری حافظه می شود (p<0.01) و تزریق نالتروکسان در هر دو دوز به داخل هیپوکامپ به طور معنی داری موجب مهار اثرات کورتیکوسترون بر تثبیت و به خاطرآوری اطلاعات می شود (p<0.05).نتیجه گیری : یافته های فوق نشان می دهد گیرنده های اوپیوئیدی ناحیه هیپوکامپ نقش مهمی در اثرات سیستمیک گلوکوکورتیکوئیدها بر روند تثبیت و به خاطرآوری اطلاعات تازه آموخته شده دارند.

زمانی که عدم تعادل بین تولید و حذف گونه فعال اکسیژن پیش می آید استرس اکسیداتیو ایجاد می شود که می تواند عامل بیماری های مختلف باشد. کادمیوم، آلاینده صنعتی و محیطی است که می تواند باعث تولید رادیکال های آزاد شود. هدف از این مطالعه تعیین وضعیت استرس اکسیداتیو کارکنان مواجهه یافته با کادمیوم بود. این پژوهش یک مطالعه مقطعی تحلیلی است و در آن تعداد 36 نفر افراد شاغل که حداقل 2 سال در بخش جوشکاری صنعتی با کادمیوم مشغول به کار بوده اند به طور تصادفی به عنوان گروه مورد انتخاب و با گروه شاهد از نظر جنس، سن همسان سازی شدند و از نظر پارامترهای استرس اکسیداتیو مقایسه شدند.میانگین و انحراف معیار ظرفیت آنتی اکسیدانی تام سرم گروه مورد 9/0±9/2 و گروه کنترل 1.2±2.4 میکرومول در میلی لیتر بود (003/0=p) و میزان پراکسیداسیون لیپیدی سرم در گروه مورد 3.4±7.2 و در گروه کنترل 3.6±9.3 نانومول در میلی لیتر بود (015/0=p). همچنین میزان گروه های تیول سرم در گروه مورد 0.243±0.34 در گروه کنترل 0.114±0.246 میلی مول بود (004/0=p).نتایج مطالعه نشان داد به دنبال مواجهه مزمن با کادمیوم، میزان ظرفیت آنتی اکسیدانی و گروه های تام تیول به طور معنی داری جهت واکنش با اثر رادیکال های اکسیژن واکنش پذیر تولید شده اضافی افزایش می یابد و این افزایش منجر به کاهش پراکسیداسیون لیپیدی می شود.