تغییرات دما اثرات انکارناپذیری بر میزان تبخیر و تعرق، سیکل هیدرولوژی، کشاورزی پایدار و مصارف آب بر جای می گذارد. بخش اعظم کشور ما از جمله منطقه مورد مطالعه در محدوده اکوسیستم های شکننده مناطق خشک و نیمه خشک جهان واقع شده است. زندگی، فعالیت، برنامه ریزی و مدیریت منابع محدود این مناطق به واسطه ویژگی های خاص و حساسیت زیاد مستلزم آگاهی و توانایی بکارگیری امکانات و دقت در شیوه بهره برداری است. تغییر شرایط اقلیمی بویژه افزایش درجه حرارت، اثرات مخربی را بر ساختار اقتصادی، اجتماعی، کشاورزی و دامداری این مناطق اعمال می کند. بدین جهت پیش بینی دما و تغییرات آن اهمیت ویژه ای دارد. به منظور پیش بینی دمای ایستگاه سینوپتیک زاهدان و تاثیر آن بر میزان تبخیر و تعرق، از داده های میانگین، حداقل و حداکثر دمای ایستگاه از بدو تاسیس تا سال 2010 میلادی دریافت و مورد استفاده گرفت. ایستایی و نرمال بودن داده ها توسط نمودارهای Q-Q و توابع خودهمبستگی و خودهمبستگی جزئی آزمون شد. با استفاده از تبدیلات تفاضل گیری مناسب داده ها نرمال و ایستا گردیدند. سپس سری زمانی میانگین، حداقل و حداکثر دمای هر ایستگاه پیش بینی شده و توسط توابع خودهمبستگی و خودهمبستگی جزئی باقیمانده مدل، از صحت و دقت مدل اطمینان حاصل شده است. علاوه بر این مدل توسط داده های واقعی سالها 2011 و 2010 اعتبارسنجی شد و مورد تایید قرار گرفت. مدل (0,1,1)(1,1,1) جهت پیش بینی دما در ایستگاه زاهدان شناسایی شد. تاثیر تغییرات دما بر میزان بر میزان تبخیر و تعرق از طریق محاسبه تبخیر تعرق پتانسیل ایستگاه، با استفاده از نرم افزار cropwat و روش هارگریوز انجام شده است. نتایج تحقیق نشان داد که تمام پارامترهای دما بویژه در ماه های گرم مارس، ژوئن، اگوست بیش از 1.3 و دسامبر و ژانویه به طور متوسط حدود 0.9 درجه سانتیگراد افزایش داشته است، به تبع افزایش دما میزان تبخیر و تعرق پتانسیل در این ماه ها به طور متوسط به ترتیب حدود 0.22 و 0.08 میلیمتر در روز افزایش می یابد. این مساله مصرف آب در بخش های مختلف را بشدت تحت تاثیر قرار می دهد.