میکروبیولوژی دامپزشکی (پژوهشنامه دامپزشکی گرمسار)
سال:1393 | دوره:10 | شماره:2 (پیاپی 29) |تعداد مقالات:9

عامل بیماری برونشیت عفونی طیور کروناویروس ها هستند. ویروس برونشیت عفونی بدلیل عفونت در دستگاه های تنفس، کلیوی و تولید مثلی موجب کاهش تولید وکیفیت تخم مرغ و در نتیجه خسارت اقتصادی فراوان در صنعت پرورش طیور می شود. ویروس برونشیت عفونی دارای سروتیپ های مختلفی است که محافظت نسبی متقاطعی علیه یکدیگر دارند. این مطالعه درسال 1391 برای تعیین میزان شیوع بیماری برونشیت عفونی در گله های مبتلاء به عفونت تنفسی و با تلفات بالا که سابقه واکسیناسیون علیه ویروس برونشیت عفونی نداشته در استان چهارمحال و بختیاری انجام شد. در این مطالعه 100 نمونه سرمی و 100 نمونه بافتی از ریه و نای از 10 گله گوشتی مبتلاء به عفونت تنفسی و دارای تلفات بالا جمع آوری شد و برای این منظور از دو روش الایزا و RT- PCR استفاده گردید. نتایج نشان داد از 10 گله مورد بررسی 7 گله (70%) در آزمایش RT-PCR از نظر آلودگی به ویروس برونشیت عفونی مثبت بودند، و سه گله در آزمایش منفی بودند. بررسی عیار آنتی بادی سرمی گله ها نشان داد که عیار آنتی بادی ضدویروس برونشیت عفونی در گله های با RT-PCR مثبت بالاتر از گله های با RT-PCR منفی بود. همچنین نتایج حاکی از شیوع بسیار بالایی از عفونت برونشیت عفونی در بین گله های گوشتی در استان می باشد و همزمانی آن با سایر بیماری های تنفسی سبب افزایش مرگ و میر شده است.

نئوسپورا کنینوم یکی از عوامل سقط جنین در گاو در سراسر جهان است که اثرات اقتصادی قابل توجهی در تولیدمثل گاوها بجا می گذارد. هدف از بررسی حاضر تعیین میزان پادتن ضد نئوسپورا کانینوم در گاو و ریسک فاکتورهای مرتبط با آن در گاو های شیری شهرستان سنندج در غرب ایران بوده است. در مجموع 336 نمونه سرم از مزارع گاو شیری سنندج جمع آوری و با استفاده ازکیت الایزای تجارتی مورد آزمایش قرار گرفت. تعداد گاوهای آلوده به نئوسپورا کانینوم 64 راس (17.6%) تعیین شد. آلودگی به این تک یاخته در گاوهای مزارع صنعتی و سنتی به ترتیب 9.03% و 25.8% تعیین گردید (P<0.01). همچنین میزان آلودگی به انگل با افزایش سن ارتباط داشت و میزان آلودگی در گاوهای شیروار بمراتب بیش از گاوان غیرشیروار بود (P=0.02). میزان آلودگی درگاوداری هائی که دارای سگ بودند (46.8%) در مقایسه با مزارع فاقد سگ (7.43%) اختلاف بسیار چشمگیری را نشان داد (P=0.001). بنابراین نتایج حاصله نشان دهنده نقش موثر سگ در آلودگی با این انگل بود. بعلاوه آلودگی در گاوهائی که سابقه سقط جنین داشتند در مقایسه با گاوهای فاقد سابقه سقط جنین بمراتب بیشتر بود (P<0.01). البته لازم بذکر است که اختلاف معنی داری بین گاوهای آبستن و غیر آبستن مشاهده نگردید (P=0.669). بنابراین با توجه به اینکه مطالعه حاضر برای نخستین بار در استان کردستان و شهرستان سنندج انجام گردید، نتایج آن می تواند در ارزیابی میزان سقط در گاوداری های منطقه حائز اهمیت باشد.

سودوموناس ها باکتری های مشترک انسان و ماهی اند که موجب باکتریمی همراه با خون ریزی در ماهیان می گردند که تشخیص سریع باعث درمان به موقع می شود. هدف از این مطالعه بررسی و مقایسه دو کیت API 20NE و API 20E با آزمایش های متداول بیوشیمیایی در تشخیص گونه های سودوموناس می باشد. با شروع تلفات شدید ماهیان فیتوفاگ در استان گیلان در فصول بهار و تابستان که شرایط محیطی جهت بروز عفونت باکتریایی مناسب است، تعداد 126 قطعه ماهی فیتوفاگ از 25 کارگاه پرورشی ماهیان گرمابی شهر رشت به پژوهشکده آبزی پروری آب های داخلی انتقال یافت.از نمونه های کلیه، کبد، طحال و مایعات آسیتی ماهیان فیتوفاگ روی محیط آگار خوندار کشت داده شده و در دمای 30 درجه سانتیگراد به مدت 24 تا 48 ساعت گرمخانه گذاری و جدایه ها خالص سازی گردیدند. همزمان از روش بیوشیمیایی متداول و کیت های API جهت تشخیص استفاده شد. الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی تمام جدایه های سودوموناس به روش دیسک دیفیوژن روی محیط مولر هینتون آگار و طبق روش Bauer و همکاران (1966) اصلاح شده بر اساس NCCLS (2007) انجام شد. بر اساس نتایج از 75 جدایه جداشده 9 جدایه (12%) سودوموناس بودند. 9 جدایه با استفاده از API 20NE بیش از 98% در دو گونه سودوموناس آئرژینوزا و سودوموناس فلورسنس قرار گرفتند. در حالی که API 20E سودوموناس آئرژینوزا را تا حد بالای 64% و سودوموناس فلورسنس را به صورت fluorescens/Putida P. تشخیص می داد و در آزمایش حساسیت آنتی بیوتیکی، جنتامایسین داروی انتخابی برای هر دو گونه بود و برای سودوموناس فلورسنس کانامایسین و نئومایسین نیز تاثیر 100% داشتند. سودوموناس آئرژینوزا در این تحقیق برای اولین بار در کشور از ماهی جداسازی گردید. نتایج نشان داد از میان دو سیستم API، نوار API 20NE با دقت و قدرت تفکیک بالاتری نسبت به API 20E قادر به تشخیص گونه های سودوموناس در ماهی می باشد.

لوک آمریکایی و لوک اروپایی دو بیماری باکتریایی بالقوه کشنده لاروهای زنبور عسل در کلنی های آلوده هستند که به ترتیب توسط باکتری های پنی باسیلوس لاروا و ملیسوکوکوس پلوتونیوس ایجاد می شوند. هدف از مطالعه حاضر مقایسه روش های کشت باکتریایی و PCR در تشخیص دو بیماری لوک آمریکایی و لوک اروپایی است. در این مطالعه 30 نمونه لارو دارای علائم بیماری از 30 زنبورستان واقع در شهرهای مختلف استان لرستان جمع آوری گردید. این نمونه ها ابتدا توسط کشت میکروبی و سپس با روش PCR و با استفاده از پرایمرهای اختصاصی مربوط به ژن 16S rRNA از لحاظ وجود بیماری های لوک آمریکایی و لوک اروپایی مورد بررسی قرار گرفتند. تعداد نمونه های مثبت به دست آمده از نظر آلودگی به پنی باسیلوس لاروا توسط کشت میکروبی 10% و با استفاده از روش PCR 13.3% بود. همچنین تمام نمونه های مورد آزمایش هم در کشت میکروبی و هم در روش PCR از لحاظ آلودگی به ملیسوکوکوس پلوتونیوس منفی بودند، اگرچه از 6 نمونه باکتری پنی باسیلوس آلوئی که اندیکاتور لوک اروپایی می باشد، در کشت باکتریایی جدا گردید. نتایج حاصل از این مطالعه نشان داد که روش PCR برای تشخیص باکتری پنی باسیلوس لاروا بسیار اختصاصی بوده، بنابراین این روش می تواند باعث بهبود روش های تشخیصی و جایگزین شدن با روش های سنتی کشت جهت تشخیص پنی باسیلوس لاروا گردد. با این حال در خصوص ملیسوکوکوس پلوتونیوس انجام مطالعات بیشتر در مورد روش های تشخیصی پیشنهاد می گردد.

سندروم عدم تحمل به گرما در 70 راس گاو هلشتاین دو ماه پس از بهبودی از عوارض تب برفکی در یک گاوداری در اطراف اصفهان مشاهده گردید. علائم قابل رویت در گاوها شامل نفس نفس زدن (Panting) هیرسوتیسم (پرموئی)، سیلان بزاق و کاهش تولید شیر بود. در این مطالعه از 10 راس گاو با سابقه تب برفکی و علائم کلینیکی عدم تحمل به گرما، 10 راس گاو با سابقه تب برفکی بدون علائم کلینیکی عدم تحمل به گرما و 10 راس گاو که به هنگام شیوع بیماری در گاوداری مبتلا به آن نشده بودند خون گیری بعمل آمد. یک راس ازگاوان مبتلا به عدم تحمل به گرما با علائم شدیدکلینیکی ذبح گردید و نمونه هایی از غده تیروئید فوق کلیوی و لوزالمعده آن جهت بررسی تغییرات احتمالی پاتولوژیک برداشت گردید. تغییرات هماتولوژیک در این مطالعه شامل افزایش گلوکز، فسفر خون و کاهش نوتروفیل ها و هورمون T3 در مبتلایان به عدم تحمل به گرما در مقایسه با دوگروه دیگر بود. تغییرات پاتولوژیک شامل متاپلازی کاذب سلول های مفروش کننده تیروئید، نکروز سلولی با هسته های پیکنوتیک در غدد فوق کلیوی و نکروز سلول های پانکراس بود. به نظر می رسید تحقیق کنونی اولین مطالعه از نوع خود باشد که تغییرات هماتولوژیک و پاتولوژیک در گاوان مبتلا به سندروم عدم تحمل به گرما حاصله از تب برفکی را در ایران مورد توجه قرار می دهد.

لپتوسپیروزیس، یکی از شایع ترین بیماری های مشترک بین انسان و حیوان با انتشار جهانی می باشد. مشخص شده که LipL41 یک پروتئین غشای خارجی ایمونوژنیک می باشد که در لپتوسپیرا های بیماریزا وجود دارد و می تواند در روش های تشخیص سرولوژیکی و همچنین به عنوان یک کاندیدای مناسب در تهیه واکسن های نوترکیب به کار برده شود. هدف از این تحقیق بهره گیری از خصوصیات ژن lipL41 به منظور طراحی یک کنترل مثبت در افتراق سرووارهای بیماریزای لپتوسپیرا از غیربیماریزا با استفاده از PCR می باشد. در این تحقیق از پنج سرووار بیماریزای لپتوسپیرا و یک سرووار غیر بیماریزا استفاده گردید. باکتری ها در محیط کشت اختصاصی (EMJH) کشت داده شدند و DNA ژنومیک آن ها تخلیص گردید. ژن lipL41 با استفاده از پرایمرهای اختصاصی تکثیر شد. جهت انجام کلونینگ ژن مورد نظر، محصول PCR، خالص سازی شده و در وکتور pTZ57R/T الحاق گردید و در باکتری اشریشیا کلی (Top10) کلون گردید. تایید حضور lipL41 در کلنی های نوترکیب با برداشت از کلنی های رشد یافته روی پلیت LB آگار حاوی آمپی سیلین و انجام PCR و تکثیر ژن مورد نظر انجام شد. تخلیص DNA نوترکیب توسط کیت انجام گرفت. سپس پلاسمید حاوی ژن مورد نظر تعیین ترادف شد. محصول PCR به دست آمده یک قطعه bp 1065 را نشان می داد که نشان دهنده تکثیر ژن lipL41 بود این ژن فقط در سرووارهای بیماریزا حضور دارد در صورتی که در سرووار غیر بیماریزای لپتوسپیرا بایفلکسا مشاهده نگردید. تخلیص کلونی های مثبت وکتور پلاسمیدی به وسیله کیت صورت گرفت. واکنش PCR برای DNA نمونه به همراه کنترل مثبت در دو تیوب جداگانه انجام شد. محصول PCR مربوط به نمونه و کنترل مثبت با ژل الکتروفورز و سایز مارکر مقایسه و مورد تایید قرار گرفت. به علت کند رشد بودن لپتوسپیرا و شرایط خاص نگهداری و عدم دسترسی همگان به سوش های رفرانس، استفاده از یک تست سریع و دقیق مولکولی مانند PCR به همراه یک کنترل مثبت به منظور تایید صحت آن ضروری می باشد. بنابراین می توان از ژن کلون شده در این تحقیق که در آزمایشگاه تشخیصی لپتوسپیرا آماده شده است، به عنوان کنترل مثبت در آزمایش PCR در تمام آزمایشگاه ها استفاده کرد.

عفونت های ناشی از سودوموناس آئروژینوزا از بیمارستان های زیادی گزارش شده و با توجه به طبیعت فرصت طلب بودن آن افراد دارای ضعف سیستم ایمنی درمعرض خطر هستند. استفاده نابجا از آنتی بیوتیک ها به همراه مکانیسم های جهش پیچیده در جنس سودوموناس سبب بوجود آمدن گونه های مقاوم به آنتی بیوتیک شده است. در خلال دهه گذشته جستجو جهت یافتن آنتی بیوتیک های پپتیدی طبیعی بیشتر مورد توجه قرار گرفته است. هدف از این مطالعه بررسی اثر مهاری و کشندگی پپتید ملیتین بر سویه های بالینی سودوموناس آئروژینوزا بود. بدین منظور 48 سویه مورد بررسی از یک مطالعه قبلی در دسترس بودند. پس از تهیه زهر زنبور و آماده سازی آن، کیفیت زهر با تست SDS-PAGE بررسی شد. سپس با استفاده از کروماتوگرافی مایع با کارایی بالا در فاز معکوس (RP-HPLC) پپتید ملیتین جداسازی گردید. سپس کیفیت ملیتین استخراج شده با استفاده از SDS-PAGE بررسی گردید. حداقل غلظت مهاری و کشندگی ملیتین با روش میکرودایلوشن براث و شمارش کلنی تعیین گردید. حدود بیست فراکشن از زهر زنبور عسل تخلیص گردید که پپتید ملیتین اصلی ترین فراکشن زهر بود. MIC50 کل سویه های حساس، سویه های موکوئیدی و غیرموکوئیدی حساس به ملیتین به ترتیب 12.5، 6.25، و 12.5 میکروگرم بدست آمد. 94.73 درصد سویه های موکوئیدی و 86.2 درصد سویه های غیر موکوئیدی نسبت به ملیتین حساس بودند. MBC50 در کل نمونه های حساس، سویه های موکوئیدی و غیرموکوئیدی حساس به ملیتین به ترتیب 50، 37.5 و 50 میکروگرم بدست آمد. 58/89 درصد از سویه ها حساس به ملیتین بوده و رشد 10.41 درصد از آنها در حضور ملیتین مهار نگردید. با استفاده از نتایج تست MIC و MBC مشخص شد که ملیتین اثر قابل توجه مهاری و کشندگی بر رشد سودوموناس آئروژینوزاهای جداشده از بیماران مختلف داشته است. آنالیز نتایج نشان داد که رشد سویه های موکوئیدی با مقدار کمتری از ملیتین مهار می گردد. این سویه ها بدلیل وجود لایه های پلی ساکاریدی در اطراف خود، نفوذپذیری کمتری به آنتی بیوتیک ها داشته و مقاومت بیشتری از خود نشان می دهند. نتایج این پژوهش از این لحاظ با ارزش است که امید جهت درمان عفونت های سودوموناسی در مبتلایان به بیماری سیستیک فایبروزیس را افزایش می دهد.

تمام موجودات زنده آنزیم های نوکلئاز دارند. داکسی ریبونوکلئازها (DNase) گروهی از آنزیم ها هستند که قادرند پیوند های فسفودی استر مولکول DNA را بشکنند. باکتری Staphylococcus pasteuri با استفاده از نشانگر 16S rRNA و آزمون های بیوشیمیایی شناسایی و با شماره دسترسی KC170006 در بانک ژن پایگاه NCBI/EMBL به ثبت رسید. فعالیت آنزیم های داکسی ریبونوکلئاز در باکتری S. pasteuri بدست آمده، با سه روش اسپکتوفوتومتری، فعالیت آنزیم روی DNA خطی و حلقوی، بررسی شد. اثر تیمارهای pH، غلظت NaCl و کاتیون های Mg2+، Ca2+، Mn2+ و Mg2+-Ca2+نیز روی فعالیت آنزیم ها مورد بررسی قرار گرفت. آنزیم DNase حاصل از باکتری S. pasteuri قادر به برش یگانه مولکول DNA حلقوی است. بررسی های آنزیمی در برش DNA حلقوی نشان داد که این آنزیم بصورت اختصاصی عمل می کند، به طوری که در آزمایش برش پلاسمید pET-21a (+) این آنزیم تنها یک نقطه را برش داد. این آنزیم DNase توانایی برش مولکول DNA دو رشته را ندارد. این اولین گزارش مربوط به آنزیم های DNase در باکتری S. pasteuri است. بیشترین فعالیت آنزیم در حضور NaCl با غلظت 0.6 مولار، 5.5 pH و در حضور هم زمان کاتیون های Mg2+-Ca2+ با غلظت 1 mM، مشاهده شد.