میکروبیولوژی دامپزشکی (پژوهشنامه دامپزشکی گرمسار)
سال:1396 | دوره:13 | شماره:1 (پیاپی 34) |تعداد مقالات:19

تنوع ژنتیکی جمعیت باکتریایی در شکمبه بز با استفاده از یک روش مولکولی و مستقل از کشت مورد بررسی قرار گرفت. به دلیل شرایط منحصر به فرد تغذیه ای و زندگی، این انتظار وجود دارد که بزها دارای جمعیت باکتریایی متفاوتی نسبت به سایر نشخوارکنندگان باشند. در نتیجه درک صحیح این جمعیت میکروبی در نژادهای مختلف بز و بررسی تغییرات آن ها در پاسخ به رژیم های مختلف تغذیه ای و بررسی تنوع آن ها در زیستگاه های مختلف بسیار ضروری است. از این رو فرآیند PCR و تعیین توالی کتابخانه کلون ژن 16S rRNA با استفاده از یک نمونه مخلوط حاصل از کل محتویات شکمبه مربوط به 12 بز بومی شمال ایران با استفاده از پرایمرهای عمومی برای باکتری ها انجام پذیرفت. بزها از گله های پرواری تغذیه شده با خوراک مخلوط کنسانتره و علوفه انتخاب شدند. مجموعا 15 توالی 16S rRNA مورد آنالیز قرار گرفت. از این 15 توالی 4 توالی دارای شباهت با Streptococcus bovis بودند و 3 توالی با Selenomonas ruminantium همخوانی داشتند. همچنین 2 توالی شبیه به Megasphera elsdenii بودند و 2 توالی دیگر با Prevotella ruminicola شباهت داشتند. 2 کلون نیز با باکتری‎های کشت نیافته شکمبه گاو شباهت داشتند. از این 15 توالی یک توالی به Lactobacillus plantarum شبیه بود و یک توالی باقیمانده نیز دارای شباهت با Prevotella multiformis بود. این تحقیق برای اولین بار تنوع مولکولی جمعیت باکتری ها را در شکمبه بزها در ایران مورد مطالعه قرار داد. بررسی نتایج این تحقیق نشان داد که این حیوانات دارای جمعیت باکتریایی مشابه با سایر نشخوارکنندگان در سایر نقاط دنیا می باشند. هر چند که ما توالی هایی را نیز جداسازی نمودیم که با میکروارگانیسم های شناخته شده در دستگاه گوارش در یک خوشه قرار نمی گرفتند که این مساله می تواند به علت اختلافات فردی در حیوانات میزبان در حین نمونه گیری، نوع جیره، روش های استخراج DNA یا پرایمرهای مورد استفاده برای PCR بوده باشد.

کمپیلوباکتر ژژونی و کمپیلوباکتر کولای به عنوان عامل اصلی آنتریت باکتریایی انسان در تمام دنیا شناخته شده اند. معمولا پرندگان نقش معنی داری را در عفونت کمپیلوباکتریایی انسان بازی می کنند. شیوع بالای کمپیلوباکتر در گله های طیور در مرحله پرورش، سبب ایجاد آلودگی متقاطع در طی کشتار و فرآوری گوشت می گردد. در این بررسی میزان آلودگی طیور گوشتی شهرستان شیراز در پایان دوره پرورش به کمپیلوباکتر با روش کشت مستقیم و غنی سازی قبل از کشت صورت گرفت. 100 مرغداری شهرستان شیراز انتخاب و با مراجعه به کشتارگاه، از هر مرغداری 21 لاشه انتخاب و سیکوم آن ها برداشته شد. محتویات هر 7 سیکوم با هم مخلوط و پس از آماده سازی به دو صورت مستقیم در محیط آگار انتخابی و غنی سازی در محیط براث قبل از کشت در محیط آگار کشت شدند. جدایه ها با PCR تایید شدند. در آزمایش کشت مستقیم 53.7% نمونه ها (70% مرغداری ها) و در آزمایش غنی سازی در براث و کشت در محیط آگار، 60.0% نمونه ها (76% مرغداری ها) مثبت تشخیص داده شدند. میزان آلودگی به کمپیلوباکتر ژژونی 31.3% تا 35.0% و کمپیلوباکتر کولای 36.7% تا 40.0% بود. میزان جدا سازی کمپیلو باکتر به وسیله کشت در محیط انتخابی پس از غنی سازی در محیط براث نسبت به کشت مستقیم افزایش 6.3% را نشان داد که تاثیر آماری معنی داری داشت. بررسی حاضر نشان داد که آلودگی گله های طیور بسیار زیاد است و به منظور کنترل آلودگی، شناخت ریسک فاکتورهای ایجاد آلودگی وکنترل آن ها ضروری می باشد و برای کنترل آلودگی انسان، علاوه بر رعایت موارد فوق، رعایت بهداشت در کشتار گاه ها مد نظر قرار گیرد.

هدف از این آزمایش بررسی اثرات جایگزینی کنجاله سویا با سطوح مختلف کنجاله آفتابگردان مکمل شده با آنزیم پروتئاز بر فلور میکربی روده، پی اچ محتویات سنگدان و روده کور و صفات اندام های درونی بدن در مرغ های تخم گذار می باشد. مجموعا، 120 قطعه مرغ تخم گذار سویه بونز وایت از سن 77 تا 86 هفتگی مورد استفاده قرار گرفتند. آزمایش فوق شامل 6 تیمار، 5 تکرار و 4 قطعه مرغ در هر تکرار است. این مطالعه در قالب طرح کاملا تصادفی و بصورت آزمایش فاکتوریل 2´3 (سطوح صفر، 45 و 90 درصد جایگزینی کنجاله آفتابگردان با کنجاله سویا) و آنزیم پروتئاز (صفر و 200 گرم در تن) انجام شد. جهت بررسی فلور میکربی (باکتری های تولید کننده اسید لاکتیک و اشریشیاکلی) از محتویات روده کور پرنده ها در سن 86 هفتگی نمونه برداری شد. سپس پی اچ محتویات سنگدان و روده کور و صفات اندام های درونی بدن اندازه گیری شدند. جمعیت باکتری های تولید کننده اسید لاکتیک و اشریشیاکلی و پی اچ سنگدان و روده کور تحت تاثیر تیمارهای آزمایشی قرار نگرفتند (P>0.05). سطح 45 درصد جایگزینی کنجاله آفتابگردان در جیره، طول دئودنوم را بطور معنی داری نسبت به سایر تیمارها افزایش داد (P<0.05). سطوح 45 و 90 درصد جایگزینی کنجاله آفتابگردان، وزن سنگدان را بطور معنی داری نسبت به تیمار شاهد افزایش دادند (P<0.05). بطور کلی، نتایج نشان داد که جایگزینی کنجاله آفتابگردان به جای کنجاله سویا و آنزیم پروتئاز هیچگونه اثر معنی داری بر جمعیت میکربی روده کور و پی اچ دستگاه گوارش نداشت ولی افزایش سطح کنجاله آفتابگردان در جیره، طول دئودنوم و وزن سنگدان مرغ های تخم گذار را افزایش داد.

در این مطالعه جهت تشخیص آنتی بادی ویروس بلوتانگ در بز استان چهارمحال و بختیاری تحقیقی در سال 1394 در دو منطقه اکولوژیکی انجام گرفت. نمونه های خون بصورت تصادفی از بزهای دو منطقه اخذ شد. برای بررسی آنتی بادی اختصاصی بلوتانگ نمونه های سرمی با آزمون الیزای رقابتی مورد بررسی قرار گرفتند. از 1350 نمونه سرم بز 57.48% مثبت ارزیابی شدند. دربررسی شیوع سرمی ویروس بلوتانگ در جمعیت بز از 520 نمونه سرم منطقه جلگه ای و 830 نمونه سرم منطقه کوهستانی به ترتیب 79.04% و 43.98% نمونه مثبت ارزیابی شدند. اختلاف معناداری از نظر موارد مثبت در دو منطقه مشاهده شد (P<0.05). در مقایسه بین رده های سنی مختلف بر اساس محاسبات آماری اختلاف معناداری از نظر موارد مثبت مشاهده شد و درگروه سنی بیشتر از دوسال بیشترین موارد مثبت مشاهده شد (P<0.05). بین جنس و موارد سرمی مثبت ارتباط وجود داشت و موارد سرمی مثبت در نرها بیشتر از ماده ها بود (P<0.05). در مقایسه بین سابقه سقط وشیوع بیماری اختلاف معناداری بین موارد مثبت مشاهده شد (P<0.05). نتایج موید آن است که ویروس بلوتانگ در مرکز ایران گسترش یافته است و به نظر می رسد بیماری در این منطقه اندمیک باشد و انجام تحقیقات بیشتری در خصوص سروتیپ های بیماریزا دراین منطقه مورد لزوم است.

شکل پایداری از رشد باکتری ها در محیط، اجتماعی محصور شده با ماتریکس است که تحت عنوان بیوفیلم شناخته شده است. این ساختار باکتری ها به دلیل محافظت باکتری ها در مقابل سیستم ایمنی، کاهش کارایی آنتی بیوتیک ها و انتشار باکتری آزاد به مناطق دیگری از بدن، با مزمن شدن و عدم پاسخ به درمان در عفونت ها همراه می باشد. هدف از مطالعه حاضر بررسی توانایی تولید بیوفیلم در سه سویه استاندارد اشریشیا کولی و یک سویه استاندارد از استافیلوکوکوس اورئوس در محیط های مغذی متفاوت ومقایسه ساختار آن ها می باشد. برای این مطالعه، سویه های اشریشیا کولی و استافیلوکوکوس اورئوس در چهار محیط کشت مغذی (آبگوشت مغز- قلب حاوی 1 درصد سوکروز، لوریا- برتانی، آبگوشت سویای تریپسینه حاوی 3.5 درصد گلوکز و آب پپتونه) جهت بررسی فنوتیپی تولید بیوفیلم به روش میکروتیتر پلیت کیستال ویوله ارائه شده توسط stepanovic و همکاران، کشت داده شدند. سپس دو سویه از اشریشیا کولی (1 و 3) با توانایی تولید بیوفیلم به صورت قوی و متوسط، برای استخراج کربوهیدرات و پروتئین و مقایسه آن ها از طریق SDS-PAGE و رنگ آمیزی پریودیک اسید شیف و متیلن بلو، انتخاب شدند. بر اساس نتایج محیط آبگوشت مغز- قلب حاوی 1 درصد سوکروز برای هر دو سویه انتخاب شد. با مقایسه پروفایل پروتئینی این دو سویه تفاوت هایی در باندهای سنگین تر از 68 کیلودالتون بین دو سویه مشاهده شد اما پروفایل کربوهیدراتی و گلیکوپروتئینی آن ها مشابه بود. نهایتا، با مشاهده تفاوت در اجزائ پروتئینی دو سویه مورد مطالعه، تشخیص و بررسی ساختاری این اجزائ پروتئینی متفاوت، می تواند در ایجاد راه کارهای موثر در ریشه کنی عفونت های مزمن، مفید واقع گردد.

این مطالعه جهت م قایسه کنترل کیفی و بهداشتی 50 نمونه (25 نمونه از هر خط) از قطعات گوشت مرغ کشتار شده به روش صنعتی و نیمه صنعتی صورت گرفته است. دست کارگر در خط کشتار صنعتی نقشی ندارد، امعاء و احشاء بطور اتوماتیک جدا می شوند و سرد کردن لاشه ها با استفاده از هوای سرد صورت می گیرد اما در خط کشتار نیمه صنعتی دست کارگر در فرآیند دخیل می باشد و دمای لاشه ها را با غوطه ور شدن در آب یخ کاهش می دهند. نتایج بررسی کیفیت بهداشتی نمونه ها با آزمایشات باکتریایی تعیین شمارش کل باکتریها به روش پورپلیت، شمارش کلیفرم مدفوعی به روش تعیین حداکثر تعداد احتمالی باکتری آلوده کننده (MPN) و جداسازی اشریشیاکلی، سالمونلا، استافیلوکوکوس اورئوس، کمپیلوباکتر، لیستریا و ویبریو نشان داد که شمارش کل باکتریایی %8 نمونه های خط کشتار صنعتی و %12 نیمه صنعتی بالاتر از حد استاندارد می باشد. آلودگی به کلیفرم در %24 نمونه های خط کشتار نیمه صنعتی بیش از حد استاندارد بود. نمونه های خط کشتار صنعتی به کلیفرم مدفوعی و اشریشیا_ کولی آلوده نبودند اما %44 و %52 نمونه های خط کشتار نیمه صنعتی بترتیب به کلیفرم مدفوعی و اشریشیا کولی آلوده بودند. استافیلوکوکوس اورئوس از نمونه های خط کشتار صنعتی جدا نشد در حالیکه آلودگی %8 نمونه های خط کشتار نیمه صنعتی به این باکتری بیش از حد استاندارد بودند. باکتری های لیستریا، کمپیلو باکتر و ویبریو از نمونه های هر دو خط کشتار جدا نشدند. کیفیت ظاهری بهتر، بار باکتریایی پایین تر و عدم آلودگی نمونه های قطعات گوشت مرغ کشتار شده به روش صنعتی به برخی از میکروارگانیسم های بیماری زا در این مطالعه را می توان از دلایل ارجحیت استفاده از این روش در کشتارگاه های طیور برشمرد.

ویروس عامل کمخونی عفونی جوجه موجب کمخونی شدید، آتروفی تیموس، بورس، طحال، مغز استخوان، سرکوب ایمنی و افزایش حساسیت نسبت به سایر عوامل بیماریزا می شود. عفونت تحت بالینی با این ویروس موجب بروز خسارت اقتصادی فراوانی در گله های جوجه گوشتی می شود. راه های تشخیص این بیماری شامل جداسازی ویروس در کشت سلول، جستجوی ژنوم این ویروس با آزمایش PCR، و آزمایش های سرولوژی است. اهداف مطالعه حاضر جستجو و تعیین توالی بخشی از ژنوم ویروس کمخونی عفونی توسط آزمایش PCR و روش تعیین توالی مستقیم بود. 77 نمونه کبد جوجه متعلق به 8 مرغداری مختلف اطراف شهرکرد در استان چهار محال و بختیاری مورد آزمایش PCR قرار گرفت. از این تعداد 19 نمونه متعلق به 4 مرغداری مختلف مثبت بودند. شباهت توالی نوکلئوتیدی 4 نمونه مثبت از محصولات PCR از مرغداری های مذکور 100% بود. توالی نوکلئوتیدی موارد مثبت بیشترین شباهت را با جدایه های هند، مالزی، آلمان و چین نشان دادند. با توجه به شباهت فیلوژنتیک به نظر می رسد که جدایه شهرکرد و هاریانا و ماهاراشترا خاستگاه یکسانی دارند.

ورم پستان از بیماری های مهمی است که می تواند در دوران شیردهی و خشکی در گاو شیری ظاهر گردد. با توجه به اهمیت باکتری اشرشیاکولی در ایجاد ورم پستان میکربی، این پژوهش به منظور بررسی تولید زیست ماده، سم و شناسایی ژن های موثر بر تولید زیست توده باکتری اشرشیاکولی در شرایط حبابچه های پستان گاو شیری مبتلا به ورم پستان در شرایط هوازی و بی هوازی و به روش Insilico انجام شد. نرخ تولید بهینه زیست توده باکتری اشرشیاکولی در شرایط هوازی، 2.0155 و در شرایط بی هوازی 1.0152 میلی مول بر گرم وزن خشک بر ساعت (mmol/gDW/h) محاسبه شد. بیشترین توان باکتری اشرشیاکولی برای تولید سم در شرایط هوازی، 1.6701 (mmol/gDW/h) محاسبه شد. تولید بالای زیست توده، می تواند توجیه مناسبی برای بیماری زایی سریع باکتری اشرشیاکولی در محیط پستان گاو شیری باشد. نتایج نشان داد که حذف همزمان ژن های ompFompN، PhoE و ompC موجب توقف تولید زیست توده گردید. همچنین، بررسی واکنش های تولید سم در باکتری اشرشیاکولی نشان داد که ژن های solA، lpxM، ZnuA و ZnuB، که در تولید سم دخالت دارند، توانند کاندیدهای مناسبی برای اهداف دارویی، جهت کاهش و یا توقف تولید سم باشند.

تب برفکی یک بیماری وزیکولی ویروسی است که منجر به بروز خسارات وسیع در صنعت دامپروری می گردد. امروزه برای کنترل این بیماری از ویروس غیرفعال شده استفاده می شود که مهمترین نقطه ضعف آن کوتاه بودن طول دوره ایمنی است. لذا تلاش های زیادی در زمینه بکارگیری ادجوانهای موثر تر در فرمولاسیون واکسن صورت گرفته است. هدف از این تحقیق تولید فیوژن پروتئین VP1 ویروس تب برفکی (Opanasia2) و فلاژلین سالمونلا (fliC) به عنوان یک ادجوانت ملکولی است. ژن 1D که مسوول سنتز پروتئین VP1 است به طول bp 800 توسط PCR تکثیر داده شد و در وکتور PTZ57 کلون گردید، سپس این وکتور توسط آنزیم های Hind III و Xho I برش داده شده و در داخل ناقل بیانی pET41b که حاوی ژن فلاژلین سالمونلا بود کلون گردید. پلاسمید نوترکیب به باکتری (Escherichia coli (BL21DE3 انتقال داده شد و بیان توسط (IPTG (0.5 mM القا گردید. بیان پروتئین توسط SDS-PAGE در ژل آکریل آمید 12% و وسترن بلات مورد بررسی قرار گرفت.الحاق ژن های vp1 و fliC با استفاده از روش PCR و هضم آنزیمی با دو آنزیم Hind III و Xho I با مشاهده باند هایی به طولهای تقریبی 700bp و 1500 تایید گردید. برای خالص سازی از رزین Ni-NTA و گرادیان pH استفاده شد که بیشترین میزان بازیافت پروتئین در 4.5 pH مشاهده گردید. بیان پروتئین با مشاهده باند76KDa در آزمایش SDS-PAGE در ژل 12% آکریل آمید ووسترنبلات توسط AntiHis دررسوب باکتریالقاءشده تاییدگردید. با توجه به نتایج به دست آمده ژن فیوژن fliCsalmonella-vp 1 با طول bp2200 کلون گردیده و پروتئین حاصل باوزن KDa 76 با موفقیت بیان و تخلیص گردید.

سالمونلوز بیماری مشترک بین انسان، دام و طیور میباشد که بعنوان ب یماری منتقله از مواد غذایی نیز مطرح می باشد. یکی از سروتیپ های شایع این باکتری، سالمونلا اینفنتیس می باشد. هدف از انجام این تحقیق بررسی مقاومت آنتی بیوتیکی در 70 سالمونلا اینفنتیس جدا شده از ماکیان طی سال های 1390-1389 در شهرستان اراک می باشد. در بررسی ژنوتیپی جهت تایید جنس، تمام جدایه ها باند 1.5 کیلو بازی را از خود نشان دادند. نتایج آنتی بیوگرام بر اساس استاندارد جهانی CLSI و با استفاده از روش دیسک دیفیوژن (Kirby-Bauer) نشان داد که 100% جدایه ها به آنتی بیوتیک های نالیدیکسیک اسید (NA) و نیتروفورانتوئین (FM) مقاومت نشان دادند. از بین 70 جدایه، 2 (2.9%) مورد به 11 آنتی بیوتیک، 10 (14.3%) مورد به 10 آنتی بیوتیک، 8 (11.4%) مورد به 9 آنتی بیوتیک، 6 (8.6%) مورد به 8 آنتی بیوتیک، 22 (31.4%) مورد به 7 آنتی بیوتیک، 12 (17.1%) مورد به 6 آنتی بیوتیک و 8 (11.4%) مورد به 5 آنتی بیوتیک مقاوم بودند. همچنین 29 الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی بدست آمد.

گونه های مختلف کمپلکس مایکوباکتریوم توبرکلوزیس عامل ایجادکننده بیماری سل در انسان و دام می باشند. با توجه به زئونوز بودن این پاتوژن ها و وجود گله های متعدد گاو در جوار شهرها همواره جهت کنترل و پیشگیری از بروز اپیدمی سل در انسان و دام و همچنین انجام بهتر و دقیق تر برنامه کنترل و مبارزه با این بیماری، می بایست مراقبت های فعالانه انجام پذیرد. لذا هدف از این تحقیق جداسازی عامل بیماری از گاوهای توبرکولین مثبت و حیواناتی که در گله وجود دارند مانند جوندگان دامداری هامی باشد تا مشخص گردد که چه سویه ها و گونه هایی در کشور در حال گردش می باشند. برای رسیدن به این اهداف، می بایست عامل پاتوژن مجزا و تعیین هویت گردد. در جریان انجام این تحقیق با همکاری سازمان دامپزشکی استان خوزستان و با استفاده از تست توبرکولین، از تعداد 40 کانون آلوده به سل گاوی 16 نمونه موش از دامداری های آلوده به کمپلکس مایکوباکتریوم توبرکلوزیس شکار شد. تمامی نمونه ها مورد کشت باکتریایی در محیط های اختصاصی قرار گرفتند و پس ازانکوباسیون (حداقل 8 هفته)، 2 جدایه به دست آمد. به کمک PCR با استفاده از 16sRNA جنس مایکوباکتریایی جدایه ها تائید و سپس با استفاده از قطعه الحاقی IS6110، تعلق جدایه ها به اعضاء کمپلکس مایکوباکتریوم توبرکلوزیس مشخص گردید.

گاو سیستانی بومی منطقه سیستان است. این تحقیق با هدف ارزیابی ویژگی های مورفولوژیکی قارچ های شکمبه ای بی هوازی در گاو سیستانی انجام شد. نمونه محتویات جامد و مایع شکمبه از 50 راس گاو سیستانی بالغ در کشتارگاه زابل در مدت ده روز تهیه و به عنوان منبع قارچ جهت تلقیح به محیط کشت استفاده شدند در این آزمایش از محیط کشت نیمه تعریف شده و کاملا بی هوازی برای جداسازی و خالص سازی قارچ استفاده شد. از روش رول باتل برای خالص سازی قارچ های بی هوازی و از محلول آنتی بیوتیکی (آمپی سیلین، پنی سیلین، استرپتومایسین، اکسی تتراسایکلین و کلرامفنیکل) برای مهار رشد باکتری ها مورد استفاده قرار گرفت. نمونه های خالص سازی پرگنه قارچ به محیط کشت منتقل و بعد از رشد به روی اسلاید شیشه ای قرار داده و با میکروسکوپ نوری مشاهده شد ند. با توجه به ویژگی های ریخت شناسی، جنس Neocallimastix و گونه های Orpinomyces joyonni، Piromyces mae، Piromyces communis، Piromyces minutus، Piromyces rhizinflata در شکمبه گاو سیستانی شناسایی شدند. با شناسایی این گونه های قارچ در شکمبه گاو سیستانی، آزمایش های مولکولی و استخراج آنزیم برای بررسی بیشتر خصوصیات این گونه ها در پژوهش های آینده توصیه می شود.