طب جانباز
سال:1391 | دوره:4 | شماره:16 |تعداد مقالات:9

مقدمه: اتونومیک دیس رفلکسی مجموعه علائمی است که ناشی از فعالیت رشته های اعصاب سمپاتیک در افراد با آسیب نخاعی بالاتر از T6 روی می دهد.هدف: این مطالعه با هدف بررسی تاثیر دو روش آموزشی بر ارتقای میزان آگاهی، نگرش و عملکرد مراقبین آسیب نخاعی از سندروم اتونومیک دیس رفلکسی در جانبازان نخاعی انجام شده است.مواد و روش ها: در این مطالعه نیمه تجربی 73 پرستار زن و مرد که به روش مبنی بر هدف انتخاب و آگاهی، نگرش و عملکرد مراقبین با پرسشنامه محقق ساخته پس از کسب روایی و پایایی (r=0.6) سنجیده شد که شامل سوالات دموگرافیک و سوالات مربوط به آگاهی، نگرش و عملکرد از اتونومیک دیس رفلکسی بود. بعد از اجرای دو روش آموزش حضوری (سخنرانی) و غیرحضوری (کتابچه - یادآوری reminder) مجددا KAP مراقبین از اتونومیک دیس رفلکسی با همان پرسشنامه مورد ارزیابی و پاسخ سوالات دو گروه با هم مقایسه و یافته ها با برنامه آماری (SPSS 11) و آمار توصیفی، آزمون t مستقل و t زوجی تجزیه و تحلیل شد.یافته ها: میانگین سابقه کاری پرستاری در گروه غیرحضوری 11±8.6 و در گروه حضوری 15±8 سال و میانگین سابقه کار با بیماران آسیب نخاعی در گروه غیرحضوری 6.8±3.6 و در گروه حضوری 7.4±5.5 سال و میانگین نمرات آگاهی واحدهای پژوهشی در هر دو گروه قبل از مداخله ضعیف و بعد از مداخله در هر دو گروه خوب و میانگین نمرات نگرش و عملکرد واحدهای پژوهشی در هر دو گروه قبل از مداخله در حد متوسط و بعد از مداخله در هر دو گروه در حد خوب می باشد. آزمون تی مستقل نشان می دهد که تفاوت معنی داری به جز در قسمت نگرش (p<0.001) بین نمرات در روش حضوری و غیرحضوری وجود ندارد.نتیجه گیری: روش حضوری و غیرحضوری سبب ارتقاء KAP پرستاران از اتونومیک دیس رفلکسی شده و هر دو روش آموزشی تاثیر یکسانی در KAP مراقبین دارد.

مقدمه: استقلال در انجام فعالیت های معمول و پیچیده روزمره زندگی نقش مهمی در فرد مبتلا به معلولیت در بازگشت به زندگی نرمال دارد.هدف: هدف از انجام این مطالعه تعیین سطح فعالیت های پیچیده روزمره زندگی (Instrumental Activity of Daily Living) IADL در جانبازان با قطع هر دو اندام تحتانی بود.مواد و روش ها: 335 نفر از 578 نفر از افرادی که در طول جنگ عراق علیه ایران دچار قطع هر دو اندام تحتانی شده بودند در این مطالعه شرکت کردند. جهت تعیین وابستگی جانبازان در فعالیت های پیچیده روزمره زندگی از پرسش نامه IADL-Brody and Lawton  استفاده شد. جهت تعیین ارتباط معنی داری بین متغیرها و سطح IADL از آزمون کای اسکوئر استفاده شد.یافته ها: میانگین سنی افراد مورد مطالعه 6.33±42.05 بود. اکثر جانبازان (97.6%) 327 مرد و متاهل بودند. در بررسی سطح فعالیت های پیچیده زندگی(IADL)  بیشترین نیاز به کمک جانبازان دوبل اندام تحتانی مربوط به انجام کار در منزل 306 نفر (91.3%) و تهیه کردن غذا 253 نفر (75.6%) و کمترین نیاز به کمک مربوط به استفاده از تلفن 14 نفر (4.2%) بود. سن، سطح تحصیلات، وضعیت اشتغال، آسیب های همراه، درد فانتوم، شدت درد و مدت درد فانتوم جانبازان ارتباط معنی داری (P£0.05) با سطح فعالیت های پیچیده روزمره زندگی داشتند.بحث و نتیجه گیری: جانبازان با قطع هر دو اندام تحتانی در انجام برخی از فعالیت های مربوط به IADL مستقل و در برخی نیازمند کمک بودند. برنامه های توانبخشی می تواند به ارتقاء و استقلال عملکرد جانبازان قطع هر دو اندام تحتانی در انجام فعالیت های پیچیده روزمره زندگی کمک کند.

مقدمه: صرع یک اختلال عصبی مزمن است که مشخصه آن حملات تشنجی است و بیش از 40 میلیون نفر در جهان به آن مبتلا می باشند. آسیب های ناشی از ضربه مغزی، یکی از دلایل ابتلا به صرع است. برخی از جانبازان عزیز کشورمان در طول جنگ تحمیلی عراق علیه ایران، با ضربه سر مواجه و پس از آن به صرع مبتلا شده اند.هدف: بررسی تعداد دیسشارژهای الکتریکی میان جانبازان و سایر بیماران مبتلا به صرع و عوامل موثر بر آن.مواد و روش ها: داده های استفاده شده در این مطالعه اطلاعات 62 بیمار مرد مبتلا به صرع ارجاع شده به مرکز تحقیقات علوم اعصاب شفا جهت انجام V-EEG از سال 1386 تا سال 1390 می باشد. علت مراجعه این بیماران تشخیص نوع صرع، تشخیص اپی لپتیک یا غیر اپی لپتیک بودن حملات و یا ارزیابی های قبل از جراحی بوده است.یافته ها: به منظور تحلیل داده ها از رگرسیون پواسن استفاده شد. نتایج نشان داد که در مدل برازش یافته، کلیه متغیرهای کمکی در نظر گرفته شده در مدل؛ وضعیت جانبازی، مدت زمان ابتلا به بیماری، نوع صرع و رخداد تشنج دارای اثر معنی دار بر روی تعداد IED ها بوده است (P<0.01).بحث و نتیجه گیری: برای جانبازان تعداد IED ها، 1.7 برابر غیرجانبازان می باشد.

مقدمه: هر گونه معلولیت و بویژه ضایعه نخاعی علاوه بر اینکه سطحی از عملکرد حسی و حرکتی را از دست می دهد، عوارض جدی دیگری را در سایر بخش های بدن بر جای می گذارد. ستون فقرات بشدت تحت تاثیر معلولیت و بویژه بی تحرکی، وضعیت بدنی غلط و از دست دادن سطوحی از آمادگی جسمانی است.هدف: هدف از تحقیق حاضر، بررسی و مقایسه راستای ستون فقرات جانبازان ضایعه نخاعی ورزشکار در گروه های مختلف ورزشی (تیر و کمان، ویلچررانی، شنا، بسکتبال با ویلچر) و یک گروه غیرورزشکار می باشد.مواد و روش ها: بدین منظور، مطالعه حاضر بر روی 60 نفر از جانبازان ضایعه نخاعی در قالب 48 جانباز ضایعه نخاعی ورزشکار (12 ورزشکار در رشته بسکتبال با ویلچر، 12 ورزشکار در رشته تیر و کمان، 12 ورزشکار در رشته ویلچررانی، 12 ورزشکار در رشته شنا) و 12 جانباز غیرورزشکار انجام شد. ناهنجاری های ستون فقرات شامل لوردوزیس، کایفوزیس و اسکولیوزیس با استفاده از اسپاینال ماوس مورد ارزیابی قرار گرفت. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آمار توصیفی استفاده شد و در آزمون فرض های تحقیق از روش های آمار استنباطی مانند آنالیز واریانس ANOVA، و آزمون تعقیبی بن فرونی استفاده شده است.یافته ها: بین میزان کایفوزیس و اسکولیوزیس آزمودنی ها در رشته های تیر و کمان، ویلچررانی، شنا، بسکتبال با ویلچر و یک گروه غیرورزشکار تفاوت معنادار وجود دارد (p<0.05). ولی در میزان لوردوزیس این تفاوت معنادار وجود ندارد (p>0.05).بحث و نتیجه گیری: با توجه با نتایج این تحقیق، رشته ورزشی شنا برای معلولین ضایعه نخاعی در کاهش ناهنجاری های ستون فقرات و به طور کل برای سلامت این افراد مفید خواهد بود.

مقدمه: خانواده مهمترین نهاد اجتماعی در جوامع انسانی بوده و از نظر تکوین شخصیت و پرورش آن در فرزندان و همچنین از نظر سازگاری بعدی فرد با جامعه دارای آثار وسیعی می باشد.هدف: پژوهش حاضر به منظور بررسی مقایسه ای عزت نفس و افسردگی در فرزندان جانبازان و غیرجانباز مدارس راهنمایی شاهد شهرستان ساری 90-1389 انجام گرفته است.مواد و روش ها: این پژوهش به صورت توصیفی انجام گرفت. پرسشنامه توسط 200 فرزند جانباز و غیرجانباز مدارس راهنمایی شاهد شهرستان ساری که مشخصات واحدهای پژوهش را دارا بودند از طریق نمونه گیری سرشماری (100 فرزند جانباز و 100 فرزند غیرجانباز) تکمیل گردید. به منظور بررسی عزت نفس پرسشنامه عزت نفس کوپر اسمیت و جهت بررسی افسردگی پرسشنامه افسردگی بکار گرفته شد. داده ها پس از جمع آوری از طریق نرم افزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.یافته ها: نتایج به دست آمده این پژوهش نشان می دهد که عزت نفس دختران و پسران جانباز و غیرجانباز با P<0.05 با هم متفاوتند. میانگین و انحراف معیار شاخص های مربوط به عزت نفس در واحدهای مورد پژوهش نشان می دهد که عزت نفس واحدهای مورد پژوهش در گروه جانبازان با میانگین و انحراف معیار 29.76 (6.39) و غیرجانبازان با میانگین و انحراف معیار 28.05 (4.82) تفاوت معنی داری دارد و این بدان معنی است که عزت نفس فرزندان جانباز نسبت به غیرجانبازان بیشتر است. همچنین نتایج نشان می دهد که افسردگی واحدهای مورد پژوهش در گروه جانبازان با میانگین و انحراف معیار 14.38 (9.54) با گروه غیرجانبازان با میانگین و انحراف معیار 11.91 (6.20) تفاوت معنی داری ندارد.بحث: نتایج پژوهش نشان می دهد فرزندان جانباز نسبت به فرزندان غیرجانباز عزت نفس بالاتری دارند و از نظر علائم افسردگی تفاوت معنی داری بین دو گروه وجود ندارد.

مقدمه: اختلال استرس پس از سانحه یک اختلال روانپزشکی شایع در سربازان جنگ و جانبازان می باشد. این جانبازان بدلیل مواجهه با وقایع و حوادث استرس زا در دوران جنگ، با مشکلات جسمی و روانی زیادی روبرو می شوند و این امر می تواند بطور جدی کیفیت زندگی جانباز را تحت تاثیر قرار دهد. هدف از پژوهش حاضر مقایسه کیفیت زندگی در جانبازان بستری و سرپایی با تشخیص اختلال استرس پس از سانحه می باشد.مواد و روش ها: پژوهش حاضر از نوع توصیفی مقایسه ای است. 68 جانباز بستری و سرپایی مبتلا به اختلال استرس پس از سانحه در شهرستان اهواز، توسط پرسشنامه استاندارد کیفیت زندگی مرتبط با سلامت(SF36)  مورد ارزیابی قرار گرفتند.یافته ها: بررسی های به عمل آمده نشان داد که کمترین نمرات جانبازان مبتلا به اختلال استرس پس از سانحه در زیرمقیاس های ایفای نقش جسمی، ایفای نقش هیجانی و عملکرد اجتماعی بوده و بیشترین نمرات مربوط به زیرمقیاس عملکرد جسمانی بوده است. همچنین مشخص شد که بین جانبازان بستری و سرپایی مبتلا به اختلال استرس پس از سانحه در زیرمقیاس های کیفیت زندگی اختلاف معنادار آماری وجود ندارد. در بررسی ارتباط نمره کیفیت زندگی و مدت بستری در جانبازان بستری مشخص شد که بین میانگین نمره کل کیفیت زندگی و همچنین نمره مقیاس سلامت روانی با مدت بستری در این جانبازان ارتباط معنادار آماری وجود دارد.بحث و نتیجه گیری: اختلال استرس پس از سانحه می تواند کیفیت زندگی جانبازان را بخصوص در حیطه های ایفای نقش جسمی و هیجانی و عملکرد اجتماعی تحت تاثیر قرار دهد. بین جانبازان بستری و سرپایی به لحاظ نمرات کیفیت زندگی اختلاف معناداری وجود نداشت اما مدت بستری تاثیر معناداری بر کیفیت زندگی جانبازان بستری داشت.

مقدمه: عارضه صافی کف پا می تواند باعث عوارض و یا درد در مفاصل فوقانی تر و همچنین بر هم خوردن توزیع فشار کف پا در بیماران گردد. کفی دارای حمایت قوس طولی یکی از روش های درمانی رایج جهت کاهش عوارض ناشی از این ناهنجاری می باشد که ممکن است با بهبود قوس طولی کف پا به توزیع طبیعی تر فشارهای کف پایی کمک نماید.هدف: هدف از انجام این مطالعه بررسی توزیع فشارهای کف پایی در افراد مبتلا به صافی کف پای قابل انعطاف و تاثیر ارتوزهای دارای حمایت قوس طولی بر توزیع فشار کف پایی بود.مواد و روش ها: مطالعه از نوع شبه تجربی بوده و جامعه در دسترس شامل 12 پسر مبتلا به صافی قابل انعطاف کف پا دو طرفه با محدوده سنی بین 18 تا 28 سال بودند که برای اندازه گیری فشار کف پا از کفی اندازه گیری فشار کف پا با نام تجاری پدار استفاده گردید، سخت افزار این سیستم شامل 5 سایز مختلف کفی متشکل از 99 سنسور می باشد. آزمون در هر مرحله با 3 دور پیمودن مسیر مستقیم 9 متری و با سرعت معمولی در فرکانس 50 هرتز در دو مرحله راه رفتن با کفش و راه رفتن با کفی پیش ساخته با قوس طولی داخلی انجام پذیرفت.یافته ها: استفاده از کفی سبب کاهش معنادار فشار در ناحیه داخلی پاشنه و افزایش معنادار فشار در ناحیه میانی پا نسبت به کفش شد. حداکثر نیرو با استفاده از کفی در ناحیه پاشنه کاهش یافته و در ناحیه میانی داخلی پا افزایش یافت. همچنین سطح تماس در ناحیه میانی - داخلی پا با استفاده از کفی طبی در مقایسه با کفش به طور چشمگیری افزایش پیدا کرد.بحث: نتایج این مطالعه نشان دهنده آن است که کفی سبب انتقال فشار از سایر نواحی مجاور شامل پاشنه و جلوی پا به ناحیه میانی پا می گردد که با نتایج سایر مطالعات سازگار است و کاهش فشار معنادار در ناحیه پاشنه با استفاده از ارتوز آن را تایید می نماید که ممکن است نشان دهنده عملکرد کفی در جبران عمل از دست رفته قوس طولی در این دفورمیتی باشد.

هدف: هدف این پژوهش بررسی درد و قدرت شانه و ارتباط بین آنها در جانبازان مرد و زن ورزشکار در مقایسه با جانبازان غیرورزشکار است.مواد و روش ها: نمونه آماری این پژوهش شامل 40 ورزشکار جانباز ویلچری باشگاهی (20 مرد، 20 زن) و 40 جانباز ویلچری غیرورزشکار (20 مرد، 20 زن) بود که به صورت هدفمند انتخاب شدند. اطلاعات دموگرافیکی، ورزشی و سوابق معلولیت و پزشکی آزمودنی ها از طریق پرسشنامه، مصاحبه و مراجعه به پرونده پزشکی جمع آوری شد. سپس درد شانه با شاخص WUSPI (r=0.99) و قدرت عضلات اندام فوقانی (چرخش دهنده های داخلی و خارجی، اداکتورها، ابداکتورها، فلکسورها و اکستنسورها) با دینامومتر دستی اندازه گیری شد. از آمار توصیفی (میانگین و انحراف استاندارد)، ضریب همبستگی پیرسون و t مستقل در سطح معنی داری (p£0.05) برای تجزیه و تحلیل داده ها استفاده شد.یافته ها: نتایج نشان داد 80 درصد مردان بعد از ویلچری شدن و 70 درصد در حال حاضر درد شانه داشتند. در حالیکه 90 درصد زنان بعد از ویلچری شدن و 77 درصد در حال حاضر درد شانه داشتند. ارتباط معنی داری بین درد با سطح فعالیت روزانه، سال های استفاده از ویلچر و میزان فعالیت های ورزشی در ورزشکاران مرد و و ارتباط معنی داری بین درد با سطح فعالیت روزانه و سال های استفاده از ویلچر در ورزشکاران زن وجود داشت (p£0.05). همچنین یافته های این پژوهش نشان داد ارتباط معنی داری بین قدرت چرخش دهنده های داخلی و خارجی، اکستنسورها و ابداکتورها با میزان درد در مردان و ارتباط معنی داری بین قدرت چرخش دهنده های داخلی و خارجی، اداکتورها، ابداکتورها و اکستنسورها با میزان درد در زنان مشاهده شد (p£0.05). همچنین تفاوت معنی داری بین قدرت چرخش دهنده های داخلی و خارجی، اداکتورها، ابداکتورها، فلکسورها و اکستنسورها بین دو گروه مردان و زنان گزارش شد (p£0.05).نتیجه گیری: در نهایت با توجه به یافته های پژوهش حاضر می توان به این نتیجه رسید که میزان درد شانه در ورزشکاران در هر دو گروه مردان و زنان کمتر از غیرورزشکاران و قدرت در ورزشکاران بیشتر از غیرورزشکاران است، بنابراین شرکت در فعالیت های بدنی می تواند باعث کاهش میزان درد در استفاده کنندگان ویلچری شود.