پژوهش های ارتباطی
سال:1387 | دوره:15 | شماره:54 |تعداد مقالات:10

هدف از تحقیق حاضر، بررسی تاثیر به کارگیری سبک ها یا روش های مداخله در تماشای برنامه های خشونتامیز تلویزیونی بر میزان پرخاشگری آموخته شده کودکان از این برنامه ها بوده است. به این منظور، 144 پسر 9 تا 11 ساله، با توجه به دو متغیر مهم مداخله گر، یعنی سبک مداخله والدین در تماشای برنامه های تلویزیون و طبقه اجتماعی - اقتصادی در یک طرح آزمایشی عاملی تحت مطالعه قرار گرفتند.نتایج پژوهش نشان داد هرچند میزان پرخاشگری کلی کودکان در پایان 12 جلسه تماشای کارتون های خشونتامیز تغییر نکرده است، اعمال روش های آزمایشی مداخله در تماشای کارتون های خشونتامیز (فعال و محدودکننده) توانسته در میزان تاثیر پذیری کودکان از تماشای این نوع کارتون ها تغییراتی ایجاد کند.

مقاله حاضر برگرفته از پژوهشی است که ارتباط بین پایگاه اجتماعی ـ اقتصادی و تماشای خشونت تلویزیونی را با رفتار خشونتامیز کودکان بررسی می کند و تاثیر رفتار خشونتامیز والدین را بر توسل کودکان به خشونت مورد مطالعه قرار می دهد.نتایج به دست آمده نشان می دهد کودکانی که برنامه های خشونتامیز تلویزیونی را بیشتر تماشا می کنند و کودکانی که در معرض رفتار خشونتامیز والدین قرار می گیرند، بیشتر از دیگر کودکان به خشونت متوسل می شوند و به تماشای خشونت تلویزیونی تمایل بیشتری دارند.

هدف از مقاله حاضر، بررسی «اثرات تماشای برنامه های خشونت آمیز تلویزیونی بر پرخاشگری بینندگان» با استفاده از پیشینه و پژوهش های انجام شده، بویژه شناسایی متغیرهای تعدیل کننده و واسطه ای در این زمینه است. نتایج اغلب تحقیقات موید آن است که تماشای خشونت تلویزیونی، بویژه در کودکان و نوجوانان منجر به بروز پرخاشگری یا افزایش آن می شود. بدیهی است نیاز جامعه، بخصوص افراد نوجوان و جوان به هیجان و نیز توجه به واقعیت آنچه در اغلب جوامع می گذرد، ارایه تصاویر تلویزیونی عاری از خشونت را دشوار یا حتی غیر ممکن می سازد. در این مقاله، تلاش شده است با استفاده از متغیرهای اثرگذار و میانجی، راهکارهایی برای به حداقل رساندن آثار سوء نمایش خشونت در برنامه های تلویزیون، ارایه شود. برخی از این متغیرها عبارتند از: ماهیت مهاجم و قربانی، انگیزه خشونت، وسعت و بی پردگی خشونت، واقع گرایی، پاداش و تنبیه، پیامدها، طنز و ... . در پایان راهکارهایی نیز در این زمینه ارایه شده است.

مقاله حاضر برگرفته از پژوهشی است که در سال 1386 در مرکز تحقیقات صداو سیما انجام شده است. این پژوهش با استفاده از طرح شبه آزمایشی پیش آزمون ـ پس آزمون با گروه گواه انجام شده است. آزمودنی ها، 52 نفر از نوجوانان پسر کلاس دوم راهنمایی مدرسه جابربن حیان واقع در منطقه پانزده آموزش و پرورش تهران بوده اند. متغیر مستقل پژوهش، نمایش فیلم کارتونی «نجات کودکان» و متغیر وابسته میزان پرخاشگری پس از تماشا بود که در دو نوبت به فاصله دوازده روز سنجیده شده است.نتایج تحقیق نشان داد که تماشای کارتون خشونتامیز «نجات کودکان» بر پرخاشگری فیزیکی آزمودنی ها (پس از تماشا) موثر واقع شده است؛ به این ترتیب که پرخاشگری فیزیکی آزمودنی ها پس از تماشای کارتون افزایش یافت.

مقاله حاضر با هدف ارایه پژوهش های جدید (2007) درباره تاثیرات خشونت تلویزیونی نگاشته شده است. در این مقاله پس از تعریف خشونت ساختگی و تمایز میان آن و خشونت واقعی و بیان نظریه های اصلی موجود در مورد تاثیرات نمایش خشونت، به بررسی برخی از پژوهش های صورت گرفته درباره تاثیرات خشونت ساختگی پرداخته شده است. همچنین حوزه پژوهشی جدیدی به نام «قربانی سازی ثانویه»؛ که به حوزه اخلاق رسانه مرتبط است، مطرح شده و مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته است. آنچه جمع بندی نتایج پژوهش های گوناگون نشان می دهد، این است که رسانه در صورتی می تواند سبب عملی خشونت بار شود که زمینه های اجتماعی مناسب با پرخاشگری و خشونت فراهم باشد.

یکی از مهم ترین پدیده های سرگرم کننده در سالیان اخیر، بازی های رایانه ای هستند که با سرعتی روزافزون جای خود را در میان کودکان و نوجوانان باز کرده اند و با بهره گیری از فناوری های نوین، هر روز بیش از پیش با زندگی کاربران عجین شده اند. مهم ترین نکته مورد بحث در مورد این بازی ها، محتوای خشونت آمیز آنهاست که می تواند کاربران را به نحو عمیقی تحت تاثیر قرار دهد و بازتاب های بیرونی ناهنجاری را موجب شود. البته رابطه نمایش خشونت با رفتار افراد به طور قطعی ثابت شده نیست و همین امر باعث شده است، شرکت های سازنده، هر چه بیشتر نسبت به تولید این بازی ها اقدام کنند. از این رو پژوهشگران باید با بررسی میزان تاثیر گذاری این قبیل خشونت ها بر جوانان، پیشنهادهای عملی و قانونی لازم را در این زمینه ارایه دهند. نتایج پژوهش ها می تواند در تولید و ساخت بازی های رایانه ای موثر باشد.

خشونت پدیده ای خطرناک و در عین حال بسیار شایع در عصر حاضر است. با توجه به اهمیت تلویزیون به عنوان رسانه ای با قابلیت های متعدد و بسیار پرمخاطب در این مقاله تاثیر برنامه های حاوی خشونت تلویزیون بر جامعه امریکا بررسی شده است. نتایج نشان می دهد، خشونت بی رویه ای که از طریق برنامه های تلویزیونی مختلف به مردم، بویژه کودکان و نوجوانان عرضه می شود، اثرات نامطلوب فراوانی بر آنان به جای می گذارد. این اثرات افزایش خشونت طلبی، بروز رفتارهای خشن، حساسیت زدایی کودکان و بزرگسالان نسبت به مسائل خشونتامیز و حتی مواردی مانند عصبانیت و اختلال در خواب را شامل می شود. به نظر می رسد که میان خشونت رسانه ای (تلویزیونی) و خشونت واقعی، در جامعه امریکا همبستگی وجود دارد.