علوم گیاهان زراعی ایران
سال:1397 | دوره:49 | شماره:3 |تعداد مقالات:18

در آزمایش اول اثر مصرف ورمی-کمپوست (5/2 و 5 تن در هکتار)، کود گاوی (10 و 20 تن در هکتار)، اسید هیومیک (1 و 2 کیلوگرم در هکتار) بر گیاه اسفرزه و در آزمایش دوم تاثیر مصرف گوگرد (0، 150 و 300 کیلوگرم در هکتار)، تیوباسیلوس (با نسبت وزنیِ 1 به 50 در مقایسه با میزان گوگرد مصرفی در هر کرت) و کود گاوی (0 و 30 تن در هکتار) بر عملکرد، اجزای عملکرد و برخی صفات مرفولوژیکی سیاه دانه بررسی شد. تاثیر تیمارهای آزمایشی تنها بر صفات تعداد پنجه، تعداد سنبله و شاخص کلروفیل اسفرزه معنی دار بود. بیشترین تعداد پنجه و سنبله (به ترتیب 6/5 و 5/48 عدد در بوته) با مصرف 2 کیلوگرم در هکتار اسید هیومیک و کم ترین مقدار آن (به ترتیب 8/3 و 6/31 عدد در بوته) در تیمار شاهد مشاهده شد. مصرف کود گاوی و اسید هیومیک به طور نسبی شاخص تورم بذر اسفرزه را بهبود بخشید و بیشترین عملکرد بذر نیز در تیمار مصرف 2 کیلوگرم در هکتار اسید هیومیک (76/3 گرم در بوته معادل 1038 کیلوگرم در هکتار) به دست آمد. در گیاه دارویی سیاه دانه تقریباً هیچ یک از اثرات ساده و متقابل فاکتورهای آزمایشی بر روی صفات مورد بررسی معنی دار نشد. با این وجود، تقریباً تمامی صفات رشد و عملکرد گیاه در شرایط مصرف کود گاوی به مقدار اندکی بهبود پیدا کرد، به طوری که در نهایت عملکرد بذر در شرایط مصرف و عدم مصرف این نهاده به ترتیب 292 و 243 کیلوگرم در هکتار به دست آمد.

آزمایش مزرعه ای به منظور بررسی اثر کشت مخلوط و علف های هرز، در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه لرستان در دو سال زراعی (95-1394 و 94-1393) با دو گیاه لگوم و غله (ماشک برگ درشت و جو رقم آبیدر) در قالب سیستم مخلوط افزایشی (Additive Series Intercropping) بصورت فاکتوریل 5×4 در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار و در یک مکان بصورت دیم اجراء شد، تیمارها شامل چهار سطح علف هرز (وجین کامل، یکبار وجین، دو بار وجین و عدم وجین) و سطوح مختلف اجزای مکمل مخلوط در 5 سطح، 40: 100 (جو: ماشک)، 70: 100، 100: 100، 0: 100 (کشت خالص جو) و 100: 0 (کشت خالص ماشک)، بود. در همه برهمکنش ها با افزایش تعداد دفعات وجین (کنترل علف های هرز) این عملکرد بیشتر شد. کمترین تعداد علف هرز (در متر مربع) از سال اول و دوم با مخلوط 70: 100 (جو: ماشک برگ درشت) معادل 21 و 35/21 بدست آمد، کشت خالص جو بیشترین وزن علف های هرز و کمترین کنترل را به عهده داشت (54/34 گرم/متر مربع)، از طرفی سطوح مخلوط، ترکیب 40: 100 و 70: 100 بیشترین کاهش وزن خشک کل علف های هرز را به خود اختصاص دادند (56/24 و 77/23 گرم در متر مربع). بنابراین، در سطوح مذکور (متعادل کشت مخلوط) راندمان کنترل علف های هرز در سال دوم بیش از سال اول بود. همچنین، با کاهش سهم ماشک از 100 به 70 و 40 درصد، بهره برداری از محیط نیز کاهش یافت و حداقل نسبت برابری زمین کل (LERt) در سال دوم و سطوح مختلف علف هرز به نسبت بذری 40: 100 تعلق داشت.

به منظور بررسی اثر کم آبیاری و کاربرد زئولیت بر راندمان مصرف آب، عملکرد روغن و فنولوژی شاهدانه، آزمایشی به صورت کرت های خرد شده در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در دانشگاه شهرکرد انجام شد. تیمارها شامل آبیاری به عنوان عامل اصلی در چهار سطح (تامین 40، 60، 80 و 100 درصد نیاز آبی گیاه) و کاربرد زئولیت به عنوان عامل فرعی در سه سطح (عدم کاربرد، کاربرد 5 و 10 تن در هکتار) بود. نتایج نشان داد طول دوره زایشی تحت تاثیر آبیاری و زئولیت و برهمکنش آن ها قرار گرفت و با کاهش تامین آب آبیاری، طول دوره رشد کاهش یافت؛ که سهم مراحل زایشی بیش از مراحل رویشی بود. با افزایش شدت کم آبیاری عملکرد روغن، به عنوان تابعی از عملکرد دانه و درصد روغن، کاهش معنی داری داشت، اما کاربرد زئولیت تا حدودی سبب جلوگیری از کاهش عملکرد روغن گردید. زئولیت مصرف آب در ازای هر واحد عملکرد تولیدی را در تیمار تنش خفیف و متوسط به ترتیب 9/19 و 5/17 درصد نسبت به شرایط بدون تنش بهبود داد. کاربرد 10 تن زئولیت در هکتار به همراه تامین 60 و به ویژه 80 درصد نیاز آبی، سبب کاهش خسارت تنش خشکی به گیاه شاهدانه می شود.

تتنشها ی محیطی، به ویژه تنش خشکی، از مهمترین عوامل کاهش و اختلال در مراحل مختلف رشد و نمو گیاهی، به خصوص جوانه زنی، در مناطق خشک و نیمه خشک ایران است. بدین منظور آزمایشی، به صورت فاکتوریل، در قالب طرحی کاملاً تصادفی، با سه تکرار در شرایط آزمایشگاه به اجرا درآمد. در این آزمایش از 49 ژنوتیپ عدس و چهار تیمار خشکی شامل صفر( شاهد)، 3-، 6-و 9-بار استفاده شد. صفات مورد بررسی شامل درصد جوانه زنی، سرعت جوانه زنی، وزن خشک ساقه چه و ریشه چه، ، بنیه بذر و ضریب آلومتری بودند. نتایج حاصل از تجزیه واریانس و مقایسه میانگین نشان داد که در اکثر صفات مورد بررسی، تأثیر سطوح پتانسیل، ژنوتیپ و اثر متقابل آنها معنی دار بوده و کاهش پتانسیل باعث کاهش مقدار صفات گردیده است. ضرایب همبستگی ساده بین صفات نشان داد که درصد جوانه زنی بیشترین میزان همبستگی را با بنیه بذر (**85/0r=) و سرعت جوانه زنی (**80/0r=) دارد. همچنین نتایج حاصل از تجزیه به عامل ها نشان داد که دو عامل جوانه زنی و همچنین صفات مربوط به ساقه چه حدود 67 درصد تغییرات را توجیه می کنند. در مجموع نتایج بیانگر وجود تنوع ژنتیکی قابل توجه در بین ژنوتیپ ها بود و با توجه به صفات مورد بررسی، . ژنوتیپ های 6، 4 و 48 از تحمل بالایی و ژنوتیپ های 34، 28 و 45 از تحمل پایینی نسبت به خشکی برخوردار می باشند.

حفظ کیفیت بذر از زمان برداشت تا کشت بعدی هدف اصلی انبارداری بذر می باشد و شرایط محیط انبار، بویژه دو عامل دما و رطوبت از مهمترین عوامل زوال بذر و کاهش بنیه می باشند. بنابراین به منظور بررسی معادله بقای بذر الیس و روبرتز در رابطه با انبارداری بذر کینوا و معرفی ثابت های معادله حیات بذر، آزمایشی در آزمایشگاه گروه زراعت و اصلاح نباتات دانشگاه تهران در سال 1394 انجام شد. پس از تعیین قوه نامیه و رطوبت اولیه بذر، رطوبت آن ها به مقدار 5، 9، 13 و 17 درصد رسانیده شد و در بسته های نانو در دماهای 5، 15، 25 و 35 درجه سانتی گراد قرار گرفتند. نمونه برداری از بذرها در فواصل زمانی معین، بسته به شرایط نگهداری انجام گرفت و درصد بذر جوانه زده، ضرایب معادله و رابطه سیگما با رطوبت و دما تعیین گردید و پس از تجزیه و تحلیل پروبیت نمودارهای مربوط به هر شرایط رسم گردید. کمترین سطح زوال بذر در دمای 5 درجه سانتی گراد با رطوبت محتوی بذر 5% بود که بعد از هشت ماه انبارداری، جوانه زنی از 98% به 94% کاهش یافت. بیشترین زوال بذر در دمای 35 و 25 درجه سانتی گراد با رطوبت محتوی بذر 17% بود. مقدار ضرایب حیات KE، CW، CH و CQ به ترتیب 93/2، 51/0، 019/0 و 00031/0 بود. نتایج نشان داد که با افزایش رطوبت بذر و دما در طی انبارداری، درصد زنده مانی بذر کاهش می یابد.

به منظور ارزیابی تاثیر تاریخ کاشت و تنش آبی بر عملکرد و برخی صفات زراعی سه هیبرید ذرت شیرین، آزمایشی به صورت اسپلیت نواری با سه تکرار در دو سال زراعی 92 و 93 در دانشکده کشاورزی دانشگاه شیراز اجرا گردید. فاکتور اصلی شامل ترکیبی از تاریخ کاشت (15 خرداد به عنوان تاریخ کاشت به موقع و 5 تیرماه به عنوان کشت دوم) و تنش آبی (آبیاری نرمال و قطع آبیاری از ابتدای ظهور رشته های ابریشمی) و فاکتور فرعی شامل سه هیبرید ذرت شیرین KSC403su، Passion و Signet بود. تاخیر در تاریخ کاشت و تنش آبی بطور معنی داری باعث کاهش عملکرد بلال و اجزای آن، ارتفاع بوته، طول بلال و عملکرد علوفه در هر سه هیبرید ذرت شیرین گردید. در شرایط آبیاری نرمال و تاریخ کاشت به موقع، هیبرید KSC403su بیشترین عملکرد بلال تر، علوفه و کنسروی را به خود اختصاص داد و نسبت به دو هیبرید دیگر برتری داشت. بیشترین درصد کاهش عملکرد در برهمکنش تنش آبی در تاریخ کاشت به موقع در هیبرید KSC403su (45 درصد) به دست آمد. در تاریخ کاشت دوم، هیبرید Signet با 44 درصد کاهش عملکرد بیشترین افت را در شرایط تنش آبی نشان داد در حالی که کمترین افت عملکرد در هیبرید Passion مشاهده شد. بنابراین به نظر می رسد که با توجه به شرایط کمبود آب در استان فارس، کشت هیبریدPassion ضمن کاهش مصرف آب، می تواند به عنوان هیبرید مناسب در منطقه قابل توصیه باشد.

تمام مراحل این تحقیق در آزمایشگاه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه تربیت مدرس در سال 1396 اجرا شد. قبل از شروع آزمایش ها بذور دو گونه خردل وحشی (Sinapis arvensis) و سفید (S. alba) در هنگام رسیدگی (اواخر بهار و اوایل تابستان) سال زراعی 1395-1394 از مناطقی در استان آذربایجان شرقی و خوزستان جمع آوری و تا زمان آزمایش به مدت هفت ماه نگهداری شدند. این تحقیق شامل سه آزمایش بود. همه آزمایش ها دو فاکتوری بوده و به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی با چهار تکرار انجام شدند. در همه آزمایش ها یکی از فاکتورها گونه خردل بود. در آزمایش اول فاکتور دوم شامل هشت دما از 5 تا 40 درجه سانتیگراد بود. در آزمایش دوم فاکتور دوم 13 عمق کاشت از 5/0 سانتی متر تا 6 سانتی متر بود. در آزمایش سوم فاکتور دوم شامل شش دوره غرقاب از 0 تا 35 روز بود. نتایج آزمایش نشان داد که در اکثر دماها، عمق ها و دوره های غرقاب جوانه زنی خردل وحشی بیشتر از خردل سفید بود که دلیل آن احتمالا اندازه بزرگ تر بذر این گونه است. شروع جوانه زنی خردل از 4 تا 5 درجه سانتی گراد (دمای پایه) بوده و در دماهای 25 تا 30 درجه سانتی گراد به حداکثر خود رسید (دمای مطلوب) و پس از آن جوانه زنی در دمای 40 تا 45 درجه سانتی گراد (دمای ماکزیمم یا سقف) متوقف شد. با افزایش عمق درصد و سرعت سبز شدن هر دو گونه خردل کاهش یافت. با افزایش دوره غرقاب درصد جوانه زنی، طول گیاهچه و وزن گیاهچه هر دو گونه خردل کاهش یافت.

مدل های مبتنی بر مفهوم زمان گرمایی ابزار مفیدی برای پیش بینی جوانه زنی بذر در رابطه با زمان و دما هستند. در این آزمایش که در سال 1395 در دانشگاه کشاورزی و منابع طبیعی رامین انجام شد، مدل جوانه زنی-گرمایی بر مبنای هفت تابع توزیع احتمال (لجستیک، ویبول، گامبل، لوگ لجستیک، نرمال معکوس، لوگ نرمال و گاما) توسعه یافت و دوره های زمانی جوانه زنی پیش بینی شده توسط این مدل ها برای دو رقم کلزای بهاره (RGS003 و ساری گل) با خروجی های مدل جوانه زنی-گرمایی نرمال مقایسه شد. آزمون جوانه زنی برای هر رقم در 11 دمای ثابت 8، 12، 16، 20، 24، 28، 32، 33، 34، 35 و 36 درجه سانتی گراد انجام شد. نتایج نشان داد که مدل زمان گرمایی لوگ نرمال برازش بهتری به دوره های زمانی جوانه زنی هر دو رقم RGS003 (AICc=-1173) و ساری گل (AICc=-1180) داشت. بر اساس خروجی های این مدل، دمای پایه برای جوانه زنی ارقام RGS003 و ساری گل بترتیب 85/5 و 60/5 درجه سانتی گراد برآورد شد. زمان گرمایی زیر حد بهینه برای شروع جوانه زنی ارقام RGS003 و ساری گل به ترتیب 40/118 و 00/120 درجه سانتی گراد ساعت و زمان گرمایی مورد نیاز برای تکمیل جوانه زنی این ارقام در دماهای بیشتر از حد بهینه بترتیب 07/29 و 47/31 درجه سانتی گراد ساعت پیش بینی شد. هر دو رقم کلزا در دمای فراتر از 17/33 درجه سانتی گراد بازدارندگی گرمایی جوانه زنی نشان دادند. ضرایب برآورد شده در این آزمایش می توانند در مدل های شبیه سازی جوانه زنی سایر ارقام کلزا نیز استفاده شوند.

به منظور بررسی اثرات تنش خشکی روی عملکرد و صفات مرتبط با رشد در سویا، تعداد 10 ژنوتیپ سویا در دو آزمایش جداگانه آبیاری نرمال و تنش50% کاهش آب خاک نسبت به نقطه ظرفیت زراعی در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در کرج در سال 1394 کشت گردید. نتایج نشان داد که تنش خشکی اثرات متفاوتی بر روی صفات مورد مطالعه داشت، به طوری که بیشترین افزایش مربوط به درصد غلاف پوک و بیشترین کاهش در عملکرد تک بوته و تعداد دانه بود. همچنین، صفات فاصله اولین غلاف از سطح زمین، تعداد دانه، تعداد گره نیز خسارت شدیدی از تنش خشکی دیدند. کاهش دوره پرشدن دانه و عملکرد در ژنوتیپ های مقاوم غیر معنیدار ولی در ژنوتیپ های حساس معنی دار بود. از طرفی درصد غلاف پوک و کاهش اشباع نسبی آب افزایش معنی داری در ژنوتیپ های حساس نشان دادند. نتایج به دست آمده نشان داد که ژنوتیپ ها از لحاظ محتوی رنگیزه واکنش متفاوتی بروز دادند. هر چند تنش به طور میانگین محتوی رنگیزه را افزایش داد، اما ژنوتیپ های مقاوم کاهش غیرمعنیدار و ژنوتیپ های حساس افزایش معنیداری را در این صفات نشان دادند.

القای مقاومت در دو رقم مقاوم و حساس (به ترتیب، ناز و اختر) لوبیا نسبت به آلودگی کنه تارتن دونقطه ای، Tetranuychus urticae Koch (Acari; Tetranychidae)، مورد مطالعه قرار گرفت. در این مطالعه صفات محتوای فنل کل، مالون دی آلدئید، ظرفیت آنتی اکسیدانی، و فعالیت آنزیم های دفاعی گیاه )گایاکول پراکسیداز (GPX) و آسکوربات-پراکسیداز((APX) در گیاه غیر آلوده (شاهد)، و آلوده (1، 3 و 5 روز پس از آلودگی) اندازه گیری شد. مقادیر فنل کل و ظرفیت آنتی اکسیدانی رقم ناز (بیشینه: 8/0 و 67/53، به ترتیب) نسبت به اختر بیشتر بود، اما محتوای مالون دی آلدئید در رقم ناز پایین بود. همچنین، رقم ناز فعالیت آنزیمی بیشتری (GPX: 29/37 و APX 87/21) را نسبت به رقم اختر نشان داد. نتایج حاکی از این بوده اند که آنزیم های دفاعی گیاه مانند GPX و APX در مقاومت لوبیا نسبت به T. urticae دخیلند. بنابراین افزایش فعالیت GPX و APX همراه با تجمع فنل کل، مقاومت گیاه را نسبت به T. urticae افزایش می-دهد.

تنش شوری یکی از تنش های غیرزنده مهم در مناطق خشک و نیمه خشک از جمله ایران می باشد. تنوع بالایی میان ژنوتیپ های گندم نان ایرانی از نظر تحمل به شوری مشاهده شده است. در این تحقیق برای مطالعه روابط متقابل میان صفات مختلف و همچنین ارزیابی عملکرد ژنوتیپ های گندم از روش بای پلات استفاده شد. در این مطالعه 110 ژنوتیپ گندم نان در مزرعه تحقیقاتی مرکز ملی تحقیقات شوری، در دو شرایط بدون تنش و تنش شوری مورد ارزیابی قرار گرفتند. شوری آب آبیاری در شرایط بدون تنش و تنش شوری به ترتیب 2 و 10 دسی زیمنس بر متر بود. نتایج نشان داد که عملکرد بیولوژیک و شاخص برداشت همبستگی مثبت بالایی با عملکرد دانه در هر دو شرایط بدون تنش و تنش شوری داشتند. بنابراین بنظر می رسد که عملکرد بیولوژیک و شاخص برداشت می توانند بعنوان معیارهای مناسب برای انتخاب ژنوتیپ های با عملکرد بالا در شرایط بدون تنش و تنش شوری مورد استفاده قرار گیرند. در این تحقیق در بین 110 ژنوتیپ گندم نان مورد بررسی، لاین های امیدبخش پیشرفته Salt22، Salt29 و Salt30 بعنوان متحمل ترین ژنوتیپ ها به تنش شوری شناسایی شدند که می توان می توان در مناطق شور و بعنوان والدین برای بهبود ژرم پلاسم گندم برای تحمل به شوری در برنامه های اصلاحی استفاده نمود.

به منظور یافتن جایگزینی برای کشت خالص تابستانه ی ذرت علوفه ای (Zea mays)، سیستمهای کشت مخلوط ارزن مرواریدی (Pennisetum glaucum): سویا (Glycine max) (P: G) و ذرت: سویا (Z: G) و آرایشهای کشت جایگزینی (XXG، XXGG و XGG) و افزایشی (X%100G%25، X%100G%50 و X%83G%67) به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی طی سالهای 1391 و 1392 در مزرعه تحقیقاتی پردیس کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه تهران، در کرج بررسی شد (G و X بترتیب: سویا و گیاه غلات شامل ذرت، Z یا ارزن، P). نتایج نشان داد که عملکرد علوفه ی غلات و علوفه ی مخلوط در Z: G از P: G به میزان چشمگیری بیشتر بود. غلات در کشت مخلوط جزء غالب بودند و غالبیت ذرت بیشتر از ارزن بود. سیستم و آرایش کشت مخلوط بر کل نسبت برابری زمین (LER) اثر معنی داری نداشت. بیشترین LER، 1. 15 در P%100G%25 سال 1392 و 1. 07 در Z%83G%67 سال 1393 بدون احتساب چین دوم ارزن و 1. 10 در PGG با داده های مجموع دو چین ارزن در سال 1393 ثبت شد. در X%83G%67، با وجود تراکم 83 درصد غلات نسبت به کشت خالص، LER برای ذرت 0. 95 ولی برای ارزن 0. 70 بود. در جمع بندی کلی، آرایشهای افزایشی با درصد کمی سویا و یا با کاهش مختصری در سهم غلات، برای نیل به مقادیر بالاتر LER پتانسیل بیشتری داشتند. از این رو کشت مخلوط، بویژه آرایش افزایشی، میتواند جایگزین هایی مناسب برای کشت خالص در تولید علوفه با کیفیت دلخواه و افزایش تنوع در اکوسیستم و همسو با پایداری فراهم نماید.

با توجه به توسعه کشت گیاهان دارویی و روند افزایش اراضی شور و همچنین اهمیت روزافزون کاربرد کودهای زیستی در راستای نیل به کشاورزی پایدار، مطالعه حاضر جهت بررسی واکنش شاخص های جوانه زنی و بیوشیمیایی گیاه رازیانه به تلقیح با باکتری های محرک رشد در شرایط تنش شوری اجرا شد. آزمایش به صورت فاکتوریل دو عاملی در قالب طرح پایه کاملاً تصادفی در چهار تکرار با تلقیح بذور با باکتری در 5 سطح (PF2 و PF56 از سودوموناس فلورسنس، باسیلوس سابتیلیس، ازتوباکتر و عدم تلقیح) و تنش شوری در سه سطح (صفر، 4-و 8-بار) در آزمایشگاه دانشکده کشاورزی دانشگاه یاسوج در سال 1395 انجام شد. نتایج نشان داد که تنش شوری صفات محتوای پروتئین محلول، فعالیت آنزیم آسکوربات پراکسیداز، فسفر گیاهچه، پتاسیم گیاهچه، درصد جوانه زنی، صفات شاخص وزنی و طولی بنیه را کاهش داد و محتوای سدیم و نسبت سدیم به پتاسیم گیاهچه را افزایش داد. در هر سه سطح تنش شوری به ترتیب بیشترین و کمترین درصد جوانه زنی از بذرهای تلقیح شده با PF2 و بذرهای تلقیح نشده به دست آمد. در تنش 8-بار بیشترین پروتئین محلول (841/0 میلی مول بر گرم وزن تر بذر) و کمترین نسبت سدیم به پتاسیم (674/0 درصد) از سویه PF2و کمترین پروتئین محلول (531/0 میلی مول بر گرم وزن تر بذر) و بیشترین نسبت سدیم به پتاسیم (081/1درصد) از تیمار بدون تلقیح بدست آمد. به طور کلی تیمارهای زیستی از طریق افزایش فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدانت و حفظ تعادل عناصر در بذر و گیاهچه در بهبود جوانه زنی گیاه رازیانه در شرایط تنش شوری مؤثر بود.

تعداد 17 ژنوتیپ بومی از کلکسیون گندم نان بانک ژن گیاهی ملی ایران برای مقاومت به بیماری سفید پودری در شرایط مزرعه و گلخانه مورد ارزیابی قرار گرفتند. آزمایش مزرعه ای در سه کانون آلودگی ساری، گرگان و مغان تحت آلودگی طبیعی انجام گرفت و واکنش ژنوتیپ ها در مرحله گیاه بالغ ارزیابی شد. به منظور انجام ارزیابی در مرحله گیاهچه ای، جدایه های عامل بیماری از مناطق آلودگی جمع آوری گردیده و با استفاده از ارقام افتراقی، پاتوتیپ آنها تعیین شد. نتایج نشان داد که متوسط سطح مقاومت ژنوتیپ ها نسبت به بیماری در ساری و گرگان، مشابه و پایین تر از مغان بود. در مجموع 10 پاتوتیپ متفاوت شناسایی گردید که همگی برای ژن های مقاومت Pm3a، Pm3c، Pm3g، Pm4a، Pm5، Pm6، Pm8 و Pm2 دارای فاکتور بیماریزایی بودند. ارقام Shamrock (با ژن مقاومت ناشناخته)، Normandie (Pm1+ Pm2+ Pm9)، Axona (Pm2+Pm3d+Mld)، Maris Dove (Mld+Pm2) و Wembley (Pm12) در برابر همه پاتوتیپ ها، واکنش مقاومت نشان دادند. ژنوتیپ های 8 و 12 در برابر تمام پاتوتیپ ها مقاوم بودند. الگوی واکنش ژنوتیپ 7 مشابه با رقم افتراقی Transfed بود و لذا وجود ژن مقاومت Pm7 در آن احتمال داده شد. ژنوتیپ های 4 و 11 در مرحله گیاه بالغ بصورت مقاوم یا نیمه مقاوم ظاهر شدند ولی در مرحله گیاهچه ای در برابر تمام پاتوتیپ ها حساس بودند و به عنوان ژنوتیپ های دارای مقاومت گیاه بالغ شناسایی شدند. نتایج این تحقیق منجر به شناسایی انواع مقاومت گیاهچه ای و گیاه بالغ با ترکیبات ژنی متفاوت در ژنوتیپ ها مورد ارزیابی شد که در برنامه های اصلاحی قابل استفاده می باشد.

به منظور ارزیابی و شناسایی ارقام مقاوم به جوانه زنی قبل از برداشت، 20 رقم برنج شامل 16 رقم بومی و چهار رقم اصلاح شده در آزمایشی به صورت طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در بهار سال 1393 در مزرعه شخصی واقع در روستای لله وجه سر در بخش بندرکیاشهر استان گیلان کشت شدند. صفات تاریخ خوشه دهی، تاریخ گلدهی و مرحله رشدی زادکس 92 در مزرعه یادداشت برداری شد. خوشه ها در مرحله زادکس 92 برداشت و رطوبت بذر بلافاصله پس از برداشت اندازه گیری شد. ارزیابی جوانه زنی روی خوشه توسط دو روش غربال شامل نمره جوانه زنی (Sprouting Score) و شاخص جوانه زنی (Sprouting Index) تحت شرایط آزمایشگاهی انجام شد. سپس صفات مرتبط با آن از قبیل خواب بذر، طول دوره پس رسی و فعالیت آنزیم آلفا آمیلاز و میزان پروتئین جنین در شرایط آزمایشگاهی مورد مطالعه قرار گرفت. در هر دو روش ارقام با سطوح بالای خواب بذر نسبت به جوانه زنی روی خوشه مقاومت بالایی نشان دادند. کلیه ارقام مورد بررسی از نظر تمامی خصوصیات فیزیولوژیکی و بیوشیمیایی دانه برنج دارای اختلاف معنی دار بودند. نتایج تجزیه همبستگی نشان داد که همبستگی مثبت و معنی داری بین نمره جوانه زنی و شاخص جوانه زنی با فعالیت آنزیم آلفاآمیلاز و همبستگی منفی و معنی داری بین این دو صفت با شاخص خواب بذر (شدت خواب) و ضریب رگرسیون دوره پس رسی (دوام خواب) وجود دارد. هم چنین اختلاف معنی داری بین میزان پروتئین جنین بذر رقم دارای خواب و بدون خواب در مراحل اولیه جذب آب و تحت تیمار های حرارتی مشاهده شد. براساس تجزیه کلاستر ارقام در سه گروه قرار گرفتند.

این آزمایش با هدف بررسی اثر سیستم تغذیه و آبیاری بر خصوصیات رشدی و کیفیت علوفه اسپرس به صورت فاکتوریل خرد شده در زمان و در قالب طرح بلوک کامل تصادفی با سه تکرار در مزرعه پژوهشی دانشگاه تربیت مدرس در سال زراعی 94-1393 اجرا شد. ترکیب فاکتوریلی از کود (ورمیکمپوست، اوره و بدون مصرف کود)، آبیاری نشتی به روش معمولی و یک در میان، دور آبیاری 6، 12 و 18 روزه به عنوان عوامل اصلی در دو چین به عنوان عامل فرعی مورد بررسی قرار گرفتند. بیشترین عملکرد علوفه خشک در چین اول با کاربرد کود ورمی کمپوست در روش آبیاری معمولی 12 و 6 روزه حاصل شد. بالاترین وزن خشک برگ و ساقه با کاربرد ورمی کمپوست در آبیاری معمولی شش روزه مشاهده شد. بیشترین مقادیر دیوارسلولی با 34 درصد و پتاسم با 8/3 درصد در چین اول حاصل شد. بیشترین پروتئین خام با 9/21 درصد در چین دوم با مصرف ورمی کمپوست و آبیاری معمولی ثبت شد. فسفر نیز تحت تاثیر اثرمتقابل چهار گانه چین در کود در روش آبیاری در دور آبیاری معنی دار شد. به نظر می رسد که مصرف کود ورمی کمپوست می تواند اثر کم آبیاری را برای اسپرس تعدیل کند و در شرایطی که هیچ کودی مورد مصرف نشود اختلاف بین رژیم های آبیاری از نظر عملکرد معنی دار نیست. از سویی دیگر استفاده از آبیاری یک درمیان و دور های بالای آبیاری بخصوص در چین اول با توجه به شرایط آب و هوایی، مقرون به صرفه بودن و اختلاف کم با سایر رژیم های آبیاری می تواند مورد بررسی و عمل قرار گیرند.