پژوهش های حفاظت آب و خاک
سال:1389 | دوره:17 | شماره:4 |تعداد مقالات:16

در این پژوهش برای بررسی اثر عمق جریان بر توزیع آب و املاح در آبیاری جویچه ای، دو سری آزمایش مزرعه ای در جویچه های کوتاه با انتهای بسته (طول 3 متر) با جریان ایستا و در جویچه های بلند (طول 115 متر) با جریان دینامیک در مرکز تحقیقات کشاورزی ماریکوپا در یک مزرعه با بافت لوم شنی بدون پوشش گیاهی انجام شد. در جویچه های بلند 4 آزمایش شامل یک آزمایش در شرایط انتها باز با تزریق بروماید کلسیم در تمام مدت آبیاری و 3 آزمایش در جویچه های انتها بسته با تزریق بروماید کلسیم در سه زمان نیمه اول آبیاری، نیمه دوم آبیاری و تزریق در تمام زمان آبیاری اجرا گردید. در جویچه های کوتاه سه آزمایش با زمان آبیاری مشابه (90 دقیقه) ولی مقادیر مختلف آب و بروماید نفوذیافته ناشی از سه عمق آب 6، 10 و 14 سانتی متر و دو آزمایش با مقادیر مشابه آب و بروماید کاربردی ولی زمان آبیاری متفاوت در جویچه هایی با عمق آب 6 و 10 سانتی متر انجام شد. رطوبت خاک در زمان ها، عمق ها و مکان های مختلف در عرض جویچه با استفاده از دستگاه نوترون متر و بازتاب سنج زمانی اندازه گیری گردید. نمونه های خاک نیز در تمامی آزمایش ها برای آنالیز غلظت بروماید در اعماق مختلف خاک تا عمق 1.8 متری برداشت شد. نتایج نشان داد عمق جریان در هر دو سری از آزمایش های انجام شده تاثیر زیادی روی توزیع آب و املاح زیر جویچه های مورد مطالعه داشت. اثرات عمق آب و زمان تزریق بروماید بر توزیع آب و املاح در لایه های سطحی خاک بیشتر و با افزایش عمق خاک از شدت آن کاسته شد. همچنین مقدار آب و بروماید نفوذیافته، به عمق آب و زمان آبیاری و زمان تزریق بروماید بستگی داشته و به طور عموم در طول جویچه های بلند کاهش یافت. در جویچه های کوتاه نیز یکنواختی توزیع آب و بروماید به عمق آب و زمان تزریق املاح وابستگی نشان داد. بین عمق آب آبیاری و مقدار آب و بروماید نفوذیافته یک رابطه رگرسیونی خطی مشاهده گردید. عمق آب آبیاری 14 سانتی متر و تزریق بروماید در مدت زمان کوتاه باعث بهبود یکنواختی توزیع در مقایسه با سایر عمق های مورد مطالعه شد.

کاهش بارندگی، افت سطح آب های زیرزمینی و برداشت بی رویه از منابع محدود آب های زیرزمینی منطقه باعث کاهش آب دهی منابع، نفوذ آب شور به داخل آب خوان و تغییر کیفیت آب ها گردیده است. هدف از این مطالعه بررسی های هیدروژئوشیمیایی، ارزیابی نفوذ آب شور به سفره ساحلی و مشخص کردن فرآیندهای هیدروژئوشیمیایی غالب در آب خوان قالقاچی می باشد که برای این منظور پارامترهایی مانند pH و EC و غلظت آنیون و کاتیون های اصلی موجود در آب های زیرزمینی منطقه مربوط به اردیبهشت ماه و شهریور ماه 1385 تعیین و سپس ارزیابی نفوذ آب شور دریاچه به سفره آب زیرزمینی منطقه از طریق داده های هیدروژئوشیمیایی، نسبت های مختلف یونی و محاسبه اندیکس ها صورت گرفت. بررسی ها نشان می دهد که تیپ آب های منطقه به طور عمده کربناته کلسیک و کلرو کلسیک می باشد و هر چه به نوار ساحلی نزدیک تر می شویم تیپ آب در اثر نفوذ آب شور کلرو سدیک می گردد. غلظت و ترکیب یون های اصلی نشان دهنده نفوذ آب شور دریاچه به سفره ساحلی بوده به طوری که مقایسه غلظت Cl- و مقدار EC به عنوان یک ردیاب ساده و مناسب نشان می دهد که بین این دو پارامتر ارتباط مثبتی وجود دارد. پایین بودن مقدار نسبت مولی Na/Cl و SO4/Cl آب های منطقه، از نسبت آب دریاچه نشان دهنده نفوذ آب شور بوده که با افزایش میزان کلراید موجود در آب های زیرزمینی منطقه، ترکیب این آب ها به ترکیب آب دریاچه نزدیک تر می شود. نتایج به دست آمده از مطالعات هیدروژئوشیمیایی از طریق مقایسه غلظت یون ها نسبت به غلظت کلراید، شاخص اشباع شدگی (SI)، محاسبه انحراف یونی (D) برای کاتیون های آب های زیرزمینی نزدیک نوار ساحلی نشان می دهد که این آب ها نسبت به کانی های کربناته فوق اشباع و برای کانی های سولفاته تحت اشباع بوده و انحراف یونی برای سدیم به طور عمده منفی و برای کلسیم و منیزیم مثبت می باشد. پایین بودن موقعیت این نمونه ها نسبت به خط تئوریک اختلاط آب شور و شیرین نشان می دهد که نفوذ آب شور دریاچه ارومیه به سفره آب شیرین ساحلی قالقاچی باعث شکل گیری فرآیند هیدروژئوشیمیایی تعویض یونی معکوس گردید که این فرآیند عاملی در جهت کنترل ترکیب شیمیایی آب های زیرزمینی منطقه شده است.

امروزه تلاش برای حفاظت، اصلاح، احیا و بهره برداری مراتع در حوزه های آبخیز با مشارکت بهره برداران در چارچوب طرح های مرتعداری به عنوان یک برنامه مدون مدیریتی گامی اساسی در راستای توسعه پایدار می باشد. به نظر می رسد، در فرآیند توسعه پایدار پاسخ به نیازهای بهره برداران، مانند تامین نهاده ها، تسهیلات اعتباری و آموزش و ترویج توسط کارشناسان برای مشارکت بیشتر آنها در پروژه های اصلاح و احیا مراتع به منظور حفاظت آب و خاک و پوشش گیاهی موثر باشد. هدف این مطالعه، بررسی تاثیر خدمات حمایتی ترویجی بر میزان مشارکت مجریان در اجرای طرح های مرتعداری حوزه آبخیز مراتع ییلاقی بلده نور است. جامعه آماری این پژوهش را 102 سامان عرفی تشکیل می دهند و نمونه های آماری، مجریان طرح های مرتعداری در 72 سامان عرفی که سابقه اجرای آنها بیشتر از سه سال بوده است، می باشد. هر سامان به عنوان یک واحد اقتصادی اجتماعی مجزا، به وسیله گروهی از بهره برداران مورد استفاده قرار می گیرد. ابزار پژوهش پرسشنامه بوده و نمونه گیری با استفاده از روش تصادفی طبقه ای انجام شده است. اساس تفکیک طبقات زمان اجرای طرح مرتعداری در هر سامان عرفی است. یافته های این پژوهش نشان می دهد رابطه معنی داری بین میزان خدمات حمایتی ترویجی و مولفه های آن با میزان مشارکت مجریان در اجرای برنامه ها و پروژه های اصلاح و احیای عرصه های آبخیز جهت حفاظت آب و خاک وجود دارد. همچنین نتایج آزمون نشان داد با افزایش تعداد بهره بردار در هر سامان عرفی میزان دریافت خدمات حمایتی در قالب تامین نهاده ها و تسهیلات اعتباری و آموزش و ترویج نیز کمتر بوده است. اما بین تعداد بهره برداران در هر سامان عرفی با میزان ارایه خدمات نظارتی مانند کنترل، نظارت و پیگیری طرح ها رابطه معنی داری وجود ندارد.

داده های ناقص دبی یکی از مشکلات پیش روی متخصصان و طراحان پروژه های منابع آب است و باعث بروز خطا در نتایج مطالعات طرح ها شده و اجرای پروژه ها را دچار مشکل می نماید. در مناطقی که ایستگاه های هیدرومتری از نظر تعداد محدود می باشند این مساله حادتر می باشد. بنابراین لازم است این نواقص آماری به طریقی بر طرف گردد. روش های متعددی برای تخمین داده های گمشده وجود دارد. در این پژوهش کارایی روش رگرسیون خطی فازی در مقایسه با روش های رگرسیون خطی ساده، رگرسیون چند متغیره و روش محور مختصاتی و نسبت نرمال در مورد بازسازی دبی سالانه ایستگاه های هیدرومتری حوضه آبریز کارون بزرگ مورد ارزیابی قرار گرفته است. در این پژوهش با استفاده از روش حذف اعتباری در 27 ایستگاه هیدرومتری حوضه کارون بزرگ در قالب 11 گروه بازسازی پس از حذف عمدی داده های مشاهده ای دبی ایستگاه ها، مقادیر آنها از طریق روش های ذکر شده برآورد گردید و آماره جذر میانگین مجذور مربعات خطا به ترتیب برای روش های ذکر شده برابر با 17.41، 16.05، 21.0، 119.6 و 17.6 به دست آمد. بنابراین روش رگرسیون خطی ساده به عنوان روش برتر در بازسازی داده های دبی سالانه تشخیص داده شد. همچنین روش رگرسیون خطی فازی به عنوان اولویت دوم جهت بازسازی داده های دبی در این حوضه شناخته شد.

تبخیر - تعرق یکی از مهمترین مولفه های چرخه آب در طبیعت است اما اندازه گیری میزان واقعی آن (توسط لایسیمتر به عنوان دقیق ترین ابزار اندازه گیری) بسیار مشکل و در عمل غیرقابل اجراست، بنابراین به کارگیری رابطه هایی که تنها با استفاده از داده های هواشناسی موجود، تخمین قابل قبولی از آن ارایه دهند، ضروری به نظر می رسد. در این مطالعه 4 روش مختلف برآورد تبخیر - تعرق شامل: پنمن - مانتیث - فائو 56 (PMF56)، پنمن - مانتیث - فائو با تابش ایرماک (PMFI)، جنسن - هیز شماره 1 (JH1) و جنسن - هیز شماره 2 (JH2) برای تخمین تبخیر - تعرق مرجع روزانه چمن (ETo) در یک اقلیم نیمه خشک، مورد ارزیابی قرار گرفتند. بررسی ها نشان داد که در ازای افزایش و کاهش 5 و 10 درصد در مقدار پارامترهای تابش، درجه حرارت و باد، حساسیت مدل های برآورد تبخیر - تعرق به عامل تابش بیشتر می باشد، بنابراین برای برآورد میزان تابش خورشیدی رسیده به سطح زمین از مدل های تابش آنگستروم، صباغ، گلور - مک کالور و بلک استفاده شد. واسنجی نتایج به دست آمده با داده های 3 میکرولایسیمتر وزنی در طول دوره رشد (می - اکتبر) در طی 95 روز و توسط معیارهای آماری مختلف از جمله ضریب تعیین (R2)، ریشه میانگین مربعات خطا (RMSE)، میانگین خطای اریب (MBE) و آزمون t نشان داد که مدل پنمن - مانتیث - فائو 56 با مدل تابش آنگستروم که مقادیر معیارهای آماری ذکر شده برای آن به ترتیب برابر 0.625، 0.781، 0.038 و 0.468 می باشند، مناسب ترین مدل برای برآورد تبخیر - تعرق گیاه مرجع در این اقلیم بوده و مدل های جنسن - هیز شماره 1 و پنمن - مانتیث - فائو با تابش ایرماک، دقت پایینی دارند. به طور کلی در همه مدل های برآورد تبخیر - تعرق، مدل هایی که از تابش آنگستروم استفاده می کنند دقت بهتری دارند که تاییدی بر پیشنهاد فائو است. همچنین مدل های تابش گلور - مک کالور، صباغ و بلک در رده های بعدی قرار دارند.

اعمال روش های غیراصولی آماده سازی زمین و به کار نگرفتن ادوات مناسب خاک ورزی موجب تخریب فیزیکی خاک و کاهش بازدهی آن می شود. به منظور تعیین اثرات روش های مختلف خاک ورزی بر روی خصوصیات فیزیکی خاک در تناوب آیش - گندم، پژوهشی در یک قطعه زمین دیم نیمه گرمسیری در گچساران به صورت آزمایش فاکتوریل و طرح پایه بلوک های کامل تصادفی با 5 تیمار در 4 تکرار به مدت 3 سال اجرا گردید. تیمارهای خاک ورزی عبارت بودند از: A (گاوآهن قلمی + هرس بشقابی + خطی کار)، B (گاوآهن بدون صفحه برگردان + هرس بشقابی + خطی کار)، C (هرس دوار + خطی کار)، D (پنجه غازی + هرس بشقابی + خطی کار) و E (تیمار شاهد؛ گاوآهن برگردان دار + دست پاشی کود و بذر + پنجه غازی). نتایج به دست آمده نشان داد که اختلاف معنی داری در سطح 1 درصد از نظر جرم مخصوص ظاهری خاک، نوع تیمارها و عمق خاک ورزی و اثر متقابل آنها، وجود دارد. همچنین از نظر درصد رطوبت خاک در مراحل گل دهی و پرشدن دانه، اثر عمق در هر دو مرحله و اثر تیمارها و اثر متقابل عمق × تیمار در مرحله گل دهی در سطح 5 درصد معنی دار بود. در مقایسه میانگین مقادیر جرم مخصوص ظاهری خاک، اگر چه تیمارهای D و E (با میانگین 1.49 گرم بر سانتی متر مکعب) کمترین مقدار را داشتند، اما با گاوآهن قلمی در عمق 1-0 سانتی متر کمترین میزان فشردگی خاک (1.37 گرم بر سانتی متر مکعب) مشاهده شد. بررسی اثر تیمار بر درصد رطوبت خاک نشان داد که در مرحله گل دهی گندم، بیشترین مقدار مربوط به تیمار شاهد و کمترین مقدار مربوط به تیمار پنجه غازی است. اما در ادامه فصل زراعی، در مرحله پرشدن دانه، بیشترین مقدار رطوبت (8.8 درصد) مربوط به تیمار A (گاوآهن قلمی + هرس بشقابی + خطی کار) و کمترین مقدار (8.2 درصد) مربوط به تیمار شاهد (گاوآهن برگردان دار + دست پاشی کود و بذر + پنجه غازی) است. با توجه به نتایج به دست آمده می توان اذعان کرد که تیمار گاوآهن قلمی موجب ذخیره شدن رطوبت بیشتری در خاک می شود. بر اساس نتایج این پژوهش، اعمال تیمار خاک ورزی با گاوآهن قلمی + هرس بشقابی موجب افزایش نسبی رطوبت خاک در عمق های مختلف نمونه برداری به میزان 7.3 درصد نسبت به تیمار شاهد گردید. بنابراین، برای اقلیم نیمه گرمسیری کشور و مناطق مشابه قابل توصیه می باشد.

تاثیر نوع کاربری اراضی بر نحوه عملکرد خاک در اکوسیستم، از طریق مطالعه و ارزیابی تغییرات شاخص های کیفیت خاک امکان پذیر می باشد. این گونه مطالعات که با هدف حفظ و بهبود کیفیت منابع اراضی انجام می گیرد، امکان شناسایی مدیریت های پایدار و به دنبال آن پیش گیری از تخریب فزاینده خاک را فراهم می سازد. به منظور مطالعه تاثیر کاربری های مختلف بر شاخص های کیفیت خاک، اراضی لسی شرق استان گلستان منطقه آق سو انتخاب شد. تعداد 4 پروفیل در کاربری های مرتع، جنگل طبیعی بلوط، جنگل مصنوعی سرو و زراعی حفر، و مورد مطالعه قرار گرفت. خصوصیات فیزیکی، شیمیایی و بیولوژیکی به عنوان شاخص های کیفیت خاک مانند وزن مخصوص ظاهری، میانگین وزنی قطر خاک دانه، کربن آلی، ظرفیت تبادل کاتیونی، فسفر قابل دسترس، کربن توده زنده میکروبی و تنفس میکروبی در کاربری ها مقایسه شد. تشریح نیم رخ های خاک منطقه نشان داد که خاک های مناطق جنگل طبیعی تحت عنوان کلسیک آرجی زرالز، خاک های زراعی تیپیک کلسی زرپتز و خاک های جنگل مصنوعی سرو و مرتع نیز تحت عنوان تیپیک کلسی زرالز طبقه بندی شدند. نتایج نشان دادند که کشت و زرع منجر به کاهش کیفیت خاک مورد مطالعه شده است. کربن آلی، ظرفیت تبادل کاتیونی و میانگین وزنی قطر خاک دانه در منطقه جنگلی و مرتعی به طور معنی داری بیشتر از اراضی زراعی بودند. بیشترین مقدار میانگین وزنی قطر خاک دانه در کاربری جنگل طبیعی بلوط 2.36 میلی متر و کمترین مقدار آن در کاربری زراعی 0.62 میلی متر بود. این نتایج نشان دهنده کارآیی مطالعات کیفیت خاک در تعیین وضعیت کنونی اراضی در عرصه های کشاورزی و منابع طبیعی است.

تبخیر از جمله مسایل مهم در هیدرولوژی و مهندسی منابع آب می باشد که مورد توجه محققان قرار دارد. تبخیر آب از ذخایر سطحی علاوه بر اتلاف آبی که می تواند مورد مصرف کشاورزی و شهری قرار گیرد، موجب افزایش غلظت املاح و کاهش کیفیت آب آبیاری نیز می شود. استفاده از الکل های سنگین و پوشش های شناور می تواند موجب کاهش شدت تبخیر و کاهش غلظت نمک آب، در فصول خشک گردد. در این پژوهش و به عنوان روش های شیمیایی از ستیل و استریل الکل و ترکیبی از این الکل ها که در اتانول حل شده استفاده شد. به این منظور از غلظت های معادل 20 و 40 گرم در لیتر، که هر دو روز یک بار روی سطح تشت های تبخیر کلاس A اسپری شدند استفاده گردید. همچنین در این پژوهش به عنوان روش فیزیکی از پلی استیرن با ضخامت های 1.5 و 5 سانتی متر و با درصد پوشش 40، 60 و 80 و اثر مغناطیس کردن آب استفاده شد. عمق آب داخل تشت ها، طی مدت 38 روز اندازه گیری گردید. سپس تبخیر روزانه محاسبه شده و مقادیر آن با نمونه شاهد (بدون الکل) با استفاده از نرم افزار آماری SPSS مقایسه شد. بر اساس آزمون مقایسه میانگین دانکن، هر دو روش به لحاظ تغییرات مقدار تبخیر، با تیمار شاهد اختلاف معنی داری در سطح 5 درصد دارند. نتایج نشان می دهد با استفاده از روش های فیزیکی، 55-30 درصد و با استفاده از روش های شیمیایی 55-40 درصد از میزان تبخیر را می توان کاهش داد.

در این پژوهش، میزان چرخش تک ذره رسوبی در خلال حرکت جهشی خود در یک جریان آشفته با استفاده از سیستم تصویربرداری سرعت بالا اندازه گیری شده است. این مشخصه در 5 مرحله از یک گام جهش با تغییر در شرایط هیدرولیکی جریان، قطر و چگالی ذره و با سرعت 250 فریم بر ثانیه به دست آمده است. نتایج این پژوهش نشان می دهد که با افزایش آشفتگی جریان سرعت زاویه ای ذره روند افزایشی را طی خواهد نمود و برای شرایط هیدرولیکی یکسان، ذرات با اندازه بزرگ تر و چگالی ویژه بیشتر، سریع تر خواهند چرخید.

انجام عملیات خاک ورزی طی چندین سال سبب ناهمواری سطح خاک مزرعه می گردد. در حال حاضر در بیشتر نقاط کشور عملیات تسطیح توسط لولرهای (تسطیح کننده های) مرسوم انجام می شود که این روش تسطیح از دقت بالایی برخوردار نمی باشد. در این مطالعه برای اولین بار در شهرستان اهواز لولر لیزری میسکین و لولر مرسوم (لولر دقت کشت شیراز) مورد مقایسه فنی قرار گرفتند. این پژوهش در سال زراعی 88-1387 در مزرعه ای با بافت خاک لوم رسی در روستای الباجی واقع در 10 کیلومتری شمال شهرستان اهواز در استان خوزستان انجام گرفت. فاکتورهای مورد اندازه گیری عبارت بودند از: حجم آب مصرفی، شاخص تسطیح (LI) و ضریب یکنواختی زمین (LUC). پژوهش در زمینه روش های تسطیح اراضی نیاز به کرت هایی با سطح وسیع دارد تا بتوان دقت ماشین های تسطیح را اندازه گیری و با یکدیگر مقایسه نمود. مزرعه آزمایشی شامل 14 کرت یک هکتاری بوده و روش آماری به کار برده شده آزمون تی - استیودنت با دو تیمار (تسطیح به وسیله لولر لیزری و مرسوم) و 7 تکرار بود. آنالیز آماری توسط نرم افزار SPSS انجام شد. نتیجه مقایسه میانگین ها نشان داد که اختلاف معنی داری در سطح احتمال 1 درصد بین لولرهای لیزری و مرسوم از نظر حجم آب مصرفی وجود دارد و لولر لیزری در مقایسه با لولر مرسوم 35 درصد زمان آبیاری را کاهش داد. به این ترتیب کاربرد لولر لیزری میزان حجم آبیاری را در حدود 82 لیتر در ثانیه کاهش داده است. شاخص تسطیح به دست آمده در تسطیح لیزری نسبت به تسطیح مرسوم به عدد صفر نزدیک تر بود. به عبارت دیگر مقدار این شاخص در روش تسطیح لیزری قابل قبول تر و مناسب تر از روش تسطیح مرسوم بوده است. ضریب یکنواختی زمین در لولر لیزری به عدد 1 نزدیک تر بوده که نشان از ضریب یکواختی بهتر و دقت بیشتر آن نسبت به لولر مرسوم دارد. در کل، با توجه به برتری لولر لیزری از نظر شاخص های فنی، استفاده از آن قابل توصیه به کشاورزان در شهرستان اهواز می باشد.

تفاوت زیاد عمق جریان و ضریب زبری دشت های سیلابی نسبت به مجرای اصلی رودخانه، باعث ایجاد گرادیان عرضی سرعت شده و تنش برشی قابل ملاحظه ای در مرز مشترک مجرای اصلی و دشت سیلابی اتفاق می افتد. در نتیجه این فرآیند، افت انرژی اضافه ای به سیستم رودخانه تحمیل می شود. مدل های ریاضی معمول در محاسبه پروفیل سطح آب رودخانه ها مانند HEC-RAS و MIKE11، این مکانیسم را در نظر نمی گیرند. برای در نظر گرفتن این مکانیسم، باید شیب انرژی و ضریب تصحیح انرژی جنبشی در محاسبات جریان متغیر تدریجی اصلاح شود. در این مقاله، با استفاده از روش تبادل دبی، محاسبات پروفیل سطح آب در مقاطع مرکب اصلاح شده است. مقایسه نتایج روش پیشنهادی با نتایج مدل ریاضی HEC-RAS در یک کانال آزمایشگاهی غیرهمگن در حالت پروفیل M2 نشان می دهد که دقت این روش ها به ترتیب 95 و 84.5 درصد است.

به منظور شناسایی مناطق تخریب یافته، در این پژوهش تاثیر چرا بر کارکرد اکوسیستم با توجه به فاصله از آبشخور مورد بررسی قرار گرفت. در اطراف 3 آبشخور، در 8 جهت اصلی 338 پلات 4 مترمربعی مستقر شد و در هر یک از پلات ها 11 شاخص سطح خاک روش تجزیه و تحلیل کارکرد اکوسیستم برآورد گردید. سپس با استفاده از 11 شاخص سطح خاک سه ویژگی کارکردی پایداری، نفوذپذیری و چرخه مواد غذایی محاسبه شد. آزمون واریانس چندمتغیره و همبستگی نشان داد که سه ویژگی کارکردی یاد شده با جهت های هشت گانه ارتباط معنی داری ندارند (P<0.01) ولی با فاصله از آبشخور دارای ارتباط مثبت و معنی داری می باشند (P<0.01). به طوری که با فاصله از آبشخور کارکرد اکوسیستم افزایش می یابد. نتایج آزمون دانکن نیز نشان داد، شدت چرای زیاد در نزدیک آبشخور، باعث به وجود آمدن یک محدوده ای بحرانی به شعاع 200 متری از آبشخور شده است.

به منظور بررسی وضعیت فرسایش پذیری و تولید رسوب اراضی مرتعی، بخشی از زیرحوضه سجزی - کوهپایه واقع در حوزه آبخیز زاینده رود انتخاب گردید. در این واحد کاربری، دستگاه باران ساز مصنوعی جهت تولید رواناب و رسوب و اندازه گیری رسوب زایی به کار گرفته شد. فرسایش پذیری نیز با استفاده از عامل K در مدل USLE برآورد گردید. به منظور بررسی عوامل موثر در رسوب زایی و فرسایش پذیری، از مجاور هر پلات کوچک نمونه برداری از خاک صورت گرفت و برخی از عوامل فیزیکی و شیمیایی در آنها اندازه گیری و آنالیز شد. طبق نتایج، برای فرسایش پذیری در این اراضی مقدار به نسبت کمی به دست آمد (مقدار متوسط K برابر 0.23 t. h/MJ. mm) که این مساله را می توان به بافت درشت این خاک ها نسبت داد. طبق نتایج مدل های رگرسیونی و ضرایب همبستگی، پارامترهای ماسه، سیلت، ماسه خیلی ریز، سیلت + ماسه خیلی ریز، رطوبت و کربنات کلسیم بیشترین تاثیر را در تولید رسوب و فرسایش پذیری داشته اند.