مجله دانشگاه علوم پزشکی کرمان
سال:1388 | دوره:17 | شماره:1 |تعداد مقالات:14

مقدمه: داروهای ضد TNFa رده جدیدی از داروهای مورد استفاده برای درمان بیماری های التهابی مفصلی می باشند که به صورت سیستمیک استفاده می شوند ولی به علت قیمت بسیار بالا و بعضی عوارض جانبی استفاده محدودی دارند. هدف این تحقیق بررسی اثر تزریق داخل مفصلی (موضعی) دو مهارگر TNFa یعنی Infliximab و Etananercept بر هیستوپاتولوژی و هم چنین به علت نقش مهم جریان خون در عملکرد مفصل، بررسی اثر انفوزیون موضعی این داروها بر جریان خون مفصل التهابی مزمن بود.روش: 42 خرگوش سفیدنژاد نیوزلندی بعد از ایجاد التهاب مزمن به روش القای آرتریت توسط آنتی ژن به طور تصادفی در دو گروه هیستوپاتولوژی و جریان خون قرار گرفتند. هر گروه به سه زیر گروه شاهد (سرم فیزیولوژی)، Etanercept و Infliximab تقسیم شد. در حیوانات گروه اول 2 هفته بعد از ایجاد التهاب مزمن تزریق داخل مفصلی سرم فیزیولوژی، 4 میلی گرم Etanercept و یا 16 میلی گرم Infliximab صورت گرفت و 2 هفته بعد (پایان هفته چهارم) از مفصل زانوی آنها مقاطع میکروسکوپی تهیه و از نظر هیپرپلازی لایه سینوویال، هیپرپلازی ویلوس، انفیلتراسیون سلول های التهابی و تشکیل پانوس با هم و با مقاطع میکروسکوپی از مفصل 2 حیوان سالم مقایسه گردید. گروه دوم نیز 4 هفته پس ایجاد التهاب مزمن تحت انفوزیون موضعی شریان نزدیک مفصلی Etanercept،Infliximab  و یا سرم فیزیولوژی قرار گرفتند. فشارخون شریانی از کانول کاروتید و جریان خون مفصل توسط دستگاه لیزر داپلر ثبت گردید.یافته ها: تزریق داخل مفصلی Etanercept و Infliximab اثر معنی داری بر شاخص های هیستوپاتولوژی مفصل التهابی مزمن نداشت. سرم فیزیولوژی اثر معنی داری بر جریان خون و مقاومت عروقی مفصل نداشت. Etanercept سبب افزایش معنی دار جریان خون مفصل به میزان 63.8±16.1 درصد و کاهش معنی دار مقاومت عروقی به میزان 42.2±4.4 درصد گردید. Infliximab نیز جریان خون مفصل را به میزان 70.6±21.1 درصد افزایش و مقاومت عروقی را به میزان 38.7±6.3 درصد کاهش داد.نتیجه گیری: علی رغم عدم تاثیر معنی دار از نظر هیستوپاتولوژی، Infliximab وEtanercept  با افزایش جریان خون مفصل التهابی مزمن و کاهش شرایط هیپوکسی حاکم برآن احتمالا می توانند پیش آگهی بیماری رماتیسم مفصلی را بهبود بخشند.

مقدمه: لیشمانیوز پوستی هنوز یکی از مشکلات بهداشتی جهان من جمله ایران بوده که در سال های اخیر به طور قابل توجهی افزایش یافته است. هدف از این مطالعه، شناسایی یک کانون جدید از لیشمانیوز پوستی نوع شهری در روستاهای شهرستان بم طی سال های بعد از زلزله می باشد.روش: این مطالعه در پی گزارش مسوولین بهداشتی در تابستان 1387 در بخش دهبکری از شهرستان بم جهت تعیین اپیدمیولوژی و گونه عامل لیشمانیوز پوستی، انجام گردید.یافته ها: جمعا 3884 نفر شامل 1913 نفر (%49.3) مونث و 1971 نفر (%50.7) مذکر از نظر وجود ضایعه فعال یا اسکار سالک مورد معاینه پزشکی قرار گرفتند. شیوع کلی آلودگی %5.3، در جنس مونث %6.3 و در جنس مذکر %4.3 بود، که هیچ گونه اختلاف آماری معنی داری بین دو جنس مشاهده نشد. بیشترین آلودگی (%9.3) در گروه سنی زیر 10 سال و کمترین آن (%2.9) در گروه سنی 30-21 سال دیده شد. شیوع آلودگی به طور معنی داری در اهالی بومی (%4.1) بیشتر از افراد غیربومی (%1.1) بود (P<0.001). بیشتر ضایعات در صورت (%47)، دست (%34)، پا (%9)، نقاط دیگر (%10) و اکثر آنها تک زخم (%78) بودند. بیماری به تدریج بعد از زلزله سال 1382 در این روستاها بروز نموده، ولی بیشتر موارد طی سال 1385 روی داده است. روش PCR، گونه انگل عامل لیشمانیوز پوستی 26 ایزوله مورد بررسی در این منطقه روستایی را، لیشمانیا تروپیکا مشخص نمود.نتیجه گیری: تمامی موارد بیماری در سال های بعد از زلزله، همزمان با بروز اپیدمی بیماری در شهر بم، به لحاظ تردد و استفاده بیشتر اهالی از این منطقه خوش آب و هوا و ییلاقی، روی داده است.

مقدمه: سل به عنوان یکی از مهم ترین عوامل مرگ و میر در سراسر جهان مطرح می باشد. این بیماری در صورتی که درمان نشود در 65ـ50 درصد موارد در طی پنج سال کشنده خواهد شد. از آن جایی که رادیوگرافی قفسه سینه نقش مهمی در تشخیص بیمار مشکوک به سل ایفا می کند و تشخیص به موقع و درمان زودرس بیماری در قطع زنجیره انتقال نقش انکارناپذیری دارد، بر آن شدیم تا تظاهرات مختلف رادیوگرافیک بیماران مبتلا به سل ریوی اسمیر مثبت شهرستان زابل را مورد بررسی قرار دهیم.روش: در این مطالعه توصیفی ـ مقطعی، تعداد 325 بیمار مبتلا به سل ریوی اسمیر مثبت در فاصله زمانی فروردین 1383 لغایت فروردین 1384 وارد مطالعه شدند. تغییرات رادیولوژیک هر بیمار در پرسش نامه وارد شد و نتایج به دست آمده مورد بررسی و تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفتند.یافته ها: از 325 بیمار، 116 نفر (%35.7) مذکر و 209 نفر (%64.3) مونث بودند. از نظر محل درگیری ریه، بیشترین گرفتاری به ترتیب در لوب فوقانی ریه چپ با 175 مورد (%53.8) و بعد از آن در لوب فوقانی ریه راست با 134 مورد (%41.2) بود. شایع ترین یافته رادیولوژیک برونکوپنومونی بود که در 242 بیمار (%74.4) دیده شد. تراکم تکه ای در 99 بیمار (%30.4)، کاویته در 68 بیمار (%20.9) و لنفادنوپاتی ناف ریه و مدیاستن در 63 بیمار (%19.3) وجود داشت. تجمع مایع در پرده جنب در 35 بیمار دیده شد. در 8 بیمار (%2.4) رادیوگرافی کاملا طبیعی بود. رادیوگرافی های پایان درمان استاندارد شش ماهه هم مورد بررسی قرار گرفتند. در 90 بیمار (%27.7) درمان شده بهبودی کامل از نظر رادیولوژیک و در 169 بیمار (%52) بهبودی نسبی مشاهده شد و در 66 بیمار (%20.3)، رادیوگرافی ریه در پایان درمان، تغییر محسوسی را نشان نداد.نتیجه گیری: در این مطالعه لوب های فوقانی ریتین شایع ترین محل های درگیری را نشان دادند و از آن جایی که سل می تواند تظاهرات مختلفی را در رادیوگرافی قفسه سینه ایجاد نماید و توجه به این تغییرات می تواند به تشخیص زودرس بیماری و قطع زنجیره انتقال بیماری کمک شایانی نماید، لازم است به کلیشه های قفسه سینه توجه خاصی داشته باشیم و هرگونه یافته رادیولوژیک از جمله کدورت، تراکم، کاویته و.... به خصوص در نواحی فوقانی ریه ها را جدی گرفته و سل را به عنوان یکی از تشخیص های افتراقی مهم مدنظر قرار دهیم.

مقدمه: عصار ه های گیاهی و ترکیبات مشتق شده آنها منبع غنی عوامل دارویی جدید را فراهم می کنند و از گیاهان بومی برای درمان بسیاری از عوامل عفونی استفاده می شود. هدف از این تحقیق، تعیین اثر ضدلیشمانیایی سه عصاره گیاهی در مقایسه با ترکیب سه ظرفیتی آنتیموان بر روی پروماستیگوت های لیشمانیا ماژور با استفاده از روش رنگ سنجی(Colorimetric assay)  می باشد.روش: پروماستیگوت های لیشمانیا ماژور (Leishmania major) در محیط کشت RPMI-1640 حاوی %10 سرم جنین گوساله (FCS) و آنتی بیوتیک در دمای 25±2oC کشت داده شد و با استفاده از روش رنگ سنجی MTT، تاثیر غلظت های مختلف عصاره های گیاهی در مقایسه با ترکیب سه ظرفیتی آنتیموان (تارتارامتیک) بر روی پروماستیگوت های لیشمانیا ماژور، مورد بررسی قرار گرفت. میزان جذب نوری (Optical density) رنگ حاصله از احیا نمک تترازولیوم (MTT) به محصول رنگی فورمازان توسط انگل، به وسیله دستگاه الیزا ریدر (ELISA reader) سنجیده شد و مقدارIC50  که %50 غلظت مهارکننده است، محاسبه گردید.یافته ها: عصاره های موردنظر و داروی تارتارامتیک هر دو رشد پروماستیگوت های لیشمانیا ماژور را در شرایط آزمایشگاهی مهار کردند. میزان IC50  تارتارامتیک برابر با 4.7mg/ml، و از عصاره های آویشن شیرازی، اسپند و مورد به ترتیب 7.4، 7.2 و 5.8 میلی گرم بر میلی لیتر محاسبه شد. اگرچه داروی تارتارامتیک در مقایسه با این عصاره ها تاثیر بیشتری نشان داد اما همه این عصاره ها بر فرم پروماستیگوت لیشمانیا ماژور تاثیر قابل ملاحظه ای نشان دادند.نتیجه گیری: از آنجایی که عصاره های آویشن شیرازی، اسپند و مورد به صورت برون تنی به خوبی اثرات ضدلیشمانیایی از خود نشان داده اند، لزوم انجام آزمایشات بیشتری برای ارزیابی اثر این عصاره ها بر روی انگل لیشمانیا در مدل حیوانی و انسان های داوطلب، احساس می شود.

مقدمه: کم خونی فقر آهن شایع ترین نوع کم خونی در دوران کودکی است و برای درمان آن مکمل های آهن تجویز می شود. مصرف آهن باعث تغییر رنگ و سیاه شدن دندان های کودکان و نگرانی والدین آنها می شود. هدف از این مطالعه مقایسه میزان تغییر رنگ در دندان های ثنایای شیری در اثر مصرف قطره های آهن ساخت شرکت های داروپخش، شهر دارو و قطره Fer – In – Sol در محیط آزمایشگاهی بود.روش: این مطالعه روی 60 دندان ثنایای شیری سالم در دو مرحله انجام شد. در هر مرحله 30 دندان مورد آزمایش قرار گرفت و بین دو مرحله یک هفته فاصله بود. دندان ها در هر مرحله به سه گروه تقسیم و در هر گروه یک نوع قطره آهن استفاده شد. پس از آنکه دندان ها در معرض قطره آهن قرار گرفتند، میزان جذب آهن با دستگاه جذب اتمی اندازه گیری شد. برای مقایسه داده ها از آزمون ANOVA (Kruskal – wallis) استفاده شد.یافته ها: تفاوت آماری معنی داری در میزان جذب آهن بین سه گروه قطره آهن وجود داشت (P<0.0001). قطره آهن ساخت شرکت داروپخش بیشترین میزان جذب و قطره Fer – In – Sol کمترین جذب را نشان داند.نتیجه گیری: این تحقیق نشان داد که هرچند هر سه نوع قطره آهن باعث تغییر رنگ در دندان های ثنایای شیری می شوند ولی تفاوت معنی داری در میزان جذب بین آنها وجود دارد.

مقدمه: هدف از این مطالعه سنجش روایی و پایایی نسخه فارسی پرسش نامه سنجش کیفیت زندگی بیماران مبتلا به پارکینسون  (PDQL)در بیماران ایرانی می باشد.روش: با روش ترجمه و باز ترجمه، سنجش استفهام و تطبیق فرهنگی، نسخه فارسی پرسشنامه تهیه شد و 108 بیمار مبتلا به پارکینسون مراجعه کننده به درمانگاه مطهری شیراز به عنوان نمونه انتخاب شدند. مشخصات جمعیتی و مرحله بیماری مشخص گردید و سپس به تکمیل پرسشنامه اختصاصی کیفیت زندگی اقدام شد. اعتبار درونی پرسشنامه با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ، روایی سازه با استفاده از تحلیل عاملی و همچنین روایی همگرایی و واگرایی با استفاده از ضریب همبستگی اسپیرمن مشخص شدند.یافته ها: در مجموع 108 بیمار در این مطالعه شرکت کردند که 67 نفر (%62) از آنان مرد و بقیه زن بودند. میانگین و انحراف معیار سن بیماران در زمان مطالعه به ترتیب 66.4±11.7 سال بود. ضریب آلفای کرونباخ برای کل پرسشنامه 0.95 به دست آمد. دامنه روایی همگرایی 0.42-0.83 و روایی واگرایی 0.15-0.70 بود. همچنین دامنه وزن عاملی سوال ها 0.119-0.801 بود.نتیجه گیری: نسخه فارسی پرسشنامه بررسی کیفیت زندگی در بیماران مبتلا به پارکینسون (PDQL) برای سنجش کیفیت زندگی بیماران فارسی زبان دارای روایی و پایایی لازم می باشد.

مقدمه: بیمارستان ها به عنوان بزرگ ترین و پرهزینه ترین واحد عملیاتی نظام بهداشت و درمان از اهمیتی خاص برخوردارند. میزان کارایی می تواند معیاری برای سنجش عملکرد و بهره وری مصرف منابع در بیمارستان ها باشد. هدف این پژوهش تعیین کارایی فنی بیمارستان های عمومی دانشگاه علوم پزشکی کرمان می باشد.روش: این مطالعه از نوع مطالعات توصیفی - تحلیلی می باشد. در این پژوهش برای تعیین کارایی بیمارستان های عمومی دانشگاه علوم پزشکی کرمان که شامل 13 بیمارستان آموزشی و درمانی می باشند به روش تحلیل فراگیر داده ها (DEA) اطلاعات و آمار مربوطه از مرکز آمار دانشگاه و بیمارستان های مورد مطالعه جمع آوری گردید و با استفاده از نرم افزار Deap2.1 برای رسیدن به اهداف پژوهش استفاده شد. همچنین برای بررسی فرضیات پژوهش از نرم افزار SPSS استفاده گردید.یافته ها: در سال 1386 میانگین کارایی فنی بیمارستان های مورد مطالعه 0.912، میانگین کارایی مدیریتی 0.993 و میانگین کارایی به میزان 0.918 به دست آمد. از کل بیمارستان های مورد بررسی تعداد 7 بیمارستان دارای حداکثر کارایی فنی یعنی یک، 4 بیمارستان دارای کارایی فنی 0.8-1 و 2 بیمارستان دارای کارایی کمتر از 0.8 بودند.نتیجه گیری: در بیمارستان هایی که دارای کارایی فنی کمتر از یک می باشند مقادیر اولیه و بهینه نهاده سایر پرسنل با هم متفاوت بوده و دارای مازاد نهاده سایر پرسنل می باشند. از این رو بیمارستان های مذکور برای رسیدن به حداکثر کارایی باید به تعداد مازادهای خود از مقادیر اولیه نهاده سایر پرسنل کم کرده تا به سطح کارایی مطلوب دست یابند.

مقدمه: چگونگی رابطه متقابل میان مادر و نوزاد نقش تعیین کننده ای در شکل گیری شخصیت، عملکردهای اجتماعی، شناختی، خلق و خو و بهداشت روانی کودک در آینده خواهد داشت. کیفیت این رابطه متقابل امری از پیش تعیین شده نبوده و می تواند در طول زمان بهبود یابد. بنابراین شناخت متغیرهای موثر در این رابطه نقش به سزایی در بهبود کیفی آن خواهد داشت.روش: در پژوهش حاضر شیرخواران 30 نفر از مادرانی که با استفاده از پرسشنامه سلامت عمومی در گروه دارای سلامت روانی قرار گرفتند با شیرخواران 30 نفر از مادرانی که در گروه فاقد سلامت روانی قرار داشتند با استفاده از پرسشنامه خلق و خوی شیرخواران، مقایسه گردیدند. بدین منظور دو گروه شیرخواران از نظر سطوح عواطف منفی، عواطف مثبت و شادخویی، تنظیم و جهت گیری مقایسه شدند.یافته ها: نتایج این تحقیق پس از به کارگیری آزمون t مستقل نشان از معناداری هر سه فرضیه در سطح a=0.05 دارد. بیشترین تاثیر سلامت روان مادر در درجه اول بر مقیاس های تنظیم و جهت گیری و سپس عواطف مثبت و شادخویی و عواطف منفی بود. در مرحله بعد با مقایسه هر یک از 14 آیتم خلق و خو به طور جداگانه در دو گروه مشخص شد که غیر از آیتم های ترس، حساسیت ادراکی، سطح فعالیت و دامنه توجه که تفاوت معناداری بین دو گروه مشاهده نشد در بقیه آیتم ها بین دو گروه تفاوت وجود دارد.نتیجه گیری: سلامت روانی مادر به نحو معناداری بر خلق و خوی شیرخوار موثر می باشد. این نتایج در راستای یافته های گذشته بیان کننده آن است که آشفتگی های روانی مادر می تواند تاثیر ماندگاری بر تکامل روند تنظیمی کودک و خلق و خوی او داشته باشد.

مگاکولون اکتسابی بیماری نادری است که عمدتا در افراد مسن روی می دهد و تاکنون موارد محدودی از آن گزارش شده است. در این گزارش خانم 24 ساله ای معرفی می شود که با دل درد متناوب در ناحیه اپی گاستر به مدت 5-4 سال و یبوست مزمن و اتساع قسمت فوقانی شکم مراجعه کرده بود. در بررسی های بالینی و تصویربرداری (عکس قفسه سینه و باریوم انما) اتساع کولون با حدود نامشخص مشاهده شد. بیمار با تشخیص اولیه انسداد نسبی کولون تحت عمل لاپاراتومی و بیوپسی از قسمت های اتساع یافته و روی هم خوابیده کولون قرار گرفت که در مطالعه هیستوپاتولوژی تخریب سلول های گانگلیونی در ناحیه متسع و سلول های گانگلیونی سالم در ناحیه روی هم خوابیده کولون گزارش شد. در لاپاراتومی مجدد قسمت های متسع برداشته شد و آناستموز انتها به انتهای قسمت های روی هم خوابیده کولون انجام گرفت. بیمار با حال عمومی خوب مرخص شد و در پی گیری که 77 روز پس از عمل انجام شد حال عمومی وی بسیار خوب و افزایش وزنی در حدود 10 کیلوگرم داشت.

بیماری آکرواریترو کراتودرمای Mal de Meleda یک کراتودرمای پالموپلانتاریس ترانس گرادیانس است که به صورت اتوزومال مغلوب انتقال می یابد.این بیماری در اوایل زندگی به صورت قرمزی و سپس هیپرکراتوز مومی عاجی زرد رنگ در عرض تمام کف دست و پا گسترش می یابد. در وسط کف دست و پا مقاوم می ماند و هیپرکراتوز به سطوح پشتی دست و پا امتداد می یابد. در اینجا ما یک مرد 18 ساله مبتلا به  Mal de Meleda را با الگوی تیپیک هیپرکراتوز دستکش و جوراب، هیپرهیدروز به ویژه در کف پاها و باندهای فیبروتیک (Pseudoainhum) در اکثر انگشتان به خصوص اندام فوقانی گزارش می نماییم.

انجمن قلب آمریکا در تازه ترین پروتکل خود برای پروفیلاکسی آنتی بیوتیک اندوکاردیت باکتریال، قبل از درمان های دندانپزشکی توصیه های جدیدی ارایه نموده است. اهمیت حفظ سلامت دهان و دندان در بیماران مستعد، توجه به عوارض سوء مصرف آنتی بیوتیک ها، تجویز صحیح آنتی بیوتیک ها با توجه به شرایط بیمار و تغییر نگرش در شرایط قلبی و درمان های دندانپزشکی نیازمند پروفیلاکسی آنتی بیوتیکی از مهم ترین اصول جدید در این زمینه می باشد که آشنا شدن با آن برای دندانپزشکان الزامی به نظر می رسد.اهداف یادگیری:خواننده پس از مطالعه این مقاله می بایست:-1 با تغییرات سال 2008 رژیم پروفیلاکسی اندوکاردیت باکتریال برای درمان های دندانپزشکی آشنا باشد.-2 درمان های دندانپزشکی نیازمند پروفیلاکسی را در افراد مستعد نام ببرد.-3 شرایط قلبی مستعد کننده اندوکاردیت را نام ببرد.-4 با رژیم های آنتی بیوتیکی جدید (داروی انتخابی، مقدار مصرف و نحوه تجویز) آشنایی کامل داشته باشد.-5 از عهده درمان دندانپزشکی بیماران مستعد اندوکاردیت باکتریال برآید.