پوست و زیبایی
سال:1390 | دوره:2 | شماره:2 |تعداد مقالات:10

زمینه و هدف: پمفیگوس یک بیماری تاولی خودایمن اختصاصی پوست و غشاهای مخاطی است که در مطالعات پیشین همراهی آن با بیماری های بافت همبند مشاهده شده است. با توجه به این مساله، وجود اتوآنتی بادی هایی از قبیل Anti Nuclear Antibodies (DNA) در مبتلایان دور از ذهن نمی باشد. هدف از این مطالعه بررسی فراوانی ANA مثبت در بیماران پمفیگوس ولگاریس و مقایسه آن با گروه کنترل بوده است.روش اجرا: در این مطالعه مورد - شاهدی گروه بیماران از میان بیماران مبتلا به پمفیگوس ولگاریس بستری در بیمارستان رازی تهران و گروه شاهد از میان مراجعین غیرمبتلا انتخاب شدند. ابزار جمع آوری اطلاعات فرم ثبت داده ها بود که درآن متغیرهایی مانند سن، جنس، فنوتیپ بیماری و نتیجه آزمایش ANA ثبت می شد. در این مطالعه ANA به روش ایمونوفلورسانس غیرمستقیم (HEP2) اندازه گیری شد.یافته ها: در 26.7% بیماران (8 نفر از 30 نفر) مبتلا به پمفیگوس ولگاریس و 10% افراد گروه کنترل (3 نفر از 30 نفر)ANA مثبت گزارش گردید (P=0.095). شایع ترین الگوی ANA در بیماران الگوی هموژن و در افراد گروه کنترل الگوی نقطه ای بود (P=0.206).نتیجه گیری: در این مطالعه، فراوانی موارد مثبت ANA در گروه شاهد مشابه با مطالعات پیشین بود، اما در گروه بیماران مبتلا به پمفیگوس ولگاریس فراوانی به دست آمده با آمار موجود در برخی مطالعات قبلی متفاوت بود. تفاوت در میزان حساسیت کیت های آزمایشگاهی و آستانه مثبت درنظرگرفتن ANA و تفاوت در نحوه گزینش بیماران مورد مطالعه، از جمله عواملی است که می تواند توجیه کننده این اختلاف باشد. پی گیری بالینی بیماران مبتلا به پمفیگوس ولگاریس و درخواست ANA درصورت وجود علایم بیماری های بافت همبند توصیه می شود.

زمینه و هدف: لیکن پلان بیماری پوستی است که از نظر بالینی با پیدایش پاپول های مسطح چندضلعی براقِ بنفش رنگ با اندازه های مختلف مشخص می شود. این بیماری هر جای از بدن از جمله دهان را می تواند درگیر کند. در مطالعات مختلف همراهی های مختلف از جمله دیابت شیرین را با لیکن پلان دهانی مطرح نموده اند. این مطالعه جهت بررسی فراوانی دیابت شیرین در بیماران مبتلا به لیکن پلان دهانی در مقایسه با افراد فاقد این بیماری انجام شده است.روش اجرا: این مطالعه به صورت مورد ـ شاهدی (case-control) بر روی 30 بیمار مبتلا به لیکن پلان دهانی (گروه مورد) و 60 فرد غیرمبتلا (گروه شاهد) انجام شده است. کلیه بیمارانی که از نظر شکل بالینی ضایعات دهانی و معیارهای بافت شناسی با تشخیص لیکن پلان مخاطی مطابقت داشتند، به عنوان بیمار وارد مطالعه شدند. افراد گروه شاهد از بین افراد فاقد بیماری لیکن پلان دهانی و با سازگاری (matching) از نظر سن و جنس از جمعیت عمومی انتخاب شدند. از کلیه افراد هر دو گروه، 5 سی سی خون لخته گرفته و برای آزمایش قند خون ارسال شد. در صورت مثبت بودن آزمایش از نظر دیابت، نمونه خون مجدد از بیمار جهت تایید بیماری دیابت مورد آزمایش قرار گرفت.یافته ها: با طراحی یک مطالعه مورد ـ شاهدی، 30 بیمار مبتلا به لیکن پلان دهانی [13 مرد (43.3%) و 17 زن (56.7%)] با میانگین سنی (انحراف معیار±میانگین) 13.7±46 سال و 60 فرد سالم [26 مرد (43.3%) و 34 زن (56.7%)] با میانگین سنی 14±46 سال به عنوان گروه شاهد وارد مطالعه شدند. در بررسی وضعیت قند بیماران تنها یک نفر (3.3%) ابتلا به دیابت شیرین را داشت اما هیچ کدام از افراد گروه کنترل چنین مشکلی نداشت. در بررسی سطح گلوکز خون ناشتا، در گروه بیماران میانگین این مقدار mg/dl 33±102.5 و در گروه شاهد49.3±111.1 mg/dl با P=0.09 به دست آمد.نتیجه گیری: شرکت کنندگان گروه های مورد مطالعه تفاوت آماری معنی داری از نظر ابتلای به دیابت شیرین نداشتند. میانگین مقدار قند خون ناشتا نیز بین مبتلایان به لیکن پلان دهانی و افراد سالم تفاوت معناداری نداشت. در این مطالعه همراهی بین ابتلا لیکن پلان دهانی و ابتلا به دیابت شیرین مشاهده نشد.

زمینه و هدف: جراحی زیبایی درغیاب نشانه های جسمانی، اغلب برای بهبود عملکرد روانی - اجتماعی انجام می گیرد. این مفهوم چند بعدی به عوامل متعددی به ویژه باورها در مورد ظاهر و احساس کهتری وابسته است. هدف پژوهش حاضر مقایسه دو مولفه باورها در مورد ظاهر و احساس کهتری در افراد داوطلب و غیرداوطلب جراحی زیبایی، بررسی رابطه این دو مولفه و ارزیابی عوامل پیش گویی کننده انگیزه جست وجوی جراحی زیبایی در افراد داوطلب بود.روش اجرا: روش انجام این پژوهش مورد - شاهدی بود که در آن با روش نمونه گیری در دسترس از تعداد 50 نفر از افرادی که برای انجام جراحی زیبایی به کلینیک های زیبایی شهرستان تبریز مراجعه کردند، درخواست شد تا به صورت داوطلبانه پرسشنامه ها باورها در مورد ظاهر و مقیاس کهتری را پر کنند. هم چنین برای مقایسه، 50 نفر فرد غیرداوطلب به عنوان گروه شاهد انتخاب شدند.یافته ها: یافته های پژوهش حاضر مشخص کرد که در وهله اول بین باورها در مورد ظاهر و احساس حقارت در افراد داوطلب و غیرداوطلب جراحی زیبایی تفاوت وجود دارد، به طوری که افراد داوطلب نسبت به افراد غیرداوطلب نمرات بالاتری در این دو مولفه به دست آوردند. در وهله دوم، مشخص شد که بین باورها در مورد ظاهر و احساس کهتری در افراد داوطلب جراحی زیبایی ارتباط وجود دارد، به این صورت که هرچه نمرات فرد در مقیاس باورها در مورد ظاهر بیشتر باشد، احساس کهتری بیشتری نشان می دهند و بالعکس. از چشم اندازی دیگر، مشاهده شد که دو متغیر وضعیت تاهل و احساس کهتری، پیش بینی کننده های قوی برای گرایش به جراحی زیبایی می باشند.نتیجه گیری: انگیزه جست وجوی جراحی زیبایی بر اساس ترکیبی از عوامل شناختی، شخصیتی و میان فردی است، از این رو، به مشاوره های روان شناختی قبل از جراحی های زیبایی توصیه می شود.

زمینه و هدف: مالاسزیا قارچی دوشکلی و چربی دوست است که دارای گونه های مختلفی می باشد. بعضی از آن ها به صورت فلور طبیعی روی پوست وجود دارند و در شرایطی ایجاد بیماری می کنند. هدف اصلی از این مطالعه، بررسی گونه های مالاسزیا در موارد درماتیت سبورئیک با استفاده از روش مولکولی PCR-RFLP بود.روش اجرا: از در این مطالعه توصیفی، 70 نمونه جداشده از ضایعه های پوستی مبتلایان به درماتیت سبورئیک مورد مطالعه قرار گرفت. شناسایی ایزوله ها با استفاده از روش مولکولی PCR-RFLP انجام شد. در این روش ناحیه (ITS2) Internal Transcribed Spacer 2 توسط پرایمرهای ITS3 و ITS4 تکثیر گردید و توسط سه اندونوکلئاز تحدیدی AluI،BanI و  MspAI قطعات مشخصی برای هر گونه مالاسزیا به دست آمد.یافته ها: گونه های جداشده از بیماران به ترتیب مالاسزیا گلوبوزا (48.6%)، مالاسزیا فورفور (40.0%)، مالاسزیا اسلوفیئی (8.6%) و مالاسزیا سیمپودیالیس (2.8%) بودند. هیچ موردی از M. pachydermatis، M. japonica،M. dermatis، M. restricta، M. obtusa،M. nana و M.  yamatoensis از نمونه ها جدا نشد.نتیجه گیری: شایع ترین گونه ایزوله شده از ضایعات درماتیت سبورئیک، مالاسزیا گلوبوزا و پس از آن مالاسزیا فورفور بود.

زمینه و هدف: مالاسزیا قارچ دوشکلی و چربی دوست است که دارای گونه های مختلفی می باشد. بعضی از آن ها به صورت فلور طبیعی روی پوست وجود دارند و در شرایطی ایجاد بیماری می کنند. گونه های مالاسزیا در موارد پیتیریازیس ورسیکالر با استفاده از روش مولکولی تعیین گردید.روش اجرا: از در این مطالعه توصیفی 60 ایزوله بالینی از ضایعه های پوستی مبتلایان به پیتیریازیس ورسیکالر مورد مطالعه قرار گرفت. شناسایی ایزوله ها با استفاده از روش مولکولی PCR-RFLP صورت گرفت. در این روش ناحیه (Internal Transcribed Spacer 2 (ITS2 توسط پرایمرهای ITS 3 و ITS 4 تکثیر شد و توسط سه اندونوکلئاز تحدیدی AluI،BanI و MspAI قطعات مشخصی برای هر گونه مالاسزیا به دست آمد.یافته ها: گونه های جداشده از بیماران به ترتیب مالاسزیا فورفور (36.67%)، مالاسزیا گلوبوزا (30.0%)، مالاسزیا سیمپودیالیس (20.0%)، مالاسزیا اسلوفیئی (8.33%)، مالاسزیا رستریکتا (3.33%) و مالاسزیا آبتوسا (1.67%) بودند. در ضمن هیچ موردی از مالاسزیا جاپونیکا، مالاسزیا پکی درماتیس، مالاسزیا درماتیس، مالاسزیا نانا و مالاسزیا یاماتوئنسیس مشاهده نشد. گونه مالاسزیا سیمپودیالیس در گروه زنان بیشتر از گروه مردان مشاهده شد (P=0.02).نتیجه گیری: شایع ترین گونه جداشده از ضایعه های پیتیریازیس ورسیکالر، مالاسزیا فورفور و پس از آن مالاسزیا گلوبوزا بود.

زمینه و هدف: شایع ترین بدخیمی در کل دنیا سرطان پوست است که با ایجاد ناتوانی بالا و مرگ ومیر نسبتا پایین همراه است (به جز برای ملانوم که مرگ ومیر بالایی دارد). در دهه های اخیر بروز سرطان پوست افزایش یافته است که مهم ترین عوامل خطر آن نور خورشید و نوع پوست است. هدف این مطالعه بررسی فراوانی انواع مختلف سرطان های پوست در بیماران مراجعه کننده به بیمارستان سینای همدان طی 17 سال است.روش اجرا: در یک مطالعه مقطعی، 951 بیمار مبتلا به انواع مختلف سرطان های پوست، وارد مطالعه شدند. برای هر بیمار مشخصات مربوط به سن، جنس، محل سکونت، شغل، نوع پاتولوژیک سرطان پوست و محل بروز تومور از پرونده بیمار استخراج شد.یافته ها: در این مطالعه میانگین سنی بیماران مبتلا به سرطان پوست، 15.3±61.6 سال (حداقل 2 و حداکثر 100 سال) بود و اکثر آن ها (67.2%) مرد و کارگر (38%) بودند. شایع ترین انواع پاتولوژیک سرطان های پوست، سرطان سلول بازال(BCC) (59%) و سرطان سلول سنگفرشی (SCC) (29%) بودند. صورت با 61.2% شایع ترین محل درگیری و ناحیه تناسلی با 0.4% نادرترین محل بروز تومور بود.نتیجه گیری: این مطالعه نشان گر آن بود که سرطان پوست در مردان سنین بالا و کارگران شایع تر است. توصیه می شود برنامه های غربالگری جهت تشخیص این بیماری در مراحل اولیه آن، در مردان مسن، به ویژه آنان که به واسطه شغل شان در مواجهه زیاد با نور آفتاب قرار دارند، انجام شود.

زمینه و هدف: نوجوانان مبتلابه سندرم تخمدان پلی کیستیک، نگران افزایش وزن، بی نظمی قاعدگی، آکنه و هیرسوتیسم هستند. این مطالعه با هدف بررسی فراوانی آکنه صورت و تنه در دختران 14 تا 18 ساله دبیرستان های شهر شیراز و رابطه آن با تخمدان پلی کیستیک در سال 1388 انجام شد.روش اجرا: این مطالعه مقطعی بر روی 3189 دانش آموزان دختر 18-14 ساله انجام شد. پس از پر کردن پرسش نامه، آکنه بر اساس علایم بالینی به خفیف، متوسط و شدید تقسیم بندی شد. ابزار جمع آوری داده ها، پرسش نامه ای شامل مشخصات فردی، ویژگی بالینی هیپرآندروژنیسم، نتایج آزمایشات و سونوگرافی بود. آزمایشات شامل: پرولاکتین (برای رد هیپرپرولاکتینمی)، دی هیدرواپی آندرستن دیون سولفات (برای رد بیماری های آدرنال)، تستوسترون توتال و آزاد، هورمون محرکه تیروئید (برای رد هیپوتیروئیدی) انجام گردید. داده ها در قالب جداول فراوانی توصیف و با استفاده از آزمون های آماری مربع کای و t مستقل تحلیل شدند.یافته ها: شیوع آکنه شدید 5% بود. میانگین تستوسترون توتال در افراد دارای آکنه شدید در مقایسه با افراد بدون آکنه بالاتر بود. شدت آکنه صورت و بدن با وجود تخمدان پلی کیستیک همراهی داشت و این همراهی از نظر آماری معنی دار بود (P<0.05). میانگین هورمون محرک جسم زرد (LH) در افراد فاقد آکنه در مقایسه با افراد دارای آکنه بالاتر بود (P>0.05).نتیجه گیری: بین شدت آکنه صورت و بدن و تخمدان پلی کیستیک ارتباط آماری معنی داری به دست آمد. با توجه به عوارض آکنه در کیفیت زندگی دختران، غربالگری هورمونی و سونوگرافی در دختران دارای آکنه متوسط نیز توصیه می شود.

هیستیوسیتوز سلول لانگرهانس، یک بیماری پرولیفراتیو سلول های لانگرهانس و لنفوسیت ها می باشد که دارای زیرگروه های مختلفی است. از نظر تظاهر بالینی و شدت، این بیماری طیف گسترده ای را از یک بیماری تک کانونی خودمحدود تا درگیری چندسیستمی تهدیدکننده حیات دربرمی گیرد. برای تشخیص بیماری در کنار علایم بالینی، از مارکرهای ایمونوهیستوشیمی استفاده می شود. در موارد نیاز به درمان، روش های درمانی مختلفی برای این بیماری پیشنهاد شده است که هیچ یک نتیجه ایده آل نداشته اند.این مقاله به معرفی یک خانم 23 ساله می پردازد که با بثورات ماکولوپاپولر وسیع زرد تا قرمز - قهوه ای رنگ روی صورت همراه با پرادراری، پرنوشی و خستگی مراجعه کرده است.