مجله پزشکی بالینی ابن سینا
سال:1395 | دوره:23 | شماره:4 |تعداد مقالات:16

مقدمه: اکوکاردیوگرافی معمولا اولین مودالیتی تصویربرداری برای ارزیابی اختلالات ساختاری و عملکردی قلب و عروق بزرگ می باشد و تصاویر فلوی رنگی و داپلر قادر به ارزیابی همودینامیک و جریان خون هستند. اختلال عملکرد بطن راست با افزایش مرگ و میر در بیماران مبتلا به بیماری های مادرزادی قلب، بیماری های دریچه ای، بیماری های عروق کرونر، افزایش فشارخون ریوی و بیماران مبتلا به heart failure همراه است. هدف از این مطالعه بررسی عملکرد بطن راست در بیماران مبتلا به پرفشاری جریان خون ریوی با استفاده از اکوکاردیوگرافی بود.روش کار: در این مطالعه که به روش توصیفی مقطعی انجام شد، جامعه مورد مطالعه عبارت بود از کلیه بیمارانی که به هر علتی دچار پرفشاری شریان ریوی بودند و تشخیص آنها با استفاده از اکوکاردیوگرافی و اندازه گیری فشار شریان ریوی تایید شده و بالاتر از 25 بوده است. تعداد نمونه 80 نفر بود و بیماران مورد اکوکاردیوگرافی با تصاویر دوبعدی و tissue doppler قرار گرفتند. داده ها توسط نرم افزار SPSS نسخه 16 و با آزمون های آماری کای دو، ضریب همبستگی پیرسون و t-test مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. سطح معنی داری کمتر از 0.05 در نظر گرفته شد.یافته ها: نتایج تست های آماری نشان داد که در این مطالعه میانگین FAC، میانگین TAPSE با PVR کمتر از دو به صورت معنی دار بیشتر از میانگین(P=0.006) FAC  و میانگین (P=0.04) TAPSE در گروه با PVR بیشتر و مساوی دو بودند. همچنین اختلاف بین میانگین مقادیر نرمال و غیرنرمال FAC در بیماران با PVR نرمال معنی دار نبود در حالی که این اختلاف در بیماران با PVR غیرنرمال معنی دار بدست آمد.نتیجه گیری: در بررسی های اکوکاردیوگرافی عملکرد بطن راست بیماران با پرفشاری شریان ریوی مقادیر بدست آمده FAC و TAPSE از اطمینان بالای تشخیصی در این بیماران برخوردار هستند. پس این موارد در نتیجه بالا رفتن درجه مقاومت بستر ریوی مختل شده و معیار خوبی برای ارزیابی عملکرد بطن راست در این بیماران می باشند. همچنین در این میان مقادیر FAC بدلیل فراوانی بالای مقادیر غیرنرمال آن در بازه غیرنرمال PVR، به مقادیر غیرنرمال PVR حساس تر بوده و معیار مناسب تری جهت ارزیابی بطن راست نسبت به TAPSE در بیماران با فشار خون شریان ریوی می باشد.

مقدمه: پولیپوز سینو نازال بیماری شایعی است و تئوریهای مختلفی در پاتوژنز آن بیان شده است که یکی از تئوری های عمده در ایجاد پولیپوز سینونازال، تاثیر سوپرآنتی ژن های استاف اورئوس و بیوفیلم میکروبیال می باشد. هدف این مطالعه، تعیین تاثیر وانکومایسین موضعی بر حذف استاف اورئوس از مخاط سینوس در بیماران مبتلا به پولیوز سینونازال به دنبال جراحی بود.روش کار: در این کارآزمایی بالینی تصادفی شده سه سو کور، 35 نفر از بیمارانی که تحت جراحی پولیپ سینوس قرار گرفتند و کشت استاف اورئوس نمونه سینوس آنها پیش از جراحی مثبت بود وارد طرح و به دو گروه تقسیم شدند. برای گروه مورد، شستشوی بینی با محلول نرمال سالین حاوی وانکومایسین و برای گروه شاهد نیز شستشوی بینی با محلول نرمال سالین به مدت هشت هفته تجویز شد. در پایان ماه دوم همه بیماران تحت آندوسکوپی بینی قرار گرفته و کشت استاف برای همه بیماران انجام شد. اطلاعات به دست آمده با استفاده از آزمونهای دقیق فیشر و t دو نمونه مستقل تجزیه و تحلیل گردید. حد معنی داری تفاوت میانگین ها نیز (P<0.05) در نظر گرفته شد. یافته ها: کشت استاف در ماه دوم، در گروه مورد به طور معنی داری کمتر از گروه شاهد بود (P<0.05).نتیجه گیری: به نظر می رسد استفاده از محلول موضعی وانکومایسین در از بین بردن استاف به دنبال جراحی، تاثیر داشته باشد.

مقدمه: مراجعه به موقع پس از استروک و استفاده از درمانهای نوین همانند r-tPA وریدی و کنترل فشارخون باعث تسریع در بهبود علایم پس از سکته مغزی می شود. هدف از مطالعه حاضر تعیین عوامل موثر در تاخیر مراجعه به بیمارستان پس از وقوع استروک حاد در بیماران است.روش کار: در این مطالعه توصیفی تحلیلی 425 بیمار که پس از وقوع استروک به بیمارستان فرشچیان همدان در سالهای 1394-1395 مراجعه کرده بودند، وارد مطالعه شدند. اطلاعات دموگرافیک، مدت زمان مراجعه به مرکز درمانی، زمان وقوع استروک، ریسک فاکتورها، علایم بالینی استروک، نحوه ارجاع، فاصله تا مرکز درمانی و نوع استروک با استفاده از پرسشنامه و چک لیست جمع آوری شد. نتایج با استفاده از نرم افزار SPSS ویرایش 16 و توسط آزمونهای آماری ANOVA، X2 و کروسکال والیس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته ها: میانگین سنی افراد شرکت کننده در مطالعه 70.12 سال بود. 260 نفر (61.2 درصد) از افراد شرکت کننده مرد بودند. 85.6 درصد استروک از نوع ایسکمیک داشتند. میانگین زمانی مراجعه به اولین مرکز درمانی و بیمارستان فرشچیان به ترتیب 2.06 و 4.77 ساعت بود. 36.2 درصد افراد کمتر از 2 ساعت پس از وقوع سکته مغزی به بیمارستان فرشچیان مراجعه کردند. جنسیت مرد، سکته از نوع ایسکیمیک، تحصیلات پایین، فاصله بیشتر از مرکز درمانی، ارجاع از سایر مراکز درمانی، زندگی مجردی، نبود شاهد، سکته هنگام شب، سکته در منزل از عواملی بودند که باعث تاخیر در رسیدن به مرکز درمانی می شد. شایع ترین علامت بالینی در بیمارانی که کمتر از 2 ساعت مراجعه کرده بودند کنفوزیون و کاهش سطح هوشیاری با فراوانی 29.2 درصد بود. 61.4 درصد از بیمارانی که کمتر از 2 ساعت مراجعه داشتند، فشار خون بالا شایع ترین عامل خطر در بین آنها بود. نتیجه گیری: بر اساس نتایج مطالعه حاضر زمان مراجعه جهت درمان بیماران پس از بروز سکته مغزی از میانگین بالایی برخوردار است عواملی چون فاصله زیاد از مرکز درمانی، نداشتن آگاهی کافی در مورد علایم استروک، رخداد استروک در شب، عدم مراجعه مستقیم به مرکز تخصصی، زندگی به تنهایی و نبود شاهد در زمان سکته از عوامل احتمالی تاخیر پس از بروز سکته به مراکز درمانی است.

مقدمه: ملاسما یک هایپرپیگمانتاسیون اکتسابی، مزمن، راجعه و قرینه است که با ماکول و پچ های خاکستری- قهوه ای با حاشیه های مشخص درناحیه صورت رخ می دهد. درمان های زیادی جهت بهبود آن به کار می رود که میزان تاثیر و عوارض جانبی متفاوتی را به همراه دارند. این مطالعه با هدف مقایسه اثر درمانی هیدروکینون چهار درصد با آزلائیک اسید 20 درصد در درمان ملاسما انجام گرفت.روش کار: در این مطالعه کارآزمایی بالینی دوسوکور، جامعه آماری عبارت بود از کلیه بیمارانی که در طی دوره زمانی دی ماه 1392 تا تیرماه 1393 به درمانگاه پوست بیمارستان فرشچیان همدان مراجعه کرده بودند و تشخیص بالینی ملاسما برای آنها داده شده بود. انتخاب نمونه به روش سرشماری انجام گرفت و تعداد 44 بیمار وارد مطالعه شدند. بیماران به صورت کاملا تصادفی در دو گروه درمان با آزلائیک اسید 20 درصد و هیدروکینون چهار درصد طی چهار ماه مورد درمان قرار گرفتند. اطلاعات به دست آمده از تک تک بیماران وارد نرم افزار SPSS نسخه 16 گردید و با آزمون های توکی، آنوا یک طرفه و مجذور کای تجزیه و تحلیل آماری شد.یافته ها: از تعداد کل 44 نفر، 21 بیمار هیدروکینون 4 درصد و 23 نفر آزلائیک اسید 20 درصد به شکل تصادفی دریافت کردند. نتایج نشان داد که هر دو گروه درمانی مورد مطالعه از نظر جنسیت و سن تفاوت معنی دار با هم نداشتند. در دو گروه درمانی با گذشت زمان و (،MASI score melasma area & severity index) سیر نزولی داشت و بین دو گروه در پایان ماه چهارم تفاوت معنی دار دیده شد (0.006=P). همچنین به صورت کلی اختلاف میانگین MASI Score در هر دو گروه مطالعه در زمان های متفاوت معنی دار بود و در تمام دوره های زمانی میانگین Score MASI برای آزلائیک اسید 20% نسبت به هیدوکینون 4 درصد کمتر بود (0.001= P).نتیجه گیری: استفاده آزلائیک اسید 20 درصد نسبت به هیدروکینون 4 درصد اثر درمانی بهتری در درمان ملاسما دارد و شاید بتوان آزلائیک اسید 20 درصد را جایگزین مناسبی برای هیدروکینون 4 درصد در درمان ملاسما دانست.

مقدمه: پیشرفت در علوم و فناوری نانو در دهه گذشته، فرصت های زیادی برای بررسی اثرات بیولوژیکی از جمله اثرات ضد باکتریایی نانو ذرات ایجاد کرده است. هدف این مطالعه تعیین خواص ضد میکروبی نانو ذرات نقره در حذف باکتری کلبسیلا پنومونیه جدا شده از پساب های صنعتی است.روش کار: در این مطالعه تجربی، پس از نمونه برداری از صنایع آلوده تست های مربوط به کلیفرم کل و مدفوعی با روش های استاندارد میکروبیولوژی انجام شد. فعالیت ضد میکروبی نانو ذرات نقره بر روی باکتری های مذکور (ایزوله و استاندارد کلبسیلا پنومونیه)، با روش رقت سازی در محیط مایع مورد بررسی قرار گرفت. به هر یک از رقت ها یک میلی لیتر سوسپانسون باکتری حاوی 1.5x108CFU/mL اضافه و در دمای 37 درجه سانتیگراد به مدت 24 ساعت گرمخانه گذاری شد. پس از طی شدن مدت مذکور طول موج600nm  برای اندازه گیری غلظت باکتری ها استفاده شد. سپس از هر رقت 100 میکرولیتر روی محیط پخش و گرمخانه گذاری شد. در نهایت نتایج به کمک روش های آماری و نرم افزار SPSS 22 آنالیز و تجزیه و تحلیل شدند.یافته ها: آلودگی کلیفرم کل و توتال پساب صنایع نساجی تایید و باکتری کلبسیلا پنومونیه (شاخص آلودگی صنایع نساجی) ایزوله گردید. با افزایش غلظت، میزان فعالیت ضدباکتریایی نانو ذرات نقره بیشتر شد و تعداد کلنی ها کاهش یافت. هر چند هیچ یک از غلظت ها قادر به مهار و حذف کامل باکتری ها نبود و بر پایه نوع باکتری گرچه اثر، متفاوت بود ولی این تفاوت به لحاظ آماری معنی دار نبود.نتیجه گیری: نتایج نشان داد، متغیرهای مورد بررسی یعنی نوع باکتری و غلظت نانو ذرات نقره از عوامل موثر در بروز خاصیت ضد میکروبی نانو ذرات نقره است. گر چه غلظت های مورد استفاده بر باکتری های مذکور موثر بودند ولی باعث حذف کامل باکتری ها نشدند.

مقدمه: در بین انواع آلاینده های گازی هوا، NO2 و SO2 جزء مواردی هستند که در بیشتر حوادث جهانی مرتبط با آلودگی هوا نقش داشته، محرک مجاری تنفسی بوده و می توانند باعث بروز اثرات بهداشتی متعددی در انسان گردند. از اینرو و با توجه به ضرورت بررسی این مطالعه با هدف کمی سازی اثرات بهداشتی آلاینده های NO2 و SO2 در شهر همدان انجام گرفت.روش کار: این مطالعه از نوع مقطعی بود و در آن ابتدا اطلاعات مربوط به آلاینده های مورد نظر و پارامترهای هواشناسی موردنیاز در طی سال 1393 به ترتیب از سازمان های حفاظت محیط زیست و هواشناسی شهر همدان اخذ گردید. داده های اخذ شده با استفاده از معیارهای سازمان بهداشت جهانی اعتبارسنجی و تبدیل واحد شدند. سپس شاخص های آماری موردنیاز مدل محاسبه شده و با داشتن بروز پایه، خطر نسبی و جمعیت در معرض اثرات مختلف آلاینده ها مورد ارزیابی قرار گرفت.یافته ها: طبق نتایج حاصله متوسط غلظت سالیانه ی NO2 و SO2 به ترتیب 1.7 و 1.6 برابر استاندارد کشور ایران بود و با در نظر گرفتن حد مرکزی خطر نسبی، جزء منتسب برای کل مرگ منتسب به آلاینده های NO2 و SO2 به ترتیب برابر با 1.74 و 0.92 درصد برآورد شد که بیانگر به ترتیب 51.9 و 27.3 نفر مرگ در طی سال 1393 می باشند.نتیجه گیری: بیشترین تعداد اثرات زیان بار مشاهده شده برای آلاینده های SO2 و NO2 به ترتیب در دامنه ی غلظت 20 تا 49 و 40 تا 89 میکروگرم در مترمکعب بود که بیانگر توزیع وسیع تر غلظت آلاینده ی NO2 نسبت به آلاینده ی SO2 می باشد. همچنین می توان نتیجه گرفت که آلاینده های بررسی شده (NO2 و SO2) اثرات زیان باری را بر روی ساکنین شهر همدان گذاشته و بایستی قبل از افزایش بیشتر این اثرات، اقدامات پیشگیرانه از سوی مسوولین مربوطه صورت گیرد.

مقدمه: استفاده از شاخص هرش و پارامتر m یکی از مهم ترین روش های ارزیابی تولیدات علمی پژوهشگران و مراکز پژوهشی است و سنجش همزمان کمیت وکیفیت مستندات علمی ازمزیت این شاخص ها محسوب می شود. به همین منظور این مطالعه با هدف تعیین تولیدات پژوهشی اعضای هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی همدان براساس شاخص هرش و پارامتر m نمایه شده در پایگاه استنادی گوگل اسکالر تا پایان سال 2016 میلادی انجام گرفت.روش کار: در این مطالعه علم سنجی- توصیفی، کلیه اعضای هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی همدان (425 نفر) به صورت سرشماری وارد مطالعه شدند. با مشاهده مستقیم پایگاه استنادی گوگل اسکالر و درج آدرس سازمانی دانشگاه شاخص هرش و سن پژوهشی افراد استخراج و پس از ثبت در سیاهه وارسی، پارامتر m آنان محاسبه گردید. درانجام عملیات نهایی و برای موشکافی و تحلیل داده ها از نرم افزار 16 SPSS و از شاخص های عددی آمار توصیفی و جداول و نمودارها استفاده شد.یافته ها: از کل اعضا، 209 نفر (49.2 درصد) دارای شاخص هرش هستند. میانگین (انحراف معیار) کل شاخص هرش دانشگاه 3.85) 2.71) و میانگین (انحراف معیار) کل پارامتر (0.44) 0.36 m بدست آمد. بیشترین شاخص هرش 17 است که سه نفر از اعضا گروه های بیوشیمی، اپیدمیولوژی و آمار زیستی و بهداشت عمومی آنرا کسب نمودند و بالاترین پارامتر 2.16m است که به عضو هیات علمی گروه روان پزشکی تعلق گرفت. میانگین شاخص هرش و پارامتر m در مردان 3.31 و 0.42 و در زنان 1.76 و 0.25، برای علوم پایه 4.97 و 0.57 و برای علوم بالینی 1.72 و 0.26 بدست آمد. مدرک دکتری تخصصی و مرتبه استادی به ترتیب با شاخص هرش 5.01 و 9.3 و پارامتر0.58m  و 0.89 بیشترین میانگین را دارند. از منظر قیاس بین دو شاخص مورد مطالعه رتبه و جایگاه هر چهار متغیر یاد شده تفاوتی پیدا نکرد. گروه ایمونولوژی در کل دانشگاه با میانگین شاخص هرش 9.25 و گروه اپیدمیولوژی و آمار زیستی با میانگین پارامتر 1.14m برترین رتبه را بخود اختصاص دادند. دانشکده بهداشت با میانگین شاخص هرش 7.02 و میانگین پارامتر  0.87mبالاترین رتبه را از هر دو منظر بین دانشکده ها احراز نمود. در قیاس بین دو شاخص علم سنجی، جایگاه و رتبه سایر دانشکده ها و گروه های آموزشی متفاوت از هم شدند.نتیجه گیری: میانگین شاخص هرش و پارامتر m تولیدات پژوهشی اعضای هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی همدان در بین دانشگاه های علوم پزشکی کشور متوسط به بالا و به نسبت خوب ارزیابی می شود، لیکن از شاخص های تعیین شده بین المللی دراین خصوص چه از نظر کمی و یا کیفی پایین تر است. توصیه می شود در کنار سایر شاخص های علم سنجی، از پارامتر m نیز به عنوان معیار ارزشیابی علمی پژوهشگران دانشگاهی استفاده شود.

مقدمه: ولوواژنیت کاندیدایی عودکننده دومین علت شایع عفونت مجاری تناسلی در زنان است که اغلب توسط قارچ کاندیدا آلبیکنس ایجاد می شود. اهداف این مطالعه شناسایی جدایه های کاندیدایی عامل ولوواژنیت کاندیدایی عودکننده، عوامل مستعد کننده و ارزیابی اثر ضد قارچی فلوکونازول برابر سویه های کاندیدا جدا شده از بیماران بودند.روش کار: در این مطالعه توصیفی- آزمایشگاهی، 20 بیمار با تشخیص قطعی ولوواژنیت کاندیدایی عودکننده انتخاب شدند. جدایه های مخمری با روشهای استاندارد قارچ شناسی نظیر کشت بر روی محیط سابورو دکستروز آگار، کروم آگار، تست جرم تیوب و روش واکنش زنجیرهای پلیمراز- چند شکلی طول قطعه محدود شده (PCR-RFLP) تعیین هویت شدند. حساسیت جدایه های کاندیدا در برابر فلوکونازول با روش میکرودایلوشن براث تعیین شد.یافته ها: میانگین سنی بیماران 4.63±29.43 سال بود. کاندیدا آلبیکنس از 100 درصد نمونه ها بدست آمد. شایع ترین علامت بالینی ترشحات واژینال (60 درصد) در زنان با کشت مثبت بود. همبستگیهای آماری بین تعداد دفعات زایمان و کاهش ابتلا به بیماری و همچنین بین سابقه مصرف داروهای ضد قارچی و ابتلا به بیماری مشاهده شدند. میانگین مقادیر MIC و MFC فلوکونازول برابر سویه های مختلف کاندیدا آلبیکنس به ترتیب حدود 45.38 میکروگرم در میلی لیتر و 63 میکروگرم در میلی لیتر تعیین شدند.نتیجه گیری: به دلیل عدم تشخیص قطعی بیماری بر اساس علایم بالینی و همچنین به خاطر مقاومت گونه های کاندیدایی، استفاده از روشهای کشت و مولکولی به عنوان روشهای تشخیصی استاندارد توصیه می شوند.

مقدمه: مطالعات اخیر نشان داده اند که نانو ذرات دی اکسید تیتانیوم برای انسان سمی هستند. سیلیمارین به عنوان داروی محافظ کبدی شناخته شده است. در این مطالعه از روش ته نشینی نانو برای تولید نانوکریستال به منظور بهبود حلالیت سیلیمارین استفاده شد. هدف این مطالعه تعیین نقش حفاظتی سیلیمارین و نانوکریستال آن در درمان آسیب کبدی ناشی از نانو ذرات دی اکسید تیتانیوم در موش است.روش کار: در این مطالعه تجربی، موش های صحرایی به پنج گروه کنترل، شم، مسموم شده (تجویز خوراکی نانو دی اکسید تیتانیوم با دوز 150 میلی گرم بر کیلوگرم به مدت سه هفته) وگروه های مسموم درمان شده با سیلیمارین و نانو سیلیمارین (تجویز خوراکی با دوز 100 میلی گرم بر کیلوگرم به مدت سه هفته پس از تجویز نانو نانو ذرات دی اکسید تیتانیوم) تقسیم شدند. در پایان، فعالیت آنزیم های آسپارتات آمینوترانسفراز (AST)، آلانین آمینو ترانسفراز (ALT) وآلکالین فسفاتاز (ALP) سرمی و تغییرات هیستولوژیکی کبدی مورد بررسی قرار گرفت.یافته ها: مصرف خوراکی نانو ذرات دی اکسید تیتانیوم منجر به افزایش معنی دار فعالیت آنزیم های AST, ALP و , (P<0.01) ALP(0.001> P) سرمی و قطر هسته هپاتوسیت ها گردید (0.05> P). سیلیمارین و نانوکریستال آن سطوح افزایش یافته آنزیم های کبدی ناشی از مصرف نانوذرات دی اکسید تیتانیوم را کاهش داده و همچنین قطر هسته هپاتوسیت های موش های مسموم شده را کاهش دادند (0.001> P).نتیجه گیری: یافته های حاصل از این مطالعه نشان داد که سیلیمارین و نانوکریستال آن احتمالا به دلیل خاصیت آنتی اکسیدانی، سبب حفاظت کبدی در برابر آسیب ناشی از مصرف نانو ذره اکسید تیتانیوم می گردد.

مقدمه: درمان انتخابی کیست هیداتیک جراحی می باشد. با توجه به خطر نشت پروتواسکولکس ها به داخل احشاء و ایجاد کیست های ثانویه، جهت پیشگیری از این خطر مواد اسکولکس کش مختلفی به داخل کیست تزریق می شود که عوارض جانبی گوناگونی در میزبان ایجاد می کند. بهمین منظور دراین مطالعه اثر اسکولکس کشی عصاره باکتری های جدا شده از کیست هیداتیک عفونی شده مورد بررسی قرارگرفت.روش کار: در این مطالعه تجربی- آزمایشگاهی از کیست هیداتیک گوسفند با روشهای استاندارد باکتری شناسی به جدا سازی و شناسایی باکتری های آلوده کننده تا سطح جنس و گونه اقدام شد. از این باکتری ها با سونیکاسیون عصاره تام باکتریایی تهیه و با استفاده از سرم فیزیولوژی استریل رقت های متوالی 1.32، 1.16، 1.8، 1.4، 1.2، 1.1 و 1.64 تهیه و لاروهای زنده در زمان های 5، 10، 20، 40 و 60 دقیقه در رقت های فوق قرارداده شد. میانگین درصد پروتواسکولکس های مرده با رنگ آمیزی حیاتی ائوزین و به کمک میکروسکپ نوری تعیین گردید.یافته ها: پنج نوع باکتری از کیست های عفونی شده جدا شد که شامل استافیلوکوکوس اورئوس، استافیلوکوکوس ساپروفیتیکوس، اشریشیا کلی، پروتئوس میرابیلیس و سودومونا آئروژینوزا بود. عصاره هیچ یک از باکتری های جدا شده از کیست هیداتیک در زمان های تماس مذکور تاثیر قابل قبولی بر پروتواسکولکس ها نداشتند. به عنوان نمونه عصاره تام سودوموناس آئروژنوزا پس از 60 دقیقه حداکثر 13.17% از اسکولکس ها را از بین برد.نتیجه گیری: نتایج حاکی از تاثیر اندک عصاره باکتری های جدا شده از کیست هیداتیک بر روی پروتواسکولکس ها بود. مرگ اسکولکس ها در کیست های عفونی شده می تواند ناشی از مجموعه عوامل دیگری بجز تاثیر مستقیم عصاره باکتری ها باشد.

مقدمه: حضور آنتی بیوتیک ها به علت سمی بودن و پایدار بودن و همچنین ترکیبات آلی به عنوان یک ترکیب سخت تجزیه پذیر در آبهای سطحی و پساب بسیاری از صنایع وجود دارند. هدف از انجام این مطالعه تعیین کارایی فرایند شناورسازی با هوای محلول در حذف آنیلین و پنی سیلین G از محیط های آبی بود.روش کار: این مطالعه از نوع کاربردی_ تجربی است که در آن از پایلوت شناورسازی با هوای محلول، در مقیاس آزمایشگاهی استفاده گردیده است. تاثیر پارامترهای موثر در فرآیند شناورسازی با هوای محلول، شامل غلظت ماده منعقد کننده پلی آلومینیوم کلراید (10، 20، 30، 40 و 60 میلی گرم بر لیتر)، زمان لخته سازی (5، 10، 15 و 20 دقیقه)، زمان شناورسازی (5، 10، 15 و 20 ثانیه) و فشار اشباع (5، 3.3، 4 و 4.5 اتمسفر) بر میزان کاهش پنی سیلین G و آنیلین مورد بررسی قرار گرفت.یافته ها: نتایج نشان داد که فرایند شناورسازی با هوای محلول می تواند پارامترهای پنی سیلین G و آنیلین را به ترتیب به میزان 67.45% و 95% در pH=6 غلظت اولیه پنی سیلین G معادل 25 میلی گرم در لیتر و غلظت اولیه آنیلین معادل 200 میلی گرم در لیتر، زمان لخته سازی 10 دقیقه، زمان شناورسازی 20 ثانیه، فشار اشباع 4 اتمسفر و غلظت 20 میلی گرم بر لیتر PAC کاهش دهد.نتیجه گیری: فرایند شناورسازی با هوای محلول می تواند روش موثری برای حذف آنیلین و پنی سیلین G از محیط های آبی باشد.

مقدمه: سندرم پری رومبرگ بیماری نادر بصورت آتروفی نیمی از صورت بطور پیشرونده می باشد. این بیماری می تواند پوست، بافت زیر جلدی، عضلات، غضروف و ساختارهای استخوانی زیرین را درگیر کند.معرفی مورد: یک زن 27 ساله با شکایت عدم قرینگی در ظاهر صورت به درمانگاه سرپایی پوست بیمارستان فرشچیان همدان مراجعه نمود. غیر قرینگی صورت از سن 16 سالگی شروع شده و طی 4 سال پیشرفت کرده و بعد از آن متوقف شده بود. در معاینه بالینی در سمت راست صورت، کوچک تر بودن اجزای صورت خصوصا در ناحیه چانه و فقدان بافت چربی زیر جلدی همراه با سفت شدن پوست دیده می شد. هیچ علامتی به نفع درگیری سیستمیک یا بیماری دیگری دیده نمی شد.نتیجه گیری: این بیماری خود محدود شونده است، اما می تواند با درگیریهای سیستمیک مانند اختلالات نورولوژیکی همراه باشد. علایم بالینی بیماری برای تشخیص آن کلیدی می باشد. رویکرد درمانی چند جانبه برای کنترل بیماری ضروری است.