مجله پزشکی بالینی ابن سینا
سال:1393 | دوره:21 | شماره:2 (مسلسل 72) |تعداد مقالات:12

مقدمه و هدف: مقدار کمی خونریزی در اعمال جراحی گوش و حلق و بینی می تواند تاثیر منفی بر دید جراح در ناحیه تحت عمل بگذارد. هدف از مطالعه حاضر مقایسه دو داروی ایزوفلوران و سووفلوران از لحاظ وضعیت همودینامیک و میزان خونریزی در هیپوتانسیون کنترله می باشد.روش کار: در این مطالعه که به صورت کارآزمایی بالینی دو سو کور انجام شد، تعداد 90 بیمار که کاندیدای عمل جراحی آندوسکوپیک بینی یا تمپانوماستوئیدکتومی در بیمارستان امیرکبیر اراک بودند، به صورت تصادفی به دو گروه ایزوفلوران و سووفلوران تقسیم شدند. برای هر دو گروه انفوزیون رمی فنتانیل به میزان 0.1mg/kg/min در حین عمل برقرار شد و میزان خونریزی و شاخص های همودینامیکی حین عمل ارزیابی و ثبت گردید. داده ها پس از گردآوری با استفاده از نرم افزار SPSS-20 و با آزمون های آماری آنالیز واریانس یک طرفه و آزمون تحلیل واریانس با مقادیر تکراری مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.نتایج: متغیر های زمینه ای و همودینامیکی بین دو گروه قبل از عمل یکسان بود. در بررسی میزان خونریزی در حین عمل، نتایج نشان داد که بین دو گروه اختلاف معنی داری وجود ندارد (P=0.802) همچنین تفاوت معنی داری در متغیر های همودینامیکی (تعداد ضربان قلب، فشار خون سیستولی/ دیاستولی و اشباع اکسیژن شریانی) حین عمل بین دو گروه وجود نداشت.نتیجه نهایی: بر اساس نتایج چنین استنباط می گردد که بین دو داروی ایزوفلوران و سووفلوران در هیپوتانسیون کنترله اختلافی وجود ندارد و استفاده از این دارو ها در جراحی های با خونریزی وسیع توصیه می گردد.

مقدمه و هدف: پریودنتیت مزمن یک بیماری التهابی بافتهای حمایت کننده دندان است که توسط گروهی از میکروارگانیسم های خاص ایجاد شده و منجر به تخریب پیشرونده لیگامان پریودنتال می شود. هدف از این مطالعه، بررسی تاثیر آنتی بیوتیکهای آموکسی سیلین و مترونیدازول به عنوان مکمل، پس از جرم گیری و تسطیح ریشه دندان SRP)) در کاهش عمق پاکت (PD) و از دست رفتن چسبندگی کلینیکی (CAL) در افراد مبتلا به پریودنتیت مزمن است.روش کار: این مطالعه از نوع کار آزمایی بالینی تصادفی شده کنترل دار می باشد که بر روی 30 بیمار مبتلا به پریودنتیت مزمن (متوسط تا پیشرفته) انجام شد. 15 بیمار پس از جرم گیری دندان وتسطیح ریشه، آموکسی سیلین mg500 و مترونیدازول mg250 هر 8 ساعت به مدت 7 روز به عنوان مکمل دریافت کردند (گروه تست). برای 15 بیمار دیگر فقط جرم گیری و تسطیح ریشه انجام شد. قبل از SRP و 1 ماه پس از آن، PD و CAL در هر دوگروه اندازه گیری شد و با یکدیگر مقایسه شدند. آنالیز آماری داده های بدست آمده با استفاده از آزمون تی زوجی و ANOVA و توسط نرم افزار SPSS16 صورت گرفت.نتایج: میانگین PD در گروه تست نسبت به گروه کنترل 1 ماه پس از مداخله، از لحاظ آماری معنی دار نبود P=0.082)). میانگین CAL نیز در گروه تست نسبت به گروه کنترل 1 ماه پس از مداخله، از لحاظ آماری معنی دار نگردید (P=0.540).نتیجه نهایی: آموکسی سیلین و مترونیدازول به عنوان درمان مکمل همراه باSRP  در کاهش PD و CAL در بیماران مبتلا به پریودنتیت مزمن تاثیر زیادی ندارد.

مقدمه و هدف: سیستم دهلیزی به صدا حساس است و بیشترین حساسیت صوتی متعلق به ساکول است.آوران های دهلیزی تا عضلات گوش میانی (از قبیل عضله رکابی) امتداد دارند. هدف این مطالعه بررسی ارتباط بین شنوایی دهلیزی با رفلکس عضلانی برانگیخته صوتی گوش میانی با محرک 500 هرتز بود.روش کار: این مطالعه از نوع مقطعی- مقایسه ای و محل آن بخش شنوایی شناسی کلینیک تخصصی وفوق تخصصی شیخ الرئیس همدان بود. گروه مطالعه را 30 فرد مبتلا به حس سرگیجه و 30 فرد سالم تشکیل می دادند. معیار ورود به مطالعه، طبیعی بودن عملکرد شنوایی افراد بر اساس آزمون های ادیومتری صوت خالص، ایمیتانس آکوستیک و امتیاز بازشناسی گفتار بود. بر اساس آزمون رفلکس صوتی مسیر همان طرفی با محرک 500 هرتز به دو گروه طبیعی وغیر طبیعی تقسیم بندی شدند، سپس تحت ارزیابی آزمون cVEMPs قرار گرفتند و در خاتمه به سه گروه N، CVUA و IVA طبقه بندی شدند.نتایج: سی گوش مبتلا (IVA) با کاهش حساسیت تحریک پذیری سیستم دهلیزی که نتایج غیرطبیعی در آزمون cVEMPs داشتند، در ارزیابی رفلکس صوتی با صوت خالص 500 هرتز نیز غیرطبیعی بودند. در صورتیکه گوش های غیر مبتلا (CVUA) و طبیعی (N) نتایج طبیعی داشتند. مقایسه میانگین های cVEMPs p13) و n23) و رفلکس صوتی با صوت خالص 500 هرتز در بین سه گروه معنی دار بود. ارتباط بین آستانه رفلکس صوتی با صوت خالص 500 هرتز و زمان تاخیر p13 معنی دار بود. ارتباط معنی داری بین زمان تاخیر n23 و آستانه رفلکس صوتی با صوت خالص 500 هرتز مشاهده گردید.نتیجه نهایی: تحریک صوتی سیستم دهلیزی در بزرگسالان با شنوایی طبیعی، توانایی ایجاد رفلکس عضلانی برانگیخته صوتی گوش میانی با محرک 500 هرتز را تشدید می نماید.

مقدمه و هدف: دیسمنوره اولیه یا همان قاعدگی دردناک یکی از شایع ترین مشکلات زنان و به خصوص زنان جوان است. البته با اینکه دیسمنوره اولیه تهدید کننده زندگی فردی نمی باشد ولی کیفیت زندگی زنان را تحت تاثیر قرار داده و در موارد شدید سبب ناتوانی و عدم کارایی می شود. درمان های زیادی با توجه به جمعیت جوان مبتلا به آن پیشنهاد شده است که یکی از آنها مصرف گیاهان دارویی می باشد. در این مطالعه تاثیر دو گیاه دارویی مریم گلی و بادرنجبویه بر دیسمنوره اولیه مورد بررسی قرار گرفته است.روش کار: این مطالعه از نوع کارآزمایی بالینی بود که در آن 50 دختر دارای دیسمنوره اولیه مراجعه کننده به بیمارستان فاطمیه همدان مورد بررسی قرار گرفتند. گروه آزمودنی 5 روز قبل از قاعدگی و 5 روز هم حین قاعدگی به صورت دم کرده از دو گیاه دارویی مریم گلی و بادرنجبویه استفاده نمودند و در دو سیکل بعدی قاعدگی نیز مصرف گیاه به صورت دم کرده ادامه داشت. میزان شدت درد، مدت خونریزی، همچنین مدت درد قاعدگی در دو سیکل بعدی با پرسشنامه VAS اندازه گیری شد. نتایج توسط آزمون های t و WILCOXON تجزیه و تحلیل شد.نتایج: یافته های این مطالعه نشان داد که میزان شدت درد قاعدگی (P<0.01) و مدت درد قاعدگی (P<0.01) بعد از مصرف گیاهان دارویی مورد مطالعه کاهش معنی داری داشته است، به طوری که متوسط شدت درد قاعدگی قبل از مصرف 6.30 بود که این میزان بعد از مصرف این گیاهان در دوره اول و دوم به ترتیب به 3.94 و 3.24 کاهش یافت (طیف 1 تا 10). همچنین بیشترین مدت درد قاعدگی قبل از مصرف (28.6%) بین 1 تا 6 ساعت بود که بعد از مصرف این گیاهان به کمتر از 1 ساعت کاهش یافت (38%). متوسط مدت خونریزی قبل از مصرف 6.36 روز بود که بعد از مصرف در دوره اول و دوم به ترتیب 6.48 روز و 6.34 روز گردید. بر اساس نتایج بدست آمده مشخص شد که میزان مصرف مسکن خوراکی از 56% به 26% در دوره اول مصرف گیاهان دارویی رسید و در دوره دوم به 22% کاهش یافت. در پایان آزمایش بعد از دوره دوم 42% رضایت زیادی از مصرف گیاه دارویی اعلام نمودند.نتیجه نهایی: این مطالعه به طور کلی نشان داد که مریم گلی و بادرنجبویه باعث کاهش معنی دار میزان شدت درد قاعدگی و هم چنین مدت درد قاعدگی مبتلایان به دیسمنوره اولیه می شود و می توان از این گیاهان به عنوان یک روش درمانی استفاده نمود وکیفیت زندگی زنان مبتلا را افزایش داد.

مقدمه و هدف: مطالعات اپیدمیولوژیک محدودی به بررسی ارتباط بین پیروی از رژیم غذایی کاهنده فشار خون (Dietary Approaches to Stop Hypertension; DASH) و سندرم متابولیک در جمعیت ایرانی پرداخته اند. هدف از مطالعه حاضر تعیین ارتباط پیروی از الگوی غذایی DASH و میزان شیوع سندرم متابولیک و اجزای متشکله آن در جامعه پرستاران زن بیمارستان های شهر اصفهان می باشد.روش کار: در این مطالعه مقطعی، 420 نفر از پرستاران زن اصفهانی بالای 30 سال به روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای و به صورت تصادفی انتخاب شدند. دریافت های غذایی افراد با استفاده از پرسش نامه بسامد خوراک اعتبار سنجی شده، ارزیابی و شاخص های تن سنجی اندازه گیری شد. نمونه خون افراد برای اندازه گیری متغیرهای متابولیکی جمع آوری و فشار خون آنان اندازه گیری گردید. دیگر اطلاعات از طریق پرسشنامه جمع آوری شد. سندرم متابولیک بر طبق معیارهای ATPIII و الگوی غذایی DASH به عنوان الگویی که بر مصرف بیشتر سبزیجات، میوه جات، غلات کامل، گوشت لخم و لبنیات کم چرب تاکید دارد، امتیازبندی شد. داده ها بدست آمده با استفاده از نرم افزار آماری SPSS 18 و آزمونهای Chi-square ,one-way ANOVA و ANCOVA تجزیه و تحلیل شدند.نتایج: افرادی که در بالاترین سهک امتیاز رژیم غذایی DASH قرار داشتند پس از تعدیل اثر عوامل مخدوشگر، 81% کمتر از کسانی که در پایین ترین سهک قرار داشتند شانس ابتلا به سندرم متابولیک را دارا بودند (%95 CI:0.07-0.96، OR=0.19) همچنین افرادی که در بالاترین سهک امتیاز رژیم غذایی DASH قرار گرفتند نسبت به آنهایی که در پایین ترین سهک بودند به ترتیب 62 ، 72 ، 78 و 86 درصد شانس کمتری برای ابتلا به دور کمر بالا، هایپرتری گلیسریدمی، سطح پایین HDL-C و پرفشاری خون داشتند.نتیجه نهایی: یافته های مطالعه حاضر نشان داد که پیروی از الگوی غذایی DASH خطر ابتلا به سندرم متابولیک و اجزای آن به جز هایپرگلایسمی را کاهش می دهد.

مقدمه و هدف: نفروپاتی دیابتی از جمله عوارض طولانی مدت دیابت کنترل نشده به شمار می رود. ادامه یافتن افزایش قند خون منجر به تولید پروتئین های گلیکه و فعال شدن مکانیسم های منتهی شونده به نفروپاتی دیابتی از طریق افزایش تولید گیرند ه محصولات نهائی گلیکه و TGFb در بافت کلیه می شوند. در این مطالعه، به منظور یافتن ترکیباتی که بتوانند از بیان دو عامل اخیر جلوگیری کنند، اثر میواینوزیتول و کروسین بر روی میزان بیان گیرنده محصولات نهائی گلیکه و TGFb در بافت کلیه رت های دیابتی مورد بررسی قرار گرفت.روش کار: در این مطالعه تجربی رت ها پس از ابتلا به دیابت توسط استرپتوزوتوسین، طی 12 هفته با میواینوزیتول خوراکی 1% و کروسین تزریقی100 BW mg/kg  تیمار شده و میزان تغییرات بیان گیرنده محصولات نهائی گلیکه و TGFb در بافت کلیه با روش RT-PCR نیمه کمی بررسی گردید. داده های حاصل در گروههای مختلف با استفاده از روشهای آماری One Way ANOVA و Tukey و توسط نرم افزار SPSS Version 18 تجزیه و تحلیل شدند.نتایج: میزان بیان گیرنده محصولات نهائی گلیکه و TGFb در بافت کلیه رت های دیابتی تیمار شده با کروسین در مقایسه با رت های دیابتی بدون تیمار کاهش معناداری پیدا کرد اما میواینوزیتول با دوز مورد مطالعه نتوانست تغییر معناداری در میزان بیان این دو ژن ایجاد کند.نتیجه نهایی: یافته ها نشان می دهند که استفاده از کروسین توانائی کاهش عوارض ابتلا به دیابت و مسدود کردن مسیر های ابتلا به نفروپاتی را داشته و این خصوصیت احتمالا مرتبط با توانائی کاهش قند و محصولات نهاییAGE در سرم و خاصیت آنتی اکسیدانی این ترکیب است. با توجه به اثرات مثبت میواینوزیتول در دیابت که در مطالعات قبلی نشان داده شده است، مطالعات بیشتری برای تعیین مکانیزم اثر آن مورد نیاز است.

مقدمه و هدف: مقیاس اصلاح شده اصلاح شده اشورث یک معیار کلینیکی است که اخیرا برای ارزیابی اسپاستیسیته عضلانی ارائه شده است . تحقیقات بسیار اندکی در باره اعتبار این مقیاس وجود دارد. هدف مطالعه حاضر تعیین رابطه بین مقیاس اصلاح شده اصلاح شده اشورث (Modified Modified Ashworth Scale; MMAS) با معیار بیومکانیکی شیب کار- سرعت در ارزیابی اسپاستیسیته عضلات اکستانسور زانوی بیماران مبتلا به همی پارزی می باشد.روش کار: چهارده بیمار مبتلا به همی پارزی به دنبال سکته مغزی وارد این مطالعه مقطعی شدند. اسپاستیسیته عضلات اکستانسور زانو با مقیاس MMAS ارزیابی شد. از دینامومتر ایزوکینتیک برای خم کردن غیرفعال زانو با سرعت های 10، 30 ، 60 و 90 درجه/ثانیه برای اندازه گیری داده های گشتاور- زاویه استفاده شد. کار (ژول) در هر سرعت برای تعیین شیب منحنی های کار- سرعت به عنوان معیار بیومکانیکی اسپاستیسیته محاسبه گردید.نتایج: میانگین کار با افزایش سرعت، کاهش یافت اما از لحاظ آماری معنی دار نبود (P = 0.07). میانگین شیب کار – سرعت -0.35 [J/(o/Sec)] بود. بین مقیاس MMAS و شیب کار- سرعت همبستگی معنی داری وجود نداشت ((r=0.31, P=0.28نتیجه نهایی: بین مقیاسMMAS و شیب کار- سرعت به عنوان معیار بیومکانیکی اسپاستیسیته رابطه معنی داری وجود نداشت. تحقیقات بیشتر با تعداد بیماران بیشتر پیشنهاد می شود.

مقدمه و هدف: بیماران مبتلا به صرع طیف وسیعی از اختلالات نوروپسیکولوژیکی را تجربه می کنند، از جمله این اختلالات می توان به نقص در حافظه، توجه و پردازش اطلاعات اشاره کرد. بهمین منظور این مطالعه با هدف بررسی و مقایسه عملکردهای روان شناختی و رفتاری بیماران مبتلا به صرع، با توجه به رژیم دارویی آنان انجام شد.روش کار: جامعه آماری این مطالعه علی- مقایسه ای پس رویدادی شامل کلیه بیماران صرعی مبتلا به نوع گراندمال ایدیوپاتیک مراجعه کننده به درمانگاه های نورولوژی شهرستان همدان در سال 1391 بود. 90 بیمار مبتلا در 3 گروه دارویی 30 نفری مصرف کننده والپروات سدیم، کاربامازپین و ترکیب لاموتریژین (با مصرف کاربامازپین یا والپروات سدیم ) قرار گرفتند و30 نفر از افراد بهنجار با دامنه سنی 15 تا 55 سال نیز به عنوان گروه شاهد (بهنجار) تعیین شدند. هر 4 گروه آزمودنی توسط آزمون های عملکرد پیوسته و جمع زدن اعداد متوالی به صورت شنیداری مورد ارزیابی قرار گرفتند. داده ها با استفاده از آزمون تحلیل واریانس چند متغیره و آزمون های تعقیبی شفه و تم هین و با نرم افزارSPSS تجزیه و تحلیل شدند.نتایج: یافته ها نشان داد که میانگین نمرات جمع اعداد متوالی به صورت شنیداری در 2 ثانیه و 3 ثانیه، در گروه بهنجار به طور معنی داری بالاتر از گروه های مصروع بود (P=0.01) اما بین گروه های مصرف کننده والپروات، کاربامازپین و گروه ترکیبی لاموتریژین (کاربامازپین یا والپروات) تفاوت معنی داری از این نظر وجود نداشت. در آزمون عملکرد پیوسته در مقیاس های خطای پاسخ، نتیجه معکوس و در پاسخ صحیح نتایج به دست آمده قبلی تایید شد. در مقیاس پاسخ حذف، در داروی های ترکیبی لاموتریژین و گروه بهنجار نتایج مشابهی به دست آمد که از گروه دارویی کاربامازپین و والپروات جدا شدند. در مقیاس مدت زمان واکنش، نمرات بیماران مصرف کننده کاربامازپین به طور معنی داری از گروه بهنجار بالاتربود (P=0.01) لیکن بین دیگر گروه ها تفاوت معنی داری از نظر مدت زمان واکنش مشاهده نگردید.نتیجه نهایی: داروهای ضد تشنج کاربامازپین، والپروات، و ترکیب لاموتریژین توام با والپروات یا کاربامازپین بر روی عملکردهای شناختی و رفتاری بیماران مبتلا به صرع تاثیر می گذارد.

مقدمه و هدف: آنتاگونیست رسپتور (IL-1Ra) IL-1 یک سایتوکاین ضد التهابی قوی است که باعث محدود کردن اثرات التهابی مربوط به اینترلوکین-1 ((IL-1 می شود. بعلت تشابه ساختمانی با IL-1، IL-1Ra به طور رقابتی به رسپتور IL-1 متصل می شود ولی هیچ سیگنالی را القا نمی کند. بنابراین در درمان افراد مبتلا به بیماری های التهابی نظیر آرتریت روماتوئید بکار می رود. هدف از مطالعه حاضر کلون کردن، بیان و بهینه سازی بیان این پروتئین در E. coli می باشد.روش کار: دراین مطالعه تجربی قطعه ژنی سنتزی مربوط به IL-1Ra به وسیله PCR تکثیر داده شد. پس از برش دو آنزیمی، این قطعه در وکتور بیانی pET28a کلون گردید. بیان ژن مورد نظر ابتدا در سطح mRNA به روش RT-PCR و سپس در سطح پروتئین به روش SDS-PAGE مورد برسی قرار گرفت و برای تایید پروتئین بیان شده از وسترن بلات استفاده گردید. بهینه سازی بیان نیز در غلظت های مختلف IPTG و مدت زمان های مختلف بعد از القاء صورت گرفت.نتایج: به کمک روش کلنی-PCR و هضم دو آنزیمی، کلون شدن قطعه ژنی مورد نظر در وکتور بیانی pET28a مشخص شد. رونویسی از ژن کلون شده و بیان بالای پروتئین نوترکیب به ترتیب به روش RT-PCR و SDS-PAGE مشاهده شد. نتیجه حاصل از الکتروفورز پروتئین نیز با روش وسترن بلات تایید گردید. میزان بیان در غلظت های مختلف القاءکننده و مدت زمان پس از القاء بهینه سازی گردید.نتیجه نهایی: نتایج حاصل از مطالعه نشان دهنده بیان بالای این پروتئین در میزبانE.coli به وسیله وکتور بیانی pET28a بود. این مطالعه هم چنین نشان داد رابطه مستقیمی با افزایش بیان و مدت زمان برداشت سلول ها پس از القاء وجود دارد، لذا القاء با غلظت 1 میلی مولار IPTG به مدت یک شب برای بیان بالای پروتئین پیشنهاد می گردد.

مقدمه و هدف: صدمه به عصب محیطی در بیماران مبتلا به تروما شایع است و 4.5% از آسیب های وارده به بافت نرم با نقص اعصاب محیطی همراه می باشد. آسیب اعصاب محیطی منجر به کاهش عملکرد و تغییر شکل دائمی عصب می گردد. طراحی کانالهای تشکیل شده از مواد طبیعی و مصنوعی، در حال حاضر برای بازسازی بافت آسیب دیده به طور گسترده ای مورد استفاده قرار می گیرد. در این مطالعه کانال هدایت عصبی تشکیل شده از از ژلاتین و نانو شیشه زیستی برای ترمیم عصب محیطی سنتز شد.روش کار: در این مطالعه تجربی کانال های هدایت عصبی از مخلوط محلول آبی ژلاتین با پودر نانو ساختاری شیشه زیستی فعال سنتز شده به روش سل ژل، تهیه شد. بعد از تهیه محلول، قالب مورد نظر را در داخل محلول غوطه ور کرده و توسط فرآیند خشک سازی انجمادی، محتوای آب آن توسط تصعید خارج گردید .کانال ها با قطر داخلی و خارجی به ترتیب 1.6 و 2.2 میلی متر و طول 12 میلی متر طراحی شدند. جهت بررسی میزان زیست سازگاری کانال های تهیه شده از دو تست سمیت، توسط سلول های تخمدان همستر چینی و تستMTT توسط سلول های Miapaca-2 (سلولهای رده سرطان پانکراس) استفاده شد.نتایج: ویژگی های پودر نانو شیشه زیستی و کانال ها با استفاده از میکروسکوپ انتقال الکترونی، میکروسکوپ الکترونی روبشی، طیف سنجی مادون قرمز و پراش اشعه ایکس مشخص شد. نتایج دو تست سمیت سلولی نشان داد که کانال ها سمیت نداشتند و سلول ها به دیواره کانال متصل شده بودند.نتیجه نهایی: بر اساس نتایج بدست آمده، کانال نانو شیشه زیستی/ ژلاتین کاندیدای مناسبی برای انجام مطالعات ترمیم عصب محیطی می باشد.

مقدمه: بروسلوز بیماری مشترک انسان و دام است که سبب طیف گسترده ای از علایم و عوارض در انسان می شود. این بیماری در ایران آندمیک می باشد و ترومبوز وریدی یکی از عوارض نادر آن است.معرفی بیمار: بیمار زن 58 ساله به علت تب و سردرد شدید که از 15 روز قبل از مراجعه شروع شده بود، بستری شد. وی از ضعف، بیحالی، بی اشتهایی و ضایعات پوستی در اطراف بینی و بزرگی غدد لنفاوی گردن شاکی بود. در سونوگرافی نسج نرم گردنی او ، ترومبوز ورید جوگولار داخلی راست و لنفادنوپاتی در مثلث خلفی راست گردن و در سونوگرافی داپلر عروق گردنی، ترومبوز ناحیه میانی ورید جوگولار داخلی راست مشاهده شد. کشت خون در دو نوبت مجزا کوکوباسیل گرم منفی رشد کرد و تست های سرولوژی رایت ، 2ME و IgG ELISA مثبت گزارش شدند. بیمار تحت درمان با داکسی سیکلین- ریفامپین و وارفارین قرار گرفت و درمدت پنج ماه پی گیری علائم بیماری کاملا بهبود یافت.نتیجه نهایی: در مناطق اندمیک، در بیمارانی که با تظاهرات نادر مثل ترومبوز عروقی مراجعه می کنند، تشخیص بروسلوز باید مد نظر باشد زیرا تشخیص و درمان زودرس می تواند موجب کاهش عوارض و مرگ ومیر بیماری شود.

مقدمه: نروفیبروماتوز تایپ 2 یک بیماری سندرمیک اتوزومال غالب می باشد که با تومورهای متعدد سیستم عصبی مرکزی و محیطی همراه با اختلالات بینایی خود را نشان می دهد. شایعترین تومور همراه با این بیماری شوانومای عصب وستیبولوکوکلئار و در مراحل بعد مننژیوما و بقیه تومورهای مغزی است.معرفی بیمار : بیمار زن 35 ساله ای بود که به علت اختلال سطح هوشیاری و دیسترس تنفسی در بیمارستان فرشچیان همدان بستری شد. بیمار از قبل اختلال شنوایی حسی- عصبی و ناتوانی در دید را داشت، ضمنا از چندین سال قبل به علت پارزی اندامهای تحتانی قادر به حرکت نبود و وابسته به ویلچر بود. سی تی اسکن مغز و ام ار ای نشان دهنده تومورهای متعدد مغزی در حفره خلفی مغز بود که این تومورها سبب هیدروسفالی انسدادی و در نهایت مرگ بیمار شدند.نتیجه نهایی: تومورهای مغزی بویژه در حفره خلفی مغز در بیماری نروفیبروماتوز 2 می تواند سبب مرگ شود و اگر در مراحل اولیه تشخیص داده شوند احتمال درمان موفق با جراحی می باشد.